«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

13 Φεβ 2015

Δεν μαθαίνεται, θαρρώ, ο έρωτας…

Την αυριανή μέρα, 14η Φεβρουαρίου, την έχουν ορίσει σαν την Ημέρα των Ερωτευμένων! Ας είναι… Ας είναι ευπρόσδεκτη αν πρόκειται τουλάχιστον, να μας θυμίζει το πόσο ανάγκη έχουμε τον έρωτα.
Άραγε να ερωτεύονται ακόμα οι άνθρωποι σήμερα; Αναρωτιέμαι. Δεν ξέρω αν οι καταστάσεις που επικρατούν γενικά βοηθούν σ’ αυτό. Στις μέρες μας η κοινωνία είναι πιο χαλαρή, χάθηκε, νομίζω η ομορφιά του έρωτα, έμεινε… μόνο σαν ηδονή. Στο παρελθόν ήταν διαφορετικά. Θυμάμαι και δεν θα το ξεχάσω ποτέ στα πρώτα χρόνια του γυμνασίου, όταν η νεαρή και γλυκύτατη  φιλόλογος, μάς δίδασκε την Αντιγόνη του Σοφοκλέους, πόσο εκείνο το υπέροχο «Έρως ανίκατε μάχαν» με κυρίευσε! Ήταν το πρώτο μου ερωτικό σκίρτημα. Η πρώτη λαβωματιά που δέχτηκα κατ’ ευθείαν στην καρδιά, απ’ τη σαϊτιά του «ακαταμάχητου έρωτα». Τότε, αλλιώς λογάριαζα την αφεντιά του κι αλλιώς την έβλεπα να στέκεται εκεί μπροστά μου και να διδάσκει πάνω στην έδρα της τάξης κι η παρουσία της να γίνεται… η αντανάκλασή του!      
         «Έρωτα ακαταμάχητε, ακριβέ, εσύ τον κόσμο διαφεντεύεις / Στης νιότης μέσα την καρδιά τα βέλη σου βυθίζεις / Πότε ανυψώνεις όνειρα και πότε τα γκρεμίζεις»… Δεν θυμάμαι αν ανυψώθηκαν ή γκρεμίστηκαν τα όνειρά μου απ’ τον κεραυνό εκείνης της στιγμής, αλλά και δεν θα ξεχάσω ποτέ όλα αυτά που ένιωσα. Με αναστάτωσε, τράνταξε σώμα και ψυχή κι έκανε να σπαρταράν με ακανόνιστους ρυθμούς οι χτύποι της καρδιάς μου. Αν είναι δυνατόν αυτή η ωραία και αθώα αίσθηση της στιγμής, να σε μεταμορφώνει και να σε οδηγεί εκτός λογικής… Ποτέ δεν έμαθα αν εκείνη η νεαρή κι ωραία καθηγήτρια κατάλαβε απ’ τα μάτια μου που δεν χόρταιναν να την βλέπουν το πόσο είχε σκλαβώσει μια παιδική καρδιά ενός ντροπαλού αγοριού.
         Αμ εκείνη η κλασική ερώτηση, σπαταλημένη στα «άσπιλα κι αμόλυντα»  λευκώματα των κοριτσιών, που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι κι έπρεπε, μεταξύ άλλων, ν’ απαντηθεί: «Τί εστί Έρως»; Τι να γράψεις… ορίζεται, μαθέ, ο έρωτας; Μαθαίνεται; Μα τον Άγιο Βαλεντίνο, δε λέω, όμορφο πράμα ο έρωτας, μα δεν μαθαίνεται θαρρώ... Έψαχνα να βρω λοιπόν, λόγια πειστικά να εκφράσω –παρ’ όλες τις αναστολές της ντροπαλοσύνης μου– τι ήταν στ’ αλήθεια για μένα «έρως». Μόνο, όταν σε βρει θα μάθεις, λένε… Κι εγώ να το ομολογήσω… φυσικά και δεν τολμούσα! Οπότε, στην απόγνωσή μου, έγραφα τα στερεότυπα. Τα γνωστά. Όπως: «Έρως είναι ο Θεός της αγάπης που διαφεντεύει την ψυχή μας». «Ο θρίαμβος του παραλογισμού πάνω στη λογική»! Διάφορα τέτοια ως συνήθως. Έρωτες άλλων εποχών.
         Σε τελική ανάλυση, έρωτας είναι… θαρρώ ένα συναίσθημα που το έχουμε νιώσει, λίγο πολύ, όλοι στη ζωή μας… Χτες, σήμερα, με την καρδιά, με τον νου… με όλα! Όλοι, κάποια στιγμή, πονέσαμε από του έρωτα τα βέλη. Σίγουρα, όμως είναι ένα συναίσθημα που, όσο και να ανακατέψουμε τα ασήμαντα και τα σημαντικά του, δεν πρέπει να τ’ αφήσουμε να το καπελώσουν τελείως, οι λογής έμποροι στο όνομα μιας επιβεβλημένης γιορτής. Κι ας υπερισχύει η ανθρώπινη τάση μας για επετειακές εκδηλώσεις.

