Είναι εφτά και δέκα ακριβώς…
Κάποια πράγματα που βάλθηκα να κάνω μου έκλεψαν το χρόνο.
Τώρα ψάχνω τα χαμένα δευτερόλεπτα ανάμεσα
στο μισοσκόταδο των σκέψεων…
Ναι, ο χρόνος, αυτός που... ακόμη και τα όνειρα συντομεύει…
Για να προλάβει… λένε…
Κι εμένα,
όλες οι σκέψεις
μου, πανάθεμά τες, σε όνειρα τελειώνουν.
Παραισθήσεις... κι ανάσες μονολογούν και τα γλυκαίνουν…
Τι να κάνω, όμως,
με το χρόνο;
Το ξέρω
εαυτέ μου, δεν θα το μάθω ποτέ!
Δεν θα σε
μάθω ποτέ, εαυτέ μου!
Χάνομαι…
Ποιος άραγε
θα μου δείξει πως θα βγω από το αδιέξοδο;
από το
στρίμωγμα του τίποτα;
Να μου
υποδείξει πότε (και κυρίως πώς) πρέπει να κάνω την υπέρβαση;
Δεν τρέφω αυταπάτες.
Δυστυχώς, όσο και να ξεγελάς τον καιρό
ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να κάνει τις «κατάλληλες
συστάσεις».
Όσο κι αν προσπαθώ
να υπογραμμίσω την παρουσία μου,
αυτό που
κάνω είναι να την διαγράφω τελείως!
Και αυτό που
μού ’μεινε και τριβέλιζε, μέρες τώρα, την ψυχή μου,
ήταν εκείνος
ο στίχος που λέει ο λόγος κι ο ποιητής Διονύσης Καρατζάς:
«Ζυγίζω τα χρώματα και μου
βγαίνει Παράδεισος»!
Τα Ωραία χρώματα, εμφανίζουν το παράδεισο, όμως τα πιάνεις στα όνειρά σου, αν και σε απομακρύνουν από τους τρισδιάστατους εν τούτοις τα ζεις εσύ ο ίδιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως οι άλλοι δεν τα βλέπουν, αυτό φέρνει την μοναξιά η οποία γεννά και τα όνειρα.
Εδώ είναι ότι τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω, αυτό κάνει και τα όνειρα να παραμένουν όνειρα.
Αυτό που λες πιο κάτω
(Όσο κι αν προσπαθώ να υπογραμμίσω την παρουσία μου, αυτό που κάνω είναι να την "διαγράφω" τελείως!)
είναι αποτέλεσμα του βάραθρου μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας.
Πάντως όπως λέει και ο ποιητής ζυγίζει τα χρώματα και βγαίνει παράδεισος.
Εσύ φτιάχνεις τα πολύχρωμα όνειρα και σου βγαίνει παράδεισος.
Αυτό σου το κείμενο προκαλεί σκεπτικισμό... σαν να ψάχνεις για ένα νόημα, για κάτι που χάθηκε, για κάτι που περιμένεις, μια χαρά μια αγαλίαση, ένα βήμα πιο εκεί σ' έναν παράδεισο περασμένου χρόνου.
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
κέντημα η γραφή μαζί με τις υπέροχες φωτο...αμην Στράτο μου!να είναι Παράδεισος :)
ΑπάντησηΔιαγραφήAμείλικτος ο πόλεμος με το χρόνο, φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το άσχημο είναι ότι εμείς πάντοτε είμαστε οι ηττημένοι.
Νάσαι καλά.
Τι όμορφη φράση, εικόνες, σκέψεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η φωτογραφία της άνοιξης, υπερτερεί όλων και χαρίζει τον Παράδεισο!
Καλό βράδυ καλέ μου φίλε
"Χάνομαι…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος άραγε θα μου δείξει πως θα βγω από το αδιέξοδο;
από το στρίμωγμα του τίποτα;
Να μου υποδείξει πότε (και κυρίως πώς) πρέπει να κάνω την υπέρβαση;"
θα μπορούσε να ήταν και δικές μου σκέψεις αυτές...
