Έτσι άρχισε...
Μου γράφει, λοιπόν ο Γιώργος: «Θέλω να κάνω κι εγώ κάτι για σένα φίλε. Όχι από
υποχρέωση αλλά από ευχαρίστηση. Τι θες να κάνω;
Γεια χαρά από τη Βοστώνη»
Και η απάντησή μου: «Τι θα μπορούσα να σου ζητήσω να κάνεις για μένα, Γιώργο, αφού ήδη το
κάνεις. Με διαβάζεις, με παρακολουθείς, μου γράφεις, σχολιάζεις… με
εκτιμάς. Αυτά όλα είναι κάτι παραπάνω απ’ ό,τι θα μπορούσα να θέλω. Μου φτάνει
η αγάπη σου και σ’ ευχαριστώ!».
Εν
ολίγοις… Έφτασε πακέτο και τι πακέτο… ασήκωτο!
Έκπληκτος του γράφω: «Γιώργο δεν πιάνεσαι... Τέτοια έκπληξη δεν την περίμενα. Μ' άφησες
άφωνο, φίλε μου. Ούτε που υποψιάστηκα αυτό που μου έγραψες χτες… Γέμισε ευωδιά
το σπίτι μου! Ευωδιά από το Λογκανίκο! (Λογκανίκο είναι το χωριό που γεννήθηκε ο Γιώργος, στη Λακωνία). Τι να πω βρε παιδί μου... Δεν έχω λόγια,
στ' αλήθεια.
Χίλια ευχαριστώ! Με
συγκίνησες!».
Κι εκείνος: «Αγαπητέ μου φίλε,
αδελφέ, ωραίε και ευαίσθητε Έλληνα Στράτο {…} Παρατήρησα στις φωτογραφίες ότι ο
φίλος από τον Λογκανίκο δεν έστειλε το σωστό δοχείο».
Κι εγώ: «Δεν
ξέρω, Γιώργο, αν ο φίλος σου έστειλε το σωστό ή λάθος δοχείο. Εγώ έλαβα –με έκπληξη και μεγάλη χαρά– ένα δοχείο αγνό ελαιόλαδο Λακωνίας που μοσχομυρίζει… Αύριο
το πρωί –πολύ πρωί μάλιστα– θα πεταχτώ μέχρι το φούρνο
να πάρω χωριάτικο ψωμί, να κάνω καψάλα και να την περιχύσω με το χρυσό λάδι του
“φίλου-αδερφού” Γιώργου που είχε την καλοσύνη να μου στείλει. Τι πιο όμορφο!».
Και ανταπάντησε: «Ο
Χατζιδάκις λέει σε ένα τραγούδι... έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση δε δώσαμε το
φίλο μας προδώσαμε κ.λ.π. Έγινε παρεξήγηση Στράτο. Ο φίλος μου
στον Λογκανίκο κατάλαβε λάδι, αντί κρασί που του είπα εγώ. (?...) Η εξήγηση λοιπόν
δόθηκε. Έγινε λάθος, θα διορθωθεί και δεν τρέχει τίποτα. Εσύ κάνε την καψάλα (την κάμαμε κι
εμείς) και… να αναμένεις στο ακουστικό σου»…
Δυο μέρες μετά, έφτασε με currier κι άλλο πακέτο!
Πώς μένεις και τι του λες τώρα;…
Αυτός είναι, φίλοι μου, ο Γιώργος!
Γιώργος Ιατρού από το Lynn της Βοστώνης.
Στην υγειά μας, Γιώργο!
Πω!πω Ευχάριστες εκπλήξεις, ο Οίνος ευφραίνει καρδίας, το δε έλαιον πάνω σε ξεροψημένει (Μπουκουβάλα) φρυγανιά αλλά εμένα μου αρέσει και με λιγάκι σκόρδο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που δυο ακόμα φίλοι γνωστοί μέσω της καινούργιας τεχνολογίας, πραγματοποίησαν την ιεροτελεστία μιας τριδιάστατης φιλίας...
