Γράφει ο Μανόλης Αναγνωστάκης σ’ ένα του ποίημα: «Κάθε πρωί καταργούμε τα όνειρα…». Και τα καταργούμε, γιατί με το που θ’ ανοίξουμε τα μάτια μας, θέλοντας να ενημερωθούμε, αρχίζει το ψυχοπλάκωμα! Με το που πατάμε το κουμπί του τηλεκοντρόλ αρχίζει ο καταιγισμός της απόλυτης τρομοκρατικής ειδησεογραφίας. Και δεν είναι μόνο από την τηλεόραση, είναι και από το ραδιόφωνο, είναι και από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αλλά και από τα σχόλια του οποιουδήποτε… οπουδήποτε.
Με το καλημέρα, ούτε τον καφέ μας δεν μπορούμε να απολαύσουμε. Έρχονται μπροστά μας και μας προσφέρουν: «ορίστε για σήμερα το μενού των προβλημάτων σας… Τι θα διαλέξετε»; Τι να διαλέξεις… Και σήμερα οι περισσότερες ειδήσεις και τα γεγονότα, δυστυχώς, είναι πανομοιότυπα με εκείνα των άλλων ημερών. Δεν είναι εύκολο. Οπότε, παίρνεις την απόφαση και επιλέγεις με βάση το «μη χείρον βέλτιστον»…
Έτσι, μεταξύ κατάθλιψης και γκρίνιας, κυλάνε καχύποπτες οι μέρες κι οι στιγμές με την αγωνία: τι μας περιμένει και σήμερα…
Κι έρχεται το βράδυ με τα ίδια και χειρότερα. Πασχίζεις να αποφύγεις, σαν αλλεργικός, την ώρα των κυνικών και αυστηρών τιμωρών, όπως έχουν καταντήσει τα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Πώς να τα εμπιστευτείς. Ψάχνεις να βρεις κάτι… για να ξεχάσεις. Δεν βρίσκεις… Οι «πλασιέ» της ελπίδας δεν υπάρχουν, έχουν εξαφανιστεί… Έχουν σβήσει μαζί με την αισιοδοξία μας. Οπότε είναι καλύτερα να βρεις καταφύγιο στη θαλπωρή των σελίδων κάποιου βιβλίου, στην ακρόαση μιας καλής μουσικής ή στην απόλαυση κάποιας ενδιαφέρουσας ταινίας. Κάνεις ευχή και προσεύχεσαι, πριν πέσεις στο κρεβάτι, να σε πάρει ο ύπνος και να σε ταξιδέψει με όνειρα γλυκά, ανάμεσα σε όσα λαχταράς. Άλλωστε γι’ αυτό δεν είναι καμωμένα τα όνειρα; Να γυροφέρνουν στην ομορφιά κι όχι να σέρνονται στις κατηφόρες της άγριας πραγματικότητας. Κι όσο εμείς τα καταργούμε και τα ξεπουλάμε στο παζάρι του ρεαλισμού, εκείνα θα λαχταράνε να αλητεύουν στα πιο όμορφα τοπία!
Το τραγούδι μου
Έτσι ακριβώς αγαπητέ μου φίλε Στράτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ίδια ακριβώς συναισθήματα μας προκαλεί το χαζοκούτι.
Πάντως εγώ σπάνια την ανοίγω, έχω τόσα άλλα ωραία να κάνω.
Όσον αφορά στην ενημέρωση μου, αυτή γίνεται μόνον από το Internet.
Και τώρα πάω για όνειρα γλυκά :)
Καληνύχτα και το ίδιο εύχομαι και για σένα!
Κι εγώ όπως θα διάβασες, αποφεύγω την τηλεόραση και προτιμώ οτιδήποτε άλλο πιο ευχάριστο και χρήσιμο.
ΔιαγραφήΗ εξάρτηση από αυτή σε τρελαίνει... Δεν υπάρχει και ποιότητα, βλέπεις κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο.
Γι' αυτό, Μάγδα, ας μείνουμε στα δικά μας όνειρα!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ και να 'σαι καλά!
Πόσο αληθινό είναι αυτό που αναλύεις φίλε μου Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το που ξυπνάς πάνε περίπατο τα όνειρα.
Σήμερα πλέον προσπαθώ να είμαι ενημερωμένος δια τα τρέχοντα συμβάντα, από μια μεριά με κρατά σε ενδιαφέρον, από την άλλη όταν δεν ενημερωθώ μπορεί να μου πάρουν και το σακάκι μου. που φοράω. που λέει ο λόγος.
Κάποτε που ήμουν πιο νέος είχα αποφασίσει να περάσω αρκετό καιρό έτσι όπως οι πρωτόγονοι άνθρωποι μέσα στην καταπράσινη ζουγκλα είχα αποκοπεί από κάθε το το μοδέρνο ούτε ραδιόφωνο, ούτε τηλέφωνο, ούτε βιβλιο. μόνο απολαμβάνοντας την αγάπη.
Αυτά ήταν τότε.
Σήμερα μου λένε δεν επιτρέπεται να είσαι ανημέρωτος, το ίδιο το σύστημα σε καταπιέζει με το να μαθαίνεις κανονισμούς και νόμους που σου φέρνει κάθε μέρα...
χαιρετώ
Γαβριήλ
Υπάρχουν, φίλε μου, τόσα άλλα μέσα για ενημέρωση που δεν νομίζω ότι η τηλεόραση, αυτή η κακή τηλεόραση, όπως έχει καταντήσει μας κάνει έλλειψη αν λάχει να την ξεχάσουμε. Υπάρχουν δημοσιογράφοι που σκοπός τους είναι να επιβάλουν αυτό που τους έχουν υποδείξει τα αφεντικά τους.
