«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

16 Ιουν 2015

Εξομολόγηση μπροστά σε μια άδεια σελίδα… (I)


         Κάθε φορά που σ’ έχω μπροστά μου, άδεια, λευκή, ανέγγιχτη, παιδεύω τη σκέψη μου ν’ απλώσει επάνω σου τα ίχνη της και η κάθε μου λέξη τη σκιά της. Επάνω σου έμαθα να ξεδιπλώνω πτυχές του εαυτού μου, χωρίς υποκρισία. Να καταθέτω την ψυχή μου, χωρίς τσιγκουνιά. Ν’ αφήνω κάθε μου ευαισθησία να γίνεται φύλλο και φτερό, δίχως ντροπή. Στον αργαλειό της μνήμης υφαίνω το χρόνο με τη νοσταλγία. Αναπολώ το παρελθόν που χάθηκε κι επαναφέρω τις αναμνήσεις στο τώρα. Στα κλαδιά των λογισμών μου, πλέκω ανάσες, ανησυχίες και ανασφάλειες, ανεμοσκορπίσματα… κι αμφιβολίες ακόμη, δίχως άγχος. Σε σένα έρχομαι, να βρω παρηγοριά κι εσύ με προκαλείς να σε γεμίσω, δίχως άλλο… Κι ενώ στραγγίζω την καρδιά μου να βγάλει τις γλυκές ή έστω τις πικρές σταγόνες της, εσύ με κάνεις να μεταμορφώνομαι σε επαίτη και να ζητιανεύω ένα ξεροκόμματο έμπνευσης, χωρίς οίκτο…

23 σχόλια:

  1. Είχα αρχίσει ν΄ ανησυχώ για την σιωπή σου η οποία se extendió más allá de lo normal,
    ΄γράφεις (εσύ με κάνεις να μεταμορφώνομαι σε επαίτη και να ζητιανεύω ένα ξεροκόμματο έμπνευσης, χωρίς οίκτο) πολύ αισθηματική εξομολόγηση σε μια κόλα χαρτί. Και όμως αληθεύει!!!
    Χθες βράδυ δεν με έπαιρνε ο ύπνος σκεφτόμουνα την υποτονική κατάσταση που έχουν ξεπέσει οι Ιστοσελίδες μας, (blogs) ήθελα μάλιστα να γράψω κι έναν επικήδειο στο ΠΥΥΛΑΡΟΣ με βάση ότι αφού πεθαίνουν τα όνειρα συμπαρασύρουν και την ψυχή σου, η οποία λαχταρά για αδελφικές πνευματικές ψυχές, Δηλαδή νάχουν τα ίδια ή παρεμφερή γούστα.
    Αλλά το άφησα για αργότερα το φθινόπωρο για να μην χαλάσω ή γρουσουζέψω την καλοκαιρινή σαιζόν που όλοι μας αναμένουμε....

    Να έχεις μια καλή κι επικοδομιτική Εβδομάδα, αν και η Ελλάδα κατόρθωσε να γίνει πρωτοσέλιδο θέμα στα διεθνή ΜΜΕ

    καληνύχτα
    πάντα με την αγάπη μου
    Γαβριήλ

    Θα έλεγα ότι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καλό σου Γαβρίλη μου,ε, όχι κι επικήδειο!
      Πράγματι τα μπλογκς περνάνε μία φάση κούρασης,να πω; φθοράς να πω;,αλλά νομίζω οτι όσο υπάρχουμε και έχουμε διάθεση δημιουργίας ,δε θα πεθάνουν
      Ασε λοιπόν τις άσχημες σκέψεις και σεργιάνα στα Ιόνια όνειρα που θα έρθουν σύντομα και θα χαρούμε να τα συντροφέψουμε έστω και τηλεφωνικά!

      Διαγραφή
    2. Είναι που κάποιες φορές, Γάβο, μπλέκεις με άλλα και παραμελείς –δίχως να τα απαρνείσαι– τούτα τα γνωστά… και καθώς ξέρεις δεν το συνηθίζω.

      Η εξομολόγηση θα έχει συνέχειες γιατί της το χρωστούσα της «άδειας σελίδας» ή της άδειας οθόνης για να είμαι και πιο ακριβής.

      Πάντως, δεν θέλω να πιστέψω ότι επήλθε ο θάνατος των blogs, απλά έχουν ατονήσει οι bloggers. Για μένα θα είναι και θα συνεχίσει να είναι η γωνιά της προσωπικής μου δημοσιότητας και παρουσίας.
      Μπορεί να είναι και η ραστώνη που πάντα συνοδεύει το καλοκαίρι… Ποιος ξέρει… Είναι τόσα πολλά…

      Η αγάπη είναι αμοιβαία και… το ξέρεις!

