«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

17 Σεπ 2015

Λίγα ευχαριστώ σαν αντίδωρο

Ήρθε ο Σεπτέμβρης κι αποχαιρέτησα για φέτος το νησί και το καλοκαίρι. Παρότι το φως του παραμένει ακόμη –και θα παραμείνει– σπλαχνικό. 
Η καρδιά και η ματιά μου χορτασμένες πάνε να σμίξουν με τις μελαγχολίες του φθινοπώρου που ετοιμάζεται να χτυπήσει την πόρτα μας και τις μοναξιές του χειμώνα. Με λαχτάρα, «με λογισμό και μ’ όνειρο…» θα ζεσταίνω τη σκέψη μέχρι να ’ρθει, με το καλό το επόμενο. Μέχρι τότε θα φέρνω στο νου, αφήνοντας  τη φαντασία να κάνει τη δουλειά της, γαλάζια νερά να γλιστρούν, βράχια και αμμουδιές να ξεπηδούν, άμετρο φως, παρέες, ξεγνοιασιά κι απόλαυση κάτω απ’ τ’ αρμυρίκια. 
Έβρεξα, όσο γινόταν, την ψυχή μου με πελαγίσιο αγιασμό και φόρτωσα τη ματιά μου με μπόλικο θαλασσί για να ’χω περίσσευμα κι απόθεμα για… να σταλάζει όταν το έχω ανάγκη· στην πόλη. Έριξα στο πρόσωπό μου κανάτες θάλασσα, να μουσκέψει ο κάθε πόρος του, να το στεγνώσει ο ήλιος, ν’ απομείνει επάνω του η αρμύρα… 
Τώρα, κλείνω τα μάτια και ζητώ να μ’ αγκαλιάσει ο ύπνος και να με ταξιδέψει όπως η θάλασσα. Να ’ναι καράβι το όνειρο, πανί λευκό η λαχτάρα, θαλασσοπούλι ο λογισμός. Να φτερουγίζει, να βυθίζεται και το πέταγμά του να τρέφει τις σκέψεις μου και να πλουταίνει αχόρταγα την ψυχή μου. Να γαληνεύω καθώς θα κρατά ζύγι με τα φτερά του. Μοναχικός όπως κι εγώ, να στέκει αγέρωχος ωσάν εκείνα τα μικρά πέτρινα ταπεινά, ξεχασμένα ξωκλήσια του νησιού μου, που μόνα τους τα συναντάς μ’ ένα σταυρό, ένα καντήλι, ένα εικόνισμα και τίποτ’ άλλο…
          Λίγα ευχαριστώ από καρδιάς θέλω να αποθέσω, σαν αντίδωρο, σ’ αυτά που έζησα και κράτησα. Στις εικόνες της ψυχής. Στα ηλιοβασιλέματα, στις έναστρες νύχτες, στο φως, στην πανσέληνο! Στο όνειρο, στη θάλασσα, στη πρωινή αύρα. Στις ευωδιές, στις κορυφές, στις αυλές! Στο όλα και στο τίποτα. Στις σιωπές και στα αγγίγματα. Στα αν, στα θα, στα όταν και στα θέλω! Στις αλήθειες, στην ελπίδα, στο μαζί και στο πάντα. Σε όλες τις στιγμές. Με θαυμαστικά ή χωρίς αυτά. Στο κάθε τι που έζησα και που μοιράστηκα. Στις αλήθειες των στιγμών, των λέξεων, των σκέψεων, των εικόνων, των ψιθύρων, των φωνών και των ήχων! Που δεν έσβησαν. Στις σιωπές που μιλάνε καλύτερα με… αλήθειες. Ακόμα στις λέξεις που πίστεψα. Σ’ αυτές που με πλήγωσαν αλλά και στις άλλες… που δεν άκουσα. Στις απλές στιγμές. Στη φαντασία. Στα όνειρα που ίσως κάποτε γίνουν πραγματικότητα. Στα βλέμματα που αντίκρισα κι έμειναν βλέμματα, δεν έγιναν λόγια, δεν έγιναν χάδι, δεν έγιναν σ’ αγαπώ… απλά απόμειναν βλέμματα που κοιτάνε ολόισα στα μάτια και γίνονται ανάσες. Αυτά είναι τα αληθινά…
Πώς να σταματήσω, λοιπόν, το μυαλό να ονειρεύεται; Πώς ν’ αντισταθώ στο αύριο που περιμένω να έρθει; Όπως μπορεί, όπως προκύψει, όπως και να ’ναι… Κι αν δεν είναι τέλειο, απίθανο, θαυμάσιο, θα είναι, ωστόσο, αληθινό!
Σε όλα όσα αναφέρω εδώ και σ’ άλλα τόσα ακόμα θα ’θελα ν’ αφήσω περιθώρια για να τα συμπληρώνατε εσείς μήπως κι έχω αφήσει κάτι απ’ έξω.