            Στις φίλες και τους φίλους, στους γνωστούς και τους άγνωστους αναγνώστες του ιστολογίου μου, σε όλους όσους ερωτεύτηκαν ή παραμένουν ακόμη, χαρισμένα τούτα τα λίγα (κόκκινα βεβαίως…) τριαντάφυλλα στη γιορτή της Αγάπης.




22 σχόλια:

  1. Βεβαίως και θα ερωτεύονται πάντα οι άνθρωποι Στράτο. Να μην αμφιβάλεις γι' αυτό. Άλλωστε υπάρχουν κι' άλλοι έρωτες. Μπορεί νάμαστε ερωτευμένοι με τη δουλειά μας, με τη τέχνη μας κτλ. Μου έφτιαξες πάντως τη μέρα με τα όμορφα τριαντάφυλλα, μπακαρά που είναι τα αγαπημένα μου. Χρόνια πολλά και σε σας. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά, Δώρα, και ο έρωτας είναι μια έννοια με πολλές σημασίες. Στην περίπτωση τούτη όμως συνδέεται με την έννοια της ευγενούς αγάπης των ζευγαριών. Και η Αγάπη καθώς ξέρεις δεν είναι μόνο για τούτη τη μέρα αλλά και οι άλλες 364 χρειάζονται ένα χάδι έστω.

      Χαίρομαι που τα τριαντάφυλλά μου σου άρεσαν.

      Ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  2. Ο Έρως Είναι Αθάνατος
    Γεννήθηκα μαζί με τον Θεό και θα παραμένει αθάνατος εως την συντελεία του Χρόνου!. . .

    Ας μου επιτραπεί να παραθέσω κάτωθι μερικούς στίχους του Μεγάλου Σοφοκλέους από την Αντιγόνη του!

    “Έρως ανίκατε μάχαν…”~~
    Σοφοκλέους: Αντιγόνη

    Έρως ανίκατε μάχαν,
    Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
    ός εν μαλακαίς παρειαίς
    νεάνιδος εννυχεύεις,
    φοιτάς δ’ υπερπόντιος
    εν τ’αγρονόμοις αυλαίς,
    καί σ’ούτ’ αθανάτων φύξιμος
    ουδείς ούθ’αμερίων
    σέ γ’ανθρώπων. Ο δ’έχω μέμηνεν.

    Μετάφραση:

    Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο,
    Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση,
    που στ’ απαλά τα μάγουλα
    της κόρης νυχτερεύεις,
    που σεργιανάς τις θάλασσες
    και των ξωμάχων τα κατώφλια,
    κανείς δε σου γλυτώνει
    μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος.
    φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις.

    Να έχετε υγεία και χαρά σ' αυτήν την ημέρα του ΕΡΩΤΑ και όχι μόνον! . . .

    Με τον φιλικό μου "Ερωτα"
    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτιμώ, Δημήτρη, και σου είμαι ευγνώμων για την κατάθεση του αποσπάσματος της Αντιγόνης μετά της μεταφράσεως! Αλλά ωραία είναι κι αυτή η ελεύθερη μετάφραση που έβαλα κι εγώ και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι τίνος είναι: <>«Έρωτα ακαταμάχητε, ακριβέ, εσύ τον κόσμο διαφεντεύεις / Στης νιότης μέσα την καρδιά τα βέλη σου βυθίζεις / Πότε ανυψώνεις όνειρα και πότε τα γκρεμίζεις»…
      Λόγια που με ξανάφεραν πίσω στην αθωότητα που πια δεν υπάρχει…

      Εύχομαι τα καλύτερα και για εσάς.

      Σ’ ευχαριστώ!