Εύγε
Πάντα με την αγάπη μπυ
Γαβριήλ
Εκπλήξεις ήταν για μένα, Γάβο, αυτές οι κινήσεις του Γιώργου. Όχι τίποτα αλλά έμπλεξε και τον άνθρωπό του στο χωριό, ο οποίος θα έχει να θυμάται το λάθος αποστολής του προϊόντος…
ΔιαγραφήΝαι, είναι εξαιρετικό το λάδι, και ιδίως το φρέσκο, πάνω στη «φρυγανιά», ας την πούμε κι έτσι μιας που μπλέξαμε με τις ονομασίες του κάθε τόπου.
Εσύ ξέρεις καλά, πως τέτοιες φιλίες δια της τεχνολογίας ξέρουμε να τις τιμούμε δεόντως.
Έχεις και τη δική μου αγάπη, φίλε μου!
Σε ωραία στιγμή πρωτοήρθα σπίτι σου Στράτο! Και είναι απ' τις εξομολογήσεις που δυσκολεύεσαι να τις πιστέψεις, πως υπάρχει δηλαδή τόσο δυνατό δέσιμο και ανυστερόβουλη φιλία μακρόθεν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα τέτοια πεσκέσια εύχομαι να λαβαίνεις στη ζωή σου και χάρηκα που ανταμώσαμε. Ήθελα να σχολιάσω την προηγούμενη ανάρτησή σου για την Στέλλα, αλλά ήρθα με καθυστέρηση. Δεν πειράζει όμως. Χάρηκα πολύ μ' αυτό που διάβασα γιατί η Στέλλα είναι απ' τους ανθρώπους που εκτιμώ.
Καλό βραδάκι!
Κυρία Κανελάκη, χαρά μεγάλη και τιμή ιδιαίτερη για μένα η σημερινή σου επίσκεψη (επίτρεψέ μου την οικειότητα του ενικού…) καθώς και το απρόσμενο αντάμωμα. Μεγάλη υπόθεση ο μουσαφίρης, όπως θα έλεγε και η Αλκυόνη!
ΔιαγραφήΓια να είμαι ειλικρινής, το περίμενα ακριβώς στην προηγούμενη ανάρτηση για τη Στέλλα, όπου «παραβίασα το πνευματικό σου δικαίωμα» αποσπώντας τη φράση «ευσύνοπτο ύφος»! Μια φράση που δανείστηκα από σένα κι όμως ήρθε κι έδεσε με τη Στέλλα και τον τρόπο γραφής της. Αν και εξήγησα πως ήταν δάνειο, ωστόσο δεν έκανα αναφορά παρά μόνο στα σχόλια εκείνης.
Κι εκεί που περίμενα επίπληξη αντικρίζω χαρά.
Κι εγώ, θα πρέπει να ξέρεις, εκτιμώ απεριόριστα τη Στέλλα και η γωνιά της είναι το καταφύγιό μου! Είναι όμορφο άλλωστε να συναντάς ψυχές και να μοιράζεσαι κοινές ευαισθησίες…
Όσο δε για την «ανυστερόβουλη φιλία», σου ομολογώ πως είμαι πιστός οπαδός της.
Να είσαι καλά και σ’ ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα!
O μόνος λόγος που θα σου παραπονιόμουν, είναι αυτό το "κυρία Κανελλάκη"...
ΔιαγραφήΕννοείται πως οι λέξεις δεν είναι κτήμα κανενός και δεν τίθεται θέμα δανειοδότησης. Χάρηκα πολύ για την τιμή που μου έκανες και σ' ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα!
Μα, δεν θα μπορούσα να παραβώ κλασικούς κανόνες καλής συμπεριφοράς και να καλωσορίσω το νέο επισκέπτη μου αλλιώς, όμως αμέσως μετά χρησιμοποίησα τον ενικό. Το παράπονό σου το εκλαμβάνω σαν διόρθωση στο ένα "λ" που άφησα να πέσει από το επίθετό σου. (Να κι ο ενικός).
ΔιαγραφήΌπως και να ’ναι πάντα προσπαθώ ο επισκέπτης μου να αισθάνεται άνετα…
Η τιμή είναι δική μου και αναγνωρίζω πως η παρουσία σου εδώ στο σπίτι μου ανεβάζει το επίπεδό μου.
