«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

13 Ιαν 2007

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ


Επειδή ο καλός μου φίλος Φαίδων Θεοφίλου στο σχόλιό του με παροτρύνει να δίνω τον προσωπικό μου χαρακτήρα σ’ αυτά που επιλέγω να γράφω, σκέφτηκα πως είναι καλό να κάνω μια μικρή εξομολόγηση από εδώ.
Δεν αρνούμαι ότι το γράψιμο για μένα είναι μια μαγεία. Με αγγίζει, το αγαπώ, αλλά συγχρόνως με φοβίζει. Είχα, όμως την τύχη τα πρώτα μου γραφτά να έχουν καλή κριτική από ανθρώπους που εκτιμούσα κι αυτό μου έδινε φτερά. Μου έδινε την δυνατότητα να πιστεύω στον εαυτό μου. Δεν είμαι μορφωμένος, ασπούδαστος είμαι, σχηματισμένος ίσως. Πληροφορημένος κάπως... τι να πω... Με δίδαξε πιστεύω το διάβασμα, αλλά και η φύση της Λέσβου... που εμπνέει.
Γράφω για να συντηρώ τις αναμνήσεις μου, που έρχονται ξαφνικά στο μυαλό μου κι έτσι μ’ αυτό τον τρόπο βρίσκομαι για κάποιο διάστημα συντροφιά με κάποια πράγματα ή πρόσωπα. Τα περισσότερα είναι βιώματά μου. Η ζωή μου, σαν πίσω από ένα θαμπό κρύσταλλο. Έτσι αρχίζω να βάζω τις ψηφίδες των σκέψεών μου τη μια δίπλα στην άλλη, τα λόγια κι αυτές τις αναμνήσεις σε μια σειρά κι αφήνω μια χαραμάδα ελεύθερη να ξεγλιστρήσει αυτό που έχω μέσα μου. Στόχος μου δεν είναι να αποδώσω τέχνη μ’ αυτά (άλλωστε δεν την κατέχω) αλλά να αποκαλύψω τα βαθύτερα συναισθήματά μου. Γι’ αυτό βλέπετε να κυριαρχεί το προσωπικό συναίσθημα αλλά και σε πολλές περιπτώσεις κάποιες πνευματικές μου ανησυχίες. Έτσι γινόταν πάντα κι έκτοτε... έγινε το γλυκό μου βάσανο.
Αλλά να που αρκετές φορές έρχεται κι η ώρα που δεν γεννιέται η έμπνευση, δεν καρποφορεί η σύλληψη, δεν τινάζεται η σπίθα να γίνει πυρκαγιά. Δεν ανανεώνεται το ύφος. Δεν αντιδρώ στα ερεθίσματα που δέχομαι ώστε να μου δοθεί η επιθυμία να εκφρασθώ και να γράψω... Γι’ αυτό καμιά φορά επιλέγω και θέματα που δεν έχουν σχέση με μένα.
Ελπίζω με τούτα τα λίγα λόγια ν’ άνοιξα τα παράθυρά μου. Δείτε τα όλα: είμαι όλα αυτά που σας έγραψα, αυτά που κατέθεσα, αυτός είμαι. Ένας ονειροπόλος, ρομαντικός και αθεράπευτος Μηθυμναίος... και είμαι καλά.


Mithymnaios

5 σχόλια:

  1. Στρατο, H έμπνευση του να αποτυπώνεις τις σκέψεις σου ή ας πούμε τις ανησυχίες σου, στο χαρτί, ή ακόμα να βλέπεις τον ουρανό γεμάτο λουλούδια και να αισθάνεσαι την ευωδιά τους, ή ακόμα να σε τυλίγει σε γαλάζιο πέπλο μυστικοπάθειας ο Μήθυμνός σου, είναι χαρίσματα που είναι έμφυτα, δεν διδάσκονται, αλλά γεννιώνται, και ο νοστος είναι το πιπέρι της ύπαρξής σου, που ίσως να ήταν και η αιτία να γεννηθεί μέσα σου το Alter Ego sou...



    Γαβριήλ
    Νέα Υόρκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στράτο, H έμπνευση του να αποτυπώνεις τις σκέψεις σου ή ας πούμε τις ανησυχίες σου, στο χαρτί, ή ακόμα να βλέπεις τον ουρανό γεμάτο λουλούδια και να αισθάνεσαι την ευωδιά τους, ή ακόμα να σε τυλίγει σε γαλάζιο πέπλο μυστικοπάθειας ο Μήθυμναίος σου, είναι χαρίσματα που είναι έμφυτα, δεν διδάσκονται, αλλά γεννιώνται, και ο νοστος είναι το πιπέρι της ύπαρξής σου, που ίσως να ήταν και η αιτία να γεννηθεί μέσα σου το Alter Ego sou...

    Γαβριήλ
    Νέα Υόρκη
    15 Ιαν 2007 8:24:00 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στράτο μου
    Η ξενιτιά είναι μεγάλο σχολείο :
    Να ζεις σ' ένα καινούριο κόσμο εκεί όπου ξενιτεύτηκες και ν' ανακαλύπτεις επιστρέφοντας τον τόπο σου που δεν τον είχες γνωρίσει σε βάθος. Μαζί με τον γενέθλιο τόπο που σιγά σιγά σου αποκαλύπτεται ανακαλύπτεις και τον εαυτό σου και την καινούρια νεότητά σου μέσα στον τόπο σου που άφησες μικρός και τον ξαναβρήκες τώρα . Μαζί μ' όλα αυτά ανακαλύπτεις και τα αισθήματά σου σε βάθος , τις καινούριες δίψες τα καινούρια
    " θέλω " , όπως τ' άφησες όταν έφευγες . Γράφε ότι σου λέει η καρδιά σου . Αυτή τα έχει βρει με τον καπετάνιο Νου . Φαίδων Θεοφίλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όπα! Εδώ σας έχω! Σας ανακάλυψα και τώρα θα τα λέμε κάπου, κάπου.
    Στράτρο γράφεις για τον εαυτό σου, τον ξεγυμνώνεις. Μα εσύ δεν είσαι μόνο ένας ρομαντικός τύπος φίλε μου, είσαι ένας άντρακλας! Αν ήμουνα γκόμενα, κι όχι παππούς, θα σου την έπεφτα! Χα!!!
    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε Στράτο, για τα γραπτά σου στο Εμπρός, που κάποτε διάβασα και σου απάντησα αλλά η απάντηση χάθηκε στην στρατόσφαιρα, έλεγες λοιπόν ότι ξαναδιαβάζεις τα παλιά βιβλία, αυτά που είχες διαβάσει πριν από πολλά πολλά χρόνια.
    Φίλε είχα κι εγώ την ίδια εμπειρία, ή μάλλον μου αρέσει να ξαναδιαβάζω τα παλιά βιβλία, από τη μια γίνομαι παιδί, από την άλλη τώρα τα καταλαβαίνω διαφορετικά. Μικρός διάβασα τον Παικτη του Ντοστογιέφσκη, δε κατάλαβα και πολλά πράγματα, τώρα το ξαναδιάβασα
    λέει λοιπόν ότι η ηδονή του τζόγου για τον παίκτη, είναι πιο δυνατή και από την ηδονή του σεξ... απίστευο και όμως αληθινό

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!