Σκέτη ανακατωσούρα ήταν αυτό που αντίκρισα… Ανάμεσα σε
τόσα παρατημένα πράγματα που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν τα πετάω, παρά τα
κρατώ –σχεδόν άχρηστα– ανακάλυψα το
παλιό κι αχώριστο σημειωματάριό μου.
Θαρρείς κι αναστέναζε, χωμένο εκεί μες τ’ άλλα,
τσαλακωμένο και τριμμένο απ’ τον καιρό. Είδα κι απόκανα να το φέρω στα συγκαλά
του. Αυτό που κάποτε ήταν ο πανάκριβος θησαυρός μου! Όχι απλά πανάκριβος. Ανεκτίμητος!
Κι έτσι σήμερα, είπα να πιαστώ μ’ αυτό, να
ξεφυλλίσω τις ακρωτηριασμένες σελίδες του και να ξαναδώ τις πολύτιμες
σημειώσεις μου που τώρα τις έχω αραδιασμένες μπροστά μου.
Ανάμεσα στις παραγράφους, στις ημιτελείς φράσεις και στις
δυσανάγνωστες λέξεις, χαρακωμένα –ακόμη και στα
περιθώρια– ένα σωρό πολύχρωμα σημάδια: υποσημειώσεις σε όσα δεν
έπρεπε να ξεχαστούν, κόκκινα βελάκια, έντονες υποδείξεις, ασύμμετροι
αστερίσκοι, αγέρωχα θαυμαστικά, αφιλόξενες αγκύλες, σκυθρωπά ερωτηματικά και
πιεστικές παρενθέσεις. Και… παντού, ανάκατες –κι ίσως παραπανίσιες–
αυτές που με πιότερη σπατάλη μού άρεσε να βάζω: οι τρεις τελίτσες! Τα αγαπημένα
μου άφωνα αποσιωπητικά…
Αν είχαν μιλιά, αυτές οι τρεις τελίτσες, πόσα θα έλεγαν…
Τώρα, ύστερα από τόσο καιρό, τα έχω όλα μπροστά μου και σπάω το μυαλό μου να θυμηθώ τι σήμαινε και τι εξηγούσε το
καθένα απ’ όλα αυτά τα σημάδια που έβαζα. Μα, μου είναι αδύνατο. Κι αυτή η
ανεξήγητη εμμονή μου στα αποσιωπητικά…
Τόσο απλό και τόσο αδιανόητα δύσκολο: η
λογική μου να θέλει να κλείσω με τελεία και η καρδιά να επιμένει στα
αποσιωπητικά…
Γι’ αυτό λέω πως εμμονές μου δεν είναι
μόνο τα αποσιωπητικά, είναι και τα… υστερόγραφα!
Κι όμως εκεί μπορεί να βρίσκεται
ΑπάντησηΔιαγραφήόλη η ουσία
Μια γλυκόλαλη σιωπή που επιμένει
Το αγάπησα αυτό που "ανακάλυψες"
Την καλημέρα μου
Είναι τόσοι οι ορισμοί που μπορούμε να αποδώσουμε μα μένω με "τη γλυκόλαλη σιωπή που επιμένει" και δηλώνει...
ΔιαγραφήΜε την ηλιόλουστη κυριακάτικη καλημέρα μου!
Απ' τα αγαπημένα μου σημεία στίξης, μαζί με το θαυμαστικό, είναι τα αποσιωπητικά. Ίσως γιατί αφήνουν ανοιχτά τα ενδεχόμενα & κρύβουν κρυφά νοήματα και ανείπωτα συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γνωμικό σου κορυφαίο Στράτο, όπως και το κολάζ στη φωτογραφία σου.
Για τα υστερόγραφά σου, αφήνω πολλά θαυμαστικά αφού μου έκανες την τιμή να το μοιραστείς μαζί μου.
Με φιλοσοφημένη διάθεση και τα αποσιωπητικά να αντιστέκονται σθεναρά στη λογική, σου στέλνω τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου!