Όσο για το «δάνειο»… θα έπρεπε να αναφερθεί. Και αναφέρθηκε.
Υπόσχομαι να ανταποδώσω, κάποια στιγμή κι εγώ την επίσκεψη στο δικό σου σπιτικό, φυσικά, όχι από υποχρέωση αλλά από ανάγκη με την ελπίδα να συνεχίσουν οι δρόμοι μας να συναντιούνται…
Με την καλημέρα μου!
καλημερα Στρατο
ΑπάντησηΔιαγραφήεχθες κατι σχολιασα εδω, και σημερα δε το βρισκω ποιος ξερει τι να εγινε..
ελεγα λοιπον πως εχεις παρα πολυ καλους φιλους αλλα εισαι κι εσυ ανθρωπος που το αξιζεις και να η αποδειξη πως μεσα απο το διαδικτυο γινονται πολυ πιο σπουδαιες σχεσεις απο οτι φανταζομαστε..
ελεγα επισης πως μια χαρα σε βρισκω με εναν κατα λαθος τενεκε λαδι κι ενα σωστο ντενεκε κρασι.. θα γλυφεις απο τη μια τα δαχτυλα σου κι απο την αλλη η ωραια ζαλαδα απο το ποτο.. θεσπεσιες στιγμες!
επισης θελω να ρωτησω τι ειναι η ''καψαλα'' οχι τιποτα αλλο, μα ζηλεψα και θελω να τη φτιαξω κι εγω..
φιλια πολλα
Καλημέρα Στέλλα μου και καλή εβδομάδα!
ΔιαγραφήΞέρεις κάποιες φορές ο «blogger» πάνω στα κέφια του κάνει κάτι τέτοια…
Δεν ξέρω, καλή μου, αν το αξίζω ή αν είμαι καλός άνθρωπος, αυτό δεν θα μπορούσα να το πω εγώ αλλά οι άλλοι, όμως το ότι έκανα πάρα πολλούς και καλούς φίλους μέσα από το «παρε-δώσε» του διαδικτύου, αυτό ναι στο επιβεβαιώνω.
Μα ναι, μια χαρά είναι η σοδιά λαδιού και κρασιού, αλλά κι από την άλλη νιώθω και κομμάτι άβολα να στέλνει παραγγελιές ο Γιώργος, από την άλλη μεριά του κόσμου και να φθάνουν σε μένα διά μέσου του χωριού του… Πάντως αυτό που λέω είναι τόσο λίγο ένα ευχαριστώ για ‘κείνον που θα το συμπληρώνω κάθε φορά που θα γεύομαι το γνήσιο παρθένο λάδι όσο και μεθυστικό άρωμα του κρασιού του!
Και τέλος κάνοντας χρήση Μπαμπινιώτη εξηγώ πως «καψάλα» είναι μια φέτα ψωμί μερικώς καψαλισμένη. Έτσι το λένε στα μέρη του Γιώργου. Εμείς στη Λέσβο το λέμε «καπιράδα». Κι αν δεις το παραπάνω σχόλιο του Γαβριήλ στα Εφτάνησα το λένε «μπουκουβάλα»!... Διαλέγεις και παίρνεις… Έτσι ζεστή όπως είναι ρίχνεις λίγο λάδι επάνω και δεν σου λέω τίποτ' άλλο…
Δοκίμασέ το.
Φιλιά πολλά κι από μένα!
Υ.Γ. Τι να πω και για τον άλλο επίσης «φίλο κι αδερφό», από τον Καναδά που σκάρωσε τούτο εδώ: http://douridasliterature.com/doukakis.html
Και σημειώνω για να επιβεβαιωθεί η φιλία μέσα από το διαδίκτυο, πως και τους δυο φίλους τούτους δεν τους γνωρίζω προσωπικά παρά μόνο μέσα από τούτα τα καλώδια που καταπιανόμαστε.
Αυτά είναι : και λάδι και κρασί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι νομίζω πιο ωραίο δώρο από τη σκέψη να σε περιποιηθεί ένας φίλος δεν υπάρχει , ό,τι κι αν είναι αυτή η περιποίηση!
