(Αγιογραφίες στο τέμπλο μας)
Τα χρόνια πέρασαν. Τα μαλλιά του άσπρισαν. Οι δραχμές έγιναν ευρώ. Ο φούρνος παραμένει. Kι εκείνος εκεί με χαμόγελο να εξυπηρετεί τους χωριανούς του παρά τα ογδόντα και κάτι χρόνια του…
(Άργενος Λέσβου)
Και μη φανταστείτε ότι το επάγγελμα είναι ανδροκρατούμενο υπάρχουν και οι φουρνάρισσες.
(Πελόπη Λέσβου)
Η αγγειοπλαστική έχει μακραίωνη παράδοση στη Λέσβο. Την τέχνη την μάθαιναν από τους πατεράδες τους κι εκείνοι απ’ τους δικούς τους. Έτσι προχώρησε η τέχνη. Μέχρι πότε…
(Μανταμάδος Λέσβου)
(Μανταμάδος Λέσβου)
Ένα δείγμα μιας τέχνης που ποιος ξέρει πόσο θα κρατήσει ακόμα. Τα πήλινα αγγεία καθημερινής χρήσης ήταν απαραίτητα σ’ όλα τα νυκοκυριά μέχρι τη δεκαετία του 1950, οπότε άρχισαν να αντικαθίστανται από τα φτηνά βιομηχανοποιημένα γυάλινα και πλαστικά σκεύη.
(Μανταμάδος Λέσβου)
Το παρελθόν συντροφιά για δυο κουβέντες στο καφενείο με... το παρόν. Το κινητό, όμως, πιστό στη πρόοδο, βάλθηκε να διακόψει τον διάλογο.
(Άργενος Λέσβου)
Μπορεί να έμεινε παρατημένο, άχρηστο και δίχως πινακίδα κυκλοφορίας, να όμως που κάποιος φευγάτος άφησε το «μήνυμά» του…
(Άργενος Λέσβου)
Mithymnaios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!