Η ΩΡΑ της ΓΗΣ και το δικό μας «ΚΑΤΙ»

Σήμερα στις 8:30 το βράδυ σβήσαμε για μια ώρα τα φώτα στέλνοντας το δικό μας μήνυμα για τη σωτηρία του πλανήτη. Χαρίσαμε το δικό μας μικρό «κάτι» στο μέλλον του. Στη ΓΗ μας!!!

Aπό τώρα κι εμπρός είναι δική μας υπόθεση, δική μας και η ευθύνη.

Μηθυμναίος

Άνοιξη και Ποίηση χέρι χέρι…

Καλώς όρισες Άνοιξη,

Στα μονοπάτια του χρόνου η ζωή ταξιδεύει με το ρυθμό της. Σήμερα ο Χειμώνας παρέδωσε τη σκυτάλη του στην Άνοιξη. Κι εκείνη, λουσμένη στο φως, δίνει με χίλιους τρόπους τη δυνατή αίσθηση της ομορφιάς! Την ομορφιά της ζωής με την αναγέννηση της φύσης. Καινούργια μέρα ξημέρωσε, καινούργια εποχή, καινούργια διάθεση, καινούργιο φως απλώνεται. Γιορτάστε το!

Λένε πως οι ποιητές είναι εκείνοι που δίνουν στις διαθέσεις ονόματα. Μήπως το όνομα Άνοιξη το έδωσαν οι ποιητές; Ίσως… γιατί σήμερα είναι και η ημέρα της ΠΟΙΗΣΗΣ!

Η ποίηση, βλέπετε, είναι παντού, πάει παντού και σε πάει παντού. Είναι η αρχή του μεγάλου ονείρου μας και το τέλος του μικρού ταξιδιού μας. Και πολλές φορές αναπληρώνει αυτό που δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Πόσες φορές δεν χρειαστήκαμε να βάλουμε λίγο Ελύτη, λίγο Λόρκα, λίγη Δημουλά, λιγο…, λίγη… στις στιγμές μας… Γιατί το είχαμε ανάγκη… Λίγο Λειβαδίτη… ας πούμε, έτσι για να συμπληρώσουμε το λίγο που μας απόμεινε…

Άραγε τι γιορτάζουμε την ημέρα της ποίησης; Τους ποιητές ή την ίδια την ποίηση...;
Nαι, και τον ερχομό της Άνοιξης γιατί ήρθαν μαζί, χέρι χέρι…

Μηθυμναίος

Της χαράς το γλύκισμα…

Παρόλο που έχω μια ιδιαίτερη σχέση και έλξη με τις συνταγές γενικά, μαγειρικής ή ζαχαροπλαστικής, δεν έχω αξιωθεί να μάθω να φτιάχνω τίποτα παρά μόνο αυγά τηγανητά! Κι αυτά όχι πάντα τα πετυχαίνω όπως θα ήθελα. Με συγκινούν πάντως και θαυμάζω όσους ασχολούνται μ’ αυτά και αγαπούν αυτό που κάνουν.

Ο φίλος μου ο Θόδωρος που εκτός όλων των άλλων χαρισμάτων που έχει, ξέρει και να… ψαρεύει (έτσι λέει…) με εξέπληξε αυτές τις μέρες στέλνοντάς μου (και είχε λόγους…) μια συνταγή: «Της χαράς το γλύκισμα»!

Τούτη τη συνταγή είμαι υποχρεωμένος να τη μάθω, είναι ανάγκη… Και πρέπει να το πετύχω… το γλύκισμα. Μιας κι είμαι σε στιγμές που αναμετριέμαι με αισιοδοξίες και… πεσιμισμούς, θα κάνω την προσπάθεια, φίλε.

Θεωρώ υποχρέωσή μου να μοιραστώ μαζί σας και τα λόγια του φίλου και τη συνταγή του. Ακριβώς όπως μου τα ’στειλε…

Αγαπητέ Στράτο,

Εκτός από ψαράς μ' αρέσει και το μαγείρεμα, έτσι σήμερα ψάχνοντας βρήκα μια παλιά συνταγή για ένα καταπληκτικό γλύκισμα και σου την στέλνω. Το γλύκισμα λέγεται ΧΑΡΑ.

