«Σ' ένα γύρισμα της ζωής»

Πόσο ανέμελα πετούν οι γλάροι στον ουρανό… 

Σα να ’ναι δικός τους. Και είναι…

Έχεις σκεφτεί, έχεις αναλύσει τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Γιατί νιώθουμε τόσο έντονα την ανάγκη ο ένας του άλλου;

Έχεις προσέξει ποτέ ένα ζευγάρι γλάρων, όταν πετούν ανέμελα στον ουρανό; Πετούν αργά-αργά, πλησιάζει ο ένας στη φτερούγα του άλλου, αγγίζονται, κάνουν λίγο να απομακρυνθούν και πάλι ο ένας ξανάρχεται πλάι στον άλλον και ακουμπάνε τις φτερούγες τους.

Πετούν ανέμελα. Νωχελικά. Σίγουρα. Σα να 'ναι δικός τους ο ουρανός... Και είναι δικός τους.

«Σ' ένα γύρισμα της ζωής» Αλκυόνη Παπαδάκη