      Διαγραφή
    3. Να, βλέπεις πως φόβισες και τη Χαρά. Σου δίνει κι άλλες εξηγήσεις. Λογικές!

      Εγώ δεν θα σε δω, βέβαια, να σεργιανίζεις το Ιόνιο, αλλά θα σεργιανίσουμε εδώ στο Κλεινόν Άστυ, ελπίζω όχι με τόση ζέστη όπως τούτες τις μέρες.

      Διαγραφή
  2. ισως να χρειαζομαστε ενα διαλειμα και ειναι ευκαιρια τωρα που ειναι καλοκαιρι, το λεω εγω που δυσκολα ξεκοβω απο τις δικες μου αναρτησεις και απο την αλλη ποσο πολυ περιμενω αναρτησεις αγαπημενων φιλων μου..

    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά, Στέλλα, βλέπω πως ο φίλος μας Γαβριήλ οδήγησε αλλού το θέμα. Ίσως την «ατονία» των blogs να την αναλύσουμε μιαν άλλη φορά.

      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
    2. οχι οχι, ειπες ''εσύ με κάνεις να μεταμορφώνομαι σε επαίτη και να ζητιανεύω ένα ξεροκόμματο έμπνευσης, χωρίς οίκτο…''
      και ενω ειπες και αλλα χιλια δυο εγω κολησα σ αυτο :)

      ολα αυτα που γραφεις ειναι ομορφα συναισθηματα.. παντα οτι γραφεις εχει συναισθημα αλλα οχι μιζερια κι αυτο μ αρεσει στα κειμενα σου..

      παντως ηταν μεγαλο ''σχολειο'' αυτη η αδεια που μας δοθηκε να γραφουμε και να μας διαβαζουν

      ευκαιρια ηθελα να πω και ακομη μια καλησπερα :)

      Διαγραφή
    3. Στην καλησπέρα σου Στέλλα απαντώ με καλημέρα!

      Αυτή η φράση, είναι κατά κάποιο τρόπο, η κραυγή μου στην αχαριστία της να παιδεύει. Γιατί μη νομίζεις πως έχω και μεγάλη ευχέρεια στο γράψιμο… Το παλεύω πολύ.
      Να και οι δυο «δίδυμες αδελφές» λέξεις: «άδεια» σελίδα, και «άδεια» που μας δόθηκε να γράφουμε…

      Χαρά μεγάλη και τιμή μου οι απόψεις σου που τις έκανες όμορφα λόγια και οι ευχαριστίες μου είναι απέραντες!

      Διαγραφή
  3. Εστω και με στραγγισμένες λέξεις γέμισες τη σελίδα με εκείνα που νιώθεις αυτή τη στιγμή που είναι αλλιώτικη αλλά αληθινή Στράτο !!!
    Με την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Στραγγισμένες» λέξεις, πολύ μου άρεσε αυτός ο όρος, Νικόλ… Πάντως αφού πήρα φόρα θα συνεχίσω, όπως έγραψα και στον Γαβριήλ, την εξομολόγηση. Έτσι για να ξέρει η σελίδα πόσο, κάθε φορά, με ταλαιπωρεί αυτό το άδειο μπροστά μου.

      Με τους χαιρετισμούς και τη δική μου αγάπη!

      Διαγραφή
  4. Μακάρι νάχα τέτοια έλλειψη κι εγω ,Στράτο! αλλά μάλλον εχω στραγγίσει και γι αυτό αναζητώ στα λόγια άλλου το δικό μου λόγο.
    Πολύ ευαίσθητη και βαθειά συναισθηματική αυτή η εξομολόγηση στη λευκή κόλλα,που όμως γέμισε όμορφα συναισθήματα...ΤΥΧΕΡΟΣ!
    Καλό σου ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Της τα έχω κρατημένα, αγαπητή μου Χαρά, της άδειας λευκής σελίδας. Έχω κι άλλα να της «σούρω»… σύντομα.
      Τυχερός γιατί, όμως;…

      Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου που, όντως, τα βρίσκω το ξημέρωμα να στολίζουν το χώρο. Γιατί, βλέπεις, εγώ είμαι του ξημερώματος κι εσύ του μεσονυκτίου.

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Νομίζω ότι ο φίλος Στράτος θα μας επιτρέψει τις ερωτοαποκρίσεις με την φίλη Χαρά από την δικιά του γωνιά.

    Αυτά που γράφω αγαπητή μου Χαρά για επικήδειο στα Μπλογκς, και τον υποτονικό χαρακτήρα των επισκέψεων και των σχολίων είναι αλήθεια, όμως ίσως να υπάρχει κορρεσμός, ή κούραση όμως υπάρχουν φίλοι αναγνώστες με τους οποίους λέμε καλημέρα, κάνουμε ΠΑΡΕΑ ανταλλάσουμε γνώμες, σκέψεις και όμως δεν αφήνουν τα αποτυπόματά τους δαχτυλικά ή πνευματικά σε αυτά που γράφεις...

