Vangelis:
«Όταν άρχισα να συνθέτω ήμουν σχεδόν
τεσσάρων ετών», θυμόταν ο ίδιος σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις του,
το 1992, στο τεχνικό έντυπο «Keyboard». Αυτό
το επιβεβαιώνει το 1950 και ο πεζογράφος μας Στράτης Μυριβήλης όταν έγραψε σε
ένα ταξιδιωτικό του αφήγημα, στην έκδοση «Απ’ την Ελλάδα»:
«Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στον Βόλο, ήταν και
ένα παιδάκι έξι ή εξήμισυ χρονώ, που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του
ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού και με τα γκρίζα
γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδαχτος μικροσκοπικός συνθέτης».
«Μου έπαιξε στο πιάνο δυο συνθέσεις του που
με κατέπληξαν. Τη μια την έλεγε “Οι καμπάνες” και την άλλη “Ο χορός”.
»Πρέπει να δει κανείς τα μικροσκοπικά
δαχτυλάκια του να αγωνίζονται να πιάσουν τις θαυμάσιες συγχορδίες που κανείς
δεν του δίδαξε, πρέπει ν’ ακούσει τους χρωματισμούς και τα χαριτωμένα ευρήματά
του, για να καταλάβει το νόημα του Ευαγγελιστού που είπε: “Πνεύμα ο Θεός και
όπου θέλει πνει”. Για να δούμε, τι επιφυλάσσει η μοίρα σε τούτο το Βολιωτάκι».
Ο
μικρός Βάγγος του Στράτη Μυριβήλη δεν ήταν άλλος από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Το «παιδί-θαύμα» του Βόλου, που στα τέσσερά του άρχισε να παίζει πιάνο και να
συνθέτει. Και στα έξι (κοντά στη συνάντηση με τον Μυριβήλη) έδωσε την πρώτη
συναυλία με έργα του, ενώπιον 2.000 ακροατών!
Πηγή: Protagon.gr
Στα χρόνια που μεσολάβησαν, από τον μικρό ταλαντούχο Βάγγο του Βόλου ως τον διεθνή Vangelis, που έφτασε πιο πέρα από το σύμπαν.