Ευλογημένος είσαι Στράτο :)
Ενάντια σε έναν κόσμο που συνεχώς παραπαίει… υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βρίσκουν τρόπους να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους με τα πιο απλά πράγματα…
ΔιαγραφήΕσύ να τους χαρίζεις λίγα και ασήμαντα και να σε «περιποιούνται» με πολλά και σημαντικά!
Ευλογία είναι, Αριστέα μου, η καλοσύνη τους.
Κι η καλοσύνη σου… θυμήσου.
Στράτο,βλέπω για κάμποσες μέρες να φιγουράρει το όνομά μου στο διαδίκτυο και θα ήταν εγωιστικό εάν έλεγα ότι δεν με κολακεύει. Τον Μηθυμναίο τον διαβάζουν όχι μόνο όσοι σχολιάζουν, αλλά κι άλλοι πολλοί κι εκλεκτοί άνθρωποι. Όλοι έμαθαν τον Γιώργη τον Ιατρού από τον Λογκανίκο της Σπάρτης, το κρασί και το καλό λάδι της Λακωνίας. Ίσως τώρα να αυξηθεί η ζήτηση του λαδιού της Λακωνίας γιατί πολύς ντόρος γίνεται για το Καλαματιανό και το Κρητικό. Η παροιμία λέει...άλλος έχει το όνομα κι άλλος έχει τη χάρη ( παινεύω το σπίτι μου εγώ τώρα κατάλαβες; ). Στα σχόλια των φίλων του Μηθυμναίου, διάβασα Στράτο κάτι όμορφες λέξεις. Τις γράφουν για σένα μα λίγο πίσω από σένα κι ανάμεσα σ' εκείνες τις λέξεις κρύβομαι κι εγώ και αισθάνομαι ταπεινός μέσα σ' αυτό το πανηγύρι των λέξεων. Από την άλλη ( για να είμαι ειλικρινής ) νιώθω μια ικανοποίηση που μέσα από τούτα τα καλώδια που καταπιανόμαστε ( καθώς λες ), πραγματοποιήθηκε η ιεροτελεστία μιας τρισδιάστατης φιλίας.. ( α.. ρε Μπάρμπα Γαβριήλ τι ωραίες κουβέντες ), ένα τόσο δυνατό δέσιμο και ανυστερόβουλη φιλία μακρόθεν.. ( Κυρία Μαρία Κανελλάκη τι όμορφο που ακούγεται ), μέσα από το διαδίκτυο γίνονται πολύ πιο σπουδαίες σχέσεις από ότι φανταζόμαστε.. ( Κυρία Στέλλα είναι αλήθεια αυτό που λέτε ), πιο ωραίο δώρο από τη σκέψη να σε περιποιηθεί ένας φίλος δεν υπάρχει.. ( airis τα λόγια σας είναι γεμάτα ευαισθησία ). Αισθάνομαι πλούσιος Στράτο με τόσους πολλούς και καλούς φίλους, γιατί το να κάνεις ένα φίλο είναι ευλογία, να έχεις έναν φίλο είναι δώρο, να κρατήσεις έναν φίλο είναι αρετή, το να είναι ο κάθε ένας φίλος σου είναι τιμή και περιουσία ( το περιουσία είναι δικό μου ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ όλους.
I Love you all.
George.
"το να κάνεις ένα φίλο είναι ευλογία, να έχεις έναν φίλο είναι δώρο, να κρατήσεις έναν φίλο είναι αρετή, το να είναι ο κάθε ένας φίλος σου είναι τιμή και περιουσία" Τι υπέροχο σχόλιο (κ.) Γιώργο!