      Διαγραφή
    2. Φίλε καλέ μου Στράτο,
      Η ελεύθερη μετάφρασή σου, αν δεν με απατά η μνήμη μου, είναι κι΄αυτή από την Αντιγόνη διότι οι στίχοι σου ευωδιάζουν Σοφοκλή και είναι πανέμορφοι!

      Οντως όμως, ό, τι και λόγια να βάλουμε κι' ό, τι στίχους κι' αν διαλέξουμε δεν αλλάζουμε τίποτα διότι ουσία παραμένει ότι ο Έρως ή η αληθινή Αγάπη, αν θέλεις, ίσον Θεός και Θεός ίσον Έρως/Αγάπη! . . .

      Ευτυχής όποιος τα έχει γνωρίσει, έστω κι'αν τον έχουν πονέσει, και λουλούδι απότιστο και μαραμένο όστις δεν τα γνώρισε ποτέ! . . .

      Με την φιλική μου αγάπη κι' ευχόμενος υγεία και χαρά σε όλους τους φίλους της στήλης,
      Δημήτρης

      Διαγραφή
    3. Δημήτρη, εξήγησα πως η μετάφραση είναι από την Αντιγόνη και βέβαια οι στίχοι «ευωδιάζουν» Σοφοκλή, όμως δεν είναι δική μου. Ειλικρινά δεν θυμάμαι τίνος είναι.
      Δεν αντιλέγω πως ο Έρως/Αγάπη, όπως το θέτεις, είναι η δύναμη που νικάει τα πάντα.

      Θα μπορούσα να σε επιβεβαιώσω πως συγκαταλέγομαι στους «ευτυχείς» αφού –και το λέω με περηφάνια– γνώρισα τον έρωτα πριν γνωρίσω το σεξ! Μιας και σ’ αυτό έχουν «κολλήσει» και ολίγο έρωτα…

      Σ’ ευχαριστώ για όλα, φίλε μου!

      Διαγραφή
    4. Φίλε Στράτο,

      Παρομοίως και οι ημέτερες μεταφράσεις δεν είναι δικές μου και ούτε κατα διάνοιαν θα έπραττα τέτοιον σφετερισμόν. Απλώς τις βρίσκω από μελέτες. Πέρασαν πιά κείνα τα χρόνια που ζούσα καθε στιγμή ζευγαρωμένος κοντά στην απαράμιλλη κι’ αγαπημένη μας γλώσσα που ο Ερωτάς μου μαζί της μου έδινε έμπνευση και δύναμη να κάνω μεταφράσεις από αρχαία κείμενα.
      Ζω μακρινά της τώρα πάνω από μισό αιώνα, οι οφθαλμοί έχουν αδυνατήσει και θολώσει, το χέρι τρεμουλιάζει και η μνήμη δεν είναι πιά σαν της νιότης γοργή και σφριγηλή! Μόνον η καρδιά πάλει και χοροπηδά κι’αυτή όμως λαβωμένη. Τι μεταφράσεις να κάνω λοιπόν;;; Η μόνη πια παρηγοριά είναι η μελέτη και το ψάξιμο! . . . Κι’αυτά είναι που αραδιάζω και πάλι λέω... Δόξα τω Θεώ!

      Είμαι πολύ χαρούμενος για σένα που με επιβεβαιώνεις ότι συγκαταλέγεσαι στους «ευτυχείς θνητούς» Εσο Υπερήφανος γι’αυτό!
      Τα ημέτερα κτυποκάρδια της γνήσιας, αγνής, και ανιδιοτελούς αγάπης τα έχω αποτυπωμένα στην «Ομορφιά της Αθωότητας» στης «Αγνής Αγάπης Τριλογία». .

      Σήμερα που γιορτάζουμε την ημέρα της Αγάπης εύχομαι σ’ όλους τους φίλους αυτής της γωνιάς ΑΓΑΠΗ, σήμερα, αύριο και κάθε μέρα που διαβαίνει! . . .

      Με την αγάπη μου,
      Δημήτρης

      Διαγραφή
    5. Είμαι περήφανος, Δημήτρη μου, που γεννήθηκα σε μια εποχή που ο έρωτας είχε νόημα. Τα δικά σου «χτυποκάρδια της γνήσιας, αγνής και ανιδιοτελούς αγάπης» μου είναι γνωστά απ’ το βιβλίο σου. Κι αν θυμάσαι στο είχα επισημάνει.