Πολύ σωστό αυτό που γράφεις Μαρία, αφήνουν ανοιχτά τόσα πολλά που ίσως δεν θα θέλαμε να τους δώσουμε την έννοιά τους. Κάθε είδους υπονοούμενα, αλλά και συναισθήματα «πνίγουμε» κυριολεκτικά μέσα τους... Πολλαπλός ο ρόλος τους κι εγώ ομολογώ πως κάποιες φορές το παρακάνω.
ΔιαγραφήΠάντως δηλώνω ότι αγαπάω τις εμμονές μου.
Είχα διαβάσει κάπου κάποτε και θα το μεταφράσω από τα ισπανικά πως ακόμη και στις σχέσεις μας, κάποιες φορές, βάζουμε αποσιωπητικά εκεί όπου θα έπρεπε να είχαμε βάλει τελεία.
Για όλα τ’ άλλα που αναφέρεις σου στέλνω κι εγώ ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια καλημέρα από καρδιάς!
Τόφερες πάνω, κάτω, την έννοια από τα αποσιωπητικά σου, τα θαυμαστικά των αναγνωστών σου, το καλάζ της φωτογραφίας, όλα αυτά δημιούργησαν
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Υστερόγραφο Μιας Διαδρομής,
την Αγάπη μου
Γαβο
Φίλε Γάβο, έδωσες μια εξήγηση που σου ομολογώ ότι εν μέρει αυτό είχε σαν αποτέλεσμα που δημιούργησαν τα «Υστερόγραφα μιας διαδρομής» αλλά, γράφοντας τούτη την ανάρτηση, πίστεψέ με, δεν είχα αυτή τη σκέψη.
ΔιαγραφήΠάντως, τώρα που το αναλύω στο μυαλό μου, έδωσες τη σωστή πορεία της «διαδρομής» και πολύ σ’ ευχαριστώ, φίλε μου!
Πώς να μην σ’ αγαπώ!
Κι εγώ λατρεύω Στράτο τα αποσιωπητικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και τα υστερόγραφα.
Συμπληρώνουν όσα δεν μπορείς να πεις για μύριους λόγους, στο κεντρικό σημείο του καμβά σου!
Τα δικά σου "υστερόγραφα" διαβάζονται σιγά σιγά στο τέλος της καθημερινής μου τρέλας,
ίσα για να χαλαρώσω και να ξεκουράσω τη σκέψη....
Σε ευχαριστώ και πάλι :))
Βλέπεις κι εγώ το ομολόγησα, Αριστέα, αν είχαν μιλιά, αυτές οι τρεις τελίτσες, πόσα θα έλεγαν…
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα δικά μου "Υστερόγραφα", το ότι διαβάζονται, χαλαρώνουν και ξεκουράζουν τη σκέψη είναι μεγάλη τιμή και μου δίνει μεγαλύτερη χαρά.
Σ' ευχαριστώ!
Καλησπέρα Στράτο μου . Τις τρεις τελίτσες χρησιμοποιώ πάντα και νομίζω ότι στη δική μου σκέψη είναι λίγο απ΄όλα . Μπερδεμένα συναισθήματα, σκέψεις που ούτε στον εαυτό μου δεν τολμώ να ομολογήσω , η το τέλος μια κατάστασης που φοβάμαι να δώσω !! Είναι ΄΄οι στιγμές της ζωής μου΄΄ που γράφεις και στα Υστερόγραφά σου !!Καλή εβδομάδα με αγάπη και χαμόγελα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ποιος είν' αυτός, αγαπημένη μου Νικόλ, που δεν κάνει χρήση των αποσιωπητικών... πολλοί δεν τα περιορίζουν στις τρεις τελίτσες αλλά το παρακάνουν.
ΔιαγραφήΠάντως είναι αλήθεια ότι κρύβουν πολλά.
Ωστόσο, στα Υστερόγραφα, δεν έκρυψα τίποτα, αποδεικνύεται ακόμη και τις "Στιγμές τις ζωής μου"
Με της καλημέρας μου τα φιλιά!