ΔιαγραφήΑριστέα :)
Airis. Μια Αμερικάνικη παροιμία λέει: To have a friend be a friend. Για να έχεις έναν φίλο πρέπει πρώτα να γίνεις εσύ φίλος. Μου αρέσει αυτή η παροιμία. Την ακολουθώ, την εφαρμόζω και δεν έχω βγει χαμένος. Όχι μόνο αυτό, αλλά πάω γυρεύοντας και επιμένοντας να κερδίσω έναν φίλο. Το ίδιο έκανα και με τον Στράτο. Τον ανακάλυψα στην εφημερίδα της Ν. Υόρκης. Μου άρεσε η χροιά της γραφής του, έχουν ένα θλιμμένο ύφος πολλά κείμενά του, έναν ρομαντισμό, μία νοσταλγία, ένα παράπονο, ευαισθησία και μου αρέσουν πολύ. Κάποια άλλη φορά ''είδα φως και μπήκα'' στο καταφύγιό του ( όπως αποκαλεί το ιστολόγιό του ). Με καλοδέχτηκε και με μια τρίτη προσπάθεια μέσω ενός ηλεκτρονικού E. Mail του ζήτησα να γίνουμε φίλοι. Ευτυχώς ( Thank God που λένε οι Αμερικανοί ) δεν μου αρνήθηκε. Σήμερα στην αλληλογραφία μας, δεν γράφουμε το τυπικό ''αγαπητέ φίλε Στράτο'' και Γιώργο, αλλά δίπλα στο φίλε μπαίνει και η λέξη ''αδελφέ''. Πως λοιπόν να μην αισθάνομαι πλούσιος και περιούσιος (κ.) Αριστέα με τέτοιους φίλους;
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία και τον συμπνευματισμό.
Γιώργος.
Κάποιος σοφός, Γιώργο, έλεγε ότι οι άνθρωποι ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων... και δεν είναι μόνο αυτό ζωή, είναι και άλλα…
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο γνωριστήκαμε μέσα από τούτα τα καλώδια, δεν αντιλέγω, (και το βλέπεις…) η φιλία δε φουντώνει μόνο με την παρουσία των ατόμων αλλά και με τη μαγεία αυτή που νιώθουμε ξέροντας, άσχετα αν δεν τους βλέπεις, πως τους έχεις –για κάποιο λόγο- στην καρδιά σου.
Παραμερίζοντας τα του ελαίου… και τα αποσπάσματα με τα τόσο ωραία λόγια φίλων που επέλεξες και καταθέτεις εδώ, θα σταθώ στην τελευταία σου παράγραφο για τη φιλία. Κάθε αληθινή φιλία είναι ένα διαρκές απόκτημα, φίλε μου. Έτσι είναι οι φίλοι. Συχνά έρχονται από τύχη. Κι αν είναι αληθινοί παραμένουν δίπλα μας
Κι εγώ σ’ ευχαριστώ που είμαι μέρος της περιουσίας σου!
Η αγάπη, η φιλία, οι εγκάρδιες σχέσεις, δεν είναι προνόμιο των τυχερών, Γιώργο, αλλά εκείνων που προφέρουν γενναιόδωρα τον εαυτό τους σε αυτές!
ΔιαγραφήΑπό τέτοια "δώρα ψυχής", εσύ ξέρεις πολύ καλά ξάδερφε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς ξέρουμε :)
Καλόπιοτα να είναι!!!!!
Και πάντα ευγνώμων, Γιώργη!
ΔιαγραφήΓια το "καλόπιοτα" να είσαι σίγουρος...
Καλό Σαββατοκύριακο!!!
Με το συγνώμη δηλαδή που μπαίνω στη κουβέντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σωστό δοχείο είναι το πρώτο.
Ο Λογκανίκος έχει μεγάλο ελαιώνα και το λάδι του ορεινό με μηδέν οξέα και δεν έχει σχέση με τα λάδια της πεδιάδας της Λακωνίας.
Σαν χωριό είναι πανέμορφο βρίσκεται στα σύνορα Λακωνίας και Αρκαδίας και έχει πλάτη τον Ταΰγετο. Τα έλατα φτάνουν μέσα στο χωριό.
Είναι γνωστό και από το απόφθεγμα... «καημένο Λογκανίκο πώς να σε λησμονήκω ...». Ξέρει ο φίλος σου γιατί!!
Την καλημέρα μου...
