«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

1 Φεβ 2016

Να περπατάμε...


Να σε καλέσω θα ’θελα ένα πρωινό
να με συνοδέψεις στο μονοπάτι εκείνο.
Να περπατήσουμε πάνω στα ξερά πεσμένα φύλλα.
Ν’ ακούμε τον ήχο τους και να λέμε…
Να λέμε… κλωτσώντας κάθε μικρή πέτρα 
που θα βρίσκουμε μπροστά μας,
στο διάβα μας.

Να γελάμε!
Να μεθάμε με... το τίποτα…
Κι όπως θα περνάμε απ' το θάμνο με το δεντρολίβανο,
θ' απλώσουμε το χέρι να κόψουμε ένα κλωναράρι… 
να το μυρίζουμε.
Να περπατάμε και να σιγοψιθυρίζουμε εκείνο το τραγούδι…
Να περπατάμε δίχως να κοιτάμε πίσω.
Να ξεχάσουμε…

Κι ύστερα να κάνουμε μια ευχή
για να ξαναβρεθούμε.
Όταν η μοίρα θα έχει τα κέφια της…
Να σμίξουμε.

Αλλά, μέχρι τότε, πρόσεχε!


16 σχόλια:

  1. καλησπερα Στρατο
    δεν ξερω αν αναφερεσαι σε συγκεκριμενη διαδρομη ή σε συγκεκριμενο ατομο, αλλα η ολη εικονα που δινεις μου βγαζει κατι πολυ θετικο και ομορφο..
    κατ αρχην βολτα, οχι μια απλη βολτα αλλα μεσα απο καποιο μονοπατι στη φυση που αγαπω πολυ!
    μετα, επικοινωνια.. δυο ανθρωποι που μιλουν πολυ, που γελουν πολυ, που εχουν βρει τον τροπο να αφηνουν τα προβληματα πισω.. ποιος δεν το κανει αυτο το ονειρο; σχεδον καθημερινα θα ελεγα μαλιστα!
    αγαπημενα τραγουδια και μυρωδιες απο βοτανα, ξερεις πως καποιες στιγμες μεσα στη μερα, βουταω τα χερια μου στο δεντρολιβανο για να εχω μετα να τα μυριζω;

    λιγο με μπερδευεις στο τελος ''να κανουμε μια ευχη να ξαναβρεθουμε''
    γιατι παρακαλω οι ανθρωποι που θελουν, να μην ειναι μαζι;

    πολυ τρυφερο το κειμενο σου
    καλο βραδυ και και καλο μηνα σου ευχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τη Στέλλα,
      Αυτή ήταν η πρόθεσή μου κι αυτό κάνω κάθε φορά που αντιστέκομαι στο νοσηρό κλίμα των καιρών μας. Αυτό ήθελα να αναδείξω κι εγώ: το θετικό και τ’ όμορφο!

      Υπάρχει η συγκεκριμένη διαδρομή, αν κι όχι η μοναδική… Είναι καθημερινή συνήθεια, χρόνια τώρα. Μοναχική ως επί το πλείστον.

      Η πρόσκληση έγινε, η βόλτα έγινε κι άφησε τα καλύτερα. Λόγια, σκέψεις, γέλιο, στίχους, υποσχέσεις… Μη σου πω -και μου διέφυγε να το αναφέρω- ότι είδα και άνθη αμυγδαλιάς, έστω και δειλά, να σκάνε μύτη. Αυτά κι αν ανεβάζουν, Στέλλα!

      Όσο για το «μπέρδεμά» σου… είναι απλό: το ωραίο θα πρέπει να επαναλαμβάνεται! Αν το θελήσει η μοίρα, όπως επικαλέστηκα και… φυσικά η τύχη!

      Καλό μήνα, Στέλλα μου και να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
    2. ανθη αμυγδαλιας λοιπον!
      ειναι σχεδον στα ποδια μας η ανοιξη Στρατο, μυριζει και βρισκεται παντου, να ειμαστε καλα να την χαρουμε :)

      Διαγραφή
    3. Καλημέρα Στέλλα, αυτό ακριβώς: να είμαστε καλά να τη χαρούμε!
      Οι αμυγδαλιές και τα πανέμορφα άνθη τους, είναι οι προάγγελοι της άνοιξης...
      και είναι σχεδόν στα πόδια μας.

      Διαγραφή
  2. Μια αισθηματρική εξομολόγηση πολύ μα πάρα πολύ τρυφερή, μια εξομολόγηση του μαθητικού θρανίου, τότε που τα όνειρα γέμιζαν την καρδιά σου για κάτι που δεν είχες δοκιμάσει, για κάτι το αιθέριο που προσδοκούσες... Γράφεις: (Να περπατάμε δίχως να κοιτάμε πίσω.)

