Πρωινό Φθινοπώρου
Κι ας ξεθωριάζει -ελέω καιρού- το χρώμα τους
Ακόμη κι έτσι τα θαυμάζεις…
Στρατή σ' ευχαριστώ!
Προσευχή
Ικεσία προς τον
ουρανό… σημάδι ζωής.
Πως το ’λεγε να δεις ο ποιητής;
Α,
«Να μην ξεχάσεις να πιαστείς απ' τα όνειρά
σου…
Να μην φοβάσαι, μάτια μου, η ζωή
είναι μπροστά σου»…
Τι απίστευτη σπατάλη
σε ομορφιά έκανε εδώ ο Θεός.
Κάποιες φορές κι
Εκείνος ξεφεύγει…
Κι αυτά ερωτεύονται…
Σμίγουν το ένα με τ’ άλλο να νιώσουν θέλουν… την ανάσα τους
και ν’ ανταλλάξουν το αιώνιο
«Σ’ αγαπώ!»
Παλεύει με το χρόνο, την
εγκατάλειψη, τη φθορά…
Πως και γιατί εγκαταλείφθηκε; Ποιος
ξέρει...
Τα ερείπια δεν λένε τίποτα για όσα
ξέρουν...
Κρατάν καλά κρυμμένα τα μυστικά τους..
Ερειπωμένα σπίτια… Μυρίζουν
εγκατάλειψη
Φθορές που πληγώνουν…
¡Qué poético!
ΑπάντησηΔιαγραφήUn abrazo
Si, tienen rasgos de poesìa... Aunque no soy poeta.
ΔιαγραφήMuchas gracias amigo
Τι θαύμα φωτογραφιών είναι αυτό πάλι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή που με γοήτεψε το δενδράκι πάνω σε βραχό στην ακρογιαλιά,
φίλε μου αν κάποτε έκαναν έκθεση φωτογραφιών θα κερδιζες το πρώτο βραβείο, Είναι τόσο αληθινές, τόσο όμορφες, μα και βαθυστόχαστες, κάθε μια σε κάνει να σκέφτεσε, κάποτε πίστευες στα ονείρα, κάποτε σε κοίταζαν καθώς περνούσες στις γειτονιές του κόσμου, κάποτε έκανες τα μαλλιά σου χωρίστρα "κοκοράκι" είχες και χτένα στην κωλότσεπη, σήμερα ένα ένα χάνοντε, παραμένει το περπάτημα και η σκέψη για παρηγοριά φιλοσοφίας. Τι σου είναι η ζωή!
όλα αυτά που γράφω είναι εξ ιδίας πείρας και αφορούν τον εαυτόν μου όταν συλλογίζομαι μπρος σε κάθε εικόνα σου
Μου ανοίγουν έναν περασμένο παράδεισο που όμως τότε δεν ήξερα ότι τον είχα!
χαιρετώ
Γαβριήλ
Υποθέτω, Γαβριήλ, πως θα σου είναι γνωστό αυτό το: μια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Τώρα τι με πιάνει εμένα και προσθέτω λέξεις σε μια φωτογραφία… δεν μπορώ να το εξηγήσω. Δεν το κάνω πάντως για να τις μειώσω.
ΔιαγραφήΜε περηφανεύει αυτό που γράφεις και με ικανοποιεί αφού οι εικόνες μου ενεργοποιούν το λογισμό σου κι ανοίγουν τις θύρες του παραδείσου σου!
Να είσαι καλά φίλε και χίλια ευχαριστώ για τα «κανακέματά σου»!
Για ακόμα μια φορά, φίλε Στράτο καταφέρνεις και παντρεύεις με περίσσια χάρη και επιτυχία το λόγο με την εικόνα. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Οι εικόνες σου μιλούν την αγάπη και την ομορφιά. Τα λόγια σου ζωγραφίζουν ονειρικές εικόνες. Κι΄ακόμα σου προσφέρουν μια μουσική που δεν την ακούς όμως τη νοιώθεις γύρω σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα τέτοισ.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Ντένη το μόνο που θα προσθέσω οτι εμένα μ άγγιξε περισσότερο η τελευταία εικόνα. Πάντα τα ερείπια με προβληματίζουν για τη ζωή που έκλειναν κάποτε στα σπλάχνα τους και τώρα αφήνονται στην εγκατάλειψη.Με πονούν...μου υπενθυμίζουν τη ζωή που φεύγει...και τι μένει;;;;
ΔιαγραφήΚατά τ άλλα θαυμάζω τα έργα και τα λόγια που τα συντροφεύεις
Καλό ξημέρωμα!
Κι εσύ, Ντένη, με κάνεις και κοκκινίζω με τα όσα γράφεις. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι με όσα κάνω είμαι στο σωστό δρόμο… κι εγώ που νόμιζα πως ακόμη μου λείπει… Μη μου τα λέτε όμως γιατί χρειάζεται –και θέλω- να προσπαθήσω κι άλλο ώστε να βελτιωθώ περισσότερο.
