Σπίτια στολίδια…

Από το Αρχοντικό Γιαννάκου στα θαυμάσια «μπαλκονάκια» επικοινωνίας των φίλων και τώρα μια βόλτα σε κάτι σπίτια στολίδια που, ευτυχώς δεν τα ξέβαψαν οι νοτιάδες, μήτε τα ξεθώριασαν τα λιοπύρια. Αυτά τα σπίτια, με την αντοχή τους στο χρόνο και την αγάπη αυτών στους οποίους ανήκουν, αφήνουν μια ιδιαίτερη αίσθηση και αύρα καθώς πλέκονται ανάμεσα στα γραφικά σοκάκια και τις γειτονιές της Μήθυμνας.

Η Μήθυμνα, όπως και να το κάνουμε, ανήκει στην κατηγορία των τόπων που έχουν τη δική τους γοητεία κι ας έχει βάλει το χέρι του ο τουρισμός, η εκμετάλλευση και… η «εξέλιξη». Εκείνη αντιστέκεται, όσο μπορεί και συνεχίζει να εκπέμπει τη λάμψη της, γιατί όπως λέει και κάποιος σοφός «το αστέρι αν λάμψει μια φορά, θα μείνει πάντα αστέρι»!

Ελάτε μαζί μου, παρέα στη βόλτα, να δείτε και να απολαύσετε μερικά απ’ αυτά τα στολίδια… που ξεχωρίζουν!

Πρώην Δημοτικό Σχολείο, τώρα Δημαρχείο

Οικία Α. Κυριακού

Οικία Δ. Σάββα

Οικία Ι. Πετζετάκη

Οικία Ι. Χατζηχρήστου

Η Πινακοθήκη

Η βιβλιοθήκη και ο εναπομείνων μιναρές...

Είσοδος οικίας Δ. Σάββα

Μηθυμναίος

Σε διπλανά μπαλκόνια…

.

Αφιερωμένο σε τρεις φίλους, στον Αντώνη, τον Χρυσόστομο και τον Τάκη και σ' ένα τόπο αγαπημένο τη Μήθυμνα

.

Είναι ωραίο το ταξίδι εδώ, δε λέω, κι ακόμη πιο ωραίο όταν προκύπτει αποτέλεσμα γι’ αυτό που ψάχνεις. Αυτό το… ασήμαντο που ενώνει κάτι τρυφερές ψυχές και, κάποια στιγμή, γίνεται σημαντικό όταν αυτές οι ψυχές τυχαίνει να ’ναι από διπλανά μπαλκόνια. Μερικές φορές, σκύβεις αδιάκριτα, ρίχνεις ματιές στα δικά τους κι ανακαλύπτεις ομορφιές… Μα, ναι υπάρχουν… Και σα να μην έφτανε -με τα δικά τους ο καθένας- σου «φορτώνουν»… κι άλλη ευαισθησία.
Έτσι είναι όταν έχεις «γείτονα» έναν Αντώνη, φίλο αγαπημένο, να στα ’χει έτοιμα. Κι εγώ, ξέροντας πως δεν θα μου τα αρνηθεί, διαλέγω και τα οικειοποιούμαι προκειμένου να... τα μοιραστώ μαζί σας. Γιατί τα όμορφα πρέπει να μοιράζονται.
Απ’ το δικό του μπαλκόνι φτάνει να δεις κι άλλους δικούς σου φίλους.
Ας πούμε έναν Χρυσόστομο (όνομα και πράμα) να έρχεται, «σαν δροσιά… κάθε που αλλάζουν τα νερά της παλίρροιας», με τους μελιστάλακτους στίχους και τη γλυκύτητα του λόγου του, κάνοντας την ψυχή σου ν’ αναζητά το λίγο παραπάνω…
Έναν Σωτηρχέλλη να μελοποιεί θαυμάσιους στίχους και να τους τραγουδάει με μια φωνή, σαν χαμηλόφωνη προσευχή και να σε ταξιδεύει, σαν αεράκι τρυφερό, εσένα και τα όνειρά σου, έτσι για να γλυκαίνει τις σκέψεις σου!
Κι ακούς μια Ελένη ανεμώνη στο πέλαγο… και μια θάλασσα μια ανάσα αρμύρα.
Αρμυρίκι στη πέτρα, για να βρεις την απάντηση χίλια κύματα μέτρα.
Μια Ελένη η θάλασσα, μια καρδιά χελιδόνας, απ’ τα κάστρα της Μήθυμνας στα νερά της Λιγώνας.
Τελικά ανακαλύπτω πως ό,τι σκαλίζεις με αγάπη δεν μπορεί παρά να καρπίσει ομορφιές, συναισθήματα, νοσταλγίες…
Τι άλλο να ζητήσεις… κάθεσαι ακούς, βλέπεις και απολαμβάνεις το παρακάτω βίντεο.
Ακούστε το।

