Αφιέρωμα στον Μαρσελίνο Χουάρεζ - (Homenaje a Marcelino Juárez)

«Η τέχνη ήταν πάντα κάτι περισσότερο από μια απλή επιλογή. Είναι μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη. Είναι η μηχανή που χτυπά στις φλέβες μου, η φωνή που φωνάζουν τα χέρια και το μυαλό μου με χρώματα και υφές».

Βαλένσια Βενεζουέλα

Η ζωή με μια αναπηρία μου έχει φέρει αντιμέτωπους με προκλήσεις, ναι, αλλά ποτέ δεν μου έκλεψε το όραμα ή την επιθυμία μου να δημιουργήσω. Στην πραγματικότητα, με έχει διδάξει να βλέπω τον κόσμο με έναν μοναδικό τρόπο. Κάθε φυσικός περιορισμός γίνεται μια δημιουργική ώθηση για αναζήτηση λύσεων, για εύρεση νέων οπτικών γωνιών, για παραβίαση των κανόνων. Έχω μάθει ότι η ομορφιά δεν βρίσκεται στην τελειότητα, αλλά στην αυθεντικότητα της διαδικασίας και του αποτελέσματος. 

Κάθε πινελιά είναι μια πράξη αγνής θέλησης και χαράς. Στην τέχνη, δεν υπάρχουν εμπόδια, μόνο μια οικεία συζήτηση μεταξύ του καμβά και της ψυχής. Εδώ είναι που το σώμα μου βρίσκει την τέλεια ρευστότητά του, όπου το μυαλό μου απελευθερώνεται και όπου μπορώ να μοιραστώ την αφιλτράριστη οπτική μου. 

Σας ευχαριστώ που είστε μέρος αυτού του ταξιδιού. Ελπίζω η τέχνη μου να σας εμπνεύσει να βρείτε τον δικό σας τρόπο έκφρασης, να αγκαλιάσετε τις προκλήσεις σας και να δείτε τον κόσμο με ένα πιο ζωντανό φως. Η τέχνη δεν έχει όρια, ούτε κι εγώ! 

«Πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Μην αποθαρρύνεστε από τα εμπόδια. Να ενεργούμε με ανθεκτικότητα για να τα ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά», συμβουλεύει ο Marcelino Juárez, ένας γνήσιος Βαλενσιάνος που κατέχει πτυχίο στην Ειδική Αγωγή, είναι πιανίστας και συμμετέχει σε αγώνες με αναπηρικό αμαξίδιο και μαραθώνιους.

Ο Juárez, τώρα 48 ετών, προσβλήθηκε από έναν ιό στη σπονδυλική στήλη του σε ηλικία 16 ετών, ο οποίος προκάλεσε το σύνδρομο Guillain-Barré. Αυτό τον άφησε ανίκανο να χρησιμοποιήσει τα κάτω άκρα του.

Θεωρείται παράδειγμα επιμονής, προσωπικής ανάπτυξης και θετικής στάσης. Είναι μέλος του Ιδρύματος Yaso, μιας πλατφόρμας από την οποία ενθαρρύνει και υποστηρίζει παιδιά με προβλήματα υγείας.