Ψηφιακό Μουσείο «Γεώργιος Ιακωβίδης»

.

Στα Χίδηρα, ένα μικρό ορεινό χωριό στην βορειοδυτική πλευρά της Λέσβου, εγκαινιάστηκε χθες βράδυ, Παρασκευή 29 Αυγούστου, το πρότυπο ψηφιακό Μουσείο «Γεώργιος Ιακωβίδης». Είναι το πρώτο εξ ολοκλήρου ψηφιακό Μουσείο στην Ελλάδα και τρίτο στην Ευρώπη στο είδος του. Δημιούργημα του Μορφωτικού & Πολιτιστικού Ιδρύματος Ν. Γ. Παπαδημητρίου. Το εν λόγω κοινωφελές, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Ίδρυμα δραστηριοποιείται στους τομείς: Επιστημονική Γνώση, Περιβάλλον και Πολιτισμός.
Είναι ένα πολύ σημαντικό έργο που προέρχεται από ιδιωτική πρωτοβουλία και αυτό είναι το αξιοσημείωτο, αναδεικνύει τον πολιτισμό αλλά και συμβάλει, γενικά, στην ανάπτυξη ενός απομακρυσμένου ακριτικού χωριού.

Στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό κτίριο που χωρίζεται σε τρία επίπεδα όπου δεκάξι θεματικοί «σταθμοί» ζωντανεύουν ψηφιακά το πλούσιο εικαστικό έργο του μεγάλου ζωγράφου Γ. Ιακωβίδη (1883-1953). Εδώ απλά η τεχνολογία συναντά την τέχνη, το δε έργο του παρουσιάζεται γραμμικά αλλά και οργανωμένο σε θεματικές ενότητες, με έγκυρη επιστημονική τεκμηρίωση και εις βάθος ανάλυση, αποκαλύπτοντας τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής και της καλλιτεχνικής πορείας του Γεωργίου Ιακωβίδη.

.

Άποψη του Μουσείου

Τα εγκαίνια

Η αγαπημένη μας γιαγιά
.
Πλήθος κόσμου παραβρέθηκε για να τιμήσει το σπουδαίο γεγονός και η πλατεία του χωριού γέμισε ασφυκτικά με ανθρώπους που είχαν κατακλύσει απ’ όλο το νησί.
.
Ο κ. Ν. Παπαδημητρίου Πρόεδρος του Ιδρύματος
με τον κ. Π. Μαυρογιάννη Πρόεδρο του Φ.Ο.Μ.
.
Από τους παρευρισκόμενους
(Από αριστερά: Μαρί Κλαδογένη, Αριστείδης Γιαπαλής, Νίκη Τατά-Χούσου,
Αφροδίτη Σπίθα-Πάλας, Αλεξάνδρα Δουκάκη, Κλαίρη Βαρδαξόγλου

Ο συγγραφέας κ. Τάκης Χατζηαναγνώστου
με τη σύζυγό του Μυρσινούλα και την παρέα τους.

Μηθυμναίος

«Α’ Θερινή Συνάντηση Πολιτισμού»

Απόλυτα επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί η «Α’ Θερινή Συνάντηση Πολιτισμού» που διοργάνωσε η Νομαρχία Λέσβου, ο Δήμος Μήθυμνας και ο Φ.Ο.Μ. (Φιλοτεχνικός Όμιλος Μυτιλήνης) με θεματικό άξονα «Λεσβιακός Λόγος & Τέχνη, χθες και σήμερα», που έλαβε μέρος στις 18 Αυγούστου στο ανακαινισμένο κάστρο της Μήθυμνας.