    Και ξέρεις πιο είναι το χειρότερο ότι αυτά που γράφεις τα θεωρείς σπλάχνα σου ένα κομμάτι της ψυχής σου, είναι ο καθρέφτης της ψυχής σου...

    Αλλά λέω μετά βρε μήπως έχω άδικο, μήπως γέρασαν οι σκέψεις μου και περιμένω πολλά;

    Την καληνύχτα μου, μάλλον καλό σου ξημέρωμα αγαπητή μου Χαρά

    ευχαριστώ γα τον διάλογο

    με αγάπη

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θεωρωντας οτι ο Στράτος δε θα μας απαγόρευε ποτέ το διάλογο αγαπητέ μου Γαβρίλη,συνεχίζω να σου απαντήσω οτι ο καθένας μας καταθέτει αυτό που ο ίδιος θέλει να εκφράσει ,χωρίς να τον ενδιαφέρει ποιός ή πόσοι θα το διαβάσουν.
      Εκαστος πράττει όπως νομίζει.
      Εμείς συνεχίζουμε όπως νοιώθουμε, χωρίς να παρακαλάμε κανέναν. Νάσαι σίγουρος οτι σε διαβάζουν άνθρωποι που δεν έχουν καν μπλογκ και ποτέ μα ποτέ να μη θεωρήσεις οτι το φταίξιμο είναι δικό σου.Δεν υπάρχουν γερασμένες σκέψεις,αλλά μαραμένες καρδιές που μπορεί ,κάπου μέσα τους να σ ε ζηλεύουν κιόλας γι αυτά που συνεχίζεις να προσφέρεις.
      Αντί λοιπόν να ρίχνεις το φταίξιμο σε σένα,συνέχισε κι άσε τη μιζέρια έξω απο σένα.
      Ολοι έχουμε νοιώσει αυτά που γράφεις ,κι εγω η ίδια,παρότι ο Στράτος λέει οτι με τόσα σχόλια δεν πρέπει να αισθάνομαι μόνη.Κι όμως,ισχύει. Χαίρομαι όμως που υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλω να με διαβάζουν και δε το κάνουν είτε απο υποχρέωση είτε προς άγραν δικών τους σχολιαστών.
      Και πριν θεωρηθεί οτι κάνω κατάχρηση φιλοξενίας φεύγω ...πάω για μπάνιο!χαχαχχαα
      ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕΕΕΕΕΕ
      Την αγάπη μου πάντα
      Χαρά

      Διαγραφή
    2. Παρεμβαίνω λοιπόν για να σας επιβεβαιώσω, πως όχι μόνο σε εσάς που είστε ξεχωριστοί και αγαπημένοι μου φίλοι, ότι έχετε όσο χώρο χρειάζεστε αλλά και για όσους το επιθυμούν ισχύει το ίδιο. Οπότε έχετε το ελεύθερο να μπαίνετε και να τα λέμε. Εγώ πάντως το χαίρομαι.

      Χαίρομαι να σας βλέπω. Και κάθε φορά θα σας ρωτάω: Θα καθίστε; Να κάνω όνειρα ή καφέ;

      Γάβο, δίνω δίκιο της Χαράς στα όσα σου γράφει. Συμφωνώ απόλυτα! Άλλωστε εσύ ξέρεις πολύ καλά πως υπάρχουν κι αυτοί που η φίλη μας αναφέρει που αμολάνε το αγκίστρι προς «άγραν» σχολιαστών.

      Χαρά δεν κάνεις καμία κατάχρηση… αλλά αν είναι για μπάνιο σου επιτρέπω τη φυγή…

      Να είστε καλά και οι δυο!

