ΤΑ ΞΩΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΟΛΥΒΟΥ

Σειρά Πρώτη

«Βρήκα μια μικρή εκκλησία όλο τρεχούμενα νερά και την κρέμασα στον τοίχο.
Τα μανουάλια της είναι πήλινα και μοιάζουν με τα δάχτυλα μου όταν γράφω.
Από το πώς αστράφτουν τα τζάκια καταλαβαίνω αν πέρασε άγγελος.
Και συχνά κάθομαι τ' απόγευμα έξω στο πεζούλι και κρατιέμαι στις κακοκαιρίες, όπως το γεράνι».

Οδ. Ελύτης, Ημερολόγιο ενός αθέατου

Τούτα τα λόγια του ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη δίνουν ανάγλυφη τη σημασία και τη σπουδαιότητα που έχουν τα ξωκλήσια για τους ανθρώπους. Τέτοια υπάρχουν σ’ όλη την Ελλάδα και δείχνουν την επίδραση που ασκούν στον πιστό, καθώς τον βοηθούν να εξωτερικεύσει τα ευλαβικά του συναισθήματα και να μιλήσει κατ' ευθείαν με το Θεό. Σίγουρος προορισμός για όσους Τον αναζητούν. Τόπος ευλάβειας και προσμονής, αποκούμπι των προσδοκιών και των ελπίδων για ένα θαύμα.
Γραφικά ξωκλήσια κοντά στη θάλασσα, άλλα ζωντανά κι άλλα ξεχασμένα, κουβαλούν στα σιωπηλά ντουβάρια του ιστορίες, παραδόσεις και έθιμα. Με αγιογραφίες που στο χρόνο αργά αργά ξεθώριασαν όμως η αγιότητά τους παραμένει και μεγαλώνει.
Κι εγώ, είχα τους λόγους μου που με παρακίνησαν να παρουσιάσω από εδώ όσα βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορες γραφικές τοποθεσίες γύρω απ’ το Μόλυβο. Κι αυτά όλα είναι δημιουργήματα των κατοίκων του.

Άγιος Νικόλαος, στο λιμάνι του Μολύβου, ίσως το πιο φωτογραφημένο ξωκλήσι.

Άγιος Ιγνάτιος στο έμπα του χωριού.

Οι Άγιοι Ανάργυροι στην Εφταλού. Παραδίπλα υπάρχει ο τάφος και η προτομή του Μηθυμναίου λογοτέχνη Αργύρη Εφταλιώτη.

Ο Αϊ Γιώργης λίγο πριν την τοποθεσία Μνος.




Αγιά Λεμονή στο ενδιάμεσο του δρόμου Πέτρας – Μόλυβου.

Mithymnaios