Αεροδρόμιο Μηθυμναίος - Πτήση 2016

Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους επιβάτες που ετοιμάζονται να επιβιβαστούν στην πτήση 2016 πως οι  αποσκευές τους θα πρέπει να περιέχουν μόνο τις καλύτερες αναμνήσεις του 2015.

Διευκρίνηση: Αποσκευές με κακές και δυσάρεστες στιγμές, επιβάλλεται, να μείνουν πίσω...

Η διαδρομή θα διαρκέσει 12 μήνες. Καθήστε με άνεση στις θέσεις σας και ρυθμίστε τις ζώνες ασφαλείας σας.

Ενδιάμεσες στάσεις ανεφοδιασμού θα είναι: Η Υγεία, η Αγάπη, η Χαρά, η Ευτυχία, η Ελπίδα, η Αρμονία, η Ευημερία, η Κατανόηση και η Ειρήνη.

Κατά τη διάρκεια της πτήσης ο κυβερνήτης και το προσωπικό θα σας προσφέρουν το παρακάτω πλούσιο μενού:

Ένα εξαίσιο κοκτέιλ ευτυχίας.

Ορεκτικό: ένα «στρούντελ» Υγείας και μια σαλάτα ευημερίας.

Κυρίως πιάτο: Ποικιλία από ελπίδα, μαγεία, ζεστές αγκαλιές, δύναμη και όνειρα.

Επιδόρπιο: Κέικ ευτυχίας,

Ρόφημα: Καφέ ή τσάι με τις καλύτερες ειδήσεις

Όλα, μα όλα, θα συνοδεύονται φυσικά με χαμόγελα...

Ωστόσο, πριν αφήσουμε πίσω μας το 2015, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω όλους εκείνους που έκαναν όμορφη τη χρονιά μας. 

Θερμές ευχές σε εσάς και την οικογένειά σας, ώστε να έχετε ένα ευχάριστο ταξίδι καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης 2016! Ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε και θα χαρούμε να σας δούμε και στις επόμενες πτήσεις μας.

12 παρά 4 λεπτά στο ρολόι, προλαβαίνω να σας πω και μια στροφή από τα κάλαντα:

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, χίλιες ευχές χαρίζω

σ’ ανθρώπους που τους αγαπώ και τους υπολογίζω.

Ευχαριστίας μήνυμα!

Θέλω να ξέρεις πως είναι και για μένα το ωραιότερο –και πανάκριβο– δώρο των Χριστουγέννων τα λόγια σου, Περικλή Μαυρογιάννη! 
Μέγιστη τιμή και... ευλογία συνάμα. Τα κρατώ σε ξέχωρη θέση στην καρδιά μου.

Θερμά σ’ ευχαριστώ!

Κλικ στη φωτογραφία για μεγέθυνση

Καλές Γιορτές!!!

«Σ’ αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει,

ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.

Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται».

Ας είναι τούτες οι γιορτινές μέρες γεμάτες

με το συναίσθημα εκείνο που μας χαρίζει η Αγάπη!

Κι ας κάνουμε πραγματικότητα την ελπίδα που θα γεννηθεί μαζί Του.

Συμπλέξεις...

Είναι κάτι στιγμές που πιάνω τον εαυτό μου να χάνεται σε υποτιθέμενους μονόλογους με συνέπεια να βυθίζομαι στη σιωπή. (Ανάκατες κι ένοχες σκέψεις στη σιωπή)

Η γραφή μου είναι, ως επί το πλείστον θλιμμένη, μελαγχολική… (Είναι ωραία τα θλιμμένα κείμενα, ξέρετε, φανερώνουν το χαμένο κομμάτι της αλήθειας μας…). (Τα «δυστυχώς» και… τα υπέροχα «τίποτα»)

Είναι, να παρ’ η ευχή, κάτι στιγμές σιωπής και μοναξιάς που νιώθω να με τυλίγει η απουσία. Κι όσο με τυλίγει και αισθάνομαι μόνος, τόσο βυθίζομαι στον εαυτό μου. Κι όσο βυθίζομαι τόσο θυμάμαι. Κι όσο θυμάμαι συλλογιέμαι. Δε γίνεται κι αλλιώς. Πόσο απέραντη, αλήθεια, είναι η μοναξιά του καθενός μας. (Ενώπιος ενωπίω…) 

Όσο κι αν προσπαθούσα να γνωρίσω τους ανθρώπους από τις ματιές κι από τους ήχους της ψυχής τους, ποτέ δεν έμαθα, ο δύστυχος, να διαβάζω ακριβώς τις λεπτομέρειες στα μάτια και στις ψυχές τους… (Για ένα τίποτα…)

Χαράμισα άσκοπα χρόνο σε παράταιρα αλισβερίσια (Εκπαιδεύοντας τον χαρακτήρα μου...)

Όλοι μας δίνουμε και παίρνουμε –άλλος πολύ κι άλλος λιγότερο- όχι μόνο αγγίγματα κι αγάπη αλλά κι αλήθειες. Αυτό! Τις αλήθειες των εαυτών μας. (Το πάρε-δώσε της ψυχής μας)

Κι αναρωτιόμαστε τι συνέβη στην πορεία. Πότε χάθηκαν όλα αυτά και τη θέση τους πήρε η συνεχής πίεση του χρόνου, το άγχος και η αγωνία για το αύριο;…