Υλικά :
Μία οκά απλή καρδιά
Δύο οκάδες ήσυχη συνείδηση
Μισή οκά φαιδρό πρόσωπο
200 δράμια αγάπη, και δύο φλιτζάνια γέλιο.

Εκτέλεση:
Ρίχνετε στην κατσαρόλα του εσωτερικού σας κόσμου την ήσυχη συνείδηση και την απλή καρδιά. Τα δουλεύετε πολύ καλά ως που να ασπρίσουν, να φουσκώσουν και να γεμίσουν ολόκληρη την κατσαρόλα. Προσθέσετε τότε την αγάπη και το γλυκό σας παίρνει ένα ωραίο ρόδινο χρώμα. Τότε ρίχνετε το φαιδρό πρόσωπο και το γέλιο.
Προσέξτε όμως πολύ καλά στο δούλεμα γιατί ένα κατσούφιασμα μπορεί να κόψει το γλυκό σας.
Αν έχετε και λίγη εξοχή (π.χ. Μόλυβο) βάζετε δυο τρεις κουταλιές για άρωμα. Βάζετε το γλυκό στο ταψί της ψυχής, το στρώνετε με την κουτάλα της θέλησης και το ψήνετε στο φούρνο της υπομονής.
Το σερβίρετε ζεστό ζεστό.
Όσοι έφαγαν το γλύκισμα αυτό ομολογούν ότι το κύριο χαρακτηριστικό της γεύσης του είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ.

Σε φιλώ,

Θόδωρος

Επειδή τόσο ο Θόδωρος όσο και η Πέρσα είναι από τους ανθρώπους που ξέρουν να λιώνουν το χιόνι της καρδιάς, μαζί με το μεγάλο μου ευχαριστώ, θα ’θελα να δώσω και μια υπόσχεση:

Να είστε σίγουροι πως τουλάχιστον την προσπάθεια θα την κάνω…

Μηθυμναίος

METHOD X: Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω

Κάπως έτσι θα σκέφτονται τα παιδιά του μουσικού συγκροτήματος METHOD X που έχουν να κάνουν, όπως πάντα με τα «μαγαζάκια» που δεν ευνοούν τα παιδιά της ακριτικής επαρχίας με τις περιορισμένες επαφές και επιλογές.

Να όμως που παρότι αυτά τα παιδιά τα γνώριζαν όλα αυτά επέλεξαν να έρθουν, να μείνουν και να δραστηριοποιηθούν πάνω στα βράχια του Αιγαίου σαν τα γλαροπούλια που όσο κι αν πετάνε στη στεριά πάλι στη θάλασσα βρίσκουν τη χαρά τους. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος είναι απόφοιτοι Πανεπιστημιακών Σχολών με πολλά χρόνια ενασχόλησης με τη μουσική. Παιδιά της διασποράς από χώρες της Ευρώπης της Αμερικής και της Αυστραλίας που επέλεξαν να ζουν στη Μυτιλήνη τόπο των γονιών τους, παρά τα ρίσκα και τα σκαμπανεβάσματα της ακριτικής επαρχίας.

Στόχος τους είναι, διά μέσω του διαγωνισμού του Μουσικού Οίκου Νάκα να κινηθούν καλλίτερα επαγγελματικά, να προσφέρουν ψυχαγωγία σε συλλόγους, φιλανθρωπικές διοργανώσεις κ.λπ. αλλά και να βρουν το τρόπο να κάνουν κάποια promo CD που θα βοηθήσουν στην προβολή τους.

Γι’ αυτό, φίλοι μου, σας καλώ: Ελάτε για μια φορά να δώσουμε ψήφο στα παιδιά της μουσικής και όχι σε πολιτικούς.

Ψήφο λοιπόν στους ΜETHOD X τώρα, από εδώ:

ΨΗΦΙΣΕ

.