ΔιαγραφήΜούχλα φίλε μου…
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου Στράτο , κάθε μέρα τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι που πλαισιώνονται από μεγάλα αφεντικά προσπαθούν μεθοδικά να δολοφονήσουν κάθε σταγόνα ελπίδας .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είμαι εκούσια απομακρυσμένη από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα , ενημερωμένη βέβαια και αρνούμαι να αναλώνω το χρόνο μου δηλητηριάζοντας την ψυχή μου .
Η ελπίδα συμπορεύεται με την ανθρώπινη φύση και έκαστος εξ ημών χρωστά στον εαυτό του να αναζητά την γαλήνη του σε βιβλία , σε μουσική , σε περιπάτους ......
Τι λες γι αυτό που έγραψε ο Αναγνωστάκης; ''Όταν μια άνοιξη χαμογελάσει, θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά....΄΄
Χαμογέλα Στράτο .
Καλό σου βράδυ με την εκτίμησή μου
Είναι δική μας η επιλογή, Νικόλ, έχουμε στο χέρι ένα τηλεκοντρόλ κι αποφασίζουμε πιο πλήκτρο να χτυπήσουμε κι αν δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον υπάρχει και το OFF.
ΔιαγραφήΤους αποφεύγω, όσο γίνεται, δεν τους δίνω το δικαίωμα στο δηλητήριο τους…
Το ραδιόφωνο το λατρεύω, με συντροφεύει κάθε στιγμή, έχω όμως επιλέξει τις συχνότητές μου.
Η άνοιξη –είμαστε τυχεροί, Νικόλ– μας χαμογέλασε ήδη και την καινούργια φορεσιά μας την προσφέρει η φύση.
Όσο για το χαμόγελο, ευτυχώς, κι όσο μπορώ και πιο πολύ, το έχω ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου!
Καλή συνέχεια στα ωραία σου!
Με καθυστέρηση δύο ημερών λόγω ανωτέρας βίας (τ απόγευμα ηρέμησα απο την ημικρανία που με τρέλανε) ήρθα για να επικροτήσω την απόφαση του να μην μας τρομοκρατούν τα όνειρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι,έχω πάψει προ πολλού να βλέπω την τρομολαγνεία των Ειδήσεων.
Αρνούμαι να παίζουν με τα νεύρα μου και την ψυχολογία μου οι διάφοροι εντεταλμένοι των διαφόρων συμφερόντων.Μας έχουν πάρει και το ελάχιστο χαμόγελο που μας απέμεινε,ΟΧΙ ΔΝΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ.
Καλό ξημέρωμα Στράτο,εύχομαι το χάραμα να διαλύσει τις σκιές.
Η παρουσία σου, φίλη μου, έγινε αισθητή από την πρώτη στιγμή, μα νόμιζα που ήταν για άλλους λόγους… Ξέρεις εσύ…
ΔιαγραφήΣτο έχω ξαναπεί, τις ημικρανίες τις έχω ζήσει παραπλεύρως κι όλο κάτι ξέρω. Τα άλλα είναι τα αχόνευτα… Αλλά κι αυτά είναι –όπως και η τηλεπαρακολούθηση– επιλογή του καθενός μας… Ας είναι…
Με την ακριβολογία σου: «τρομολαγνεία των Ειδήσεων», τα είπες όλα, κρίμα που δεν μου ήρθε στο μυαλό μου όταν το έγραφα ώστε να τη χρησιμοποιήσω στο γραφτό μου. Την κρατάω πάντως.
Λες το χάραμα να διαλύσει τις σκιές και τα γινάτια;
"Παρουσία" ή "απουσία";;;χαχαχα μάλλον το δεύτερο
Διαγραφή...Αν δε το λέω μετά βεβαιότητος, το εύχομαι τουλάχιστον
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ!
Και φυσικά η "απουσία" σου... Λάθος αδικαιολόγητο... Επιβάλλεται τιμωρία...
ΔιαγραφήΕυτυχώς εδώ μπορώ να αφήσω ακόμα δυο αράδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μέρα που ανέβασες αυτήν εδώ την ανάρτηση Στράτο έσπασα το κεφάλι μου να θυμηθώ από πια γυναικεία φωνή το έχω ακούσει τραγουδισμένο.
Δεν τα κατάφερα τελικά και μου έμεινε ο Παπακωνσταντίνου στα τραγούδια της εξορίας.
Πάντως μου έχει κολλήσει έντονα, ότι το έχω ακούσει κι από την Αφροδίτη Μάνου μελοποιημένο αλλιώς ;)
Για τα σχόλια που γράφεις στο νεώτερο post σίγουρα θα έχεις τους λόγους σου που το κάνεις !
Εμείς θα βρίσκουμε τρόπους να τα λέμε :)
Καλό απόγευμα ξάδερφε!!
Εμείς θα βρίσκουμε τρόπους να τα λέμε.... Αλίμονο ξάδερφε, όποιος θέλει βρίσκει τρόπους, ξέρεις εσύ. Ναι, υπάρχει λόγος... άστο, είναι για ένα τίποτα. Άνευ σημασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το τραγούδι, δεν ξέρω αν το έχει τραγουδήσει και η Μάνου, πάντως τούτη η εκτέλεση του Παπακωνσταντίνου είναι εξαιρετική και όντως "κολλητική"!
Να περνάς όμορφα, Γιώργη!