Καλό ξημέρωμα Μηθυμναίε.
Από ένστικτο θαρρείς κι εγώ έπιασα το παλιό συνήθειο να διαβάσω την ανάρτηση από το τέλος προς τα πίσω... Για να βρω ίσως που πήγε ο "κλεμμένος" χρόνος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Παρ' το αλλιώς"!!!, φωνάζει το πράγμα από μόνο του ;)
Πανέμορφο ξάδερφε, όπως κι ο στίχος του ποιητή στην επικεφαλίδα και τον επίλογο!!!!!
Καλημέρα :)
Αγαπημένοι μου φίλοι, πριν απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά, θέλω να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά η απουσία μου, να ξέρετε, ήταν γιατί κάποιος ιός θέλησε να αφήσει σημάδια στο μηχάνημα τούτο. Και να ’ταν μόνο αυτό; Υπήρξαν κι άλλες εμπλοκές. Αλλά μέχρι εδώ. Από σήμερα και πάλι επί ποδός…
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ευχαριστήσω ακόμη όλους όσους ενδιαφέρθηκαν για την απρόσμενη απουσία μου.
Το εκτίμησα πολύ.
Σας ευχαριστώ!
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου συμβαίνει οι σκέψεις μου, αγαπητέ μου φίλε, να τελειώνουν σε όνειρα… Όχι αυτά του ύπνου γιατί απ’ αυτά δεν βλέπω πλέον…
«Τα … όνειρα δεν είναι αυτά που βλέπει κάποιος σαν κοιμάται!
Τα όνειρα είναι αυτά που Δεν σ’ αφήνουν… να κοιμηθείς…!"
Ίσως φαίνεται παράλογο να ζητάω να γυρίσει πίσω ο χρόνος μήπως και μου κάνει όπως γράφω τις «κατάλληλες συστάσεις». Αλλά… ό,τι και να σου γράφω τώρα ο στίχος αυτός συνεχίζει να τριβελίζει το μυαλό μου:
«Ζυγίζω τα χρώματα και μου βγαίνει Παράδεισος»!
Και τον θέλω εδώ!
@ cook,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ πολύ!
Κάπου χαθήκαμε εμείς, τι κρίμα…
Δίπλα στο δικό σου «αμήν» βάζω και το δικό μου μήπως και πιάσει…
Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι, Ντένη και θέλω για μια ακόμη φορά να σου ζητήσω συγγνώμη που άθελά μου σε ταλαιπώρησα με τους Μακρινούς Αντίλαλους, αλλά πριν λίγο είδα ότι το κατάφερες.
Τα λέμε…
@ magda,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ, Μάγδα μου για τα εύσημα!
Τουλάχιστον η φύση με τις ομορφιές και τα χρώματά της, μας χαρίζει ένα μέρος του Παραδείσου
Καλό βράδυ και για σένα, φίλη μου!
@ roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου Καλλιτέχνιδα, σου χαρίζω τα λόγια μου… Άλλωστε κι εγώ, πολλές φορές, με τα δικά σου λόγια και σκέψεις συμβαδίζω στα ίδια δύσβατα μονοπάτια που διαβαίνουμε...
Με τα πιο φιλικά μου αισθήματα!
@ Γιώργος Βαρβάκης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου πήγε ο "κλεμμένος" χρόνος; Καλή ερώτηση, Γιώργη! Αλήθεια που πήγε; Και τι μας περιμένει;
Σ’ ευχαριστώ μακρινέ μου ξάδερφε κι ας σε νιώθω όλο και πιο κοντά μου!
Να είσαι καλά!
Δεν βρισκω λογια! Υπέροχο κείμενο Στρατή μου! Συνέχισε να χάνεσαι, ετσι όμορφα.. !
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Λιακαδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιακαδίτσα, σ’ ευχαριστώ! Να χάνομαι στα όμορφα… καλό φαίνεται στα άλλα είναι που δεν αντέχω.
Να ‘σαι καλά!