Λένε ότι το
θάρρος να πεις μερικά πράγματα, ξεκινά πάντα από μια φωνή· τη φωνή της καρδιάς. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η καρδιά
υπερτερεί της λογικής, ή μάλλον δεν της αφήνει χώρο να τα εξηγήσει με τον δικό
της τρόπο. Ωστόσο, δεν
υπάρχει κανείς που να τόλμησε να πράξει όσα η καρδιά του ήθελε χωρίς να
πληρώσει το κόστος. Και
κανένας, φυσικά, δεν μπορεί ποτέ να την δικάσει για τα λάθη της.
Κι ενώ πασχίζω
να πω τόσα πολλά· κομπιάζω. Ένας
γλωσσοδέτης στραγγαλίζει τη μιλιά μου. Ο χρόνος τιμωρός της σκέψης μου κι ο
χώρος στενός στης ψυχής μου την υπόσταση, μπλοκάρει την εκφορά του λόγου. Οι
λέξεις... δεν βγαίνουν. Και ίσως, τέτοιες στιγμές, δεν θα ’πρεπε να βγουν. Άλλες
φορές πάλι, απλά, δεν χωράνε πουθενά. Αρέσκονται στο να μένουν μισές, ανολοκλήρωτες, ασυνόδευτες. Πνίγονται... Πνίγουν... Ξεχνιούνται. Κι ενώ οι
λέξεις αποσύρονται, εγώ ψάχνω να βρω έναν ώμο ν’ ακουμπήσω.
Φίλε μου ο τίτλος σου, Έναν Ώμο Ν' ακουμπήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πολύ συναισθηματικός και όσο τον ψάχνεις τόσο πιο δύσκολο είναι να τον βρεις.
Έτσι αισθανόμουν ψάχνοντας για χρόνια μονάχος θυμάμαι από μικρό παιδί με τρόμαζε η μοναξιά στο Σέντραλ παρκ της ΝΥ είχαμε νοικιάσει μια βάρκα και κωπηλατούσαμε το ανέφερα αυτό ζητώ, κάπου να μιλήσω κάπου να ακουμπήσω, βρες μια κοπέλα μου είπαν τότε, καλοκαίρι ήταν1951.
¨όχι δεν βρήκα τίποτα, προσπάθησα με την βοήθεια του ποτού, ώστε να λυθεί η γλώσσα σε άλλες πατρίδες μέχρι που έκλεισα το πορτάκι αυτό που λέγεται αίσθημα για πολλά χρόνια,
ως ότου άνοιξε πάλι από μόνο του κι εξακολουθεί ανοιχτό...
Με συγχωρείς που γράφω δική μου εμπειρία αλλά είναι τόσο δύσκολη μια ανταπόκριση πάνω στο θέμα, ίσως να φταίει και η ωριμότης των ανθρώπων είναι διότι χάσαμε τον αυθορμητισμό της αγαθότητας της νιότης για μια ψυχή που να μας καταλαβαίνει, να μας νιώθει, όπως ακριβώς το λέει η καρδιά μας...
saludos y un abrazo
Gabo
Εσύ, φίλε Γάβο, ένας στοχαστής, ένας ονειροπόλος, ξέρεις πως, κάποιες φορές, μας γυροφέρνουν σκέψεις που τελικά είναι καταδικασμένες να μην γίνουν ποτέ λέξεις. Όσο και να θέλουμε δεν βγαίνουν από μέσα μας. Φτιάχνουν βαθούλωμα στην καρδιά και φωλιάζουν αυτά τα ανείπωτα…
ΔιαγραφήΚαι πώς να δικάσεις την καρδιά, να της καταλογίσεις τα λάθη της… δεν γίνεται. Αν βρεις όμως τον κατάλληλο ώμο ν’ ακουμπήσεις, ίσως τότε…
Εσύ έψαξες το ποτό κι εγώ τον ώμο για να λυθεί η γλώσσα.
Μη σε νοιάζει, δεν σε παρεξηγώ, άλλωστε εμείς μάθαμε να μοιραζόμαστε, εμπειρίες εσύ, συναισθήματα κι ευαισθησίες εγώ… και σ’ όποιον αρέσουμε. Τουλάχιστον ασχολούμαστε με τα δικά μας και όσα λέει η καρδιά μας.
Σ’ ευχαριστώ!
Στρατο, ειμαστε επιφυλακτικοι αν καταλαβαινω σωστα και πολυ καλα κανουμε, για να μιλησεις με την καρδια σου ή για να ακουμπησεις σε εναν ωμο κατι το οποιο χρειαζεται πολυ μεγαλυτερο βαθος σε μια σχεση, πρεπει κατ αρχην να εχεις βρει το καταλληλο ατομο, τον καταλληλο ωμο, την δικια σου αλλη καρδια, τον δικο σου ανθρωπο κι αυτο χρειαζεται παρα πολυ χρονο.. το χτιζεις καθημερινα.. σιγα σιγα γιατι αλληλεπιδραση ειναι, σωστα;
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν χρειαζεται να περιχαρακωνομαστε παρα μονο να φροντιζουμε να περπαταμε ο ενας διπλα στον αλλον.. και κυριως να θελουμε τα ιδια πραγματα κι αυτο κι αν δεν ειναι παγιδα
καλο βραδυ ευχομαι
Ανέκαθεν, Στέλλα, είχα, μέσα στα τόσα κουσούρια μου κι αυτό, δηλαδή ακούω πιο πολύ την καρδιά και λιγότερο τη λογική. Με την καρδιά επίσης θέλω να τα πω και δεν το κατορθώνω πάντα, εδώ δυσκολεύουν τα πράγματα, δεν είναι πάντα δικός σου άνθρωπος ο απέναντι, όπως νόμιζες… και γι’ αυτό ψάχνω αποκούμπι έναν ώμο. Υπάρχει ένας μόνιμος, αλλά χρειάζεται κι άλλος για άλλα…
ΔιαγραφήΣου εύχομαι να έχεις μια όμορφη μέρα!
