Τι όμορφο, να ήσουνα δεκαοχτώ χρονώ...

Τι όμορφο, να ήσουνα δεκαοχτώ χρονώ

και να μ’ ερωτευόσουνα μ’ όλη τη δύναμή σου,

κι εγώ ηλιαχτίδα πρωϊνή, γλυκά να σε ξυπνώ

και τρυφερά ν’ αγκάλιαζα τ’ ωραίο το κορμί σου.

Ας ήτανε να ήσουνα δεκαοχτώ χρονώ

και έν’ αγέρι ανάλαφρο να βγαίνει απ’ τη μιλιά σου,

κι εγώ να ήμουν θάλασσα και μες στο δειλινό

μ’ ανατριχίλα να ’νιωθα τ’ ωραίο άγγιγμά σου.

Μ’ όλα τα χρώματα της γης, στεφάνι να περνώ

σαν το ουράνιο τόξο στα μαλλιά σου

και να ψηλώνω από χαρά μέχρι τον ουρανό,

όταν βυθίζομαι γλυκά μέσα στον έρωτά σου.

Του φίλου Παναγιώτη Ψαριανού

Από τη Συλλογή του:

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

               ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΜΑΡΙΑ

Τα τρενάκια της Μήθυμνας

Έκπληξη μου προκάλεσαν στην πρόσφατη επίσκεψή μου στη Μήθυμνα τα δύο τρενάκια που κυκλοφορούν, εδώ και λίγο καιρό, στο χωριό μεταφέροντας τουρίστες. Το ταξίδι ξενάγησης έχει κυκλική διαδρομή διάρκειας περίπου 80 λεπτών και σ’ αυτήν περιλαμβάνει την Άναξο, Πέτρα, Κάστρο και λιμάνι Μήθυμνας. Απ’ ό,τι διαβάζω, δε, στο μικρό φυλλάδιο της εταιρείας Village Train υπάρχουν 7 συγκεκριμένες στάσεις αρχαιολογικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος και ο μέσος όρος της χρονικής διάρκειας μεταξύ των στάσεων είναι 5 έως 10 λεπτά περίπου. 

Κρατάω μια επιφύλαξη κατά πόσο στους μήνες αιχμής της τουριστικής περιόδου θα διευκολύνει την κυκλοφορία άλλων οχημάτων. Συνωστισμός, τουλάχιστον από την είσοδο του χωριού μέχρι το λιμάνι, σίγουρα θα υπάρχει αφού τα αυτοκίνητα παρκάρουν κι απ’ τις δυο πλευρές του δρόμου. Ο χρόνος θα δείξει τι μέλει γενέσθαι. 

Καφεμεζεδοπωλείον «Ο Ερμής»

Της Κυβέλης Σπανουδάκη στην Επάνω Σκάλα Μυτιλήνης

Ένας θαυμάσιος χώρος που έχει παραμείνει αναλλοίωτος από το χρόνο, διατηρώντας την αυθεντικότητα και την παράδοση

Αφορμή να επισκεφτώ το εν λόγω καφενείο, στο πρόσφατο και σύντομο ταξίδι μου στο νησί, ήταν μια υπέροχη φωτογραφία* στο περιοδικό Blue της Aegean Airlines. (Το εξώφυλλο υπάρχει στην προηγούμενη ανάρτηση).

200 χρόνια δεν είναι και λίγα…

Δεν έχασα, λοιπόν, την ευκαιρία να το φωτογραφήσω αλλά και να απολαύσω ένα λιτό, αλλά γευστικότατο γεύμα. Ο δε Ιγνάτιος ήταν εξυπηρετικός και… άψογος!

Διαβάστε το ιστορικό του καφενείου «Ερμής» της Μυτιλήνης,
Εδώ

*Η φωτογραφία

Για λίγες μέρες κοντά της…

Για 2-3 μέρες στην αγαπημένη μου μικρή πατρίδα!

Κι αν μη τι άλλο, αφήνω κρεμασμένες τις εικόνες της σε κορνίζες…

γιατί μέσα σ’ αυτές, ως συνήθως, κλείνουμε

τα μέρη που ζωγραφίζει η ψυχή μας!

Κι όπως μου έλεγε ο σύντεκνος:

«Εγώ δεν αποχαιρετώ μόνο καλωσορίζω

για να μη νιώσει ο μισεμός πως τον υπολογίζω»!

Κι ένα τραγούδι για να μην ξεχνιόμαστε…

«Ένα σημάδι του Θεού»

Ο τίτλος του ολοκαίνουργιου τραγουδιού του Γιώργου Νταλάρα που μόλις κυκλοφόρησε.

