«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

5 Μαρ 2016

Εμμονές...

Σκέτη ανακατωσούρα ήταν αυτό που αντίκρισα… Ανάμεσα σε τόσα παρατημένα πράγματα που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν τα πετάω, παρά τα κρατώ σχεδόν άχρησταανακάλυψα το παλιό κι αχώριστο σημειωματάριό μου.
Θαρρείς κι αναστέναζε, χωμένο εκεί μες τ’ άλλα, τσαλακωμένο και τριμμένο απ’ τον καιρό. Είδα κι απόκανα να το φέρω στα συγκαλά του. Αυτό που κάποτε ήταν ο πανάκριβος θησαυρός μου! Όχι απλά πανάκριβος. Ανεκτίμητος!
          Κι έτσι σήμερα, είπα να πιαστώ μ’ αυτό, να ξεφυλλίσω τις ακρωτηριασμένες σελίδες του και να ξαναδώ τις πολύτιμες σημειώσεις μου που τώρα τις έχω αραδιασμένες μπροστά μου.


Ανάμεσα στις παραγράφους, στις ημιτελείς φράσεις και στις δυσανάγνωστες λέξεις, χαρακωμένα ακόμη και στα περιθώρια ένα σωρό πολύχρωμα σημάδια: υποσημειώσεις σε όσα δεν έπρεπε να ξεχαστούν, κόκκινα βελάκια, έντονες υποδείξεις, ασύμμετροι αστερίσκοι, αγέρωχα θαυμαστικά, αφιλόξενες αγκύλες, σκυθρωπά ερωτηματικά και πιεστικές παρενθέσεις. Και… παντού, ανάκατες κι ίσως παραπανίσιες αυτές που με πιότερη σπατάλη μού άρεσε να βάζω: οι τρεις τελίτσες! Τα αγαπημένα μου άφωνα αποσιωπητικά…
Αν είχαν μιλιά, αυτές οι τρεις τελίτσες, πόσα θα έλεγαν…

Τώρα, ύστερα από τόσο καιρό, τα έχω όλα μπροστά μου και σπάω το μυαλό μου να θυμηθώ τι σήμαινε και τι εξηγούσε το καθένα απ’ όλα αυτά τα σημάδια που έβαζα. Μα, μου είναι αδύνατο. Κι αυτή η ανεξήγητη εμμονή μου στα αποσιωπητικά… Να υπονοούν, να συμβιβάζονται, να νοιάζονται, να προσπαθούν, να χάνουν και να χάνονται, έως ότου κερδίσουν την έγκρισή μου… Πόσα μπορείς να υπονοήσεις και… πόσα να χωρέσουν σε τρεις τελίτσες!

Τόσο απλό και τόσο αδιανόητα δύσκολο: η λογική μου να θέλει να κλείσω με τελεία και η καρδιά να επιμένει στα αποσιωπητικά…
Γι’ αυτό λέω πως εμμονές μου δεν είναι μόνο τα αποσιωπητικά, είναι και τα… υστερόγραφα!



20 σχόλια:

  1. Κι όμως εκεί μπορεί να βρίσκεται
    όλη η ουσία
    Μια γλυκόλαλη σιωπή που επιμένει
    Το αγάπησα αυτό που "ανακάλυψες"

    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι τόσοι οι ορισμοί που μπορούμε να αποδώσουμε μα μένω με "τη γλυκόλαλη σιωπή που επιμένει" και δηλώνει...

      Με την ηλιόλουστη κυριακάτικη καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  2. Απ' τα αγαπημένα μου σημεία στίξης, μαζί με το θαυμαστικό, είναι τα αποσιωπητικά. Ίσως γιατί αφήνουν ανοιχτά τα ενδεχόμενα & κρύβουν κρυφά νοήματα και ανείπωτα συναισθήματα.
    Το γνωμικό σου κορυφαίο Στράτο, όπως και το κολάζ στη φωτογραφία σου.
    Για τα υστερόγραφά σου, αφήνω πολλά θαυμαστικά αφού μου έκανες την τιμή να το μοιραστείς μαζί μου.
    Με φιλοσοφημένη διάθεση και τα αποσιωπητικά να αντιστέκονται σθεναρά στη λογική, σου στέλνω τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σωστό αυτό που γράφεις Μαρία, αφήνουν ανοιχτά τόσα πολλά που ίσως δεν θα θέλαμε να τους δώσουμε την έννοιά τους. Κάθε είδους υπονοούμενα, αλλά και συναισθήματα «πνίγουμε» κυριολεκτικά μέσα τους... Πολλαπλός ο ρόλος τους κι εγώ ομολογώ πως κάποιες φορές το παρακάνω.
      Πάντως δηλώνω ότι αγαπάω τις εμμονές μου.

