«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

3 Νοε 2011

Η Πεταλίδα


Μικρή πεταλίδα γιατί κάθεσαι μόνη πετρωμένη στο βράχο;
Πως μπορείς κι υποφέρεις την κλειστή φυλακή;
Πιο ωραίος δε θα ’ταν ο κόσμος στ’ ολοπόρφυρο φως;
Απ’ το σκότος δε θα ’ταν πιο λάγνο το φιλί του πελάγου;
Ποια κατάρα σε δίκασε να σε τρώει τ’ αλάτι;
Τι σε σκιάζει και κρύβεσαι;
Μη φοβάσαι τον άνεμο μη σε πάρει απ’ το βράχο;
Μη φοβάσαι το κύμα στο βυθό μη σε πνίξει;
Μη το φως σε τρομάζει και του ήλιου η φωτιά;

«Δεν κιοτεύω απ’ αυτά μον’ το χέρι σου σκιάζομαι…»

* Το ποίημα είναι του Δημ. Νικορέτζου

Μηθυμναίος


14 σχόλια:

  1. Έξοχη η φθινοπωρινή σύνθεση του τίτλου! Καλό μήνα, και καλά μας συλλογικά μυαλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο και άγνωστο (για μένα) ποίημα για ένα είδος που εχει δεινοπαθήσει απο το χέρι μου!
    ΑΝ είχα διαβάσει το ποίημα νωρίτερα θα είχα φερθεί διαφορετικά.
    Τις καλησπέρες μου Στράτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΣΟΥ ΣΤΡΑΤΟ. ΠΕΤΑΛΙΔΑ!!!ΠΟΣΑ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΝΟΥ!!ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΤΟ ΔΕΜΕΝΕΣ ΤΕΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Α. Παπαγιάννης,

    Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Η καλοσύνη σας! Την ευχή σας την δέχομαι και την επαυξάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ ΧΑΡΑ,

    Είναι από την ποιητική συλλογή του «Οι κύκνοι δεν θα κλάψουν απόψε», εξαιρετικός ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και δοκιμιογράφος ο κ. Νικορέτζος.
    Με την ανάρτησή μου δεν σκέφτηκα πως θα σ’ έκανα να νιώσεις ένοχη για ό,τι έκανε το χέρι σου με τις πεταλιδούλες. Εδώ άλλα συμβαίνουν γύρω μας που μας τρελαίνουν…

    Όλα συγχωρούνται, βρε Χαρά.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Μαριάνθη,

    Όταν έχω τόσες φωτογραφίες στο αρχείο μου από το φετινό καλοκαίρι που είχα κολλήσει στο θέμα Φύση, πρέπει να βρω θέματα για να τις προβάλλω.
    Και με τι άλλο να τις παρουσιάσω από τους στίχους του κ. Νικορέτζου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καταπραϋντικό ψυχής, έκθεση ομορφιάς, ταπεινότητας, μας παρουσιάζεις έναν κόσμο που αξίζει ναζεις, να θαυμάζεις.
    Η πεταλίδα, τι ρομαντικές στιγμές στα βράχια μας θυμίζει;

    γράφει το ποιήμα (το χέρι σου σκιάζομαι…»)
    η λέξη σκιάζομαι είχα να την ακούσω πολλά χρόνια από τότε που γεννήθηκα, =φοβάμαι, Μήπως προέρχεται από την λέξη ίσκιος;

    Μάνα σκιάζομαι τον σκύλο,
    Μη σκιάζεσε παιδί μου δεν δαγκώνει
    Νόμιζα ότι ήταν τοπική Κεφαλλονήτικη Διάλεκτος

    χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ τρυφερό ποίημα ..δένει τόσο με τις φωτογραφίες !!
    Καλησπέρα Στράτο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @pylaros,

    Λοιπόν, φίλε, το «σκιάζομαι» σημαίνει τρομάζω, φοβούμαι, έτσι ακριβώς όπως το ’λεγες στη μάνα σου «σκιάζομαι το σκύλο»…
    Το ρήμα «σκιάζω» έχει διπλή σημασία, καλύπτω κάτι με σκιά, επισκιάζω, καθώς και τρομάζω, φοβίζω κάποιον.
    Και μια λεπτομέρεια: η διάκριση γίνεται αισθητή στην προφορά: σκι-ά-ζω, (3 συλλαβές) και το τρομάζω σκιά-ζω, 2 συλλαβές.

    Ωραίο ποίημα κι ωραίος ο κόσμος, τα βράχια δηλαδή όπου κατοικεί και χαίρεται τις φωτοχυσίες πριν πέσει το χέρι της Χαράς και… δεν λέω άλλο.

    Να ‘σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Δέσποινα Γιαννάκου,

    Την τρυφερότητα και την ευαισθησία τη συναντάμε συνεχώς στην ποίηση του κ. Νικορέτζου.
    Το ποίημα τούτο ήταν αφορμή και μ’ «έσπρωξε» να πάω στα βράχια να τη φωτογραφήσω, τη πεταλίδα και την παρέα της.

    Καλή σου μέρα, Δέσποινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχ μου θύμησες κι εκείνη την υπέροχη ακρογιαλιά στο Πεταλίδι της Λέσβου...
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ marianaonice,

    Μαριάννα, είσαι από το νησί;
    Κατά που πέφτει η ακρογιαλιά, το Πεταλίδι; Δεν τη γνωρίζω, για πες μου...

    Να 'σαι καλά που πέρασες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σπύρος ΔαρσινόςΔευτέρα, Νοεμβρίου 07, 2011

    Γλυκό ποιήμα,τρυφερό,μέσα στο παράπονό του.Αλλωστε,οι κίτρινες καταστάσεις στάζουν από το πέρασμα του λευκού μέσα από το μαύρο.Αυτες πληρώνουν πάντα το νόμισμα της διαμάχης των αντιθέσεων.Απο κει και πέρα η "πεταλίδα"προτίμησε την στεραιότητα του βράχου από την αμφισβήτηση του βυθού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Σπύρος Δαρσινός,

    Και ω του θαύματος!!!
    Ο παλιός και καλός μου φίλος Σπύρος, επιτέλους με τιμά! Και με τον καλύτερο τρόπο. Θαυμάσιο το ποιητικό σχόλιο που διατυπώνει για το ποίημα και την Πεταλίδα.
    Σπύρο καλώς ήλθες. Να ετοιμάσω γλυκό, καφέ ή αγιοργίτικο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!