Οι ομιλητές πέτυχαν με τις παρεμβάσεις και τις αναφορές τους να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού που παρακολούθησε την εκδήλωση συντροφιά μ’ ένα ολόγιομο φεγγάρι που έκανε την βραδιά εκείνη ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Θα σταθώ, όμως, σε μια αξιόλογη πρόταση που έθεσε, ο μεταξύ των ομιλητών, καθηγητής, διδάκτωρ της Σορβόννης, συμπατριώτης μας Αριστείδης Γιαπαλής, ώστε να καθιερωθεί ο θεσμός τούτος και ν’ αποκτήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που μπορούν να τον αναδείξουν σε μέγα του πολιτισμού γεγονός για τον τόπο μας.

.

(Αριστείδης Γιαπαλής)

.

Η Μήθυμνα εδώ και χρόνια φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις όμως τούτη θα έπρεπε να γίνει η αφετηρία για ένα παλεσβιακό και γιατί όχι πανελλήνιο ταξίδι στον πολιτισμό.

.

Θα πρέπει, όπως δήλωσε ο κ. Γιαπαλής, να θεσμοθετηθεί κάτι πιο συστηματικό, πάνω σε ετήσια βάση ώστε να γίνεται μια τέτοια εκδήλωση, το περιεχόμενο της οποίας μπορεί να συζητηθεί, αλλά που θα έχει και ως σκοπό να δώσει τη δυνατότητα σε νεότερους πνευματικούς ανθρώπους να προβάλουν το έργο και τις προτάσεις τους για την πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού μας.

Μηθυμναίος

Στον ευαίσθητο στιχουργό Ηλία Κατσούλη

«Καλή τύχη γεια χαρά σου
μην πετάς τα όνειρά σου
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο
και σε λυπηθώ».

Κράτα για το τέλος το πιο ψυχρό σου βλέμμα / εκείνο που αφήνει τον έρωτα μισό / μήπως και πονέσω κι έτσι να μπορέσω / να φύγω και να νιώθω βαθιά πως σε μισώ

Κράτα κι ένα ποτηράκιγια το πιο πικρό φαρμάκι / να το πιω κι απ την καρδιά μου / να σου ευχηθώ / Καλή τύχη γεια χαρά σου / μην πετάς τα όνειρά σου / μην τα βρω ποτέ στο δρόμοκαι σε λυπηθώ

Κράτα για το τέλος το πιο μεγάλο μίσο / τότε μόνο ίσως μπορεί να σ' αρνηθώ / να μπορώ να λέω κοίτα με δεν κλαίω / πως έμαθα να χάνω αλλά δε θα χαθώ / Κράτα κι ένα ποτηράκι / για το πιο πικρό φαρμάκι / να το πιω κι απ την καρδιά μου / να σου ευχηθώ

Καλή τύχη γεια χαρά σου / μην πετάς τα όνειρά σου / μην τα βρω ποτέ στο δρόμο / και σε λυπηθώ.

Κι αν είχε γράψει μόνο τούτο το τραγούδι ο γλυκός αυτός άνθρωπος, ο στιχουργός Ηλίας Κατσούλης, που έφυγε από τη ζωή, έφτανε…
Έγραψε όμως καταπληκτικούς στίχους και πολλά αξιόλογα τραγούδια που έχουμε, κατά καιρούς, όλοι τραγουδήσει.
«Ενας λόγος παραπάνω να θυμόμαστε τον γλυκό άνθρωπο κι ό,τι άφησε. Κάτι τραγούδια σα νυχτερινά πρελούδια σε κλειστά παράθυρα» όπως έγραψε η Ναταλί…

Μηθυμναίος

Επιστροφή στην Ομορφιά!

Επιστρέφω και θα επιστρέφω πάντα στην ομορφιά!

.

Εκεί όπου αναζητώ (πολλές φορές το πλησιάζω) και βρίσκω

το ουσιώδες μέσα στη σιωπή.

Εκεί ακούω παρέα με τη φύση το θρόισμα των πεύκων,

το κελάηδισμα των πουλιών, το δροσερό πέρασμα του αέρα,

το λιτό κι απέριττο

του τοπίου

των ανθρώπων

αλλά και της γεύσης...

