«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

12 Φεβ 2012

Τα χρόνια είναι αμέτρητα μα η ζωή είναι λίγη

Ο χρόνος είναι το νόμισμα της ζωής σου.
Είναι το μοναδικό νόμισμα που έχεις και
μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις πώς θα το ξοδεύεις.
Πρόσεχε μόνο μην αφήνεις άλλους ανθρώπους να το ξοδεύουν αυτοί για σένα.

Carl Sandburg, 1878-1967, Αμερικανός ποιητής*

Ήταν αρχές του 1957 η δημοσιογράφος Γιολάντα Τερέντσιο, σε μια συνέντευξη,  ρώτησε τον Καζαντζάκη: «Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο»;
Κι εκείνος απάντησε: «Για μένα ο χρόνος. Όπως είπε ο αισθητικός Μπέρναρντ Μπέρενσον, που αποτραβήχτηκε στη Φλωρεντία κι είναι ενενήντα χρονώ, μου έρχεται να κατέβω στο δρόμο και ν' απλώσω το χέρι μου στους διαβάτες και να τους πω: “Δώστε μου λίγο από το χρόνο που χάνετε”...».
«Κι εγώ που σας έφαγα τόσην ώρα απ' τον πολύτιμο χρόνο σας»! Του είπε η δημοσιογράφος
«Ε, δεν πειράζει, άπλωσα κι εγώ το χέρι μου και κάτι μάζεψα»... Απάντησε.


* El tiempo es la moneda de tu vida. Es la única moneda que tienes,
y solo tu puedes determinar como gastarla.
Ten cuidado, no la malgastes
y no permitas que otras personas la gasten por ti.

Μηθυμναίος

8 σχόλια:

  1. Nαι φίλε Στράτο.
    Είναι το μοναδικό νόμισμα της ζωής μας. Μόνο που σπάνια σκεφτόμαστε που και πως θα το διαθέσουμε αυτό το νόμισμα.Κι΄όταν αντιληφθούμε την αξία του πλέον είναι αργά. Το έχουμε χάσει.
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στρατο δεν μιλαω για τον Καζαντζακη, αλλα την Γιολαντα Τερεντσιο πως την θυμηθηκες?Καταπληκτικη γλυκεια φυσιογνωμια,την θυμαμαι να προσεγγιζει τα θεματα της, αλλα και τους ανθρωπους με ιδιαιτερη λεπτοτητα και ευγενεια.
    Ο χρονος λοιπον ειναι το πιο ακριβο νομισμα σπανιο και ανεκτιμητο.Καποτε το πληρωνουμε ολοι πολυ ακριβα.
    Καλη σου μερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ απολύτως και το εφαρμόζουμε στην οικογένεια!
    Καλή εβδομάδα Στράτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. O Χρόνος είναι αυτός που τρέχει, εμείς απλούστατα τον κυτάμε που φεύγει χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι μας παίρνει μαζί του.
    Τελικά μας αλέθει κι εμείς λέμε μα πως πέρασε τόσο γρήγορα; αφού χθες γεννήθηκα.


    χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Dennis Kontarinis,

    Για φαντάσου, Ντένη, κάποιες φορές όταν πολύ απλά λέμε -και το κάνουμε- «να σκοτώσουμε το χρόνο», φυσικά δίχως να το σκεπτόμαστε ή να το φιλοσοφούμε, όταν αρχίζει να λιγοστεύει είναι το πρόβλημα. Και όπως λες, είναι αργά. Το έχουμε χάσει….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ ΓΙΑΝΝΑ,

    Για να είμαι ειλικρινής τη Γιολάντα Τερέντσιο, εγώ δεν την ήξερα, γιατί δεν ήμουν εδώ, τότε. Το μόνο που ήξερα ήταν ο χαρακτηρισμός της σαν «η φωνή του BBC στα χρόνια της δικτατορίας».

    Ναι, Γιάννα μου, ανεκτίμητο νόμισμα που την αξία του την εκτιμούμε όταν μας λιγοστεύει, όπως είπα πιο πάνω.

    Καλημέρα Γιάννα μου, άντε μήπως και συναντηθούμε την Τετάρτη το βράδυ με την Ιουστίνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ magda,

    Πολύ ωραίο αυτό, καλή μου Μάγδα, να συνεχίσετε να το εφαρμόζετε όσο μπορείτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ pylaros,

    Αλήθεια, Γαβρίλη, πόσο μας πονά αυτό που όταν μπορούσαμε δεν τον χορταίναμε. Πως φεύγουν πως περνάνε τα χρόνια… Αλίμονο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!