Πήγα, που λες, προχτές ένα ταξίδι. Είδα τοπία όμορφα, βουνά, κοιλάδες, δάση. Μυριάδες χρώματα της φύσης, απλωμένα...Κι εκεί που θαύμαζα, είδα κι εσένα να περνάς, να μου ζητάς λουλούδι. Συνέχισες το δρόμο σου, χάθηκες πίσω απ’ τις βουνοκορφές, μα... εγώ ακόμη σ’ έχω στο νου μου...
«Χρώμα μενεξελί, νότα ανοιξιάτικη... παραπλανημένη του αγέρα...»
Γύρισα πίσω, το αποθανάτισα και στο στέλνω...
Mithymnaios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!