Λίγο πριν σκάσει μύτη ο ήλιος είχαμε πατήσει την κορυφή του Λεπέτυμνου, του υψηλότερου βουνού της Λέσβου (969 μ.), ακριβώς γι’ αυτό: να απολαύσουμε από εκεί ψηλά το ξημέρωμα!
Στο πιο ψηλό σημείο, ίδια θηλή μαστού όπως φαίνεται από μακριά, είναι χτισμένο το μικρό εκκλησάκι του Αϊ-Λια.
Μόλις είχαμε ανάψει το κερί και προσκυνήσαμε την εικόνα του, άρχισε να ξεμυτίζει ο ήλιος απ’ τα απέναντι βουνά της Ανατολής. Σχεδόν δίπλα μας.
Μια συννεφιά δε βοήθησε να έχουμε την καθαρότερη εικόνα που σίγουρα θα θέλαμε, όμως η θέα από κει πάνω ήταν καταπληκτική. Αγνάντευες σχεδόν όλο το νησί καθώς και μεγάλο μέρος των Μικρασιατικών ακτών.
Στο πιο ψηλό σημείο, ίδια θηλή μαστού όπως φαίνεται από μακριά, είναι χτισμένο το μικρό εκκλησάκι του Αϊ-Λια.
Μόλις είχαμε ανάψει το κερί και προσκυνήσαμε την εικόνα του, άρχισε να ξεμυτίζει ο ήλιος απ’ τα απέναντι βουνά της Ανατολής. Σχεδόν δίπλα μας.
Μια συννεφιά δε βοήθησε να έχουμε την καθαρότερη εικόνα που σίγουρα θα θέλαμε, όμως η θέα από κει πάνω ήταν καταπληκτική. Αγνάντευες σχεδόν όλο το νησί καθώς και μεγάλο μέρος των Μικρασιατικών ακτών.
"Ίδια θηλή μαστού" όπως σας έλεγα παραπάνω, έτσι δείχνει από μακριά...
Οι ενδύξεις μας οδηγούσαν στο ύψωμα
Νάτος ο ήλιος ο ηλιάτορας, ξεπροβάλλει απέναντι...
Πάνω σ' αυτά τα μυτερά κι απότομα βράχια το μικρό εκκλησάκι
Στο βάθος διακρίνεται η Μήθυμνα κι ο κάμπος της
Λίγο ζουμάρισμα να την φέρουμε πιο κοντά. Βοηθούσε λίγο κι ο ήλιος ώστε να φανεί και το κάστρο.
Λίγο πιο δεξιά η Πέτρα, με τα δυο ξερονήσια της, η Άναξος, κι όλη η δυτική πλευρά του νησιού.
Ανάμεσα απ' τα βράχια να χάνεσαι στον ορίζοντα.
Στ' αλήθεια, άξιζε τον κόπο αυτή η εξόρμηση στις κορυφές.
Όλο αυτό μας αντάμειψε όπως το περιμέναμε.
Μηθυμναίος