«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

29 Σεπ 2011

Κρινάκια της θάλασσας

(Pancratium maritimum, παγκράτιο το παραθαλάσσιο)



Φυτό πολύ χαρακτηριστικό, με τα κατάλευκα άνθη του, που βγαίνουν στην κορυφή ενός γλαυκοπράσινου βλαστού. Έχουν έξι στενά, ταινιοειδή πέταλα και μια κατάλευκη «παραστεφάνη», πάνω στην οποία φυτρώνουν οι έξι στήμονες. Τα άνθη φυτρώνουν μέσα από μια μεμβρανώδη «σπάθη». Ο βολβός είναι μεγάλος, με διάμετρο 5-10 3κ., και στο κάτω μέρος του έχει χοντρές, σαρκώδεις ρίζες.

Άνθιση: από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Τα φύλλα μοιάζουν με μακριές γλαυκοπράσινες ταινίες και βγαίνουν μετά την άνθιση, για να διατηρηθούν ως το επόμενο καλοκαίρι.

Βιότοπος: αμμόλοφοι (αμμοθίνες) σε αμμώδεις παραλίες, αμέσως πίσω από το χειμέριο κύμα.

Περιοχή εξάπλωσης: σε όλες τις αμμώδεις παραλίες του Αιγαίου και του Ιουνίου.

Σημείωση: το είδος απειλείται με εξαφάνιση, λόγω της τουριστικοποίησης των παραλίων και της ισοπέδωσης των αμμοθινών.
Χάρη στους μεγάλους σαρκώδεις βολβούς τους, που από την περασμένη άνοιξη έχουν αποθησαυρίσει και κρατήσει καλά μέσα τους τις απαιτούμενες πολύτιμες ουσίες για την  ανάπτυξη του ανθοφόρου βλαστού και των λουλουδιών τους.
Μην κόβετε τα άνθη αυτών των πανέμορφων φυτών όταν τα βρίσκεται μέσα στη φύση και μην ξεριζώνετε τους βολβούς τους, γιατί έτσι θα τα οδηγήσετε στον αφανισμό. Θαυμάστε τα, φωτογραφίστε τα και αφήστε τα στη θέση τους.
Σε μέρη μεταξένιας γαλήνης αναδύεται σιωπηλά, στεφανωμένο με άσπρα άνθη μοναξιάς!



* Αυτοφυή φυτά σε χέρσα μέρη αυτά τα πανέμορφο κρινάκια. Τα ανακάλυψα και τα φωτογράφησα σ’ εκείνη την παραλία… λίγο πιο πέρα από τα βοτσαλωτά που φιλοτεχνούσε ο Δημήτρης.
Έτσι συμβαίνει με τη φύση σου χαρίζει στιγμές σαν έγχρωμες πινελιές και σου ζητά να τις δεις και να τις απολαύσεις…



 

21 σχόλια:

  1. ΝΑΙ.ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΡΙΝΑΚΙΑ ΤΑ ΕΧΩ ΔΕΙ ΣΤΗΝ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ.ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στράτο μου!
    Πανέμορφα! και...
    δεν είναι απλώς κρινάκια. Είναι πρωτο...ξάδελφα της Αμαρυλλίδας!
    Πέρυσι, έτυχε κι αγόρασα δυο βολβούς. Ήταν λίγο αργά, στην εποχή. Τα άνθη τους, λιγότερα, χαμηλότερα! Έλειψε η αγάπη του ελληνικού ήλιου!
    Έστω και η λιγόχρονη εμφάνισή τους, με γέμισε χαρά ξεχωριστή!
    Να, λοιπόν, που συναντηθήκαμε...
    Φιλάκια σε όλους σας,
    Υιώτα

    ***
    Υγ.: ΔΕΝ έχω, τούτο τον καιρό χρόνο...
    Όμως ΔΕΝ σας ξεχνώ, έναν-ένα, σας επισκέπτομαι, κι ας μην απαντώ στα "δικά νου σχόλια" εγκαίρως...
    ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να τι θα ήθελα να ήμουν,
    ένα κρινάκι της θάλασσας ...