Ψήφο τώρα στα παιδιά μας, που εδώ κάτω «ριγμένα στο πέλαγο» κάθε άλλο παρά ίσες ευκαιρίες έχουν.

METHOD X is the name music is the game voting for them is the aim...

Μηθυμναίος

Μάθημα με χιούμορ…

Αναδημοσιεύω και σας παρουσιάζω ένα γράμμα που έστειλε μια 96άχρονη γυναίκα σε μια Τράπεζα.
Ο Διευθυντής της Τράπεζας που το έλαβε το βρήκε τόσο διασκεδαστικό, που το δημοσίευσε στην εφημερίδα «New York Times».


«Αγαπητέ κύριε,

Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή μου με την οποία σκόπευα να πληρώσω τον υδραυλικό τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, δεν πρέπει να πέρασαν ούτε 3 νανοδευτερόλεπτα μεταξύ του σφραγίσματος της επιταγής μου και της αυτόματης κατάθεσης της σύνταξής μου από το δημόσιο!
Θα πρέπει να σας ευχαριστήσω και για το πρόστιμο των 30 δολαρίων που χρεώσατε το λογαριασμό μου ως πέναλτι για την ταλαιπωρία που προκάλεσα στην Τράπεζά σας. Η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει κυρίως γιατί με κάνατε να ξανασκεφτώ τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζω τα οικονομικά μου.
Έχω προσέξει πως κάθε φορά που προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σας η μόνη μου παρηγοριά είναι η απρόσωπη και ασύμφορη οντότητα που έχει γίνει η Τράπεζά σας.
Από εδώ και στο εξής, όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς, θα κάνω τις συνδιαλλαγές μου μαζί σας προσωπικώς. Οι πληρωμές της υποθήκης και του δανείου μου δε θα γίνονται αυτόματα, αλλά θα φτάνουν στην Τράπεζά σας με επιταγή στο όνομα ενός υπαλλήλου, που θα ορίσετε εσείς. Να θυμάστε πως είναι αδίκημα να ανοιχτεί η αλληλογραφία που θα περιέχει την επιταγή από κάποιον άλλον και όχι από τον παραλήπτη.
Σας επισυνάπτω την αίτηση που θα πρέπει να συμπληρώσει ο υπάλληλος που θα ορίσετε. Σας ζητώ συγγνώμη για το 8σελιδο μέγεθός της, αλλά θα πρέπει να γνωρίζω γι’ αυτόν όσα γνωρίζει η Τράπεζά σας για μένα. Σημειώστε πως όλες οι πληροφορίες που αφορούν το ιατρικό ιστορικό του θα πρέπει να υπογραφούν από το αρμόδιο Υγειονομικό τμήμα, ενώ και οι πληροφορίες για τα οικονομικά του θα πρέπει να συνοδεύονται από τα κατάλληλα θεωρημένα αντίγραφα-ντοκουμέντα.
Στη συνέχεια θα πρέπει να εκδώσω ένα PIN, τον οποίο θα χρησιμοποιεί ο υπάλληλός σας στις συναλλαγές μαζί μου. Λυπάμαι, αλλά δε θα είναι μικρότερο από 28 νούμερα - τόσα είναι και τα νούμερα που πληκτρολογώ κάθε φορά που καλώ το telephone banking και πρέπει να συνδεθώ με το λογαριασμό μου. Κι επειδή, όπως λένε, η μίμηση είναι η υπέρτατη κολακεία, επιτρέψτε μου να σας αντιγράψω.
Επιτρέψτε μου επίσης να σας γνωστοποιήσω και τα ακόλουθα. Όταν θα μου τηλεφωνείτε, θα πατάτε τα ακόλουθα κουμπιά:
1. Για να κλείσετε ραντεβού να με δείτε.
2. Για να με ρωτήσετε για μια πληρωμή που δεν έγινε.
3. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο σαλόνι σε περίπτωση που είμαι εκεί.
4. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην κρεβατοκάμαρα σε περίπτωση που κοιμάμαι.
5. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στην τουαλέτα σε περίπτωση που με καλεί η φύση.
6. Για να μεταφέρετε το τηλεφώνημα στο κινητό μου σε περίπτωση που λείπω από το σπίτι.
7. Για να στείλετε e-mail στον υπολογιστή μου, απαιτείται ένας μυστικός κωδικός, ο οποίος και θα σας αποσταλεί εν ευθέτω χρόνω.
8. Για να επιστρέψετε στο κύριο μενού και να ξανακούσετε τις επιλογές 1-7.
9. Για να διατυπώσετε κάποιο αίτημα ή παράπονο. Κατόπιν θα μπείτε σε αναμονή ανάλογα με την πληρότητα του αυτόματου τηλεφωνητή μου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του τηλεφωνήματος θα παίζει χαλαρωτική μουσική. Αν, ωστόσο, χρειαστεί να περιμένετε πολύ, λυπάμαι, αλλά ακολουθώντας και πάλι το παράδειγμά σας, θα πρέπει να σας χρεώσω με ένα ποσό για τη διαδικασία.

