Μήπως κάποια πράγματα, όλα αυτά τα
«συμμαζώματα» που κρατάμε μέσα μας από συνήθεια, μετατρέπονται με τα χρόνια σε βάρος; Σ’ ένα βάρος που το τραβάμε με δυσκολία εμποδίζοντάς μας να
κάνουμε μερικά βήματα παραπέρα; Μήπως, θα ήταν σημαντικό
να πετάμε, κάθε τόσο, λίγη απ’ αυτή τη «σαβούρα» και να ξεφορτωνόμαστε ό,τι δεν μας προσφέρει πια
τίποτα;
Μήπως
χρειάζεται ν’ ανοίγουμε καινούργια κενά ελεύθερου χώρου στη ζωή μας δίνοντας τη
δυνατότητα να εισβάλλουν καινούργιες ιδέες;
Σημ. Η επεξεργασία που έκανα στη φωτογραφία με τις, κατά τα άλλα, συμπαθητικές πασχαλίτσες, είναι συμβολική...
Καλησπέρα φίλε μου Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που γράφεις (τα «συμμαζώματα» που κρατάμε μέσα μας από συνήθεια, μετατρέπονται με τα χρόνια σε βάρος;) όταν ήμουν πιο νέος τα πίστευα απόλυτα,
με μια μονοκοντυλιά τα έσβηνα κι άλλαζα ορίζοντες,
Όμως φίλε μου σήμερα δεν τολμώ ούτε να το σκεφτώ, όσο ωριμάζει η ηλικία σου τόσο λιγότεροι αποζητούν την παρέα mου, και όχι μόνο αλλά προσπαθείς να κρατήσεις αυτά που μέχρι σήμερα έχεις καταφέρει.
Πίστεψέ με παλαιότερα ήμουν σαν το λέφτερο πουλί τώρα υπολογίζω το επόμενό μου βήμα.
Αχ! γιατί η ζωή να είναι τέτοια,
¨Ένα τραγούδι κάποτε που ήμουν νέος άρχιζε έτσι: Las mujeres son como los limones,unas son εδώ ξέχασα μια παλάβρα y otras sabrosones,
Έτσι κι εμείς φίλε μου όσο μεγαλώνω μοιάζω σαν το στημένο λεμόνι...
Αυτά τα ζωύφια στον κορμό του δένδρου τα λέγαμε βασιλιάδες λένε ότι φέρνουν την καλή τύχη Mariquita o petaca o chinita en español or ladybug in English
Que tengas un buen fin de semana,
un abrazo
Gabo
Ε, τι να πω κι εγώ, Γάβο μου, που ανέκαθεν αποθήκευα με μανία και μετά διαπίστωνα πως όσο τα κρατάς τόσο πιο δύσκολα τ’ αποχωρίζεσαι. Λυπάμαι πολύ όταν, εκ των πραγμάτων, θα πρέπει να «αδειάζω» διάφορα. Και με το «διάφορα» εννοώ πολλά… Δεν έχει σημασία όμως να επεκταθώ και δεν θα το ήθελα εξ άλλου. Έχω λόγους.
ΔιαγραφήΤο τραγούδι δεν το έχω υπ’ όψιν μου, έψαξα όμως και βρήκα ότι είναι των Los Melódicos και δεν αναφέρεται στις γυναίκες αλλά στους άντρες: los hombres son como los limones, unos salen agrios otros sabrosones y las mujeres son como las naranjas, unas salen dulces otras salen agrias como la mia
Η πασχαλίτσα είναι ακριβώς αυτή που λες «la mariquita de siete puntos» από τις εφτά μαύρες βούλες που φέρνουν στο κέλυφος κι όπως έγραψα, επεξεργάστηκα τη φωτογραφία ώστε μετατρέποντας κάποιες σε «ασπρόμαυρες» να δώσω τον συμβολισμό των «αχρείαστων»…
Καλή εβδομάδα φίλε μου!