Μα, τι λέτε, κύριέ μου, εμείς εδώ κουβέντα κάνουμε και οι μουσαφίρηδες είναι ευπρόσδεκτοι κι αν έχουν και κάποια σχέση με τα όσα διαπραγματευόμαστε εδώ τους κερνάμε κιόλας. Κρασί υπάρχει μπόλικο κι από το μέρος σας. Οπότε καλωσόρισες Λογκανικιώτη φίλε του φίλου μου. Χαρά μου η απρόσμενη επίσκεψή σου! (όπως βλέπεις ξεπέρασα τα στερεότυπα και πέρασα στον ενικό. Έτσι καταργούμε την απόσταση, δεν νομίζεις;)...
ΔιαγραφήΔεν έχω το παραμικρό παράπονο από το περιεχόμενο, τόσο από του «σωστού» δοχείου όσο και του άλλου, τα τιμώ μετά ευχαρίστησης και δεόντως!
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και για τις πληροφορίες! Για το απόφθεγμα ελπίζω ο Γιώργος να μας ενημερώσει.
Με την καλημέρα μου και… καλό Σαββατοκύριακο!
Τους χαιρετισμούς μου στον Ταΰγετο που είχα τη χαρά να τον περάσω μια φορά και με μάγεψε!
Στράτο γεια χαρά και πάλι.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ τον κ. Κάβουρα ( δεν τον γνωρίζω ) για τα καλά του λόγια για τον Λογκανίκο αλλά φαίνεται καλά πληροφορημένος. Ίσως να είμαστε συχωριανοί η κοντοχωριανοί. Το λάδι του Λογκανίκου πράγματι είναι πεντακάθαρο γιατί το έδαφος προσφέρεται για την καλλιέργεια της ελιάς
Το απόφθεγμα λοιπό αυτό, είναι αληθινή ιστορία. Θα σας την πω εν συντομία. Όπως σωστά λέει ο κ. Κάβουρας, ο Λογκανίκος βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Ταΰγετου και τα έλατα φτάνουν μέχρι τα πρώτα σπίτια του, που αυτό σημαίνει καθαρό αέρα και ομορφιά ανεπανάληπτη!!!
Ο ήλιος με το που ανατέλλει, φωτίζει το χωριό από το πρώτο λεπτό. Όταν όμως δύει ( ιδίως ) τον χειμώνα είναι ακόμα η ημέρα πίσω. Δηλαδή όταν δύει είναι 2 και μισή η ώρα το μεσημέρι. Δεν σουρουπώνει αμέσως. Οι νοικοκυρές έχουν αρκετές ώρες να κάνουν όλες τις δουλειές μέχρι να νυχτώσει.
Παντρεύτηκε λοιπόν μια Λογκανικιώτισσα και πήγε σε ένα χωριό στην πίσω ακριβώς πλευρά του Ταΰγετου. Στην πίσω πλευρά, είναι η Μεσσηνία, η Καλαμάτα, εκεί όπου όταν ο ήλιος βασιλέψει, σκοτεινιάζει αμέσως. Η κοπέλα συνηθισμένη από τον Λογκανίκο που μπορεί να βασίλευε ο ήλιος ενωρίς, είχε όμως ώρα να κάνει όλες τις δουλειές, στο καινούργιο της χωριό δεν προλάβαινε, της έμεναν οι δουλειές γιατί σκεφτόταν.... και να ''πέσει'' ο ήλιος ...έχουμε ώρα.
Στενοχωριόταν η καψερή, σκεφτόταν τον Λογκανίκο και έλεγε..<< Καημένε λογκανίκο πως να σε λησμονήκω έπλενα και ζύμωνα και πάλι μέρα ήτανε >>.
Κάπως έτσι έχει η ιστορία Στράτο και ευχαριστώ και πάλι τον Κ. Κάβουρα που μου έδωσε την ευκαιρια να ''παινέψω'' το ..σπίτι μου-χωριό μου.
Γιώργος Ι.
Είδες πόσα μαθαίνει κανείς όταν υπάρχει η καλή διάθεση στους ανθρώπους και πόσα μας διδάσκει η απλότητα των ανθρώπων όταν από την καθημερινότητα βγαίνουν τόσα που μένουν και λέγονται μετέπειτα; Ενδιαφέρουσα και ανθρώπινη η ιστορία της "φράσης" που "έντυσε" το Λογκανίκο αλλά και δυο αγνώστους που τους έφερε σε επαφή.