ΔιαγραφήΔέξου τους χαιρετισμούς και τις ευχαριστίες μου!
Χαρά μου, σμίξατε, εσύ κι ο Ντένης τα σχόλιά σας και με μπερδέψατε λίγο.
ΔιαγραφήΑφού, ωστόσο, συμφωνείς με τα όσα γράφει ο Ντένης, καλώς! Πάμε παρακάτω…
Είναι τα ερείπια ένα από τα αγαπημένα μου θέματα (πόσα έχω ο αφιλότιμος…)
Μου αρέσει να τα φωτογραφίζω κι είναι σα να ξύνω το σαράκι τους, σα να προφητεύω τη σιωπή τους.
Και… για όλα τα’ άλλα, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!
Preciosas las fotos. Estimado amigo, eres un artista con mayúsculas!!!!!!!!!!!!! Saludosssssssssss
ΑπάντησηΔιαγραφήGracias Margarita, pero yo creo que aun me falta mucho...
ΔιαγραφήMis saludos!
Υπεροχες φωτο,φιλε Στρατο,συνοδευομενες απο φρασεις,που σε εκφραζουν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκπληκτικη και η φωτο του παλιου μου φιλου Σ.Καμπανα.
Γρηγορης Καλατζης
Γεια σου Γρηγόρη και σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
ΔιαγραφήΔεν ήξερα ότι ο Στρατής είναι παλιός σου φίλος; Αλλά τώρα αν τα καλοκαίρια σας χωρίζουν μόνο πέντε χιλιόμετρα δρόμος είναι απαράδεκτο να υπάρχει αυτό το "παλιός"... Νομίζω...
Να 'σαι καλά!
Μου αρέσουν πολύ οι εικόνες που "σε επιλέγουν" ή επιλέγεις εσύ, να τις ντύσεις με τις αλήθειες σου, μακρινέ μου ξάδερφε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλή εβδομάδα Στράτο
Ξάδερφε Γιώργη, τώρα που μου το λες το σκέπτομαι… Μπορεί να «με επιλέγουν» κι εκείνες… Δεν το είχα σκεφτεί. Θα το ψάξω πολύ ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σου.
ΔιαγραφήΝα ‘σαι καλά, φίλε μου, να έχεις κι εσύ μια καταπληκτική εβδομάδα!
Τί ομορφιά !!! Σε κάνει να ονειρεύεσαι. Ευχαριστούμε Στράτο που τα μοιράζεσαι μαζί μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα να σου πω ότι το καινούριο σου collage μου αρέσει πάρα πολύ, μαγευτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι το ζητούμενο, Δώρα... Να ονειρευόμαστε... Τι άλλο μας απόμεινε;
ΔιαγραφήΌσο για το καινούργιο κολάζ της κεφαλίδας, το άλλαξα γιατί κι εγώ δεν κάθομαι να ησυχάζω προσπαθώ να δημιουργώ διάφορα από τα λίγα που ξέρω.
Να 'σαι καλά και σ' ευχαριστώ!
Καλησπέρα και καλώς σας βρίσκω! Θα πω με χαρά μου ότι η κοινή μας φίλη Χαρά με οδήγησε ως εδώ και διαβάζοντας λίγο παλαιότερες αναρτήσεις έμεινα ολίγον στήλη άλατος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερο σημείο αναφοράς ! Στα ίδια μέρη με σένα , περπάτησα και εγώ! Ναι στην Βενεζουέλα !
Estado anzoategui Pariagυan cerca de ;;El Tigre΄΄ Aπό την ανάρτησή σου λάτρεψα το ερειπωμένο σπίτι , άλλωστε προέρχεται από την ιδιαίτερη πατρίδα μου !
Καλό σου βράδυ!
Καλησπέρα Νικόλ! Καλωσόρισες κι εσύ εδώ στο σπιτικό μου. Είναι και δική μου χαρά αφού δυο ευχάριστες αιτίες ήταν αυτές που μας έφεραν κοντά: Η αγαπημένη μας φίλη Χαρά και η άλλη αγαπημένη, η δεύτερη πατρίδα μας η Βενεζουέλα! Οπότε είναι πολύ σημαντικά τα ενδιαφέροντα που μας ενώνουν.
ΔιαγραφήΣτα ανατολικά της εδάφη εσύ στα κεντρώα εγώ για πολλά χρόνια στη Βαλένσια.
Εκτός από τις παλαιότερες αναρτήσεις που επισκέφτηκες θέλω να σε προσκαλέσω να κάνεις και μια βόλτα από το άλλο μου blog Añoranzas, Remembranzas y Recuerdos de Venezuela
Να ‘σαι καλά και να περνάς όποτε θέλεις για κέρασμα!