Ο ουρανός ανάβει τα φώτα, τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα.
Ξημέρωσε πάλι. Κι έχεις χαθεί...
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απ’ το όνειρό μου ακούω
καθάριο
το λυγμό σου να λέει: Όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε...
Μην ξημερώνεις ουρανέ...
Όνειρο ήτανε-Χάρις Αλεξίου
Ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ φεύγουν
οι μέρες μα δε βρίσκουμε την άκρη…
Ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα συνάντησα και το δικό σου θαύμα…
Ανάμεσα στον ήλιο και τη μπόρα εκεί βρεθήκαμε κι εμείς σε λάθος ώρα…
Ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα συνάντησα και το δικό σου θαύμα…
Ανάμεσα στον ήλιο και τη μπόρα εκεί βρεθήκαμε κι εμείς σε λάθος ώρα…
…
ανάμεσα στον ήλιο και τη μπόρα
Ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ-Βασίλης Σκουλάς
Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις είμαι όλα
αυτά που αναφέρεις
Μόνο που κάπου κατά βάθος όποιος με ξέρει κάνει λάθος
Μόνο που κάπου κατά βάθος όποιος με ξέρει κάνει λάθος
Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δε
μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι’ αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω
Γι’ αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω
… όποιος με ξέρει κάνει λάθος
Κοίτα
εγώ-Νατάσα Μποφίλιου-Γιάννης Χαρούλης
Όταν ο Θεόφιλος, ο γνωστός λαϊκός ζωγράφος μας, ήταν στο Πήλιο, ένας ταβερνιάρης του ζήτησε να ζωγραφίσει στο ντουβάρι ένα άσπρο, περήφανο άλογο.
«Λυτό
ή δεμένο το θες;» ρώτησε ο Μυτιληνιός.
«Τι
διαφορά έχει;» αποκρίθηκε ο πονηρός Θεσσαλός.
«Λυτό
κάνει είκοσι και δεμένο εκατό» διευκρίνισε.
Ο πελάτης τού ανέθεσε να φτιάξει το
φθηνότερο· ηλιθιωδώς καθώς ο ζωγράφος, ούτως ή άλλως, δεν έπαιρνε πολλά και
πληρωνόταν συνήθως εις είδος.
Δεν πέρασε πολύς
καιρός και ο Θεόφιλος ξαναπέρασε απ’ το μαγαζί. Ο κάπελας του παραπονέθηκε πως
το άτι ξεβάφει, τόσο ώστε κοντεύει να εξαφανιστεί απ’ τον τοίχο.
«Λυτό
δεν το παρήγγειλες;» απόρησε ο καλλιτέχνης.
Κάπως έτσι ξεθωριάζουν οι αγάπες μας, οι
φιλίες μας ακόμα και τα λόγια μας…
Μηθυμναίος
Μόνο διάβασα αυτά που γράφεις δεν άκουσα τίποτα καθότι έχω πρόβλημα στον υπολογιστή.
ΑπάντησηΔιαγραφή(«Λυτό δεν το παρήγγειλες;» απόρησε ο καλλιτέχνης.
Κάπως έτσι ξεθωριάζουν οι αγάπες μας, οι φιλίες μας ακόμα και τα λόγια μας…)
Αυτό που γράφεις πιο πάνω εννοεί ότι έφυγε η αρκετή ζέστη, έφυγε αυτό που απαιτούσε η μόδο, έφυγε αυτό που αναμέναμε να μας χαροποιήσει...
Όμως κάθε τι το καινουργιο ή ας πούμε της μόδας διαρκεί σαν μια φλόγα πριν την σβύσει ο άνεμος, όμως αφήνει στάχτες, αυτές είναι που αφήνουν ίχνη από το πέρσμά τους ότι εδώ υπήρχε η ζέστη και η θαλπωρή, κι αν ανακατέψουμε τις στάχτες αφήνουν δείγματα φιλίας και βάσης ότι εξακολουθούν να υπάρχουν.
απλούστατα την φλόγα πέρασε ο άνεμος και την πήρε μαζί του σαν ένα εφήμερο συμβάν
χαιρετώ
Γάβο
Να τ’ ακούσεις τα τραγούδια, Γάβο, πάντα κάτι λένε που μας ταιριάζει… Για κάποιο λόγο γράφτηκαν και για κάποιο λόγο κι εγώ τα έβαλα με αποσπάσματα από τους στίχους τους. Όπως επίσης και η μικρή ιστορία του Θεόφιλου, έχει κι αυτή το «ηθικό δίδαγμά» της (moraleja στα ισπανικά).
ΔιαγραφήΔεν αμφιβάλλω πως οι άνθρωποι συνεχίζουν να υπάρχουν, τα αισθήματα όμως;... Γιατί πάντα να υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες που μπορούν να «αναποδογυρίζουν» καταστάσεις; Αυτό δεν καταλαβαίνω, φίλε μου...
Πολύ ωραία τα τραγούδια που επέλεξες καλέ μου φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταία σου φράση είναι μελαγχολική κι αληθινή εν μέρει... Ίσως χρειάζονται "ακριβότερα υλικά"
για να διατηρηθούν ες αεί...
Σου εύχομαι μια όμορφη μέρα!
Μεγάλη η χαρά, Μάγδα μου, που οι μουσικές μου επιλογές, τυγχάνουν της αρεσκείας σου.