Απ’ τη πιο ψηλή κορφή αγναντεύω όπου φτάνει το μάτι μου…

Χτες πήρα τα βουνά…
Περπάτησα σε δύσβατα, μοναχικά μονοπάτια
και… απόλαυσα τη φύση της βόρειας Λέσβου.

(Κάνοντας κλικ στις φωτογραφίες έχετε τη δυνατότητα να τις μεγεθύνετε)

Μηθυμναίος

Βρε άι από 'κει...

έχει τους λόγους του... αλλά και κάποια σχέση

με την προηγούμενη ανάρτηση.

Πατήστε play.

.

Μηθυμναίος

Και λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ…

«Σα τον εαυτό μου βρήκα - σα την καρδιά μου δεν βρήκα»
(θεία Ευστρατία…)

Πόσες φορές δεν απογοητεύεσαι όταν διαπιστώνεις –πικρά, είναι η αλήθεια- το πόσο λίγο, πόσο ελάχιστα γνωρίζεις σήμερα, τον κοντινό σου, το γνωστό, το φίλο σου. Κι ας έχεις ανοίξει την καρδιά σου. Κι ας έχεις ανταλλάξει δέκα κουβέντες μαζί του. Κι ας έσμιξαν κάπου τα βήματά σου με τα δικά του κι ας τσούγκρισες ένα ποτήρι μαζί του. Κι ας έδεσες κουβάρι την αλήθεια σου καθώς νόμιζες πως ταίριαζαν τα χνώτα σου, βρε αδερφέ!

Πόσες φορές δεν απογοητεύεσαι όταν διακρίνεις την υποκρισία να είναι κρυμμένη μέσα στα λουλούδια που σου προσφέρουν. Όταν σου ζητάνε πίσω πράγματα από τη μοιρασιά των άστρων που έκανες κι από τα μυστικά που έκρυψες σ’ άδεια κοχύλια… Αποτέλεσμα να αντιδρούν με τον τρόπο που ξέρουν. Από τα αποθέματα που έχουν μέσα τους, λοιπόν, παίρνουν μια χούφτα λάσπη και στη πετάνε. Έτσι απλά...

Όταν τη φιλία –αυτό το μεγαλειώδες δώρο των θεών- την μεταχειρίζεσαι σαν μια οποιαδήποτε «μπακαλίστικη» συναλλαγή, τη φέρνεις στα μίζερα μέτρα της σε ένα εξευτελιστικό «δούναι και λαβείν» και την ξεπουλάς στην πρώτη τυχαία προσφορά, εκεί, δυστυχώς, δείχνεις τον χαρακτήρα σου…

Όταν ξαφνικά μεταμορφώνεσαι σε φοβισμένο και γι’ αυτό καχύποπτο και κλειστό, ύπουλο και εκδικητικό, που «ψωνίζεις» κουβέντες και βγάζεις φανταστικά συμπεράσματα που σε βολεύουν… Που απαξιώνεις το άλλον για ν’ ανεβάσεις τον εαυτό σου, τότε πως περιμένεις να σε χαρακτηρίσουν ΑΝΘΡΩΠΟ; Ας μη γελιόμαστε, μέσα σε τούτο το χάλι που ζούμε σήμερα, είναι σπουδαία υπόθεση να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Όχι να λέγεσαι και να αποκαλείσαι, να κορδώνεσαι να το δείξεις στους άλλους… Να ΕΙΣΑΙ!!! Η ανθρωπιά, βλέπεις, δεν μαθαίνεται. Υπάρχει ή δεν υπάρχει... Όλα τ’ άλλα χαρίσματα (τα λίγα, έστω) που κρύβονται πίσω από τον ψεύτικο, τον κίβδηλο μανδύα της επίδειξης, χάνονται. Τι να τα κάνεις; Τι αξία μπορεί να έχουν;

Τρεις είναι οι αλήθειες: Οι άνθρωποι είναι αυτοί που εκείνοι νομίζουν, αυτοί που οι άλλοι νομίζουν και αυτοί που είναι πραγματικά. Διαλέγετε…