      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    6. Γειά σου και πάλι φίλε μου!

      Ναί τα θυμάμαι όλα, καθώς θυμάμαι κι' ένα παλιό τραγούδι που τραγουδούσε με πάθος ο αείμνηστος τροβαδούρος μας Γούναρης, που είναι κατάλληλο για το θέμα μας και ειδικά που γράφεις ότι είσαι υπερήφανος που γεννήθηκες στην εποχή που ο έρωτας είχε νόημα!
      το παραθέτω κάτωθι κι'ελπίζω να έχει απήχησει σ'όλους τους καλούς φίλους αυτής της γωνιάς. . . κι' αν καμιά φορά τα φέρει η τύχη και βρεθούμε μαζί θα το τραγουδίσω έστω κι' άνευ μουσικής. . .αλλά μόνο μ'ενα ποτήρι κεχριμπαρένιας ρετσίνας!...


      Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

      Ζητάς αγάπη φλογερή
      και μια ψυχή που θα σε νοιώσει
      και η καρδιά σου απορεί
      πως δεν υπάρχουν τέτοιοι πόθοι...

      Ηταν σ’ αξέχαστες βραδυές
      που για μια αγάπη ξενυχτούσαν
      και των ανθρώπων οι καρδιές
      μόνο για έρωτα μιλούσαν...

      Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
      πέρασαν χάθηκαν τα όμορφα τα χρόνια,
      αγάπη γνήσια ζητάς με το κερί
      δεν τραγουδάνε κάτω πιά απ’τα μπαλκόνια

      Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
      είν’όλα ψεύτικα κι’ας φαίνονται αλήθεια,
      ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
      αγάπες βρίσκεις μοναχά στα παραμύθια

      Η περασμένη εποχή
      είναι βιβλίο ποὔχει κλείσει
      κι’οι αναμνήσεις στην ψυχή
      έχουν κι’εκείνες φτερουγίσει

      Τίποτα όμορφο δεν ζει
      από τα χρόνια τα ωραία
      στην εποχή μας την πεζή
      όλα ξεχάστηκαν μοιραία...

      ο κόσμος άλλαξε...κτλ....

      Είμαι λοιπόν φίλε, παρομοίως υπερήφανος που τα κρατώ όλα αυτά και τα σέρνω μαζί μου σαν φυλαχτάρι στα ξένα. . .

      ο μακρινός σου φίλος,
      δημήτρης

      Διαγραφή
    7. Να που ο διάλογός μας εδώ, Δημήτρη, μας επιστρέφει πίσω, σε άλλες εποχές που ζήσαμε και που ο ρομαντισμός και η ευαισθησία δεν ήταν παρεξηγήσιμα…

      «Η περασμένη εποχή είναι βιβλίο που ’χει κλείσει κι οι αναμνήσεις στην ψυχή έχουν κι’ εκείνες φτερουγίσει»… Λέει ο στίχος... ας τον να λέει εσύ τα κράτησες φυλαχτάρι που όλο το σέρνεις μαζί σου.

      Σ’ ευχαριστώ για το άσμα!

      Διαγραφή
  3. Φίλε το διάβασα, μια εξομολόγηση στον θεό της Αφροδίτης,
    θα σταθώ εδώ σε αυτό που γράφεις: (Μόνο, όταν σε βρει θα μάθεις,) Λες την ωμή αλήθεια, μέχρι τότε όμως όλα τα υπόλοιπα είναι ονειροπολήματα εικασίες...
    Ο Έρωτας είναι συνδεδεμένος με το πάθος, μπορώ ακόμα να πω και με ένα είδος σκλαβιάς του νου... ένα μαρτύριο του γιατί, της σκέψης αν ποτέ υπάρχει...

    χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω αν ήταν οι λαβωματιές από τα βέλη του έρωτα, φίλε Γάβο, ό εσωτερικός πόνος που νιώθαμε, αθώοι γαρ, με τους πρώτους έρωτες, μέχρι να έρθει ο τελειωτικός και μόνος της ζωής μας να μας καταλάβει. Τι σου είναι οι άνθρωποι και πόσα περνάνε για μια αγάπη αληθινή.

      Να ‘σαι καλά, φίλε!

      Διαγραφή
  4. Δεν κρύβω, Στράτο, πως θα προτιμούσα να ήταν σήμερα η ημέρα της αγάπης σκέτο.
    Της αγάπης γενικά χωρίς τα γλυκανάλατα του έρωτα. Της αγάπης της κάθε μέρας.