    Μετά όταν μεγαλώσεις πια υπάρχει και αυτό που γράφει πιο πάνω η Στέλλα: (γιατι παρακαλω οι ανθρωποι που θελουν, να μην ειναι μαζι;)

    Σου εύχομαι καλό μήνα

    πάντα με την αγάπη μου

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν θέλεις να δώσεις άλλη χροιά στις συνήθειές σου πάντα επιδιώκεις το καλύτερο δυνατόν.
      Δεν βλέπω γιατί σου έδωσε την εντύπωση ότι είναι κάτι του θρανίου… ακόμη και τώρα κάνουμε όνειρα, φίλε μου, δίχως να αποκλείω μια βόλτα η οποία σου προσφέρει τόσο απλά πράγματα: σκέψεις, λόγια, γέλια, τραγούδι, ψιθύρους και χωρίς να προσδοκάς κάτι παραπάνω από ένα ευχάριστο περίπατο.
      Δεν είναι απόλυτο το ότι πρέπει να είναι μαζί οι άνθρωποι που θέλουν.
      Το «δίχως να κοιτάμε πίσω»… δεν εννοεί, ενδεχομένως, το παρελθόν, αλλά γεγονότα.

      Να ‘σαι καλά, Γάβο και η αγάπη είναι αμοιβαία!

      Διαγραφή
  3. Πόσο όμορφα λυρικό
    κι η προσδοκία στο τέλος αληθινή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σας βρίσκω εδώ. Σας ευχαριστώ! Η επίσκεψή σας μου δίνει χαρά!

      Να προσθέσω ότι μ’ αρέσει αυτό το «ποιώ» που πλαισιώνει το όνομά σας!

      Σας εύχομαι τα καλύτερα και καλό μήνα φυσικά!

      Διαγραφή
  4. Καλό μήνα να σου ευχηθώ Στράτο !!!
    Αλήθεια κάθε λέξη του κειμένου σου είναι σαν να την έγραφα εγώ γιατί και το περπάτημα αγαπώ και συγκεκριμένο μονοπάτι υπάρχει και το βίωμα του υποσυνειδήτου!!! Και το δεντρολίβανο αν το χαιδέψεις μια φορά σου αφήνει το άρωμα του δώρο . Την ευχή να ξαναβρεθούμε την κάνω και εγώ χωρίς ν΄αναρωτηθώ γιατί .. Καλά να είσαι !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Νικόλ!
      Χαίρομαι, φίλη μου που ταιριάζουμε σε τόσα πράγματα. Ξέρεις ότι μου αρέσουν οι περίπατοι και τους απολαμβάνω ακόμη και σε επιλεγμένα μέρη της πόλης.
      Βέβαια αν η παρέα προσφέρει αιτίες ώστε να τους κάνουν ακόμη πιο απολαυστικούς, επικαλούμαστε ακόμη και τη μοίρα ώστε ξανασυμβούν.

      Ευχήσου φίλη μου και μην αναρωτιέσαι…

      Το άρωμα του δεντρολίβανου με συνεπαίρνει…

      Διαγραφή
  5. Διάβασα πολλές φορές τους στίχους σου Στράτο γιατί με ταξίδεψαν σε βόλτες που θέλω ίσως να κάνω ενώ, μην κοιτώντας πίσω, μην προσμένοντας τίποτα περισσότερο από αυτό το βάδισμα , πλάι πλάι.
    Απαντώντας στο ερώτημα της Στέλλας που έπεσε το μάτι μου κατεβαίνοντας, να πω ότι δύο άνθρωποι που θέλουν δεν συμβαίνει να είναι πάντα μαζί και δεν είναι εκεί το ζητούμενο (για μένα). Το μαζί για μένα μπορεί να είναι κι από μακριά γιατί οι ψυχές δεν γνωρίζουν από φυσικές αποστάσεις.

    (Για μία όμως φορά πόση αξία μπορεί να έχει αυτή η βόλτα!)
    Καλό μήνα Στράτο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι περίπατοι, Αριστέα, και ιδίως στη φύση -γιατί περπατώ πολύ και στην πόλη- είναι μια απόλαυση και σου χαρίζουν μια αίσθηση ελευθερίας.
      Το "μαζί" είναι όπως το δεις... το "δίπλα" όμως έχει τη ζέστα του, έχει την ανάσα, την αμεσότητα... Η καρδιά σου φτιάχνει "το δικό της παραμύθι"...

