«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

6 Δεκ 2006

"Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"

Χτες βράδυ είχαμε μια από τα ίδια. Ο Ολυμπιακός ή μάλλον «το φαινόμενο Ολυμπιακός» πίκρανε για ακόμη μια φορά τους φιλάθλους του (τους οπαδούς του, πάει καλύτερα γιατί από φιλάθλους... ας μη πω...) αφού δεν κατάφερε να αρπάξει την τελευταία του ευκαιρία.
Μια σεζόν που άρχισε για τον Ολυμπιακό με πολλά όνειρα αλλά και φιλοδοξίες για μια καλή παρουσία στην Ευρώπη, εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Ύστερα κι απ’ αυτή την αποτυχία και με τη φτωχότερη συγκομιδή βαθμών όλων των εποχών, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του.

(Κύριοι, είστε ΦΤΑΙΧΤΕΣ και... ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ!!!)

Αυτή η ομάδα είναι σαν τους γιατρούς με ειδικότητα. Απλά έχει ειδικευτεί να πρωταγωνιστεί μόνο στην Ελλάδα. Την Ευρώπη δεν την πάει. Ή η Ευρώπη δεν πάει στον Ολυμπιακό. Η ευρωπαϊκή νοοτροπία δεν του ταιριάζει, πως να το κάνουμε... Έχει πάρει τον αέρα και διακρίνεται μόνο στην εγχώρια αρένα.
Θα πρότεινα στον επόμενο αγώνα του να μην πατήσει ούτε ένας στο γήπεδο, μήπως κι έτσι συνετιστούν αυτοί που πρέπει να το πράξουν. Αλλά ποιος το κάνει. Προτιμούν τον μαζοχισμό!!!
Mithymnaios

2 σχόλια:

  1. Ωστε είσαι και Ολυμπιακάκιας; Και δεν ντρέπεσαι; Αχ ρε Στράτο κι εγώ τον ίδιο καημό έχω. Είμαι Ολυμπιακός. Αλλά μην το πεις σε κανέναν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωστε είσαι και Ολυμπιακάκιας; Και δεν ντρέπεσαι; Αχ ρε Στράτο κι εγώ τον ίδιο καημό έχω. Είμαι Ολυμπιακός. Αλλά μην το πεις σε κανέναν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!