Και είναι παρήγορο, ευτυχώς, που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ομορφαίνουν τον κόσμο. Έχει τέτοιους Ανθρώπους: τρυφερούς, ευαίσθητους, συναισθηματικούς, ειλικρινείς, ευγενικούς, έντιμους, σίγουρους για τον εαυτό τους, αυτούς που σέβονται και υπολογίζουν τον άλλον, δεν τον τρώνε στο ζύγι…

Έτυχε έτσι σήμερα, μέρα που είναι (ανήμερα της Παναγιάς, κολάστηκα…) τούτα τα λόγια, κάπως απρόσμενα, (πάντα τυχαίνει) να είναι μια αλλιώτικη, μια… «από βαθέως» εξομολόγηση.

Μηθυμναίος

Η ομορφιά στη λεπτομέρεια...

Σωπαίνω και βυθίζομαι στα πιο βαθιά νερά σου

Στα κύματά σου ορκίζομαι κι έρχομαι πιο κοντά σου

Έδεσε την άγκυρά του στα φτερά των γλάρων...

Η Παναγιά η Γοργόνα του Μυριβήλη

Θα 'ναι παρηγοριά να δω
τα δυο γλυκά ματάκια του να προβάλλουν...

Χρόνια σε βλέπω ν' αγναντεύεις από τούτο
το μπαλκονάκι της ψυχής σου...

Περιμένοντας την ποίηση…
Για να τη συνοδέψει με νότες…
(Λιτό σκηνικό από τη χτεσινή βραδιά ποίησης στον Πύργο «Χρυσώ»)

.

Κι ύστερα λένε πως τα ζώα δεν έχουν μυαλό.

Έχουν και παραέχουν.

... κι η απορία της...

Μηθυθμναίος

Πλάι μας τα έχουμε και μας ξελογιάζουν...

Οι ομορφιές που δίπλα μας τις έχουμε

κι αλλού τις ψάχνουμε...

.

Σ’ αυτό το ασήμαντο μικρό σοκάκι πάτησα,
Πάτησε η ζωή μου και πορεύτηκε…

Πρωινό απουσίας…

Εδώ περισσεύει η ομορφιά!
Κι ας είναι συνηθισμένο…
Είναι όμορφο…


Δεν θέλω να μου πεις τι αγναντεύεις. Ξέρω.
Ένα «ίσως»καρτερείς.
Ένα θολό, ακαθόριστο, ολότελα δικό σου «ίσως».
.


Μήπως αυτό που αναζητώ βρίσκεται εντός;

Όλα μου λείπουνε,
οι μυρωδιές απ' τα παράθυρα τα ανοιγμένα,
όλα μου λείπουνε,
τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα τα ανθισμένα.

Μηθυμναίος

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα…

Πρωινοί περίπατοι σε δρομάκια της Μήθυμνας

Δρόμοι, που μεγάλωσα μαζί σας,

και τα όνειρα στις πέτρες σας, τα έκρυψα.

Δρόμοι, που ματώθηκα με φίλους,

και σε μια αγκαλιά σας μέσα, μόνος έκλαψα.

Χαμένοι δρόμοι, όσο κι αν έψαξα να βρω,

κάτι παλιό, κάτι να μου θυμίζουνε.

Χαμένοι δρόμοι, πόσα θλιμμένα μυστικά,

πόσες ζωές, πόσα τραγούδια, ψιθυρίζουνε.

Δρόμοι που χάθηκα.
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ…

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά…

Δρόμοι, που μεγάλωσα μαζί σας…

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ…

Λόγια που ξέχασα, φίλοι που έχασα…

Νύχτες που έκλαψα, γέφυρες που έκαψα…

Μόνος, μέσα στο σύννεφο το γκρι,

ψάχνω την παιδική αυλή, μα δεν τη βρίσκω.

Μηθυμναίος