Το σημερινό σου κείμενο Στράτο κούμπωσε και στην δική μου σκέψη !!! Ακριβώς γιατί είναι τόσο δύσκολο να εκφράσεις με τις απόλυτες λέξεις αυτό που νιώθεις!!!Ενώ υπάρχει στο μυαλό καθαρά , στο γραπτό δύσκολα αποτυπώνεται !!!Καταγράφω τις σκέψεις μου και εγώ , μα για μένα ..
ΑπάντησηΔιαγραφή΄΄Εναν ώμο ν΄ακουμπήσω΄΄ !!!!!! Μακάρι θα πω . άλλωστε αυτή είναι η επιθυμία όλων μας!!
Με αγάπη και συγκίνηση στέλνω την καληνύχτα μου
Είναι γιατί, καλή μου Νικόλ, δεν έχουμε συνηθίσει στην καθομιλουμένη ξύλινη γλώσσα που κυριαρχεί, αλλά σ’ αυτή της καρδιάς, που για να την βγάλεις και να την δεχτεί ο άλλος όπως εσύ επιθυμείς είναι κομμάτι δύσκολο, όχι ότι δεν γίνεται η προσπάθεια, αλλά να… κάποιες φορές παρεξηγείσαι…
ΔιαγραφήΕγώ σου στέλνω με πολλή αγάπη την καλημέρα μου!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλος είναι ο πόνος και η έλλειψη, όταν χάσεις αυτόν τον ώμο. Σου εύχομαι να μην τον νιώσεις ποτέ. Ήρθες δεν σε είδαμε. Σας περιμένουμε όμως σύντομα. Χρωστάω και το κισκιέκ. Ανοιξε τη τηλεόραση στον ΑΝΤ1 στην εκπομπή Σου-Κου Σάβατο και Κυριακή, να δεις Μόλυβο και την αφεντιά μου. Τη καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλίμονο, Δώρα, όλοι έχουμε απώλειες, δε καταλαβαίνω.
ΔιαγραφήΤο ταξίδι μου ήταν πολύ σύντομο, θα στο είπε η αδερφή μου. Πάντα στη σκέψη μου υπάρχει το να μπορέσω να έλθω. Το εύχομαι και το ελπίζω.
Παρότι δεν είμαι της τηλεόρασης θα κάνω το παν να δω την εκπομπή. Το έμαθα κι από αλλού.
Σ’ ευχαριστώ!
Δε ξέρω τι μπορώ να προσθέσω εγω ,πού δεν είπαν οι άλλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά για άλλη μια φορά θα επιβεβαιώσω οτι λειτουργώ περισσότερο με την καρδιά κι αυτό μου έχει στοιχίσει πολλάκις,αλλά δε μετανοιώνω,όσο για ώμο ν ακουμπήσω,καμαρώνω που βρίσκω ακόμα πρόσφορους ώμους να μ ανεχθούν.
Νάσια περήφανος αν μπορείς να λειτουργείς έτσι και δε περιχαρακωνέσαι απο ενα καθώς πρέπει λόγο, προκειμένου να γίνεις αρεστός σ ε κάποιους. Νάξερες πόσα λάθη κάνει η λογική! Πιότερα κι απ της καρδιάς και ίσως περισσότερο τραγικά,χωρίς ελαφρυντικά,ακριβώς γιατί μιλάει η λογική!
Καλό ξημέρωμα Στράτο και Καλή εβδομάδα σου εύχομαι,απο καρδιάς
Να όμως, αγαπητή μου Χαρά, που παρότι δεν είχες να προσθέσεις κάτι, ωστόσο έγραψες τις σκέψεις σου, και θέλω να πιστεύω από καρδιάς και δίχως να μετανιώσεις σίγουρα.
ΔιαγραφήΑν στο λόγο μου επιμένω ώστε αφετηρία να είναι η καρδιά μου, αυτό είναι επιλογή μου δίχως να έχω κατά νου αν θα γίνω ή όχι αρεστός.
Τελικά ναι, νιώθω περήφανος κι ας είμαι επιρρεπής στα λάθη…
Να ‘σαι καλά, φίλη μου και να περνάς όμορφα συντροφιά με τις δημιουργίες σου που θαυμάζω. Η εξέλιξή σου είναι ραγδαία και αυτό φαίνεται στα έργα σου. Κάθε φορά και καλύτερα!