«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

17 Μαρ 2013

Δύσκολοι και περίεργοι οι καιροί…

Αραδιάζω και σήμερα τις όποιες μελαγχολικές σκέψεις μου και προσπαθώ να τις ξεδιαλύνω και να τις ταιριάξω με τις νότες μιας γλυκιάς μουσικής που έρχεται σιγαλά και ξαστερώνει το μυαλό, διώχνει για λίγο τα σύννεφα, ζεσταίνει την καρδιά και κάνει τη σιωπή… κομμάτια. Όσο το δοξάρι χαϊδεύει απαλά τις χορδές του βιολιού, η γλυκιά μελωδία που ξεχύνεται, παρασέρνει στο ρυθμό της όλα τα «πριν», τα «μετά» και τα «ίσως». Αυτά που ορίζουν το δρόμο στα μοναχικά ταξίδια του μυαλού μου. Αν γινόταν θα έπιανα τον εαυτό μου απ’ το χέρι να τον μάθω να περπατά ξανά μέσα σε τούτη την αβάσταχτη καθημερινότητα του «τώρα», μήπως και βρει καινούργιους ορίζοντες στο φαύλο κύκλο της ματαιοδοξίας των αβέβαιων ημερών.


Είναι περίεργοι οι καιροί. Αισθάνομαι πως ζούμε σε μια οριακή εποχή, οριακή σε ιδέες και σύμβολα, οριακή και σε συναισθήματα. Οριακά τα οικονομικά μας, οι ανοχές μας, οι αντοχές μας, τα νεύρα μας. Οριακός και ο πολιτισμός μας. Συντρίμμια και η περηφάνια μας. Οι κουβέντες αρχίζουν και τελειώνουν στα τρέχοντα. Τα μελλούμενα φοβίζουν και δίνουν τη θέση τους στην οργή και στο αβέβαιο. Γι’ αυτό, όλο και πιο πολύ, αντικρίζουμε φοβισμένους, ανήσυχους και οργισμένους ανθρώπους, τόσο που όγκωσε η ψυχή θυμό και πίκρα. Οι αξίες που είχαμε -ή νομίζαμε πως είχαμε- χάθηκαν, όπως και η ταυτότητά μας. Αν παραδοθούμε στη θλίψη που σκεπάζει δρόμους, ανθρώπους και σκέψεις, φοβάμαι, Χαρά μου, πως οι λέξεις ελπίδα και μέλλον θα ηχούν παράταιρα, σαν απαγορευμένες επιθυμίες.
Θα πρέπει να ξεπεράσουμε τα όρια, να βρούμε μια μαγική συνταγή ύπαρξης και ευτυχίας, μια ισορροπία με τους γύρω μας, μια διέξοδο από τα προβλήματά μας. Να ξαναβρούμε -ατόφια και αληθινή- τη χαρά. Όχι γιατί στέρεψε αλλά γιατί μπλέχτηκαν μέσα μας τα συναισθήματα… Υπάρχουν τόσα γύρω μας. Η άνοιξη που έφτασε με χίλια χρώματα, ο ήλιος που ακόμη ανατέλλει και δύει, ο ουρανός που αλλάζει χρώματα. Οι μυρουδιές, η αγκαλιά, το γέλιο, η κουβέντα, τα «σ’ αγαπώ», τα μάτια…
           Κομμάτι δύσκολο να παραμερίσουμε όλα όσα το μυαλό αναζητά κι όσα λαχταρά η ψυχή, όταν έχεις να κάνεις με το τέρας του μνημονίου και το γκρίζο της ισοπέδωσης.

7 σχόλια:

  1. Στράτο
    μη νομίζεις οτι εγω καβάλησα τη συννεφένια μου καρδιά που μου αποκαλύφθηκε και καλπάζω ευτυχισμένη και χαρούμενη.
    ΟΧΙ κι εγω προβληματισμένη είμαι,πικραμένη είμαι, απογοητευμένη είμαι,αγανακτισμένη είμαι,απαισιόδοξη είμαι. Επεσα, σηκώθηκα,ξαναπέφτω και προσπαθώ να ξανασηκωθώ,γιατί δε θέλω να μείνω κάτω. Ελπίζω να μην παρεξηγηθηκα με την ανάρτηση που προκάλεσε μία φίλη κι εγω βγαίνοντας απο τους δικούς μου λαβυρίνθους σηκώνω τα μάτια να κοιτάξω.
    Καλή Καθαροδευτέρα,εύχομαι
    Χαρά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διάβασα το δημοσίευμά σου φίλε Στράτο, μαζί διάβασα και της ΧΑΡΑΣ (Η ελπίδα που δεν χάνεται)
    Προβληματίζεται σήμερα ο κάθε ένας μας από την τόσο ρευστή κατάσταση που υπάρχει γύρω μας, μα και γίνεται θηρίο όταν καταλαβαίνει ότι τον εκμεταλεύουντε οι "Βόρειοι" έχοντας συνεργάτες πουλημένους Έλληνες.
    Αυτή είνια η ωμή αλήθεια, όμως η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο δεν χάνεται ποτέ, Η άνοιξη μας έφτασε, θα πρέπει να χαιρώμαστε, όμως δεν φτάνει μόνο η αλλαγή της εποχής, εφόσον τα βαριά σύννεφα της αποσταθεριοποίησης κρέμωντε στον ορίζοντα.
    Είδα χθες βράδυ την Γερμανίδα Καγκελάριο EURONEWS να μιλά για την Κύπρο κι έφριξα,

    Γράφεις (Κομμάτι δύσκολο να παραμερίσουμε όλα όσα το μυαλό αναζητά κι όσα λαχταρά η ψυχή, όταν έχεις να κάνεις με το τέρας του μνημονίου και το γκρίζο της ισοπέδωσης.)

    Πολύ σωστά,

    Χαιρετισμούς
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Χαρά Θ.,

    Ξέρεις τι συμβαίνει, αγαπημένη μου Χαρά, όσο αισιόδοξος και να είναι κάποιος, όσο ακόμα και να προσποιείται, έρχεται η πραγματικότητα καθημερινά μπροστά σου, οπότε και να θέλεις δεν μπορείς.
    Όσο κι αν οι νότες και το βιολί σού αλλάζουν προς στιγμή τη διάθεση, όσο και αν τα χρώματα της άνοιξης σε μαγεύουν, κάτι οι επισκέπτες της τρόικας, κάτι οι ανήμποροι πολιτικοί μας, κάτι η Μέρκελ κι ο Σόιμπλε, κάτι η ΔΕΗ και τα χαράτσια, δεν σε αφήνουν ν’ αγιάσεις. Και να ησυχάσεις.

    Δύσκολοι οι καιροί, φίλη μου… και πώς να παλέψεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ pylaros,

    Δε βλέπεις τι συνέβη με την Κύπρο, δεν τους έφθανε το πρώτο πειραματόζωο η Ελλάδα, θέλουν να δοκιμάσουν κι άλλες τακτικές στους αδύνατους…

    Το έγραφα πιο πάνω στη Χαρά, και να θέλεις δεν μπορείς, όση αισιοδοξία κι αν σε κατέχει, όση καλή διάθεση…

    Το μυαλό πολλά ζητά και η ψυχή άλλα τόσα αλλά… Ένα μεγάλο αλλά αιωρείται δίχως να ξέρουμε που το κολλάμε…

    Άστα φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε αποχρώσεις του γκρι γραμμένο κι ας χορεύει η άνοιξη με τα χίλια χρώματα έξω απ΄το παράθυρο.
    Πιάσ' τον από το χέρι ξάδερφε και μάθε του τα βήματα στα καινούρια μονοπάτια. Αλλιώς δε γίνεται.. γλιστράει η ζωή στην κατηφόρα που την έριξαν και μας παρασέρνει στη γλίστρα της.
    "Ἀκόμα τούτη τὴν ἄνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες.." κι αυτό ακόμα ελπίδα κρύβει!!!
    Καλημέρα Στράτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Γιώργος Βαρβάκης,

    Καλημέρα μακρινέ μου ξάδερφε!
    Τι σύμπτωση, σήμερα 1η ημέρα της άνοιξης, να μιλάμε για αποχρώσεις γκρίζες ενώ, ένα γύρω μας θεριεύουν τα χρώματά της.

    Καμιά φορά, όσο πιο ραγιάδες μας βλέπω να σκύβουμε αυτόν τον «τράχηλο», κάτι χαλάει μέσα μου…

    Φταίει η άνοιξη ή φταίει η διάθεσή μου, αναρωτιέμαι…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. WOW just what I was looking for. Came here by searching for lacanau

    Feel free to visit my webpage ... http://mazungo.com/groups/impotence-attention-and-a-lot-known-medication/

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!