      Είχα διαβάσει κάπου κάποτε και θα το μεταφράσω από τα ισπανικά πως ακόμη και στις σχέσεις μας, κάποιες φορές, βάζουμε αποσιωπητικά εκεί όπου θα έπρεπε να είχαμε βάλει τελεία.

      Για όλα τ’ άλλα που αναφέρεις σου στέλνω κι εγώ ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια καλημέρα από καρδιάς!

      Διαγραφή
  3. Τόφερες πάνω, κάτω, την έννοια από τα αποσιωπητικά σου, τα θαυμαστικά των αναγνωστών σου, το καλάζ της φωτογραφίας, όλα αυτά δημιούργησαν
    Το Υστερόγραφο Μιας Διαδρομής,
    την Αγάπη μου
    Γαβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Γάβο, έδωσες μια εξήγηση που σου ομολογώ ότι εν μέρει αυτό είχε σαν αποτέλεσμα που δημιούργησαν τα «Υστερόγραφα μιας διαδρομής» αλλά, γράφοντας τούτη την ανάρτηση, πίστεψέ με, δεν είχα αυτή τη σκέψη.
      Πάντως, τώρα που το αναλύω στο μυαλό μου, έδωσες τη σωστή πορεία της «διαδρομής» και πολύ σ’ ευχαριστώ, φίλε μου!

      Πώς να μην σ’ αγαπώ!

      Διαγραφή
  4. Κι εγώ λατρεύω Στράτο τα αποσιωπητικά!
    Όπως και τα υστερόγραφα.
    Συμπληρώνουν όσα δεν μπορείς να πεις για μύριους λόγους, στο κεντρικό σημείο του καμβά σου!

    Τα δικά σου "υστερόγραφα" διαβάζονται σιγά σιγά στο τέλος της καθημερινής μου τρέλας,
    ίσα για να χαλαρώσω και να ξεκουράσω τη σκέψη....

    Σε ευχαριστώ και πάλι :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βλέπεις κι εγώ το ομολόγησα, Αριστέα, αν είχαν μιλιά, αυτές οι τρεις τελίτσες, πόσα θα έλεγαν…

    Για τα δικά μου "Υστερόγραφα", το ότι διαβάζονται, χαλαρώνουν και ξεκουράζουν τη σκέψη είναι μεγάλη τιμή και μου δίνει μεγαλύτερη χαρά.
    Σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα Στράτο μου . Τις τρεις τελίτσες χρησιμοποιώ πάντα και νομίζω ότι στη δική μου σκέψη είναι λίγο απ΄όλα . Μπερδεμένα συναισθήματα, σκέψεις που ούτε στον εαυτό μου δεν τολμώ να ομολογήσω , η το τέλος μια κατάστασης που φοβάμαι να δώσω !! Είναι ΄΄οι στιγμές της ζωής μου΄΄ που γράφεις και στα Υστερόγραφά σου !!Καλή εβδομάδα με αγάπη και χαμόγελα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ποιος είν' αυτός, αγαπημένη μου Νικόλ, που δεν κάνει χρήση των αποσιωπητικών... πολλοί δεν τα περιορίζουν στις τρεις τελίτσες αλλά το παρακάνουν.
      Πάντως είναι αλήθεια ότι κρύβουν πολλά.
      Ωστόσο, στα Υστερόγραφα, δεν έκρυψα τίποτα, αποδεικνύεται ακόμη και τις "Στιγμές τις ζωής μου"

      Με της καλημέρας μου τα φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Μακρινὲ καὶ πολυαγαπητέ μου φίλε,

    Τὰ ἀποσιωπητικὰ εἶναι ἁπλῶς ὁ Δίαυλος του βίου μας. . .

