Σε μέρες καραντίνας, εγκλεισμού,
ακινησίας και χαρακωμάτων, ανοίγεις το παράθυρο κι έξω, σε μια ηλιόλουστη ημέρα,
σεργιανίζει απτόητη η άνοιξη. Ανοιχτή η πρό(σ)κληση να βγεις για να την συναντήσεις
καταπώς ετάχθη από τη φύση. Στην κανονικότητά της! Η φύση πάντα θα επιμένει,
χωρίς να βιάζεται, θα συνεχίσει να υπάρχει και… χωρίς εμάς. Η απλοχεριά της ξεπερνάει κάθε φαντασία.
Χρώματα χαράς, χρώματα αισιοδοξίας, χρώματα της
ελληνικής άνοιξης συνηγορούν για ν’ αναδείξουν την ομορφιά ετούτη! Της
γεωμορφολογίας την αβάσταχτη ομορφιά! Με ολίγη παράφραση –δεν το ’λενε έτσι ακριβώς, αλλά
τέλος πάντων…– ψιθυρίζω: «Θεέ μου πόσο
χρώμα ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε…»! Πού
τελειώνουν, Θεέ μου, τα χρώματα;
Κι ύστερα από όλο αυτό, μου λέτε πώς
γίνεται εγώ να συναινέσω και να χάσω τέτοιο θέαμα; Οπότε, σαν τον Μεγάλο
Κρητικό μαζεύω τα σύνεργά μου: κάμερα, φακούς και… βεβαίως τη «βεβαίωση κατ’
εξαίρεση μετακίνησης πολιτών» –φυλάγοντας τα ρούχα και τα νώτα μου– και ξαμολιέμαι
στο βουνό, προκειμένου να φωτογραφίσω, για ακόμα
μία φορά, το αυτονόητο: ό,τι και –κυρίως– όσα
θέλω… Η ομορφιά, άλλωστε, δεν ανήκει σε κανέναν! Στήνεται προκλητικά μπροστά
σου αναζητώντας την αιωνιότητα.
Έχει απίστευτη δύναμη η εικόνα όταν
την προσφέρεις με την καρδιά σου.
Χαρισμένες!
Άχ βρε Στράτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές σου οι φωτογραφικές σου στιγμές είναι μοναδικές. Στην ουσία αποτυπώνεις το μεγαλείο της φύσης και των χρωμάτων της σε όλον της τον μικρόκοσμο. Να είσαι καλά φίλε.
Σ' ευχαριστώ, Γιάννη! Τα καλά σου λόγια τα εκλαμβάνω ως φιλοφρόνηση. Πάντως, ξέρω ότι διαθέτεις μια υψηλή αισθητική οπότε ψηλώνω λίγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά, φίλε!
Έτσι είναι όπως τα λες Στράτο μου.Κι εγω σήμερα ολοκλήρωσα τη δική μου ανάρτηση για την Πρωτομαγιά και ταυτιζόμαστε απόλυτα.Η Άνοιξη εχει κάνει την επέλασή της αγνοώντας τους νόμους του ανθρώπινου εγκλεισμού ,μας παρασύρει και μας παραδειγματίζει,οτι η ζωή κύκλους κάνει και νάχουμε την υπομονή να τους ξεπεράσουμε.Οι φωτογραφίες σου όπως πάντα μαγικές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς τη Χαρά,
ΔιαγραφήΑφού άρχισες κι εσύ να ασχολείσαι με τη Άνοιξη, πα’ να πει ότι η διάθεση, θέλοντας και μη, επανέρχεται χέρι-χέρι μαζί της. Υποθέτω πως η ανάρτησή σου θα στολιστεί με τις θαυμάσιες δημιουργίες σου. Βλέπεις ο καθένας με τα δικά του.
Έχω αφιερώσει το χρόνο μου και τις ασχολίες μου με τη φωτογραφία και την επεξεργασία της, τελειομανής και επίμονος όπως πάντα κι όπως με ξέρεις.
Σ’ ευχαριστώ και να σαι καλά!
Οι εικόνες σου πολύ δυνατές Στράτο !! Είναι σαν να αγγίζεις τα φυτά που ευτυχώς για μένα τα γνωρίζω από παλαιότερους περιπάτους !! Είναι η ομορφιά και η προκλητικότητα τους τέτοια που δεν μπορείς να μην παρασυρθείς !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά !!
Σ‘ ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Νικόλ! Τα καλά σου λόγια για τις φωτογραφίες μου, γιατί να το αρνηθώ, με κάνουν περήφανο.
ΔιαγραφήΗ ομορφιά τους μας ξετρύπωσε απ’ την κλεισούρα μας και μας περίμενε να τα επιβραβεύσουμε με το θαυμασμό μας,
Εγώ αυτό που κάνω είναι να εστιάσω το βλέμμα εκεί.
Και πάλι σ’ ευχαριστώ!
H Άνοιξη σεργιανίζει μεν, αλλά θέλει και το ευαίσθητο "μάτι" του φωτογράφου που θα την αναδείξει. Κι όταν άλλοι κοιτάνε το δάχτυλο αντί για το δέντρο, εσύ μας επανέφερες στην τάξη της φύσης. Εκεί να έχουμε την προσοχή μας κι αυτή τη φύση να προστατεύσουμε από τις επελάσεις των "βαρβάρων". Δεν μας απόμειναν και πολλά τετραγωγικά πράσινα, όσο πάνε και τσιμεντώνονται. Να είσαι καλά βρε Στρατή και με το καλό να υποδεχτείς την Πρωτομαγιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε εποχή, Μαρία μου, προσφέρει πολυποίκιλα ερεθίσματα ώστε με ένα κλικ να αποτυπώνει κανείς το σκηνικό που ανοίγεται μπροστά του -όσο σεργιανίζει» πριν χαθεί μεταξύ του πριν και του μετά. Φωτογραφίζω, ναι έχεις δίκιο μ’ αυτό το «ευαίσθητο μάτι» μου αυτό που βλέπω αναδεικύοντας όση ομορφιά υπάρχει ακόμη γύρω μας.
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ και σε καλώ να δεις και άλλα στις Φωτοχυσίες μου όσο και στο Instagram.
Καλή Πρωτομαγιά!
Να σαι καλά!