    "Σε μέρη μεταξένιας γαλήνης αναδύεται σιωπηλά, στεφανωμένο με άσπρα άνθη μοναξιάς!"

    Καλημέρα Μηθυμναίε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ ΚΑΤΕΡΙΝΑ,

    Στα νησιά του Αιγαίου αλλά και του Ιόνιου τα βρίσκουμε στην άμμο ή ανάμεσα σ’ αγκάθια και χόρτα ξηρά… Πάντως συμφωνώ μαζί σου, Κατερίνα (?...) πως είναι πανέμορφα!!!

    Καλημέρα σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Αστοριανή,

    Δεν το ξέρω αυτό, Υιώτα, αν είναι, όντως, «πρωτο...ξάδελφα της Αμαρυλλίδας», ας είναι κι αδερφάκια πάντως τα βλέπω στη μοναξιά να αντιστέκονται στην ξεραΐλα και να ξεχωρίζουν ανθισμένα… Είναι χαρά, μια απλή χαρά, να τα βλέπεις.

    Μη σε σκοτίζει για τα σχόλια… όλοι τα ίδια παθαίνουμε. Άλλωστε δεν είναι υποχρεωτικά, αλίμονο αν το βλέπαμε έτσι. Είναι αυθόρμητα…

    Με τους χαιρετισμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ meggie,

    Αυτό σκεπτόμουν κι εγώ, Μέτζυ μου, όταν τα φωτογράφιζα… Μια μέρα που περνούσα και τα κοίταγα ένιωσα να ζεσταίνουν την καρδιά μου, κι ήταν μια ειδική στιγμή που τη έδερνε μια άγρια καταιγίδα…

    Καλημέρα κοπέλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για άλλη μια φορά Στράτο φαίνεται πως η χαρά βρίσκεται στα απλά και απέριττα. Ευχή να μπορούμε να τη βλέπουμε και να μην την προσπερνούμε.
    Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Μαριάνθη,

    Αν έχεις, Μαριάνθη μου, όπως εγώ, όλες τις αισθήσεις σου ξύπνιες και πεινασμένες δεν γίνεται τέτοιες απλές ομορφιές όπως αυτά τα κρινάκια, δεν γίνεται λέω, να τα προσπερνάς.
    Ύστερα τι άλλο μπορεί να ανταγωνιστεί τη φύση όταν εκείνη έχει τα κέφια της, οπότε δηλώνω εραστής της.

    Εύχομαι να ‘σαι καλά και σ’ ευχαριστώ για την θαυμάσια φωτογραφία που μου έστειλες, θα δεις ότι κι εγώ ανταπόδωσα την ευγενική κίνησή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα φίλε μου
    Τα θυμάμαι αυτά τα κρινάκια στις παραλίες των Εφτανήσων που έζησα. Και πράγμα απίστευτο για την σκανταλιάρικη παιδική μας ηλικία δεν τα πειράζαμε. Σαν κάτι μέσα μας να μας έλεγε...άφήστε τα να ζήσουν. Πραγματικά ήταν η ομορφιά της παραλίας.
    Νάσαι καλά φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Dennis Kontarinis,

    Μπράβο, Ντένη, παρ’ όλες τις σκανταλιές αυτής της ηλικίας σεβόσασταν τα όμορφα αυτά κρινάκια… και καλά κάνατε!