Μακρινὲ καὶ πολυαγαπητέ μου φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤὰ ἀποσιωπητικὰ εἶναι ἁπλῶς ὁ Δίαυλος του βίου μας. . .
Ὥσπου κλείνουμε τὰ μάτια
καὶ ξεχνιῶνται ὅλα αύτὰ,
γιατὶ μπαίνει πιὰ τελεία
στῆς ζωῆς μας τὰ γραφτά.
Ὑγεία, Ἀγάπη ἡ μόνη συνταγή! . . .
ΔΤ
Πάντα εσύ, μακρινέ μου φίλε, θα σκαρώνεις για όλα μια ρίμα...
ΔιαγραφήΑς παραλείψουμε την "τελεία" κι ας παρατείνουμε με αποσιωπητικά τα γραφτά της ζωής μας.
Κρατώ τη συνταγή και τη χρησιμοποιώ με ανάλογες.
Σ' ευχαριστώ!
Καλὲ μου καὶ αἰσθηματία φίλε Στράτο,
ΔιαγραφήἌς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ἴδια ἡ ζωὴ εἶναι μιὰ ρίμα ποὺ κυλάει ἀδιάκοπα κι'ἀσταμάτητα...Ὁπὀτε τὸ σκάρωμα δὲν εἶναι δικό μου...ἀλλὰ γέννημα δικό της απ'τα δικά της σπλάχνα!...
Πάντως συμφωνῶ ἀπόλυτα μαζί σου ὅτι εἶναι πολὺ καλλίτερο νὰ ξεχνᾶμε ὅσο τὸ δυνατὸν τὴν τελεία καὶ νὰ εἴμεθα προσηλωμένοι στὰ ἀποσιωπητικά...
Παρέλειψα στὴν συνταγή μου νὰ προσθέσω μία πολὺ σπουδαία λέξη, ποὺ λέγεται συγχώρεση καὶ ποὺ ἄλλωστε τὴν ἔπραξε Ἐκεῖνος που σταυρώθηκε γιὰ 'μᾶς!...Ὀπότε τὸ πρέπον εἶναι νὰ πῶ:
'Υγεία, Ἀγάπη καὶ Συγχώρηση!!!
Νὰ εἶσαι καλά,
ΔΤ
Εγώ Δημήτρη στην τελεία θα πρόσθετα δυο ακόμη να τις κάνω τρεις που πάραυτα θα γίνονταν αποσιωπητικά και θα ’κανα τις στιγμές απεριόριστες!
ΔιαγραφήΠάντα οι άνθρωποι θα χρειαζόμαστε τη συγχώρεση αφού από φύση μας είμαστε αμαρτωλοί.
Σ’ ευχαριστώ και για τα τρία!
Χαρά στο κουράγιο σου Στράτο. Εγώ δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ τέτοιο πράγμα. Έχω πει στις εγγονές μου να ασχοληθούν με το αρχείο μου, όταν φύγω απ' τη ζωή. Με αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ αντίθετα, Δώρα, όλο σκαλίζω κι όλο βρίσκω κι είναι τώρα που τους δίνω και την ανάλογη σημασία... Θέλω να τα χαρώ!
ΔιαγραφήΜα 'σαι καλά!
Αποσιωπητικά = βαγόνια γεμάτα εικόνες από μνήμες ζωής. Όλων των ειδών και καταστάσεων. Αφήνονται στην διακριτική διάθεση των άλλων, αν θα τα εννοήσουν και θελήσουν να τα ξεφορτώσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήBesitos
Τα αφήνουμε και στη διακριτική διάθεση των άλλων, καλή μου Βάνα, αλλά και τα μεταθέτουμε στη σκέψη του αναγνώστη ώστε να εννοήσει αυτά που αφήνουμε να αιωρούνται.
ΔιαγραφήΤο θέμα είναι ότι με τη δική μου εμμονή και παράλογη χρήση αυτών παραβαίνω τους νόμους της γραφής...
Abrazos y besos!
'Ε, τότε...κόψε κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρέπει να το επιβάλλω... Αλλά είπαμε: εμμονές είν' αυτές...
Διαγραφή