Μερικά
επιλεγμένα αποσπάσματα (σε
φωτογραφική εμφάνιση) από το κεφάλαιο Milaw ellinika? του βιβλίου «Στα παπούτσια των άλλων»
της Μαρίας Κανελλάκη.
Μια αναμφισβήτητη
πραγματικότητα για τη ταλαιπωρημένη, «λιτή και καθημερινή» γλώσσα μας που, μας την
έδωσαν μεν ελληνική, αλλά την καταντήσαμε (όλοι μας λίγο-πολύ) και την
μετατρέψαμε, ελέω τεχνολογίας, σε «σπασμένα κομμάτια στα... χαλάσματά της».
«Ανθοδέσμες στα αγγλικά, με διάσπαρτες
ελληνικές εκφράσεις για να σπάει λίγο η μονοτονία…»
»Ασυνάρτητες συζητήσεις, ασύντακτες
προτάσεις, δυσνόητα ακρωνύμια, άναρθρες κραυγές, σύμβολα, γκρίγκλις» και
πάει λέγοντας.
Και εν τέλει καταφέραμε (τρομάρα μας) να στρέψουμε τα:
«”Εν πάση περιπτώσει”, εναντίον “Ενιγουέι”.
“Τριανταφυλλίδης”, εναντίον “Γκουγκλ”».
Με μια λέξη: Τράτζικ!
Στις παρακάτω φωτογραφίες μπορείτε να δείτε και να διαβάστε τα εν λόγω αποσπάσματα.
Μαρία Κανελλάκη το χάρηκα και σ’ ευχαριστώ!
Άστο Στράτο! Πονεμένη ιστορία αγαπητέ φίλε! Μιλάμε για αφανισμό μιας ολάκερης γλώσσας, από τις πιο πλούσιες στον πλανήτη, στο όνομα μιας σύγχρονης δήθεν τεχνολογίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς όλοι αβαντάρουν αυτήν την παρακμή και εξαφάνιση χωρίς αιδώ στην κυριολεξία.
Δεν υπάρχει λύση αγαπητέ φίλε.
Καλημέρα Γιάννη,
ΔιαγραφήΔιαβάζοντας το βιβλίο της Μαρίας που, ειρήσθω εν παρόδω, λατρεύω τη γραφή της, «κόλλησα» μ’ αυτό το κεφάλαιο γιατί, εκτός του ότι βάζει επί τάπητος μια πραγματικότητα, είναι και προσωπικά για μένα μια «πονεμένη ιστορία» γιατί με γύρισε πίσω στο 2001, στα χρόνια της ξενιτιάς μου στη Βενεζουέλα, όταν με φωνή αγωνίας έθεσα παρόμοιο θέμα για τον απόδημο Ελληνισμό που μεγαλώνει παιδιά έξω και μακριά από την Ελληνική Παιδεία και Γλώσσα.
Μήπως και βρεθεί μια λύση.
Καλή δύναμη σε όλους, φίλε!
Στρατή μου, σ' ευχαριστώ θερμά για την τιμή που μου κάνεις να φιλοξενείς ένα απ' τα πλέον προσφιλή μου κείμενα στο χώρο σου. Ειλικρινά, ενθουσιάζομαι όταν ανακαλύπτω ανθρώπους που έχουν κοινές ανησυχίες και προβληματισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε που φανταζόμουν βέβαια, πως είχες κι εσύ μια παρόμοια εμπειρία στη δεύτερη πατρίδα σου και πως είχες ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Δεν ρωτάω αν βρήκες ανταπόκριση. Θέλω να ελπίζω πως θα υπάρχουν πάντα οι υπέρμαχοι της γλώσσας και του πολιτισμού μας.
Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!
Αγαπητή μου Μαρία, δεν θα κρύψω, άλλωστε το έχω γράψει κι άλλη φορά, ότι ο τρόπος της γραφής σου κυριολεκτικά με μαγεύει. Όταν, διαβάζοντας το βιβλίο σου, έφτασα σ’ αυτό το κεφάλαιο, μου έκανε εντύπωση, κατ’ αρχήν, ο «γκρικλις» τίτλος και στη συνέχεια η πραγματικότητα, όπως «ξετυλίγεται». Κι όπως σου έγραψα, μιας και αναφέρθηκες, αμέσως μου ήρθε στο νου ένα δικό μου άρθρο, κυριολεκτικά μια «φωνή διαμαρτυρίας, πάνω-κάτω, στο ίδιο πνεύμα, αλλά κυρίως για τα παιδιά των Αποδήμων. Ήταν Μάιος του 2001, ζούσα ακόμη στη Βενεζουέλα, και δημοσιεύτηκε στο ATHENS PHOTO NEWS. Τότε δεν εισακούστηκε, αλλά κάτι άφησε στα επόμενα χρόνια.
ΔιαγραφήΕγώ σ’ ευχαριστώ Μαρία που μέσα στην κλεισούρα μας χαρίζεις στιγμές σκέψης.
Να είσαι πάντα καλά!