    Τα έβλεπα μέσα στο καταμεσήμερο, απ’ αυτά τα απερίγραπτα νησιώτικα μεσημέρια ν’ ασπρίζουν στην αμμουδιά και μια γαλήνη κυριαρχούσε στο είναι μου…

    Τι σου είναι, κάποιες φορές αυτές οι μικρές, πολύ μικρές λεπτομέρειες…

    Να ‘σαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαν τα "δικά μου" της Ερείκουσας.
    Χάρις σε σένα Μηθυμναίε μου, έμαθα τόσα γιαυτά. Λέω "δικά" γιατί τα φωτογράφησα αφού πρώτα τα θαύμασα με αγάπη. Είναι και πολλών άλλων που πέρασαν από εκεί, τα φωτογράφησαν και τ άφησαν εκεί για μένα.. Έτσι πρέπει να βλέπουμε στον κόσμο και την ομορφιά, σαν ένα θαύμα που μας χαρίστηκε στην όψη του -στην απόλαυσή του και πρέπει να το χαρίσουμε ολόδροσο στους επόμενους διαβάτες..
    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ....
    ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ...

    Φίλες και Φίλοι,

    Στην φωτο. του Στράτου μας, με τα σποράκια σαν τρίγωνα κεφαλάκια...
    θα βγούν καφετιά σποράκια, τόσο λεπτά μέσα στο καφετί τους περίβλημα, μοιάζουν σαν βούλες (πόκοντατς, πουά ...)και τόσο ελαφρια που ο αέρας θα τα σκορπίζει παντού... δεν είναι, όμως, όλα γονιμοποιημένα για να -όταν "καθήσουν" στο χώμα- να βγει μια τόσοδούλα ρίζα, μετά σαν χλόη... και την επομένη χρονιά να γίνουν βολβός,... όπου αν δεν τον πατήσουν και...λιώσει - άπονες πατούσες...- θα βγεί ο κρίνος... και θα μεγαλώνει ο βολβός για την άλλη, και την παρα-άλλη χρονιά...

    Χρειάζεται δε, μια περίοδο τρίμηνης τουλάχιστον ξηρασίας για να κρατήσει την δύναμη ο βολβός για την επομένη ανθοφορία του...

    Όσοι τύχουν πάνω στο σκόρπισμα των σπόρων... καλό θα είναι να τους χώσουν μέσα στο αμμώδες χώμα να μη τους πάρει ο αέρας...
    και μετά, σιγά-σιγά, η φύση θα κάνει την δουλειά της!

    (αυτά, τα έμαθα όταν ήμουν στην Αστόρια, μα για "μέσα στο σπίτι..." είναι χρονοβόρος και δύσκολη η επίτευξη... έχω μερικά, μα ΔΕΝ άνθισαν! γιατί όλα αυτά;; διότι οι βολβοί εδώ, είναι πανάκριβοι!!!!!!!)

    Αυτά τα ...λίγα, φίλοι ,
    και θα τα λέμε...

    πάντα με αγάπη,
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νάμαι κι εγώ,
    ¨οχι φίλοι μου τα κρινάκια αυτά δεν τα γνώριζα ούτε ήξερα την ύπαρξή τους.
    Είναι πολύ όμορφα, είναι το μεγαλείο της φύσεις που ακόμα και από την αμμουδένια ακροθαλασσιά ξεφυτρώνει ζωή!

    Όχι δυστυχώς στις ακρογυαλιές της Πυλάρου εκεί που πάμε στη θαλασσα εκτός από τον Μυρτο (που δεν πάω) Δεν υπάρχει άμμος μόνο πετραδάκια, μικρά μεγάλα, βότσαλα και πολλες πέτρες.
    έτσι δεν τα είχα δει ποτέ.
    Χαιρετισμούς

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Ρεγγίνα,

    Μα έτσι είναι, καλή μου Ρεγγίνα, κάτι ωραίο που αντικρίζουμε, το προσεγγίζουμε με θαυμασμό κι εστιάζουμε το φακό επάνω του, στη λεπτομέρεια…
    Σίγουρα , πριν από μένα, κάποιος άλλος θα πέρασε και θα τα θαύμασε –ίσως και να τα φωτογράφησε- να τα δουν και άλλοι, όπως έκανα κι εγώ… τα άφησα εκεί στο βασίλειο της μοναξιάς τους. Όπως τα άσπρα τούτα πανέμορφα κρινάκια έτσι είναι και η ομορφιά στα νησιά μας, αυθόρμητη κι «»αυτόχθονη»… ακριβώς όπως είναι στην Ερείκουσα.

