«Άμα βάζεις τις σκέψεις σου
σε χαρτί, έχεις μεν το δικαίωμα, αλλά κυρίως έχεις την υποχρέωση να τις δώσεις
να διαβαστούν και από άλλους. Αλλιώς κράτα τες στο μυαλό σου.»!
»Το ερώτημα, εν προκειμένω,
είναι ακριβώς αυτοί οι… άλλοι. Ποιο
ρόλο διαδραματίζουν οι άλλοι στη ζωή
μας; Δηλαδή τι θα κάναμε χωρίς τους
άλλους; Εγώ, ξεκάθαρα, απλά και με ένταση, υποστηρίζω ότι χωρίς τους άλλους δεν θα κάναμε τίποτα. (Χωρίς τους άλλους; Πώς θα ζούσαμε!).»
»Διαβάζω συχνότατα για τους
ταλαντούχους της τέχνης και θαυμάζω τη δεξιοτεχνία τους. Ίσως ζηλεύω κιόλας.
Όμως πάντοτε ήμουν ο… άλλος που
θαύμαζε και χειροκροτούσε όσους διέπρεπαν στους τομείς που επέλεξε ο καθένας.
Ένα τεράστιο “μπράβο” ξεπηδούσε στη σκέψη μου».
»Τι θα ήταν άραγε οι εμπνευσμένοι,
αλλά και οι απλοί δημιουργοί των Τεχνών, αν δεν υπήρχαν οι άλλοι να τους εκτιμήσουν, να τους θαυμάσουν, να τους διαβάσουν,
να τους ακούσουν, να τους υποστηρίξουν και… να τους χειροκροτήσουν»;… Ακόμη τι
θα ήταν και οι πολιτικοί αν δεν υπήρχαν οι άλλοι…».
»Τελικά, ενώ δεν μας οφείλουν τίποτα οι άλλοι, εμείς οφείλουμε τα πάντα σε αυτούς. Δηλαδή η δική
μας η ζωή είναι οι άλλοι. Αλλά αυτό
πρέπει να το σκεφτούμε όλοι. Και αυτή η σκέψη ίσως μας
απαλλάσσει από τις αλαζονικές συμπεριφορές μας, από τη φιλαυτία, την
κομπορρημοσύνη, τον εγωισμό».
Το
παραπάνω απόσπασμα, ναι ακριβώς για απόσπασμα πρόκειται, μού έλαχε να το «στριμώξω» τόσο,
για να χωρέσει σε 225 λέξεις ένα κείμενο 1648 λέξεων του φίλου Αριστείδη
Αντάνη, με τίτλο: ΟΙ ΑΛΛΟΙ, Ένα Πρωτοχρονιάτικο χρονογράφημα, που
είχε την καλοσύνη να μου το στείλει πριν δυο-τρεις μέρες.
Θα
έλεγα πως ήρθε σαν ηλιαχτίδα να φωτίσει το χάος. Σαν αγέρι να ταράξει το
«βαλτωμένο», εδώ και καιρό μυαλό μου, κάνοντας ηλεκτροσόκ στις σκέψεις μου. Το
διάβασα με προσοχή, το εκτύπωσα για να το χορτάσω, το μελέτησα και όντως, τα
ίδια ερωτήματα κυρίευσαν, όπως εκείνον κι εμένα. Τέλος αποφάσισα να το ανεβάσω
εδώ, με την άδεια του φίλου Άρι, γιατί αλλιώς θα ήταν ιεροσυλία ή και
καταπάτηση των πνευματικών δικαιωμάτων του.
* Αφορμή για ‘κείνον στάθηκε
μια φράση του Στέλιου Ράμφου από το
βιβλίο του «Πολιτική από στόμα σε στόμα»
που γράφει: «Χωρίς την αγάπη των άλλων ο
άνθρωπος χάνει την αυτοεκτίμησή του…». Αφορμή για μένα -τον άλλον- να το κάνω πρώτη ανάρτηση του
2017.
Παρεμπιπτόντως,
σας εύχομαι Καλή Χρονιά με Υγεία,
Αγάπη και Χαμόγελα!