ΔιαγραφήΑλίμονο, Γιώργο αν δε παινέψουμε τον τόπο που μας γέννησε.
Να επανέλθω κατ αρχήν με την καλημέρα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή«Καημένο Λογκανίκο πώς να σε λησμονήκω , έπλενα και ζύμωνα και πάλι μέρα ήταν...». Ναι ακριβώς έτσι έχει μείνει... Το χωριό έχει πλάτη τον Ταΰγετο και από τις 2 και μισή βασιλεύει ο ήλιος. Η μέρα όμως κρατάει πολλές ώρες μετά. Προλαβαίνεις να κάνεις όλες τις δουλειές...
Άσε που άμα είναι καλοκαίρι και ξεκινήσεις με κανένα κοψίδι και κρασάκι δεν ξεμπλέκεις εύκολα. Το παν βέβαια είναι η καλή παρέα το τραγούδι και κάποιος να σιγοντάρει με κανένα μπουζουκάκι...
Γιώργο καλά δεν τα λέω...
Είμαι πολιτικός μηχανικός και κατάγομαι από την Μεγαλόπολη , 28 χιλιόμετρα από το Λογκανίκο. Έχω κάνει αρκετά τοπογραφικά στο χωριό... Καλός μου φίλος είναι ο Νίκος Αντώνακας.
Δεν είναι μόνο το λάδι και το κρασί που ευφραίνουν, είναι και τούτο το αναπάντεχο αντάμωμα δυο ανθρώπων που τους δένει ένας τόπος κι ένα ασήμαντο γεγονός έγινε αφορμή να ανταλλάξουν μικρές ιστορίες και μια γνωριμία που ποιος ξέρει που μπορεί να φτάσει. Κι εύχομαι να φτάσει μακριά!
ΔιαγραφήΕίναι αυτό που, παραφράζοντας θα έλεγα: Ήρθε και τρίτωσε το ΚΑΛΟ.
Παιδιά χάρηκα πολύ που, δίχως να κάνω το παραμικρό, άνοιξα δρόμο ώστε να γνωριστούν δυο όμορφοι άνθρωποι! Καμιά φορά συμβαίνει να το διαισθάνεσαι, κι ας μην τους γνωρίζεις, πως ναι, δεν γίνεται αλλιώς: είναι καλοί και όμορφοι άνθρωποι.
"Καημένο Λογκανίκο πώς να σε λησμονήσω, που 'γινες αφορμή δυο όμορφους ανθρώπους να γνωρίσω"...
Νιώθω πολύ περήφανος και σας ευχαριστώ για το "πολύ" που μου χαρίσατε!
Α!! κ. Τάσο Κάβουρα, εσύ ξέρεις πολλά. Μιλάς για κοψίδι, καλή παρέα,κρασάκι,μπουζουκάκι και δε ... συμμαζευεται!!!. Όχι μόνο το καλκαίρι, αλλά το χειμώνα να δείς τι γίνεται με τα τσιπουράκια. Πρίν ξεκινήσουμε για τις δουλειές στα χωράφια, σταματάγαμε σε κάποιο μαγαζάκι για ένα τσιπουράκι η κονιάκ για να ζεσταθούμε λιγάκι και μένα με εκεί όλη μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νίκος ο Αντώνακας είναι και δικός μου καλός φίλος. Είναι παιδί λεβεντιά, ντόμπρος άνθρωπος έξυπνος και καλός επαγγελματίας. Σε ένα ωραίο μπαράκι που είχε ο αδελφός του στον Λογκανίκο, πρωτοέπαιξα μπουζούκι στο πανηγύριτου χωριου. Διαβίβασέ του σε παρακαλώ τούς χαιρετισμούς μου.
Πως βρέθηκες να διαβάζεις αυτό το blog Τασο και πως μπορούμε να βρεθούμε εκτός ''Μηθυμναίου''. Θα έχουμε πολλα να πούμε.
Στράτο, ωραίο το στιχάκι σου για τον Λογκανίκο. Φτιάξε κανά δυο ακόμα και εγώ θα τα ντύσω με μουσική, με το μπουζούκι.