εγω παλι απο παιδι ειχα τη συνηθεια να κραταω.. ακομη κι οταν νομιζα οτι αφηνα πραγματα πισω ή πως ξεχνουσα στην πραγματικοτητα ηταν σα να εχω ενα κομματι καρδιας μονο για τα ''πιεσμενα - ξεχασμενα'' που ποτε δεν ηταν ετσι αντιθετα οποτε ηθελαν ερχονταν στην επιφανεια και επαιζαν τα δικα τους παιχνιδια
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνω λοιπον μαζι σου αλλα εξαρταται απο τους χαρακτηρες ποσο ευκολα ξεσκαρταρουν..
οι εξυπνοι και τυχεροι ανθρωποι ειναι αυτοι που ξεβολευονται ευκολα απο τα παλια και βολευονται επισης ευκολα στα καινουργια βηματα - ευελικτοι λεγονται;
μεσα σε ολα που παλευω που παλευω ακομη, ειναι κι αυτο
καλο Σαββατοβραδο :)
Καλημέρα Στέλλα,
ΔιαγραφήΔεν θα έλεγα ότι «παλεύω», αλλά ναι λυπάμαι όταν αναγκάζομαι ν’ αδειάσω… Ίσως να μην είμαι «ευέλικτος»… και δεν αμφιβάλλω γι’ αυτό. Και λυπάμαι, το σκέπτομαι τώρα που το γράφω, ότι μη έχοντας χώρο διαθέσιμο… αφήνουμε απ’ έξω κάποια που μπορεί και να τα αδικούμε…
Καλή εβδομάδα σου εύχομαι!
Οπως λέει κι ο Μεγάλος καβάφης,κάποια στιγμή έρχεται να πεις το Μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ αποφασίζεις!
Οσο για τη φωτό ,αν είναι δική σου κι όχι δανεική,ήσουν απίστευτα τυχερός να πέσεις σε τέτοια συνάθροιση!!! Λατρεύω πασχαλίτσες
Χρόνια Πολλά στις Μανούλες της Οικογένειας Στράτο!
Χρειάζεται τόλμη και αποφασιστικότητα, Χαρά μου, για το «μεγάλο ΝΑΙ και το μεγάλο ΌΧΙ»… Ας πούμε ότι δεν τα διαθέτω… ή ίσως δεν έχει έρθει ακόμη η στιγμή…
ΔιαγραφήΗ φωτογραφία είναι δανεική, εγώ έκανα την επεξεργασία επεμβαίνοντας στο χρώμα, δίνοντας το ασπρόμαυρο στις «προς άδειασμα»… Τις θαυμάζω τόσο κι εγώ που η ανάγκη να «μαυρίσω» κάποιες με λύπησε…
Ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω από καρδιάς έστω και ετεροχρονισμένα.
Να ‘σαι καλά και να έχεις μια ολόλαμπρη εβδομάδα!
Αγαπητέ Στράτο, κι εμένα μου φαίνεται ότι θα πρέπει να ανοίγουμε κενά, μέσα μας, δίπλα μας, στο χώρο μας… ελευθερώνοντας χώρο για κάθε καινούργιο. Όπως γράφει, παραπάνω και η κυρία Χαρά: Εσύ αποφασίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ευχές μου για τη χτεσινή ημέρα της μητέρας στην Αλεξάνδρα σου και στις κόρες σου!
Φιλάκια!
Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις… Κάτι σ’ έδενε μ’ αυτά. Δεν αποχωρίζονται έτσι εύκολα, αν όντως κάτι υπήρχε…
ΔιαγραφήΘυμήσου το υπέροχο τραγούδι του Nico Fidenco: Legata a un granello de sabbia. Ή αν θέλεις στα ισπανικά: Atada a un granito de arena… Άκουσέ το είναι υπέροχο!
Οι ευχές σου εδόθησαν και ευχαριστούμε!