      Διαγραφή
    3. Λοιπόν μετά απο ένα ατυχήσαν σχόλιο,λόγω σύνδεσης, επανέρχομαι.Κρίμα γιατί ήταν πλούσιο και τωρα δε θυμάμαι ούτε τα μισά!
      Κατ αρχάς να σας διαβεβαιώσω οτι όπως προέβλεψε κάποτε ο Αβέρωφ,γύρισα ως πρόβατο στο μαντρί κι εννοώ οτι έκοψα τις "κακές" συναναστροφές του φατσοβιβλίου. Βέβαια αυτό προυποθέτει οτι θάμαι συνεπής στο σπιτικό μου κι όχι μόνο,αλλά σεβαστείτε και τα μπάνια του Λαού!!! Ανέκαθεν τα σέβονταν Κυβερνήσεις και Κυβερνήσεις ,μην μας τα κατακρίνετε εσείς,χαχαχα
      Πήρα το θάρρος Στράτο,επειδή διαισθάνθηκα οτι δε θάσουν αντίθετος να απαντήσω στο φίλο μας,άλλωστε το ζωντανό ιστολόγιο δεν είναι του μια κι έξω.Εμένα το ξέρετε πολύ καλά και ο διάλογος μ αρέσει και ο χαβαλές,αλλιώς δεν έχει νόημα,να βγάζω λόγο σαν άλλος Μαυρογιαλούρος και μόνο να γκαρίζουν οι γαϊδάροι! Η δράση φέρνει και αντίδραση και προβληματισμό και ομορφαίνει η συζήτηση.Νομίζω οτι συμφωνούμε όλοι επ αυτού.
      Αποστείρωση λοιπόν μόνο στα χειρουργεία.
      Οσο για το τι θα πάρουμε,μάλλον λόγο ώρας ο καφές απαγορεύεται,αλλά τα όνειρα ΠΟΤΕ!
      Κια πάνω που νόμισα οτι τάχα γράψει σχεδον όλα,θυμήθηκα ότι είχα γράψει επίσης οτι σε θεωρώ ΤΥΧΕΡΟ που μπορείς να εκφράζεις οτι συνωστίζεται μέσα σου με τέτοιο συναίσθημα,ακόμα κι αν απευθύνεσαι σε μία άδεια σελίδα! Τέτοια στραγγίδια γέμισαν κατά καιρούς τόνους σελίδων κι έμειναν στην ιστορία σαν λογοτεχνικά αποτυπώματα! Λίγο τόχεις λοιπόν ;;; Μακάρι νάχα κι εγω τέτοια Τύχη έκφρασης!
      Και τώρα μάλλον ολοκλήρωσα κι εύχομαι Καλό ξημέρωμα!!!

      Διαγραφή
    4. Ο φόβος μήπως ΄χάσω πάλι το σχόλιο, μ ανάγκασε να κάνω λάθη κι αναγραμματισμούς.Διορθώνω το πιο σοβαρό "ΛΟΓΩ" κι όχι λόγο. Τα υπόλοιπα συγχωρείστε μου τε τα!
      Και πάλι καληνύχτα

      Διαγραφή
    5. Πλούσιο είναι και τούτο, συνοδευόμενο από την ωραία πληροφορία της επιστροφής σου στο «σπιτικό» ελέω ΦΜπ. Δεν προσθέτω κάτι παραπάνω αναφερόμενος σ’ αυτό, το κατά τα άλλα, συμπαθητικό μέσο δικτύωσης, αφού πολύ καλά ξέρεις τη στάση και τη γνώμη μου…
      Τα μπάνια σου τα σέβομαι και θα έλεγα πως σε ζηλεύω γιατί εγώ δεν ξέρω ακόμη πότε θα κάνω την πρώτη βουτιά.

      Για τα «λογοτεχνικά αποτυπώματα» τώρα, ενώ στο μυαλό μου φαντάζουν έτοιμα και μια χαρά φτιαγμένα, το πρόβλημα είναι αυτό το λευκό που αντικρίζουν (της σελίδας ή της οθόνης) μόλις πάνε να μετακομίσουν και «μουλαρώνουν»
      Κι αυτή είναι που ικετεύω, Χαρά μου, την έκφραση της έμπνευσης. Αν έχω τύχη στο μέλλον θα δείξει.

      Μια μεγάλη καλημέρα από μένα, δροσερή όπως ξημέρωσε σήμερα!

      Διαγραφή
    6. Μικρό το λάθος, μικρό το κακό.
      Συγχωρείσαι...

      Διαγραφή
  6. Υπέροχο κείμενο αγαπητέ μου Στράτο!
    Αλλά μου άρεσε και το:Θα καθίστε;να κάνω όνειρα ή καφέ;
    και θ΄απαντούσα:και όνειρα και καφέ! και τα δυό είναι άκρως απαραίτητα!
    καλή συνέχεια στο καλοκαίρι, και καλές βουτιές, εκεί που η θάλασσα θα θυμώσει αν δεν την τιμούν!(αναφέρομαι στη Χαρά μας).
    Να είστε καλά όλοι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, Βαρβάρα!
      Αν, όντως, είναι απαραίτητα, no problem... θα γίνουν!

      Ε, βέβαια η Χαρά την έχει δίπλα της τη θάλασσα...

      Διαγραφή
  7. Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν! . . .

    ΔΤ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα λες είναι ρευστά, Δημήτριε, και τίποτε δεν μένει ίδιο… Κάτι παραπάνω ήξερε ο παππούς Ηράκλειτος.

      Με την καλημέρα μου!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!