«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

28 Φεβ 2012

Στοχασμοί…


Μην αφήσεις κανένα να σου αφαιρέσει το δικαίωμα
να μπορείς να εκφράζεσαι...


Μην επιτρέψεις να περάσει η ζωή,
ούτε ν’ αφήσεις να τελειώσει η μέρα
χωρίς να δώσεις φτερά στα όνειρα σου

H ζωή είναι έρημος και όαση.
Μας νικάει, μας πληγώνει, μας διδάσκει,
μας μετατρέπει σε πρωταγωνιστές της


Τίμα την ομορφιά των απλών πραγμάτων.
Μπορεί να γραφτεί ένα όμορφο ποίημα
ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα...


Μάθε απ’ όποιον μπορεί να σε διδάξει.
Οι εμπειρίες όσων έζησαν πριν από σένα
σε βοηθούν να περπατήσεις το δρόμο της Ζωής


Η ζωή δεν είναι για να την καταλάβεις αλλά για να τη ζήσεις…
Μην επιτρέψεις να διαβεί... χωρίς να την ζήσεις

Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά.
Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι

Μηθυμναίος

24 Φεβ 2012

Μαγεία σκιών!

Οι σκιές, ως συνήθως, μας φοβίζουν,
μέχρι που κάποιος δημιουργεί μ’ αυτές κάτι μαγικό, και...

Απολαύστε το!!!




Μηθυμναίος

23 Φεβ 2012

Τάδε έφη Εμμανουήλ Ροΐδης...

Εμμανουήλ Ροΐδης
(1836 - 1904)



Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις τοιαύτας: 
α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον βυθίζωσιν τούτο εις την χύτραν τού προϋπολογισμού.

β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον ζητούν επί παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον. 
γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχουν κοχλιάριον ούτε ζητούν τοιούτον, αλλά είναι επιφορτισμένοι να γεμίζωσι την χύτραν διά τού ιδρώτος των.

Περιγραφή: Pasted
Graphic 1.tiff
 Τι να σχολιάσεις στην αλήθεια...

16 Φεβ 2012

Η αξία του μονόλεπτου…

Το «αλίευσα» ανάμεσα στα κύματα του διαδικτύου (κυματοδρομέας γαρ) και ακριβώς από την «Αλεπού του Ολύμπου». Τώρα τι γύρευε μια αλεπού στα κύματα είναι άλλο θέμα. Ωστόσο, πήρα κάποια αποσπάσματα, ομολογώ, αυθαιρέτως (τα κλείνω σε εισαγωγικά) και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας.
Είναι μια όμορφη ιστορία για την αξία του μονόλεπτου… ξέρετε αυτό το μικρό κέρμα με το μπρούτζινο χρώμα, ασήμαντο για πολλούς! Τι αξία, άλλωστε μπορεί να έχει η τελευταία υποδιαίρεση του ευρώ; Κι όμως… Διαβάστε την ιστορία:


«Ανήκει σε όποιον το βρει. Σε όποιον σκύψει και το βάλει στην τσέπη του.
Αστραφτερό, ολοκαίνουριο προκαλούσε το βλέμμα στο ρυπαρό πεζοδρόμιο.
Στήθηκα στο απέναντι καφέ και παρακολουθούσα.
Όλοι περνούσαν βιαστικοί. Κανείς δεν έσκυβε να το μαζέψει.
Ο κόπος του να σκύψεις, η ντροπή του να σε δουν να συλλέγεις,
και κυρίως η ανυποληψία του νομίσματος έκανε και τους ελάχιστους,
που το παρατηρούσαν να παραιτούνται.
Δεν αγοράζεις τίποτε με ένα μονόλεπτο. Ούτε σε δραχμές αν το υπολογίσεις.
Μόνο μια ηλικιωμένη. Καλοντυμένη και χαλαρή.
Έσκυψε, προσεκτικά το σήκωσε και στοργικά το έχωσε στην τσέπη της.
Τη ρώτησα διστακτικά γιατί;
"Είναι η ...τύχη μου", μου αποκρίθηκε.
«Δεν είναι το ποσόν που μετρά. Είναι η μαγική σημασία του χρήματος.
Λίγο ή πολύ βρέθηκε στο δρόμο μου. Είναι όπως με την ιερότητα του ψωμιού.
Οι γονείς μου έλεγαν ότι αν βρεις πεταμένο στο δρόμο σου ψωμί,
ακόμη και μουχλιασμένο, πρέπει να το μαζέψεις να το βάλεις κάπου ψηλά,
να μη πατιέται, να το φάνε τα πουλιά, να μη πάει χαμένο.
Το ψωμί και τα χρήματα δεν είναι ποτέ σκουπίδια. Πετάνε τα λεφτά μόνο, όσοι δε δούλεψαν για να τα αποκτήσουν. Όσοι καταλαβαίνουν τι μόχθο και ιδρώτα αντιπροσωπεύει το κάθε μονόλεπτο ποτέ δεν το παραπετούν.
Ακόμη και αν εδώ δεν αγοράζεις τίποτε πια με αυτό, υπάρχουν χώρες στον κόσμο, που οικογένειες ζουν με ένα ευρώ μεροκάματο.
Το χρήμα δεν είναι αέρας κοπανιστός, όπως στο Χρηματιστήριο που ανεβοκατεβαίνει λένε με την “ψυχολογία” των αγορών.
Το κάθε κέρμα, ακόμη και το πιο παλιό και άχρηστο,
μπορεί να διηγηθεί τα μακρόσυρτα παραμύθια της Χαλιμάς,
ιστορίες ονείρου και τόλμης, περιπέτειες απληστίας ή ανάγκης.
Αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη γενναιοδωρία ή τσιγκουνιά.
Όχι τόσο το τζόγο. Στα πράσινα τραπέζια παίζουν με μάρκες
και στο χρηματιστήριο με αριθμούς.
Το κέρμα προσωποποιεί τον καθημερινό μόχθο.
Γι’ αυτό και είναι πολύτιμο. Ακόμη και στην υποδιαίρεση του λεπτού.