Καλή μέρα σε όλους από μια ηλιόλουστη Βοστώνη!!!.
Και γιατί να βρεθείτε εκτός Μηθυμναίου, φίλε Γιώργο, εγώ δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα να σας φιλοξενώ για όσο θέλετε...
ΔιαγραφήΓια τους στίχους θα το έχω υπόψιν μου.
Να περνάτε καλά όλοι οι φίλοι!
Η φιλοξενία του Μηθυμναίου Στράτο, είναι δεδομένη κι εγώ το ξέρω πολύ καλά γιατί έχω φιλοξενηθεί αρκετές φορές. Όταν είπα στον κ. Κάβουρα να βρεθούμε ''εκτός Μηθυμναίου'', ενοούσα, καταλαβαίνεις.. να μη σε τσιγκλάμε όλη την ώρα,να αφήσουμε χώρο και χρόνο να δημιουργηθούν κι άλλες γνωριμίες και φιλίες.
ΔιαγραφήΦίλε Τάσο Κάβουρα, στη μεγαλόπολη έχω έναν αδελφικό φίλο, που είμαι σίγουρος ότι τον ξέρεις. Είναι κι αυτός πολιτικός μηχανικός και καλός μάστορας. Στο Μοναστήρι του Μπούρα, έχουμε κάνει θαύματα!!. Ο Στέφανος με το μυστρί κι εγώ με τον τενεκέ με τη λάσπη.
Στράτο, έχω έτοιμη τη μουσική, περιμένω τους στίχους.
Γεια χαρά.
Σε καταλαβαίνω, φίλε μου, πάντως εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου...
ΔιαγραφήΓια τους στίχους θα το ψάξουμε...
Καλημέρα και καλό μήνα!
Στράτο και Γιώργο καλημέρα , μιλάμε στον ενικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτράτο δεν υπάρχει λησμονήσω αλλά ...λησμονήκω.
Και μάλιστα είχε περάσει σαν τοπικός ιδιωματισμός σαν το ...«μπα» το Μυτιληνέικο.
Γιώργο ήδη έχω δώσει χαιρετίσματα στον Αντώνακα. Έχει κατάστημα ρούχων δίπλα στο γραφείο μου. Τα λέμε καθημερινά.. Όταν έρθεις το καλοκαίρι θα το κανονίσουμε να βρεθούμε στο Λογκανίκο με το ηλιοβασίλεμα στις 2 και μισή η ώρα. Να έχουμε και χρόνο να πιούμε το κρασάκι μας.
Κάλεσε και τον Στράτο, τον βλέπω έτοιμος είναι..
Στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Google + έχω στις πληροφορίες το mail μου...
Τον Στέφανο που λες μάλλον εννοείς τον εργοδηγό τον Παχίδη...
Στράτο Ευχαριστώ πολύ τον φιλόξενο Μηθυμναίο, έκανες μια ωραία διαφήμιση του κρασιού, του λαδιού και του Λογκανίκου ολόκληρου.
ΔιαγραφήΚάτι τελευταίο για τον Τάσο. Το μαγαζί του Αντώνακα το ξέρω Τάσο, έχω πάει. Ο Στέφανος ο φίλος μου είναι ναι, ο εργοδηγός Παχίδης. Τo E.Mail σου δεν μπορώ να το βρω γιατί δεν έχω google+. Εάν θες στείλτο εδώ στο δικό μου. georgeviatrou@gmail.com
Καλημέρα σε όλους από μια ακόμη ηλιόλουστη και..ζεστή Βοστώνη.
Γιώργος.
Σημειώνω την πρόσκληση και ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΣτις πληροφορίες στο Google +, έψαξα όμως δεν υπάρχει το mail σου...
Ωστόσο, βλέπω στην απάντηση του Γιώργου ότι σου γράφει το δικό του.
Καλό μήνα!
Γιώργο όλα ήλθαν με τον καλύτερο τρόπο, τίποτα δεν έγινε παραπάνω...
ΔιαγραφήΟι επαφές έγιναν εύχομαι καλή συνέχεια!
Καλό μήνα!