Καλημέρα σας Φίλοι μου Στράτο και η αξιότιμη κ. Κανελλάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα με ενδιαφέρον το "Μιλάω Ελληνικά" και πραγματικά έμεινα άναυδος από την κατακρεούργηση της Ελληνικής γλώσσας. και το πιο παράξενο είναι ότι αυτή η δολοφονία της γλώσσας μας πηγάζει από τους κάτοικους της ίδιας της Ελλάδας... Και αυτό που συμβαίνει δεν είναι σημερινό αλλά έχει τις ρίζες του αρχίζοντας από την δεκαετία 1970 και καθώς προχωράνε τα χρόνια χειροτερεύει η κατάσταση.... άρα γιατί μήπως είναι η Ημιμάθεια των Ελλήνων η μη γνώση της γλώσσας μας μα και η επιπολαιότητα το να θέλουν να παρασιτήσουν τους μοντέρνους γλωσσομαθείς; Μένω στο εξωτερικό όλη μου την ζωή μετά από 16 χρόνια που έζησα στην Ελλάδα δηλαδή μέχρι που έγινα 16 ετών οπότε κι έφυγα σαν ναυτικός Ακόμα η γλώσσα που μιλώ ή που μιλάμε είναι η καθαυτό Ελληνική χωρίς να προσθέσουμε ούτε μια λέξη "αγγλικούρας" τα επονομαζόμενα "Γκρίκλις" ή άλλης ξένης γλώσσας ¨όμως να το ψάξουμε σήμερα θα παρατηρήσουμε ότι όλο το Ελληνικό σύστημα, οι τίτλοι εφημερίδων τα ονόματα πλοίων, οι νουβέλες και οι ειδήσεις, τα τηλεπαιχνίδια στα ΜΜΕ βασίζονται Σε ξενόγλωσσους τίτλους ίσως για να κάνουν εντύπωση στο κοινόν, αυτό το κοινό που δεν ξέρει την προέλευσή του ή δεν θέλει να την παραδεχθεί, Αλλά όπως λέει μια παροιμία απ' το κεφάλι βρωμάει το ψάρι και το Κεφάλι είναι η Ελλάς.. Τους χαιρετισμούς μου απ'
την Νέα Υόρκη προς το παρόν μια νεκρή φοβισμένη πόλη
Αυτό, μακρινέ μου φίλε Γάβο, δεν είναι καινούργιο, αλλά τώρα τελευταία έχει παραγίνει και σ’ αυτό έχει συμβάλει κατά πολύ η τεχνολογία με τους νέους όρους που έχει επιβάλει και μας αναγκάζει (εν μέρει φυσικά κι εμάς) να χρησιμοποιούμε.
ΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι, όλο και πιο πολύ περνάει και στο λόγο (ράδιο, τηλεόραση, ίντερνετ, κ.λπ.) καθώς και στη γραφή εφημερίδων και ιδίως περιοδικών.
Το παράδειγμά σου είναι και δικό μου (41 χρόνια έζησα κι εγώ στη ξενιτιά) κι όμως με προσπάθεια κρατήσαμε, όσο γινόταν, τη γλώσσα μας. Ήταν, άλλωστε, και ο αγώνας μας, ιδίως για τα παιδιά μας.
Σ’ ευχαριστώ, φίλε μου, και εύχομαι να είστε όλοι καλά και να προσέχετε πολύ!
Καλησπέρα σε όλους τους καλούς φίλους που συναντώ εδώ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτράτο μου θέλω να σου πω ότι εμείς από εμένα ξεκινώ και αναφέρομαι και σε σένα και στον αγαπητό μας Γαβρίλη αγαπήσαμε την Ελληνική γλώσσα μετά από χρόνια απουσίας και προσπαθούμε να μην την κατακρεουργούμε !! Η Μαρία έχει το ταλέντο να διεισδύει σε όλα αυτά που μας πληγώνουν !! Με την γλώσσα μας όσο και αν δυσκολεύτηκα κατάφερα να τη μιλάω και να τη γράφω σωστά !! Να είστε καλά όλοι σας εδώ σε τούτο το μικρό αντάμωμα !!!
Την Καλημέρα μου, αγαπητή μου Νικόλ!
ΔιαγραφήΝα λοιπόν που ήταν και μια αφορμή να τα ξαναπούμε, έστω και από εδώ.
Έτσι είναι όπως τα γράφεις, γιατί κι εγώ (μας) θαυμάζω όλους όσους φρόντισαν να κρατήσουν μέσα τους αυτό το «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική» και τη μοναδικότητά της.
Στο έχω κατ’ ιδίαν πει ότι, εσύ ειδικά, έχεις δείξει ότι όχι μόνο κράτησες τη γλώσσα μας «Μονάχη έγνοια μας» που λέει και ο Ελύτης, αλλά κατάφερες να εξελιχθείς, κατά τη γνώμη μου, να τη μιλάς και να τη γράφεις εξαιρετικά!
Σ’ ευχαριστώ πολύ και χάρηκα για το αντάμωμα!