Κλείνοντας, σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο και λιγότερο κερδοφόρο νέο έτος.

Η ταπεινή σας πελάτισσα…»

Κάτι παρόμοιο έγινε κι εδώ στην Ελλάδα με ένα Θεσσαλονικιό μανάβη.Όταν κάποια στιγμή μια τράπεζα του έστειλε μια πιστωτική κάρτα, εκείνος πήρε τηλέφωνο και είπε να την ακυρώσουν.Η υπάλληλος όμως του είπε ότι έπρεπε να την παραδώσει ο ίδιος στο υποκατάστημα της τράπεζας για να ακυρωθεί, αλλιώς θα χρεωνόταν τη συνδρομή.Πάει λοιπόν ο μανάβης, εκνευρισμένος στην τράπεζα, ακυρώνει την κάρτα στολίζοντάς τους με τα ανάλογα κοσμητικά επίθετα, και φεύγοντας αφήνει ένα τσουβάλι πατάτες στο γραφείο του διευθυντή, λέγοντάς του:Αν δεν τις θέλεις, να μου τις φέρεις αύριο στο μανάβικο αλλιώς θα σου τις χρεώσω και εγώ!!!

Μηθυμναίος

Καμαρώστε εταίρους

Με τίτλο «Η Ευρώπη δίνει τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία» πανηγύρισε η εφημερίδα «Χουριέτ». Η ιστορία είναι απίστευτη, αλλά καθ’ όλα αληθινή και σε αυτήν πρωταγωνιστεί ο Μυτιληνιός πρέσβης της Ελλάδας στην Άγκυρα, Φωτής Ξύδας.

Το προκλητικό δημοσίευμα της Hurriyet

Πριν από ένα μήνα, λοιπόν, κατά την τακτική συνάντηση των πρέσβεων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μοιράστηκε ένας φάκελος με θέματα προς συζήτηση. Ο πρέσβης της Ελλάδας Φωτής Ξύδας ανέσυρε από το φάκελο ένα έγγραφο με έναν τυπωμένο χάρτη, στον οποίο απεικονίζονταν τα Δωδεκάνησα και η Μυτιλήνη με το ίδιο χρώμα με αυτό της Τουρκίας, ωσάν να αποτελούσαν τουρκικό έδαφος!

Ο κ. Ξύδας διέκοψε τη συζήτηση και απευθυνόμενος στον εκπρόσωπο της Ένωσης στην Τουρκία, Μαρκ Περίν, του είπε: «Επειδή έχω γεννηθεί στη Μυτιλήνη και δεν είμαι Τούρκος αλλά Έλληνας, και επειδή αυτός ο χάρτης δείχνει τα ελληνικά νησιά ως τουρκικά, παρακαλώ εξηγήστε μου τι συμβαίνει.»

.

Ο πρέσβης μας Φωτής Ξύδας

.