    Ὥσπου κλείνουμε τὰ μάτια
    καὶ ξεχνιῶνται ὅλα αύτὰ,
    γιατὶ μπαίνει πιὰ τελεία
    στῆς ζωῆς μας τὰ γραφτά.

    Ὑγεία, Ἀγάπη ἡ μόνη συνταγή! . . .
    ΔΤ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα εσύ, μακρινέ μου φίλε, θα σκαρώνεις για όλα μια ρίμα...

      Ας παραλείψουμε την "τελεία" κι ας παρατείνουμε με αποσιωπητικά τα γραφτά της ζωής μας.

      Κρατώ τη συνταγή και τη χρησιμοποιώ με ανάλογες.

      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
    2. Καλὲ μου καὶ αἰσθηματία φίλε Στράτο,

      Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ἴδια ἡ ζωὴ εἶναι μιὰ ρίμα ποὺ κυλάει ἀδιάκοπα κι'ἀσταμάτητα...Ὁπὀτε τὸ σκάρωμα δὲν εἶναι δικό μου...ἀλλὰ γέννημα δικό της απ'τα δικά της σπλάχνα!...

      Πάντως συμφωνῶ ἀπόλυτα μαζί σου ὅτι εἶναι πολὺ καλλίτερο νὰ ξεχνᾶμε ὅσο τὸ δυνατὸν τὴν τελεία καὶ νὰ εἴμεθα προσηλωμένοι στὰ ἀποσιωπητικά...

      Παρέλειψα στὴν συνταγή μου νὰ προσθέσω μία πολὺ σπουδαία λέξη, ποὺ λέγεται συγχώρεση καὶ ποὺ ἄλλωστε τὴν ἔπραξε Ἐκεῖνος που σταυρώθηκε γιὰ 'μᾶς!...Ὀπότε τὸ πρέπον εἶναι νὰ πῶ:

      'Υγεία, Ἀγάπη καὶ Συγχώρηση!!!

      Νὰ εἶσαι καλά,
      ΔΤ

      Διαγραφή
    3. Εγώ Δημήτρη στην τελεία θα πρόσθετα δυο ακόμη να τις κάνω τρεις που πάραυτα θα γίνονταν αποσιωπητικά και θα ’κανα τις στιγμές απεριόριστες!
      Πάντα οι άνθρωποι θα χρειαζόμαστε τη συγχώρεση αφού από φύση μας είμαστε αμαρτωλοί.

      Σ’ ευχαριστώ και για τα τρία!

      Διαγραφή
  8. Χαρά στο κουράγιο σου Στράτο. Εγώ δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ τέτοιο πράγμα. Έχω πει στις εγγονές μου να ασχοληθούν με το αρχείο μου, όταν φύγω απ' τη ζωή. Με αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ αντίθετα, Δώρα, όλο σκαλίζω κι όλο βρίσκω κι είναι τώρα που τους δίνω και την ανάλογη σημασία... Θέλω να τα χαρώ!

      Μα 'σαι καλά!

      Διαγραφή
  9. Αποσιωπητικά = βαγόνια γεμάτα εικόνες από μνήμες ζωής. Όλων των ειδών και καταστάσεων. Αφήνονται στην διακριτική διάθεση των άλλων, αν θα τα εννοήσουν και θελήσουν να τα ξεφορτώσουν.
    Besitos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα αφήνουμε και στη διακριτική διάθεση των άλλων, καλή μου Βάνα, αλλά και τα μεταθέτουμε στη σκέψη του αναγνώστη ώστε να εννοήσει αυτά που αφήνουμε να αιωρούνται.
      Το θέμα είναι ότι με τη δική μου εμμονή και παράλογη χρήση αυτών παραβαίνω τους νόμους της γραφής...

      Abrazos y besos!

      Διαγραφή
  10. 'Ε, τότε...κόψε κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα πρέπει να το επιβάλλω... Αλλά είπαμε: εμμονές είν' αυτές...

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!