και παίρνω
λάθος δρόμο…
Κάπως τα φέρνει η ζωή, κάπως τα φτιάχνουμε κι εμείς με το
κεφάλι μας,
κι όλο αυτό –είναι επόμενο– αντανακλά στη διάθεσή μας.
Όταν από τη μια περισσεύει το συναίσθημα
κι απουσιάζει η κατανόηση απ’ την άλλη,
τι παραπάνω μπορείς να κάνεις…
Είμαστε, οι άτιμοι, παράξενα όντα…
Τα πράγματα είναι απλά. Το μπέρδεμα είναι να το
καταλάβεις.
Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους.
Οι λέξεις, είναι απλώς λέξεις, μέχρι να έρθει κάποιος και να τους δώσει ένα
νόημα.
Το νόημά τους!
Κι όποιος εκτίμησε, εκτίμησε. Όλα για μια εκτίμηση είναι, μάτια μου.
όπως γράφει και η φίλη μου Τατιάνα.
Τι θέση έχουν, θα μου πείτε τώρα,
όλα τούτα τα παραπάνω,
ενώ με άλλα θα έπρεπε να
σκοτίζομαι:
Με θερινές σκέψεις, εικόνες και διαδρομές...
Η 1η και 3η φωτογραφία του κολάζ είναι του φίλου Αντ. Κυριαζή
