Τι στο καλό… διάβασε τις σκέψεις και τις έγνοιες μου;

Το διάβασα τις προάλλες. Το διαβάζω ξανά και ξανά και κολλάω, τόσο σαν να το ’γραψα εγώ. Τόσο πολύ μου πάει. Τι στο καλό… διάβασε τις σκέψεις και τις έγνοιες μου η Ρέα; Η Κυρία Ρέα! Κυριολεκτώ!

Απομόνωσα ένα μέρος, αυτό που μου «κόλλησε» και… το παραθέτω εδώ:

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά… Μάλλον όχι! Τις σκέψεις αυτές πυροδότησε η φράση μιας γυναίκας. Είχε φεγγάρι, είχε μια θάλασσα, είχε μελαγχολία… Ήταν λέξεις, ήταν σκέψεις που ξέφευγαν από πολιτικές συζητήσεις. Και τις εξέλαβα σχεδόν σαν σκληρό πορνό. Γιατί πάει καιρός που δεν μιλάμε για τίποτα άλλο εκτός από πολιτική. Πάει καιρός που όποιος δεν σκέφτεται για το μέλλον μας μέσα από τα αδιέξοδα δράματα της φθηνής μας πολιτικής σκηνής, πρέπει να νιώθει και μια ντροπή ότι το μυαλό του έχει ξεφύγει σε ξεδιάντροπα μονοπάτια. Η γυναίκα, δεν ξέρω λοιπόν πώς, αλλά ξανοίχτηκε και μίλησε για σχέσεις. «Πιο πολύ έχω κλάψει γι' αυτά που τελειώνουν παρά γι' αυτά που πεθαίνουν» μου είπε εξομολογητικά. Και 'γω κόλλησα να σκέφτομαι… Πώς τελειώνουν οι σχέσεις των ανθρώπων; Πότε τελειώνουν; Μπορεί να σέρνουν την άδικη κατάρα του βολικού ρούχου; Οι σχέσεις έχουν τη μαγεία του να γνωρίζεσαι και το δράμα του να παραγνωρίζεσαι. Έχουν τη «δουλίτσα» τους οι άτιμες οι σχέσεις και την «μπελαλοδουλειά» των άτιμων σωστών αποστάσεων. Αυτά! Και άντε στο επόμενο να μιλήσουμε για πολιτικά...

Σημ. Οι υπογραμμίσεις δικές μου.

Και το αποψινό ολόγιομο φεγγάρι, όλο για εσάς!

Παράξενο, μικρό καλοκαίρι…

Στη χαμένη θαλπωρή των όμορφων στιγμών μας, δεσμώτες μιας άθλιας επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας, πιάνω το εαυτό μου να ζητιανεύει στιγμές μοναξιάς και στο μυαλό μου να στριφογυρίζουν διάφορα… Συμβαίνει να θέλεις να αδειάσεις από μέσα σου όλες τις έγνοιες που συμμαζεύονται και βασανίζουν τα σωθικά σου. Και πώς γίνεται να μην έχει έγνοιες κανείς, όταν καθημερινά δεν υπάρχει τρόπος, με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας –όσο άσχετος και να είσαι, όσο κι αν θέλεις να μη δίνεις σημασία– να αποφύγεις αυτό το αδιανόητο φόρτωμα που σε αναγκάζουν να επωμίζεσαι. Κι αυτό σιγά σιγά γίνεται βάρος ασήκωτο. Καταλαμβάνει, όλο και πιο πολύ, το λίγο χώρο που έχεις αφήσει μέσα σου για να τον χαίρονται οι ξεγνοιασιές… Ποιες ξεγνοιασιές θα μου πείτε. Πόσοι τις έχουν; Και να τις έχεις, τώρα δε σε αφήνουν οι «εξωτερικοί παράγοντες» να τις χαρείς.

Παράξενο, μικρό καλοκαίρι, μοιρασμένο –θέλοντας και μη– σε αντιστάσεις, διαψεύσεις, διλλήματα, πισωγυρίσματα, σιωπές, αδιέξοδες σχέσεις, προδοσίες, ψευδαισθήσεις και τεμαχισμένες αναλήψεις. Παράξενο, μικρό καλοκαίρι…

Τέτοιες στιγμές, στα στενάχωρά μου, βρίσκω αποκούμπι στο διάβασμα. Σε σελίδες βιβλίων βρίσκω το «κάτι» που χρειάζομαι για να αμυνθώ. Χάνομαι ανάμεσά τους, ξέροντας πως στο τέλος σ’ αυτές θα βρω την απάντηση για να αντιμετωπίσω την αγριάδα του κόσμου…

Η χαμένη χαρά, η χαμένη ελπίδα, η ανασφάλεια, η υποψία έχουν γίνει πλέον συνταξιδιώτισσες στη δύσκολη πορεία και συγκάτοικοι της καθημερινότητάς μας. Παραίτηση, αποχή και απεξάρτηση από τις γνωστές συνήθειες… Και το καλοκαίρι, διαφορετικό απ’ όλα τ’ άλλα, να περνά και να φεύγει και μόνο η επιμονή της φύσης να μην σ’ απαρνιέται και βέβαια οι αβάσταχτες υψηλές θερμοκρασίες να στο θυμίζουν…

Καλό υπόλοιπο και… υπό σιωπή.

Παράκληση...

Αγαπητοί μου φίλοι,

Θέλω να σας ενημερώσω πως, έστω και αργά, αν λάβετε κάποιο μήνυμα από εμένα στα ισπανικά με τίτλο «IMPORTANTE» και την προτροπή να κάνετε κλικ στην ένδειξη, παρακαλώ μην το λάβετε υπ’ όψιν σας και σβήστε το. Το έλαβα κι εγώ από πολύ αξιόπιστο φίλο ξημερώματα Σαββάτου και λόγω του ότι περίμενα από το άτομο αυτό ένα έγγραφο, το άνοιξα δίχως ίχνος αμφιβολίας, φυσικά, με αποτέλεσμα να απενεργοποιηθεί ο λογαριασμός μου στο Gmail. Ύστερα από δυο τηλεφωνήματα που έλαβα κατάλαβα πως ήταν κακόβουλο και έμελε να αρχίσει πορεία και για τις δικές μου επαφές. 

Όπως καταλαβαίνετε δεν είχα τρόπο να σας ειδοποιήσω. Και ενώ μετά από διάφορες κινήσεις κατόρθωσα να επανακτήσω τον λογαριασμό μου, διαπίστωσα ότι χάθηκαν αρκετά μηνύματα και όλες οι επαφές μου και θα πρέπει εκ νέου να τις επαναφέρω και να τις αποθηκεύσω.

Σας παρακαλώ να με συγχωρέσετε αν άθελά μου σας «έμπλεξα» με προβλήματα και θα ήθελα, όσοι διαβάσετε τούτο, να μου στέλνατε, ένα απλό μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου για να μπορέσω να σας εντάξω και πάλι στις επαφές μου.

Σας ευχαριστώ