«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

3 Οκτ 2014

Αντίο… φίλοι μας

Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα από την τάξη του Θεού. Μόνο να… οι μέρες έχουν μικρύνει κάπως και οι νύχτες τώρα γίνανε λίγο πιο μεγάλες. Ο καιρός δρόσισε. Η φύση ηρέμησε, παίρνει μια ανάσα. Μια ανάσα μεταξύ καλοκαιριού και φθινοπώρου. Κι είναι τόσο όμορφα τώρα! Το αεράκι δροσίζει τα φύλλα των δέντρων, τα χαϊδεύει… Το νοιώθουμε κι εμείς αυτό το χάιδεμα… Και μας αρέσει. Γέρνεις για λίγο το παραθυρόφυλλο… κι αισθάνεσαι μια στάλα ψύχρα. Ρίχνεις κι ένα λεπτό πουλοβεράκι στους ώμους και τραβάς προς Καβούρι μεριά να συναντήσεις δυο φίλους. Σε δυο μέρες φεύγουν… Πώς πέρασε έτσι γρήγορα ο καιρός; Έτσι συμβαίνει με τα ωραία, κάποια στιγμή τελειώνουν. Τέλειωσαν οι μέρες Βάνα μου. Τέλειωσαν Αντρέα μου…



Πάντως κανείς, μα κανείς δεν αμφιβάλλει ότι υπάρχει ακόμη, διάχυτη παντού, αρκετή ομορφιά. Είναι τα απογεύματα, όταν πια ο ήλιος χαρίζεται στα κύματα μ’ ένα ροδί σύννεφο απέναντι στον ορίζοντα να του κρατάει συντροφιά. Κάτι δειλινά να σου λιγώνεται η ψυχή! Απίστευτη σπατάλη που έκανε ο Θεός σε ομορφιά εδώ… Συγχρόνως υπάρχει και μια γλυκιά μελαγχολία, λίγη θλίψη για κάτι που τελειώνει σιγά σιγά… και φεύγει.


Η Βάνα γυρίζει κι αγναντεύει τη θάλασσα, τη θάλασσα που έχουμε δίπλα μας, τον ήλιο που γέρνει κι αφήνοντας ένα μακρόσυρτο «αχ» ψιθυρίζει: «δεν μου κάνει καρδιά, βρε παιδιά, πως ν’ αφήσω τόση ομορφιά;». Η Αλεξάνδρα γέρνει το κεφάλι της στο δικό της. Χάδι γυναικών… Σιωπούσα συναινεί. Ήταν ό,τι πιο κοντινό σε τρυφερότητα. Ο Αντρέας κι εγώ (που δεν φαίνομαι) αναλαμβάνουμε τα κλικ της φωτογραφίας.


 

Ήταν 2 του Οκτώβρη απόβραδο Πέμπτης. Η γλύκα της βραδιάς πλέον κι όλα τα παραπάνω, έχουν φροντίσει όσο πρέπει, ώστε οι ματιές μας να χώνονται μέσα, βαθιά… στις καρδιές μας. Το νιώθουμε. Και μετά ήταν και το φεγγάρι, στα μισά του, αλλά είχε τόσο φως... Όμορφες, πράγματι, μαγικές βραδιές σε μαγικά τοπία, που δεν χρειάζεται και πολύ για να σχηματιστεί στα χείλη ένα μεγάλο χαμόγελο και στην καρδιά μια γαλήνη. Κι ο αποχαιρετισμός αμήχανος να παίρνει αναβολή.
Κι εγώ, πήρα φόρα και γράφω, σας φιλεύω ρετάλια μιας όμορφης συνάντησης, δίχως να σκέπτομαι πως θα τελειώσω. Κι έφτασε η ώρα του ΑΝΤΙΟ.


Και το αγκάλιασμα του αποχωρισμού! Μας δώσατε τόση χαρά, φίλοι μας αγαπημένοι… Να είστε πάντα καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας. Θα σας περιμένουμε και πάλι του χρόνου!
Με την απέραντη αγάπη μας,
Στράτος & Αλεξάνδρα

14 σχόλια:

  1. Αναμνήσεις μένουν πάντα οι όμορφες στιγμές!
    Η λεπτή γραφή σου και πάλι μελαγχολική, όμως αυτή τη φορά θα σου το συγχωρήσω, καθώς θέμα είναι ο αποχωρισμός!Καλό ταξίδι να έχουν οι φίλοι σας και του χρόνου μακάρι να ζήσετε παρόμοια.
    Να είστε όλοι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ έναν κόσμο που χάθηκε η «εν ανθρώποις ευδοκία», Βαρβάρα, δοξάζω το Θεό που ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που δίχως να κάνουν το κάτι παραπάνω σου χαρίζουν όμορφες στιγμές!

      Μη με μαλώνεις, Μπάρμπυ μου, φαίνεται πως μου πάει η μελαγχολία στη γραφή, αν και είμαι τελείως διαφορετικός σαν χαρακτήρας.

      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  2. Εύχομαι στους φίλους μας καλή κατευόδωση, ο ήλιος στο βάθος καθώς είνα έτοιμος να πάει για ύπνο σας στέλνει το φιλι της αγάπης κι ευτυχίας και εγώ από εδώ σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά από πολύχρωμα φθινοπωρινά φύλα τα οποία αναδίδουν μια χρυσοκίτρινη θαλπωρή κι αγάπη.
    Οι φωτογραφίες θαυμάσιες, στο βάθος το μεγαλείο της φύσης, η συνάντηση μια ακόμη σύσφιξη φιλίας και οικειότητας.