Ο επίσημος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζήτησε πίσω το χαρτί για να αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται, αλλά ο Έλληνας διπλωμάτης αρνήθηκε να του το επιστρέψει με την φράση: «Δεν πρόκειται να σας το επιστρέψω, διότι αυτό το χαρτί θα είναι κάποια στιγμή χρήσιμο.» Προφανώς ο κ. Ξύδας ήθελε να αποστείλει το έγγραφο στο υπουργείο Εξωτερικών για περαιτέρω ενέργειες.

Ένα μήνα μετά το συμβάν, οι εφημερίδες «Χουριέτ» και «Ζαμάν» δημοσίευσαν την περασμένη Τετάρτη το χάρτη με τον τίτλο «Η Ευρώπη έδωσε τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία», πανηγυρίζοντας προφανώς με την επιπολαιότητα των ευρωπαϊκών υπηρεσιών και προσωπικά της επίσημης ευρωπαϊκής αντιπροσωπίας στην Άγκυρα.

Ας σημειωθεί πάντως ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ζήτησε εξηγήσεις, αλλά το ζήτημα δεν έλαβε διαστάσεις. Το ερώτημα, ωστόσο, που ετέθη και από διπλωματικούς κύκλους είναι το πώς θα αντιδρούσε η Μεγάλη Βρετανία, αν κάποιο επίσημο έγγραφο απεικόνιζε την Βόρειο Ιρλανδία ως έδαφος της Ιρλανδικής Δημοκρατίας ή τα ισπανικά Κανάρια νησιά με τα χρώματα του Μαρόκου ή τις Πορτογαλικές Αζόρες με άλλο χρώμα από εκείνο της Πορτογαλίας.

Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει επίσημη ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών για την αμετροέπεια των ευρωπαϊκών υπηρεσιών και την επιπολαιότητα του γραφειοκράτη εκπροσώπου της στην Άγκυρα, κ. Μαρκ Περίν.

.

Να τους χαιρόμαστε τέτοιους εταίρους...

Πηγή: Εφ. ΕΜΠΡΟΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

.

Μηθυμναίος

Αρκεί ένα κάτι…

Το ουρλιαχτό από τη σειρήνα του νοσοκομειακού που ηχούσε έξω και διαπερνούσε αλύπητα στ’ αυτιά μου, μ’ έκανε να συνειδητοποιήσω πως ναι… στη ζωή υπάρχουν και χειρότερα.

Αρκεί μια λεπτομέρεια, μια σκέψη, ένας στίχος, δυο λέξεις, μια νότα, ο καλός ο λόγος.

Αρκεί μια στάλα φως απ’ τον ήλιο που ξεπροβάλει κάθε μέρα, τούτα τα πρωινά.
Αρκεί ακόμα… κι ένα ουρλιαχτό μιας σειρήνας νοσοκομειακού για να σε συνεφέρει.

Έπιασα τότε τη «συμβολική, βασανιστική κι αμίλητη» κλεψύδρα, κι ας μην είχε αδειάσει τελείως…, την αναποδογύρισα για να μην μετρά πια... Δεν ήθελα άλλο ο χρόνος να φεύγει σαν την άμμο. Δεν ήθελα να μετράω στιγμές της ζωής μου με μια κλεψύδρα, να περνάνε μες απ’ το στενό σωλήνα της και να σβήνονται στον πάτο της…

Με τίποτα δεν ήθελα να χαθούν η ελπίδα και η πίστη.
Αλλά πιο πολύ εσείς οι φίλοι μου, οι επισκέψεις σας, τα σχόλιά σας, η ανησυχία σας, τα μέιλ, τα τηλεφωνήματα… το κουράγιο και η δύναμη που μου δίνατε…
Τόσα που ξαναπήρα λίγο πάνω μου…

Η ψυχολογική μου κατάσταση με είχε κάνει να παραμείνω μακριά σας κι αυτό με πονούσε… αφάνταστα. Δεν το άντεχα…

Πιστέψτε με, με συγκίνησε πάρα πολύ η αγάπη σας. Την εισέπραττα καθημερινά και σας ευχαριστώ όλους… Μα όλους!
Τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Και το ξέρετε.

Μηθυμναίος