* Σημ. Κάντε κλικ στα ονόματα με το πορτοκαλί χρώμα και την έντονη γραφή είναι ενδιαφέρουσες παραπομπές

Μηθυμναίος

Το αρχοντικό Γιαννάκου στη Μήθυμνα

Αναμφισβήτητα είναι μεγάλη τύχη να έχεις ένα γενέθλιο τόπο φορτισμένο με τόση ιστορία και μνήμες, όπως είναι για μένα η Μήθυμνα της Λέσβου.

Μια ζωντανή μαρτυρία είναι ο μοναδικός και ιδιαίτερος αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της Μήθυμνας που σε εναρμόνιση με τις φυσικές ομορφιές της την καθιστούν ένα ανεκτίμητο στολίδι για τη Λέσβο και το Αιγαίο.

Σ’ αυτή σώζονται ακόμα πολλά αρχοντικά που χρονολογούνται απ’ το τέλος του 18ου αιώνα. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα παραδοσιακά σπίτια είναι διώροφα, με υλικά δόμησης, ιδίως, την πέτρα και το ξύλο. Παρατηρούμε τον ξύλινο όροφο να έχει μεγαλύτερες διαστάσεις από το αντίστοιχο ισόγειο και να προεξέχει στο δρόμο δημιουργώντας τα «σαχνισιά», έτσι ονομάζονται αυτές οι χαρακτηριστικές και ιδιότυπες ξύλινες προεξοχές.

Ένα απ’ αυτά είναι το αρχοντικό Γιαννάκου, από τα ωραιότερα αρχοντικά της Λέσβου. Χτίστηκε το 1790 και ήταν η κατοικία τούρκου Αγά της περιοχής. Το 1935, με την ανταλλαγή περιουσιών, πέρασε στην οικογένεια Γιαννάκου. Σήμερα ανήκει στην κόρη τους Δώρα Γιαννάκου-Παρίση η οποία φρόντισε να το αναστηλώσει για να διατηρήσει στο χρόνο την αυθεντικότητα και την ιδιαιτερότητά του, ώστε να θεωρείται μια πολύτιμη αρχιτεκτονική κληρονομιά.

Η δύναμη που διαθέτουν αυτά τα σπίτια να παγώνουν το χρόνο, αποτελούν προβολές, όχι μόνο της εξωτερικής τους φυσιογνωμίας και των εσωτερικών χώρων, αλλά και ολόκληρων εμπειριών ζωής απ’ αυτές που μας δίνουν μοτίβα να θυμηθούμε το παρελθόν και… να ονειρευτούμε το μέλλον μας.

Εξωτερική άποψη του αρχοντικού Γιαννάκου με αναλλοίωτη την παραδοσιακή του δομή
(Διακρίνονται το ξύλινο σαχνισί χαρακτηριστικό δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής)

Το σαλόνι όπου διακρίνεται η οροφή και το περιμετρικό κοίλωμα με τις τοιχογραφίες

Οι εσωτερικοί τοίχοι και οι οροφές διακοσμούνται με περίτεχνες τοιχογραφίες ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα επιτυγχάνοντας ένα πλούσιοα εσωτερικό διάκοσμο σ' ένα συνδιασμό χρωμάτων, σχδεδίων και παραστάσεων.

Εδώ η παρέμβαση του πανδαμάτορα χρόνου είναι εμφανής. Πόσο πληγωμένος φαντάζει ο τοίχος...

Λεπτομέρεια από τη διακάοσμηση της οροφής του σαλονιού

Άλλες δυο λεπτομέρειες από την οροφή και τον τοίχο

Σήμερα με τις δυσκολίες των περιστάσεων και χωρίς τη βοήθεια φορέων, δεν είναι εύκολο να διατηρηθούν τέτοια σπίτια. Γι' αυτό η Δώρα αγωνιά και προβληματίζεται με το πρόβλημα που παρουσιάζει η σκεπή... έχουν περάσει άλλωστε τόσα χρόνια...

Βοηθήματα: Κατερίνα Κότσαλη-Παπαδημητρίου / Δώρα Γιαννάκου

Μηθυμναίος