    Με όλη μας την αγάπη

    Γαβριήλ & Ορτένσια
    Συγχαρητήρια στους φωτογράφους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Γάβο, τα δώρα της απλοχεριάς σου: η μεγάλη αγκαλιά από πολύχρωμα φθινοπωρινά φύλα τα οποία αναδίδουν μια χρυσοκίτρινη θαλπωρή κι αγάπη, είναι ευπρόσδεκτα. Ανταποδίδω με εκτίμηση και αγάπη! Κι όχι μόνο σε σένα αλλά και στην αγαπημένη μας Ορτένσια.

      Να είστε καλά!

      Σας ευχαριστούμε κι εμείς!

      Διαγραφή
  3. Ευχαριστούμε που περιποιήθηκες τους φίλους μας Στράτο μου. Ευχόμαστε να μας δώσεις την ευκαιρία να μπορέσουμε να ανταποδώσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αν σου πω, Λύκωνα, πως ήταν εκείνοι που μας περιποιήθηκαν, θα το πιστέψεις;

      Πως να σας δώσω εγώ την ευκαιρία της ανταπόδοσης... Δεν ξέρω.

      Σ' ευχαριστώ, ιδιαιτέρως, για το πέρασμα από δω.

      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  4. Το όμορφο κείμενο για αγαπημένους φίλους που ελπίζω να το διαβάσουν για να γλυκάνει η ψυχή τουε την ώρα της επιστροφής !! Ναι είναι οι αγαπημένοι σας φίλοι που εμπνέουν αυτά τα συναισθήματα σας εσένα και της Αλεξάνδρας !!! Διακρίνω την αμοιβαία αγάπη και χαίρομαι που υπάρχει στο χθες ,στο σήμερα , στο πάντα !!!! Και η αγάπη δεν είναι ανταλλαγή , είναι οι λέξεις , το απλό χάδι της Αλεξάνδρας , το κλικ των φακών σας !!!!! Πόσο χαίρομαι για εσάς και εκείνους !!!
    Μια χαρούμενη Κυριακή από την καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα φυσικά και θα το διαβάσουν, μη σου πω ότι το διάβασαν και θα τους συντροφεύει στο μακρινό ταξίδι της επιστροφής τους.
      Στο επιβεβαιώνω ότι ναι, η αγάπη είναι αμοιβαία και αληθινή. Οι άνθρωποι ταιριάζουν, φίλη μου, όταν απ’ την ψυχή τους ευωδιάζει το ίδιο άρωμα!
      Αλίμονο, Νικόλ, αν η αγάπη ήταν ανταλλαγή… τι νόημα θα είχε;
      Είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι για μας, πώς να μην τους εκτιμήσεις;

      Καλή εβδομάδα να έχουμε!

      Διαγραφή
  5. Φεύγουν για λίγο... όχι για πάντα. Για λίγο...ώσπου να ξαναγυρίσουν Στράτο μου, όταν οι μέρες πάλι θ αρχίσουν να μεγαλώνουν για να χωρέσουν τον ήλιο, και οι νύχτες θα είναι μικρές... Για λίγο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα θα υπάρχει, Τατιάνα μου, η αίσθηση αυτή στους αποχαιρετισμούς… Να μένει η ελπίδα του «επανιδείν»! Ιδιαίτερα με ανθρώπους που αγαπάς και ταιριάζεις.
      Και βέβαια θα περιμένουμε με το καλό να επανέλθουν μαζί με τις μεγάλες μέρες και τις μικρές νύχτες…

      Καλή εβδομάδα με μια αγκαλιά για σένα και την όμορφη θάλασσα του Ιονίου!

      Διαγραφή
  6. Πολύ όμορφο κατευόδιο ξάδερφε!!
    Αυτά τα δώρα είναι πολύ ακριβά.. Έχουν ψυχή!
    Καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αν έχουν ψυχή, Γιώργη, τέτοια δώρα...
      Δεν θα έλεγα ότι έχουν κάτι όμορφο τα κατευόδια, εκτός των προσώπων, βέβαια. Σ' αυτό συμφωνούμε, ξάδερφε.

      Και σε σένα εύχομαι να έχεις μια θαυμάσια εβδομάδα!

      Διαγραφή
  7. Οι αποχωρισμοί μ αγαπημένα πρόσωπα πάντα με έθλιβαν. Το ίδιο βιώνω και σήμερα.Ομως είναι αναγκαίοκαι καμιά φορά δεν μπορείς ν αντισταθείς στο "πέπει",για το "θέλω".
    Αυτό που εύχομαι να έλεθει πάλι γρήγορα η στιγμή της αντάμωσης, ο Ανδρέας και η Βάνα δείχνουν γλυκύτατοι άνθρωποι και δικαίως έχω ακουσει τα καλλίτερα γι αυτούς.
    Καλό βράδυ Στράτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Χαρά,
      Πρώτα απ’ όλα θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη που άφησα τόσες μέρες αναπάντητο το σχόλιό σου, αλλά υπήρχε λόγος και το ξέρεις. Μετά προέκυψε και το ταξίδι στην Ήπειρο οπότε σήμερα που επέστρεψα θεώρησα, πριν από οτιδήποτε άλλο να ξεχρεώσω με την υποχρέωσή μου. Ελπίζω στην εύνοιά σου.

      Όσο για το «πρέπει» και το «θέλω» πρέπει να τεθούν σε παραμέτρους λογικής στις ανάγκες μας…

      Επιβεβαιώνω και επαυξάνω ότι θα συνεχίσεις ν’ ακούς τα καλλίτερα γι’ αυτούς του «γλυκύτατους» ανθρώπους. Γιατί απλά είναι!

      Και τι σύμπτωση κι ο δικός μου αργοπορημένος χαιρετισμός να συνοδεύει την ίδια ευχή: Καλό βράδυ, Χαρά μου!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!