14 σχόλια:

  1. Ευχαριστία και ευγνωμοσύνη, τα υγιέστερα συναισθήματα της ψυχής. Κι έχουμε τόσες αφορμές να τα νιώθουμε κάθε μέρα, και να μην αφήνουμε την ψυχή μας να μαυρίζει με άλλα πράγματα.
    Καλό φθινόπωρο, να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρώτιστο μέλημα πλέον, κύριε Παπαγιάννη, να μην αφήνουμε την ψυχή μας να μαυρίσει... γι' αυτό κυνηγάω ό,τι ομορφαίνει το μέσα μου, όσο γίνεται, όσο μπορώ.

      Ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι το ίδιο και για εσάς: Ένα όμορφο και γλυκό φθινόπωρο!

      Διαγραφή
  2. Ένας νοσταλγικός απολογισμός χιλιάδων πραγμάτων, χιλιάδων αισθήσεων, που άφησες πίσω σου, όχι δεν ξέχασες τίποτα, ολοκλήρωσες το είναι σου, αλλά αυτό που γράφεις (Στα βλέμματα που αντίκρισα κι έμειναν βλέμματα,) έχει και συνέχεια, εκεί είναι κρυμμένος ο θαυμασμός αυτός που δεν λέγεται... αλλά ξέρεις ότι υπάρχει...
    χαιρετώ σε
    Γάβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στα τόσα που μου πρόσφερε ο τόπος μου κι έζησα όσα μπορούσα, είπα μήπως κι έμεινε κάποιο με παράπονο... Ευγνώμων λοιπόν κι ας ήταν λίγος ο χρόνος.
      Στα βλέμματα, φίλε Γάβο, κρύβεται όλη η αλήθεια. Πίσω απ' αυτά πολλά μπορείς να διαβάσεις όταν αφοσιωθείς με προσοχή.

      Να 'σαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Αυτή είναι η Ευγνωμοσύνη!
    Είσαι τυχερός για όσα έζησες,δεν μένει σε κανέναν να προσθέσει κάτι!
    Να είσαι καλά και θα ευχηθώ:και του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δέχομαι με περισσή ευγνωμοσύνη την ευχή σου, Βαρβάρα. Καλά να είμαστε να το ζήσουμε και του χρόνου. Μακάρι!

      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  4. Τί νοσταλγία Στράτο και με τι αγάπη τα περιγράφεις ! επειδή και εγώ έτσι ένιωθα όταν ζούσα στο Παρίσι, οι φίλοι με πείραζαν και έλεγαν: Τώρα η Δώρα θα μας μιλήσει γαι το Μόλυβο και μετά για τη Μήθυμνα. Έχω να σου κάνω μια πρόταση, γιατί δεν έρχεσαι και 'συ εδώ όπως έκανα εγώ; Καλή σας μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανέκαθεν, Δώρα, είχα λουστεί κυριολεκτικά με νοσταλγία για τον τόπο μας. Μπορώ να πω ότι κι εγώ τους "ζάλιζα" τους φίλους μου με το λέγε-λέγε...

      Η πρότασή σου θαυμάσια αλλά αυτή η ελπίδα παραστράτησε... άλλωστε έχω υποχρεώσεις ακόμη που μου επιβάλλουν να μένω μακριά. Μη νομίζεις πως δεν θα το ήθελα; Όμως συμβιβάζομαι ακόμη με το να μπορώ να βρίσκομαι εκεί τα καλοκαίρια.

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  5. Δὲν εἶν ὁ Μὴν ὁ Μάϊος
    αἰώνιος δὲν εἶναι,
    μαραίνονται αἱ ἀνθηραὶ
    τοῦ ἔαρος περαίναι...