Οι δυο φωτογραφίες είναι του Κώστα Σταματέλλη

Και το εξώφυλλο από το περιοδικό BLUE της AEGEAN

Αριστείδης Γιαπαλής, Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου αναγορεύτηκε ο συμπατριώτης μας κ. Αριστείδης Γιαπαλής

Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών της Σχολής Οικονομίας και Διοίκησης και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου αναγορεύθηκε ο συμπατριώτης μας κύριος Αριστείδης Κ. Γιαπαλής το Σάββατο, 10 Μαΐου στην Αίθουσα Τελετών του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Τρίπολης, παρουσία εξεχόντων μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, πολιτικών, στρατιωτικών Αρχών και φίλων του.

Ο κ. Γιαπαλής  βρίσκεται πάντα δίπλα στην κοινωνία, αναπτύσσει δυναμικά την εξωστρέφεια και στηρίζει όσους  βοηθούν στην πνευματική ανάταση της Ελλάδας, έτσι όπως  χαρακτηριστικά είπε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κ. Κωνσταντίνος Μασσέλος.

Η εκδήλωση αυτή για το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου είναι η πρώτη αναγόρευση επίτιμου διδάκτορα από το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών αλλά και η πρώτη της νέας σχολής Οικονομίας Διοίκησης Πληροφορικής.  Ο κ. Μασσέλος ελπίζει αυτή η εκδήλωση να αποτελέσει σημαντικό σταθμό στη νέα προσπάθεια που κάνουν, για ένα Πανεπιστήμιο πρωτοπόρο, ζωντανό με αξίες, πάντα δίπλα στον άνθρωπο.

Αφού διαβάστηκε το ψήφισμα πραγματοποιήθηκε η ένδυση δια της τηβέννου από τον Κοσμήτορα της Σχολής Οικονομίας, Διοίκησης και Πληροφορικής  κ. Ανδρέα Μαρρά και από τον Πρόεδρο του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών καθηγητή κ. Δημήτριο Θωμάκο.

Ο νέος πλέον Διδάκτορας του τμήματος Οικονομικών επιστημών της σχολής Οικονομίας και Διοίκησης του  Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στην εκφώνησή του ευχαρίστησε για την τιμή που του έκαναν και ανέφερε ότι δέχεται ευγνωμόνως το αξίωμα με όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτή την τιμητική θέση. Η πρώτη του σκέψη τη στιγμή της αναγόρευσης φτερουγίζει στη μνήμη των γονιών του αλλά και της γενιάς του πολέμου και στη μνήμη των δασκάλων του.

Το κενό μιας μοναξιάς...

Το κενό μιας μοναξιάς...

Κουράστηκαν, χέρι, βιολί και δοξάρι κι έγειραν να ξαποστάσουν.

Ένα θλιμμένο μπλουζ, μόλις είχε γράψει: «Τέλος»!

Κανένας απ’ τους περαστικούς δεν ένιωσε το φάλτσο «ντορεμί»

που έπνιξε τους ψίθυρους μιας διαμελισμένης ιστορίας…

Θα πρέπει να γίνει επειγόντως η διόρθωση στην παρτιτούρα

για να αποφευχθούν περαιτέρω φάλτσα…

Το υπερβολικό σκοτώνει τους ανθρώπους…

Ποιος το ’λεγε να δεις, πως οι όρκοι των ανθρώπων μοιάζουν πολύ με τις πεταλούδες...! Πετούν για λίγο στην ψυχή σου, πίνουν το μέλι από τους πόθους και τα όνειρα και ύστερα χάνονται... Έτσι, σαν τους όρκους, είναι και κάποιοι άνθρωποι. Γυροφέρνουν στον ορίζοντα –άνευ όρων και ορίων– και παζαρεύουν το εγώ τους με «το λίγο που σου έδωσαν για πολύ και το πολύ που μέτρησε για τίποτα». Σε ξεγελούν με κάτι «μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά» μαδώντας άσπρες μαργαρίτες –αμήχανα διλήμματα αλλοτινών ερώτων– και ψιθυρίζουν ξεψυχισμένα  «σ’ αγαπώ» στα ένοχα «αντίο» των αποχαιρετισμών που καθορίζουν το τέλος τους. 

Χρησιμοποιούν φθαρμένες λέξεις με ξεβαμμένα νοήματα που ειπώθηκαν προ πολλού, με το μόνο σκοπό να «ντύσουν» τις αντιπαθητικές απόψεις τους. Δυστυχώς, δέσμιοι αλόγιστων συμπεριφορών και ασυγκράτητων εγωισμών, μπερδεύουν την εκτίμηση με την απαξία, τις υπολείψεις με τις αντιλήψεις, τα λάθη και τις παραλείψεις. 

Υποκύπτουν σε λάθος εκτιμήσεις. Επιβεβαιώνοντας –και εκθέτοντας πρωτίστως τον εαυτό τους– πως το λάθος ήταν επιλογή τους.

Περίπτωση όχι και τόσο σπάνια, ώστε να αποτελεί την εξαίρεση που επικυρώνει τον κανόνα.

           Το υπερβολικό, εντέλει, σκοτώνει τους ανθρώπους…