14 Μαΐ 2023
Ώρες μικρές, μεγάλες νύχτες
3 Μαΐ 2023
Επιλογικό σημείωμα…
Είναι από τα ψιλά γράμματα της ζωής που έρχεται να στα θυμίσει ένας ποιητής.
Κι όμως δεν είναι ποιητής. Και τι μένει να κάνω τώρα εγώ; Τις ευχαριστίες μου τις
έστειλα. Ίσως μια καταγγελία:
«Συλλάβετέ τον. Πρόκειται για ποιητή»!
7 Απρ 2023
Ελάχιστη εξόφληση αγάπης έναντι της οφειλόμενης
¡Gracias por tanto!
Ωραία
χρόνια, αξέχαστα! Εκεί στη μακρινή Βενεζουέλα.
Στράτος Δουκάκης
1 Απρ 2023
Από το περιθώριο των λογισμών - Πλανόδια κείμενα
Με τούτο το
βιβλίο μου, ανοίγω χαραμάδες να ξεχυθεί το συναίσθημα, που συνεχίζει να βγαίνει
ολοένα και σε πιο πολλά αντίτυπα. Κι απ’ αυτά τα κενά που, επί τούτου και κατά
περίσταση, αφήνω, θα φανούν –σαν αστραπές
μέσα στα σύννεφα– δικά μου εσωτερικά σενάρια, κάτι να μαρτυράνε στους «απέξω»…
Μετά από τόσα
χρόνια, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι είμαι ένα άτομο που μπορεί να γυρίζει τη
σελίδα, αλλά αφήνει τσακισμένη τη γωνία της για να επανέλθει... Δεν ξεφορτώνομαι εύκολα εκείνα τα
μικρά ακατάστατα κομμάτια ενός αλησμόνητου παρελθόντος. Συνήθειά μου να γυρίζω
τον χρόνο στα «κάποτε» και στα «τότε» αφού το μυαλό μου ακολουθεί τα χαρτογραφημένα
μου «χθες» και τα αχαρτογράφητα «αύριο», χαραμίζοντας επιπόλαια το «τώρα».
Λένε πως οι
μουσικοί δεν αποσύρονται· σταματούν όταν η μουσική μέσα τους σωπαίνει.
Κι εγώ ένιωθα να υπάρχει μέσα μου λίγη μουσική ακόμη. Κι άλλο ένα που έχω κατά
νου: «το πουλί δεν τραγουδάει γιατί έχει απαντήσεις· τραγουδάει επειδή έχει τραγούδια».
Και τέτοια, υπήρχαν. Ό,τι κι αν πρεσβεύανε…
Στράτος Δουκάκης
25 Μαρ 2023
VALENCIA, la novia del Sol - Βαλένσια η νύφη του Ήλιου
Με αυτή την ωραία εικονογράφηση του φίλου μου Marcelino Juárez (MARCE στο Instagram) και το εξαιρετικό του κείμενο που δημοσίευσε EΔΩ, αφιερωμένα στην αγαπημένη μας Βαλένσια, που σήμερα, 25 Μαρτίου, γιορτάζει τα 468 χρόνια από την ίδρυσή της. Συντάσσομαι λοιπόν και χαιρετώ για τα γενέθλιά της την πόλη μου στην οποία έζησα για 41 ολόκληρα χρόνια.
Ζήτω η Βαλένσια!
20 Μαρ 2023
Είναι στιγμές που χρωστάμε στην ψυχή μας
3 Μαρ 2023
Πάρε με όταν φτάσεις...
«Πάρε με όταν φτάσεις»
Μαχαιριά στην καρδιά μας
Ποτέ ξανά!
23 Φεβ 2023
Ο Χειμώνας απουσιάζει…
10 Φεβ 2023
Τρία πράγματα...
Τρία πράγματα στη ζωή δεν γυρίζουν πίσω:
Ο Χρόνος, η Κουβέντα που είπες και… οι Ευκαιρίες.
Τρία πράγματα μην αρνηθείς στη ζωή:
Τρία πράγματα φθείρουν τη ζωή:
4 Φεβ 2023
Από τις σημειώσεις των περιθωρίων...
15 Ιαν 2023
Ο Αναπόφευκτος περίπλους της ηλικίας
Στράτος Δουκάκης
*Το άρθρο τούτο δημοσιεύτηκε στις 27 Ιανουαρίου του 2001 στο ΑΡΝ
5 Ιαν 2023
Πώς ν’ αντισταθείς σε τούτη τη λάγνα γοητεία της στιγμής;
Πρώτη μέρα του χρόνου. Πρωτοχρονιά με λιακάδα. Ο καιρός
επιμένει σε παρατεταμένη άνοιξη. Αίθριος, ανέφελος, γαλήνιος, διαυγής. Πρωινό, λίγο
πριν το μεσημέρι, μια βόλτα προς τη θάλασσα που την αγαπώ πολύ, όπως τις αμαρτίες
μου. Οικειότητα που με στρέφει εκεί. Νησιώτης είμαι, πώς θα μπορούσε να ήταν
αλλιώς; Τα άλμπουρα των ιστιοφόρων που φαίνονταν πάνω από τα χαμηλά σπίτια ήταν
το έναυσμα. Πήρα τη διαδρομή προς τη μαρίνα. Και να ο αιφνιδιασμός του μη αναμενόμενου. Απίστευτο,
αλλά αληθινό, πόσο τυχερός αισθάνθηκα μ’ αυτό που αντίκρισα: Το γαλάζιο,
θάλασσας και ουρανού να αντικατοπτρίζεται στης φύσης τον καθρέφτη. Όλα μαζί, ουρανός,
βουνό, αραγμένα ιστιοφόρα, ανακατεμένα στην παλέτα της φύσης και του καιρού. Η
φύση βάφεται με τα δικά της γαλάζια χρώματα και δεν ρωτάει κανέναν γι’ αυτό. Η
ομορφιά ενδυναμώνεται στη βεβαιότητα του πρόσκαιρου, στην αιωνιότητα της στιγμής.
Πόσο θα ’θελα να σταματήσω την ώρα, να μην κυλάει. Είναι γιατί κάτι τέτοιες
μοναδικές στιγμές, ίσως να μην επαναληφθούν. Το κινητό μου η λύση και οι
παρακάτω φωτογραφίες μάρτυρες…