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Αστοριανή,

    Βλέπω, Υιώτα, πως το κατέχεις το θέμα κι έδωσες πολύτιμα και ενδιαφέροντα στοιχεία για να ξέρουμε λίγα ακόμη και οπωσδήποτε χρήσιμα για να τα έχουμε υπ’ όψη μας.
    Πολύ σ’ ευχαριστώ κι εγώ αλλά και οι επισκέπτες μας εδώ για τις πολύ χρήσιμες πληροφορίες για τα θαυμάσια και αγαπημένα κρινάκια της αμμουδιάς!

    Χίλια μύρια ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @pylaros ,

    Να που επιβεβαιώνεται το ρητό που λέει: «γηράσκω αεί διδασκόμενος» και να φανταστείς ότι εσύ ξέρεις τόσα πολλά… Εδώ γύρισες όλο τον κόσμο, όμως ίσως είναι κι αυτό που λες ότι δεν έχει αμμουδερές παραλίες η Πύλαρος.

    Και να που εκτός του ότι τα είδες εδώ, έμαθες και τόσα πολλά γι’ αυτά τα όμορφα στολίδια της φύσης.

    Εύχομαι να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αυτά τα κρινάκια ευωδιαστά και αγνά τελείως, θυμίζουν τη μητέρα μου. Τις διακοπές μας και χαρές παιδικές.

    Σ ευχαριστούμε Στράτο καλή εβδομάδα να έχουμε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στράτο μου σε παθυμάω!!! Φιλιά σε σένα και σε όλους τους αγαπημένους φίλους!!! Μέσα σε αμμόλοφους με κρινάκια της θάλασσας μεγάλωσα!!!

    Μάνα μου - Σε ψηλό βουνό
    Θα ανέβω μήπως και τα δω
    Όλα τα νησιά, το Θιάκι και τη Τζιά.
    Μάνα αχ! - Τη Νίσυρο
    Και ως το Τζάντε το χλωρό
    Βήματα Θεού, σαν κρίνα του γιαλού.

    Αχ! Έλα στη Λευκάδα
    Νύχτα με φεγγαράδα.
    Να πιάσεις το φεγγάρι με συρτή.
    Αχ! Και στη Σαντορίνη
    Έλα σαν το δελφίνι
    Το αίμα σου να γίνει θαλασσί.

    Μάτια μου - Σαν μικρός Θεός
    Απ' το ΄να στ' άλλο πέλαγος
    Έγια μόλα γεια, με μία δρασκελιά.
    Μάτια μου - Βρε από τη Νιο
    Και μέχρι το Ιόνιο
    Βήματα Θεού, σαν κρίνα του γιαλού.

    Αχ! Έλα και στη Θάσο
    Στην Κρήτη και στη Σκιάθο
    Να λιώσουμε παπούτσια στο χορό.
    Αχ! Και στη Μυτιλήνη
    Στην Κύπρο, στη Λευκίμμη
    Γαρύφαλλα να στρώσω στο νερό.

    Κρίνα του γιαλού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ katrine,

    Τι πιο όμορφο, Κατρίν μου, η ομορφιά, η ευωδιά και η αγνότητα των κρίνων αυτών να σου θυμίζουν τη μητέρα σου κι όλες τις ανέμελες παιδικές διακοπές!

    Με συγκίνησες!

    Καλή εβδομάδα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ marled,

    Έχουμε χαθεί, καλή μου Μάρελντ, κι εγώ σε πεθύμησα κι ας μη φαίνεται. Σαν κ΄ρη της θάλασσας δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτά τα κρινάκια του γιαλού θα τα είχες παρέα μέσα στους αμμόλοφους!
    Σ’ ευχαριστώ για το τραγούδι…

    Καλή εβδομάδα! Σου εύχομαι όλα τα καλά του κόσμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!