Είναι σα να πετάμε ένα δευτερόλεπτο της ζωής μας.
Και αυτό το δευτερόλεπτο θα μπορούσε να είναι το τελευταίο μας.»

Μηθυμναίος

12 Φεβ 2012

Τα χρόνια είναι αμέτρητα μα η ζωή είναι λίγη

Ο χρόνος είναι το νόμισμα της ζωής σου.
Είναι το μοναδικό νόμισμα που έχεις και
μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις πώς θα το ξοδεύεις.
Πρόσεχε μόνο μην αφήνεις άλλους ανθρώπους να το ξοδεύουν αυτοί για σένα.

Carl Sandburg, 1878-1967, Αμερικανός ποιητής*

Ήταν αρχές του 1957 η δημοσιογράφος Γιολάντα Τερέντσιο, σε μια συνέντευξη,  ρώτησε τον Καζαντζάκη: «Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο»;
Κι εκείνος απάντησε: «Για μένα ο χρόνος. Όπως είπε ο αισθητικός Μπέρναρντ Μπέρενσον, που αποτραβήχτηκε στη Φλωρεντία κι είναι ενενήντα χρονώ, μου έρχεται να κατέβω στο δρόμο και ν' απλώσω το χέρι μου στους διαβάτες και να τους πω: “Δώστε μου λίγο από το χρόνο που χάνετε”...».
«Κι εγώ που σας έφαγα τόσην ώρα απ' τον πολύτιμο χρόνο σας»! Του είπε η δημοσιογράφος
«Ε, δεν πειράζει, άπλωσα κι εγώ το χέρι μου και κάτι μάζεψα»... Απάντησε.


* El tiempo es la moneda de tu vida. Es la única moneda que tienes,
y solo tu puedes determinar como gastarla.
Ten cuidado, no la malgastes
y no permitas que otras personas la gasten por ti.

Μηθυμναίος

10 Φεβ 2012

Όταν ο «κόκκινος» Ντάνι «συνομιλεί» με τον Σωκράτη

Ο Κον-Μπεντίτ, ο γνωστός σαν ο «κόκκινος Ντάνι» ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ο χαρισματικός ευρωβουλευτής περνώντας δίπλα από το άγαλμα του Σωκράτη, έξω από το Πανεπιστήμιο, άκουσε ένα «ψιτ» που βγήκε από τον μεγάλο μας σοφό, κι έτσι άρχισε ένας «διάλογος» μεταξύ τους.


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σήμερα
Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Διαβάστε το ΕΔΩ 
Πράγματι αξίζει τον κόπο.
Μηθυμναίος

9 Φεβ 2012

«Μονόκερως από Πορσελάνη»


Μπορεί μια πραγματικά επιβλητική ταινία τριών λεπτών να αφηγείται μια ολόκληρη ιστορία;

Ο σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης σερ Ρίντλεϋ Σκοτ (Μονομάχος, Βασίλειο των ουρανών κλπ), ξεκίνησε έναν παγκόσμιο κινηματογραφικό διαγωνισμό για επίδοξους σκηνοθέτες, με τίτλο, «Πείτε το με τον δικό σας τρόπο».
Υπήρξαν πάνω από 600 συμμετοχές.

Η ταινία δεν επιτρεπόταν να διαρκεί πάνω από τρία λεπτά, να περιέχει μόνο μέχρι έξι γραμμές αφήγηση και να αποτελεί μια ολοκληρωμένη ιστορία. Πρώτευσε το «Μονόκερως από Πορσελάνη» σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Κήγκαν Γουίλκοξ.