    Νὰ ἔχεις ἕνα ὄμορφο Φθινόπωρο καὶ πάνω απ'ὅλα Ὑγεία!
    Μιὰ δὲ ποὺ εἶναι σήμερα τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ ἑορτάζουμε
    τὶς τρείς ὐπέροχες καὶ θαυματουργὲς θυγατέρες της, Πίστη,
    Ἐλπίδα καὶ Ἀγάπη, σου εύχομαι να είναι ὅλες πάντα στὸ πλευρό σου!

    Μὲ τὴν φιλική μου ἀγάπη
    ΔΤ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη, ομοίως κι εγώ σου εύχομαι ένα όμορφο φθινόπωρο βεβαίως και πρωτίστως με υγεία!

      Κάνοντας ένα αθώο λογοπαίγνιο με τις Αγίες (μητέρα και κόρες) που γιορτάζαμε χθες: Σοφίας, Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης, έχω να πω ότι:
      Σοφία δεν έχω - δεν είχα ποτέ. Ελπίδα πάντα είχα αλλά αυτή, κάθε φορά, λοξοδρομούσε… Πίστη ευτυχώς δεν την έχω χάσει ακόμη. Ίσως σε κάποια πράγματα ναι… Μόνο η Αγάπη αυτή απέμεινε κι όσο μπορώ την κρατάω στο πλευρό μου και τη χαρίζω.

      Με την καλημέρα, την εκτίμηση και την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  6. Καλέ μου φίλε Στράτο,
    Οταν έγραφα τα ανωτέρω εδώ ήταν ακόμα η 17η Σεπτ. η ημέρα της Αγίας Σοφίας και των θυγατέρων της.

    Διαφωνώ ότι δεν είχες ποτέ σοφία! Απαξ και είμεθα όλοι πλασμένοι από το ανώτατον "ΟΝ" όλοι μας είμεθα γιομάτη Σοφία διότι "Τα Πάντα Εν Σοφία Εποίησε" μόνον που δεν το βλέπουμε παρότι το αντικρύζουμε ανά πάσαν στιγμή στην φύση που μας περιβάλλει.

    Αλλωστε για να έχεις περίσσια αγάπη μέσα σου για όλα, όπως έχεις εσύ, είναι εμφανώς ότι είσαι και γιομάτος από Σοφία, Πίστη κι' Ελπίδα διότι όλα μαζί είναι συνδεδεμένα και αδιάσπαστα με την ΑΓΑΠΗ!

    Να είσαι καλά
    και καλή τύχη αύριο στις κάλπες για την πονεμένη Πατρίδα μας
    Με την φιλική μου αγάπη
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να που εγώ, Δημήτρη, νιώθω πως μου λείπει η σοφία;
      Λαμβάνω σοφία από τα λόγια των άλλων. Άλλωστε αυτό είναι υγιές να ακούς τα σοφά λόγια των άλλων.
      Διόλου δεν αμφιβάλλω πως ο Θεός «τα πάντα εν σοφία εποίησε» αλλά κάποια βγήκαν δεύτερης διαλογής… Ίσως να μην την εξάσκησα δεόντως τη σοφία, ίσως η δόση να ήταν λειψή και να ’πεσε περισσότερη στην αγάπη, τι να πω…

      Καλή τύχη εύχομαι κι εγώ για αύριο για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, προπάντων, γιατί αυτό που θέλω είναι να ζήσουν με τη συντροφιά των αρίστων και όχι με τη ρετσινιά της αριστείας…

      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα σας ! Τυχαία βρήκα τον ιστότοπο σας ..Ειλικρινά με μάγεψε ο πηγαίος και λυρικός τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων σας και κυρίως η αποτύπωση της νοσταλγίας που νιώθετε..οι Πορτογάλοι την έχουν ονομάσει saudades..που είναι νομίζω κάτι ακόμα πιο βαθύ...πριν σου λείψει κάτι ήδη να λείπει..
    Καλό σας βράδυ !!
    Σας εύχομαι να είστε υγιής ..καλό Φθινόπωρο να περάσετε και με το καλό να έρθει η ώρα της επιστροφής σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πρωτίστως σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και συνάμα για τα καλά σας λόγια. Βέβαια θα ήμουν ευγνώμων να γνώριζα, έστω το όνομά σας.
    Πάντα θα μας κατέχει η νοσταλγία για κάτι που είναι μακριά μας και μας λείπει...
    Εύχομαι κι εγώ σε εσάς να είστε πάντα καλά και φυσικά αν το επιθυμείτε να... τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!