    Σου έυχομαι να τη χαρείς τη μέρα με ό,τι περισσότερο αγαπάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, Ελεωνόρα, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως η 14η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως η μέρα του Έρωτα, των ερωτευμένων τους οποίους εκπροσωπεί ο ξενόφερτος Άγιος Βαλεντίνος.
      Η αγάπη είναι μπλεγμένη με τον έρωτα, αλλά έχει τόσες σημασίες…
      Η καθαυτού αγάπη, και θα συμφωνήσω μαζί σου, θα πρέπει να είναι παρούσα κάθε μέρα.

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Εγω θα παρεισφρήσω μ αυτό
    Έριχ Φρομ: Η τέχνη της αγάπης
    enallaktikidrasi.com
    Ναι, η αγάπη είναι Τέχνη,όχι μόνο μιας μερας, αλλά της κάθε μέρας!
    Καλά να περνάτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Χαρά,
      Εγώ αντίθετα θα ήθελα να μείνω, Χαρά μου, στο ξεχασμένο ρήμα (παρεισφρέω) που χρησιμοποίησες αρχίζοντας το σχόλιό σου με την υπόδειξη να διαβάσω την Τέχνη της Αγάπης του Έριχ Φρομ, που βέβαια είχα διαβάσει, αφού μου το είχες στείλει κάποιες ώρες πριν.
      Και λέω ότι θέλω να μείνω στο ρήμα αυτό διότι αναγκάστηκα να ξανακοιτάξω το λεξικό για να επιβεβαιώσω τη σημασία του που μου προξένησε αμφιβολίες…

      Εσύ κοπέλα μου, είσαι πάντα ευπρόσδεκτη εδώ... και το ξέρεις.

      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  6. Ο έρωτας έχεις απόλυτο δίκιο δεν μαθαίνεται , απλά τον ζεις με πάθος και ζωντάνια!! Η καρδιά μας κρύβει τον έρωτά μας που κάποτε έπαψε να είναι !!!! Η αναφορά σου στο πρώτο σου ερωτικό και αθώο σκίρτημα είναι η γλυκιά θύμηση σου για σήμερα !!!
    Θα επιθυμούσα ο έρωτας να μην πεθαίνει άδοξα αλλά ν΄αφήνει πίσω του την αγάπη !!!
    Καλό ξημέρωμα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ ο Έρωτας… Τότε στα δικά μου χρόνια, αγαπητή μου Νικόλ, η εφηβεία ήταν όντως πολύ αθώα και φυσικά στην επαρχία ακόμη πιο πολύ. Τώρα τα παιδιά από πολύ μικρά έχουν άλλη αντίληψη… έχουν εισβάλει άλλα στη ζωή τους που ξεμακραίνουν τον έρωτα. Τώρα πως φτάσαμε να μπλέκουμε και την κάθε σημασία της αγάπης με την 14η Φεβρουαρίου, δεν το έχω καταλάβει… Κι εγώ νομίζω πως πρώτα έρχεται ο έρωτας… σου χτυπάει την πόρτα και μετά η αγάπη. Πόσα θα έδινα να ξανασυναντούσα εκείνη την καθηγήτρια να της ομολογήσω το μυστικό μου.
      Σ’ ευχαριστώ για τον κόπο που έκανες να γράψεις, ξέροντας πως ταλαιπωρείσαι από τενοντίτιδα. Το εκτιμώ ιδιαίτερα.

      Διαγραφή
  7. Απαντήσεις
    1. Βάνα καλημέρα και καλή εβδομάδα!
      Αρκεί η προσπάθειά σου να σχολιάσεις. Ο Δημήτρης τείνει χέρι βοήθειας και θα το καταφέρεις.
      Τα συναισθήματα και η αγάπη σου πάντα παρόντα.
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  8. Η αλλιώτικη ματιά στο αιώνιο και παντοτινό "ζήτημα" του έρωτα!!!
    Επίκαιρη και ξεχωριστή ανάρτηση ξάδερφε!!!
    Καλημέρα Στράτο, καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργη καλημέρα!
      Το θέτεις πολύ σωστά μ' αυτό το "αιώνιο και παντοτινό ζήτημα του έρωτα"... Και θα παραμείνει μάλλον έτσι.
      Να 'σαι καλά και καλή εβδομάδα να έχουμε!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!