Είναι η ιστορία της ζωής δύο ανθρώπων, που αν και τελείως αντίθετη παραμένει πάρα πολύ όμοια - όλα ειπωμένα σε λιγότερο από 3 λεπτά.

Δείτε το:


Μηθυμναίος

5 Φεβ 2012

Το σώμα φωνάζει… αυτό που σωπαίνει το στόμα

Πολύ ενδιαφέρουσες συμβουλές από τον διακεκριμένο επιστήμονα
Δρ. Νέλσον Τόρρες
της Ψυχιατρικής (Universidad Central de Venezuela) και ειδικού
σε ψυχο-νευρο-ανοσογλωσσικό (PNIL) Βενεζουέλας


Πολλές φορές ...

Το κρυολόγημα «στάζει» όταν ο οργανισμός δεν κλαίει.
Ο πονόλαιμος «φράζει», όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες.
Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει.
Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει.
Το σώμα παχαίνει όταν η δυσαρέσκεια πιέζει.
Ο πονοκέφαλος καταθλίβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες.
Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει.
Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη.
Τα νύχια σπάνε όταν απειλούνται οι άμυνες.
Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια εγκλωβίζεται.
Η πίεση αυξάνεται όταν ο φόβος φυλακίζει.
Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννιέται.
Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες εκρήγνυνται.
Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς ή / και έχεις κουραστεί να «ζεις».
Και οι σιωπηλοί σου πόνοι; Πώς μιλάνε στο σώμα σου;
Η ασθένεια δεν είναι κακό, θα σου πει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο.

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς. Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ, φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ, φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, και όλα γίνονται, αν έχεις ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ, μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ,
άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ, αλλά πάνω απ 'όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ.


Μηθυμναίος

Y… para mis amigos hablahispanos click AQUÍ

... το οφείλω στο φίλο Παναγιώτη Πελεκάνο 

3 Φεβ 2012

Η ΕΠΑΝΩ ΣΚΑΛΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΩΝ



Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ
το νέο βιβλίο του Αριστείδη Καλάργαλη
με τίτλο Η Επάνω Σκάλα των Χρονογράφων.

Περιέχει 42 χρονογραφήματα Λέσβιων δημοσιογράφων και λογοτεχνών που αναφέρονται στην
Επάνω Σκάλα της Μυτιλήνης.
Έχουν δημοσιευθεί στις τοπικές εφημερίδες
από το 1914 μέχρι το 1955
και παρουσιάζουν τη ζωή των χρόνων αυτών.

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
Διαβάζοντας τα χρονογραφήματα για την Επάνω Σκάλα (της Μυτιλήνης)  περιηγούμαστε όλη την περιοχή. Από τη Μητρόπολη, τους Αγίους Θεοδώρους, το πάρκο του Άγιου Ευδόκιμου, το Κάστρο, τη Φυκιότρυπα, το Γενί Τζαμί, την Παναγιά Φανερωμένη, έως τα παραθαλάσσια κέντρα, την ανασκαφή της Προσφυγικής Αγοράς, τον Άγιο Νικόλαο την περιοχή του Καλαμάρη, αλλά και λίγο ψηλότερα στο αρχαίο θέατρο.
Ανταμώνουμε ανθρώπους της γειτονιάς, της αγοράς, τους παρακολουθούμε στην καθημερινότητα της επιβίωσης μα και της σχόλης. Στην περιδιάβασή μας αυτή συναντούμε λογοτέχνες και πρόσφυγες στο σπίτι του Μυριβήλη, τον Ντόρο Ντορή να γράφει το καθημερινό του χρονογράφημα σε καφενείο, τον Άγγελο Σημηριώτη σε οικογενειακό περίπατο στο Κάστρο, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Γεώργιο Παπανδρέου να κάνουν τον περίπατό τους στη Φυκιότρυπα, το γκρέμισμα του τρούλου στο Γενί Τζαμί για να πωληθεί το μολύβι της σκεπής μαζί με τα παλιά κανόνια του κάστρου, τους Τούρκους να προσπαθούν να εκδώσουν εφημερίδα, ακολουθούμε τον Βενέζη στην ξενάγηση της αρχαίας αγοράς και του αρχαίου θεάτρου, τον Βαγγέλη Καραγιάννη να θυμάται γλέντια των Βασιβουζούκων της Λεσβιακής Άνοιξης, τον Θανάση Παρασκευαΐδη να συνομιλεί με τον Μυριβήλη και τέλος τον Αργύρη Αραβανόπουλο και τη Μαρία Αναγνωστοπούλου στην περιδιάβαση της γειτονιάς τους.
Μηθυμναίος