      Με την καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  6. Στράτο συγνώμη αλλά εγώ δεν μπορώ να σε συνοδέψω στο μονοπάτι σου γιατί όλοι οι δρόμοι ( ακόμη και τα μικρά μονοπάτια ) οδηγούν στην Καλιφόρνια όπου την Κυριακή που μας έρχεται ( 7 Φεβρουαρίου ) γίνεται ο τελικός του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου, όχι του ποδοσφαίρου που ξέρουμε εμείς, αλλά αυτού που παίζουν οι Αμερικανοί με εκείνη την μπάλα που είναι σαν πεπόνι και που πρέπει να είσαι πάνω από 200 κιλά για να μπορέσεις να παίξεις. Είναι το σημαντικότερο αθλητικό γεγονός της χρονιάς και σκιάζει τα πάντα. Η ακροαματικότητα στην τηλεόραση φτάνει στα ύψη. Τα στοιχήματα,νόμιμα και παράνομα δίνουν και παίρνουν. Ο μισός προϋπολογισμός της Αμερικής, είναι στον αέρα εκείνη την ημέρα. Δεν μπορείς να φανταστείς τι στοιχήματα πέφτουν. Ποιος θα σκοράρει πρώτος, εάν θα είναι μονός η ζυγός ο αριθμός του σκορ, πόσο θα είναι το σκορ σε κάθε ημίχρονο, εάν ο παίχτης σκοράρει με πάσα η μόνος του, ακόμα και όταν στρίβουν το νόμισμα εάν θα είναι κορώνα η γράμματα. Ασχολούνται νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά, όλος ο κόσμος. Δεν κυκλοφορεί ψυχή, τα μαγαζιά κλείνουν γιατί δεν έχουν πελάτες, μόνο εκείνα που έχουν ντελίβερι μένουν ανοιχτά, τα μπαρ και τα σπόρτς κλαμπ. Οι διαφημίσεις κοστίζουν 5 εκατομμύρια δολάρια το μισό λεπτό ανάλογα σε ποιο σημείο του παιχνιδιού θα προβληθούν και όλες οι καινούργιες διαφημίσεις πρώτο παίζονται εκείνη την ημέρα. Οι ομάδες που έφτασαν στον τελικό είναι οι Broncos ( μπρόνκος είναι όνομα άγριου αλόγου ) από την πολιτεία Ντένβερ και οι Panthers ( Πάνθηρες ) από την Καρολίνα.

    George.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν φίλε George να σου πω την αλήθεια, δεν μ’ ενθουσιάζει και τόσο πολύ αυτή η «τρέλα» των Αμερικανών με το Fútbol τους. Έχω παρακολουθήσει αρκετά παιχνίδια χωρίς ωστόσο να το καταλαβαίνω κι ας έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες ο γιος μου να μου εξηγεί.
      Θα πρέπει να σου αποκαλύψω ότι στο Super bowl με ενθουσιάζει το εκρηκτικό και άκρως γιορταστικό περιβάλλον του γηπέδου κι ακόμη να σε πληροφορήσω ότι είμαι οπαδός (όπως κι ο γιος μου, αλλά και ο φίλος μου Δημήτρης Τριγώνης από το Κονέκτικατ) των New England Patriots και θαυμαστής του άστρου των, του Tom Brady.
      Ναι ξέρω ότι αυτός ο τελικός το Super bowl είναι ότι πιο συναρπαστικό. Οπότε εσύ πήγαινε να απολαύσεις, στοιχημάτισε και κάτι… όχι πολλά, αλλά αν θέλεις στα σίγουρα συμβουλέψου το γιο μου… αυτός ξέρει… Εγώ θα τελειώσω τη βόλτα μου κι ύστερα θα προτιμήσω να δω την αγαπημένη μου Μπαρτσελόνα να μαγεύει με το επιθετικό τρίο της Μέσσι, Σουάρεζ, Νέυμαρ!
      Αυτό κι αν είναι απόλαυση!

      Τέλος να σου ευχηθώ καλό ταξίδι και να κερδίσει ο καλύτερος. Υποθέτω πως εσύ, Βοστωνιάνος γαρ, να υποστηρίζεις τα "Πατριωτάκια" μας!

      Διαγραφή
    2. Απ' ότι βλέπω Στράτο, ξεστρατίσαμε από το ωραίο πλακόστρωτο μονοπάτι με το δεντρολίβανο και συζητάμε για αυτό το κρυόμπλαστρο Αμερικανικό σπορ που δεν είναι καθόλου θεαματικό.

      Κι εμένα δεν με ενθουσιάζει ρε φίλε αυτό το άθλημα και δε ξέρω γιατί οι Αμερικανοί τρελαίνονται.

      Η ομάδα της Βοστώνης οι patriots ( πατριώτες ), μας στενοχώρησαν φέτος. Ενώ είχαν μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα, στον τελευταίο αγώνα που θα τους έστελνε στον τελικό...χάσανε. Πριν 3 χρόνια κατόρθωσαν το...ακατόρθωτο. Νίκησαν και τα 18 παιχνίδια του πρωταθλήματος,έφτασαν αήττητοι στον τελικό και έχασαν από μια ομάδα της Ν. Υόρκης πολύ κατώτερή τους.

      Την Μπαρτσελόνα την παρακολουθώ κι εγώ . Πληρώνω δύο έξτρα καλωδιακά κανάλια που δείχνουν το ένα Αγγλικό και το άλλο Ισπανικό ποδόσφαιρο. Κάθε Σαββατοκύριακο κολλάω στον καναπέ από τις 7.30 το πρωί μέχρι το απόγευμα που πάω για δουλειά.

      Γεια χαρά.

      Γιώργος

      Διαγραφή
    3. Διαπιστώνω, Γιώργο, με χαρά φυσικά πως συγγενεύουμε και στις αθλητικές μας συμπάθειες...

      Σου εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!