ΔιαγραφήΗ τελευταία μου φράση… Aχ, δεν είναι αυτή, είναι το νόημά της που μελαγχολεί, φίλη μου! Και το λυπηρό είναι πως, κάθε φορά και πιο πολύ, τείνει προς την αλήθεια.
«Ίσως χρειάζονται "ακριβότερα υλικά" για να διατηρηθούν ες αεί», γράφεις… ναι, αλλά μη ξεχνάς πως εντός της «μπλογκογειτονιάς» μας –και δυστυχώς– πωλούνται πάσης φύσεως υλικά… και μ’ αυτά αναγκαζόμαστε να χτίζουμε αγάπες, φιλίες και λόγια…
Και πόσο μας πονάνε… Ας τα προσπεράσουμε.
Στράτο θα συμφωνήσω απόλυτα με την δεύτερη παράγραφο του σχολιου του Αγαπημενου Γαβρίλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυδέποτε πιστεύω πεθαίνουν τα συναισθήματα που ζήσαμε για κάποια πρόσωπα,πάντα κάτι μένει ακόμα και μετά...
Για τα τραγούδια σου έχω ξαναγράψει οτι οι επιλογές σου ταυτίζονται με τα δικά μου αγαπημένα ακούσματα και φυσικά αυτά είναι κορυφαία!
Καλή σου μέρα λοιπόν,έστω και αν είναι μία μελαγχολική μέρα (έξω -μέσα) με συνεχιζόμενα κουνήματα, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε ,αλλά πάντα εγκάρδια
Ο Αγαπημένος Γαβρίλης, πάντα με τα σοφά του λόγια… Δεν πεθαίνουν, κι εγώ συμφωνώ. Ωστόσο, τραυματίζονται και οι πληγές τους αφήνουν σημάδια.
ΔιαγραφήΟ καθένας άλλωστε έχει τις «μονομανίες» του, τις οποίες, όπως λέει και ο Μέγας Αλεξανδρινός, αισθηματοποιεί, και όταν του τις παραβιάζουν, αγριεύει, λέει εκείνος, απογοητεύεται θα πω εγώ.
Όπως έγραψα παραπάνω στο φίλο μας, εμένα μου λεν πολλά τα τραγούδια, κι ελπίζω να ταυτιζόμαστε και σ’ αυτό.
Σου εύχομαι μόνο έξω να είναι οι μελαγχολίες και να προσέχεις τα ολισθήματα.
Για τις μουσικές σου επιλογές τι να πω !!Είναι επιλογές αγαπημένες και τα τρία με προτεραιότητα το ΄΄ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ΄΄. Ξεθωριάζουν τα συναισθήματα και οι αγάπες !!!! Θα συμφωνήσω εν μέρει και θα σου πω ότι πάντα θυμόμαστε ότι αγαπήσαμε , με όσα ζήσαμε πορευόμαστε πλέον μέσα στον αχανή κόσμο μας με το παρελθόν και το παρόν . Αναμνήσεις της ζωής μας , σύντροφοι των ονείρων
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου
Ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, η δωρική και τραχιά φωνή του Βασίλη Σκουλά σε συνεπαίρνει, θέλοντας και μη. Το καθένα, Νικόλ, μας αφήνει να ταξιδεύουμε στη φαντασία.
ΔιαγραφήΓια τα άλλα, πίστεψέ με, το σκέφτηκα πολύ κι είπα προς στιγμή να το αφήσω το θέμα στην άκρη, να το ξεπεράσω και το ξεπέρασα κάπως, αλλά ήλθαν τα τραγούδια –το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο– και επανέφεραν στην επιφάνεια ό,τι προσπαθούσα να ξεχάσω.
Έχεις και τη δική μου αγάπη!
Ξανά εγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα φίλε μου Στράτο, Τα τραγούδια θα τα ακούσω όταν κατεβάσω το Adobe flash player τώρα το Safari δεν με αφήνει αν δεν πάρω κατεβάσω την νεώτερη έκδοσή του κλπ...
Όμως τα τραγουδια φίλε μου Στράτο, όταν τα ακούω και στέκομαι προσοχή μπροστά τους, είναι τα τραγούδια που ανακατεβόταν το αίθημα, η αγάπη, ο έρωτας, τα ξενύχτια και τα γλέντια ακόμα και η μοναξιά και τραγούδια από την Ελλάδα με αίσθημα, με αγάπη, δεν έχω κανένα, απολύτως τίποτα. Θέλω να υπενθυμίσω ότι τον καιρό που ζούσα στην πατρίδα δεν είχαν εφευρεθεί ούτε τα ράδια-τρανσίστορ. Ούτε ράδιο είχαμε, αλλά ανέχια και δυστυχία. ϊσως να έφυγα πολύ μικρός...
μπορεί να παρεξηγηθώ αλλά σήμερα άκουσα βλέποντας τα νέα στο υπόβαθρο το Somos Novios, nos besamos, nos amamos, etc.
Κάτι τι παρόμοι μου συμβαίνει πολλές φορές αν παρατήρησες στο ΠΥΛΑΡΟΣ Μοναξιά...
Δεν μπορώ να πηγαίνω σε συγκεντρώσεις ή σε καφενεία και να μην έχω τίποτα το κοινό με τους παρισταμένους, συχαίνομαι την επίδηξη προπαντός την υλική, που από πίσω της έχει την ουρά της ignorancias, σε καφενεία χαρτιά δεν παίζω, ούτε ξέρω τάβλι, ούτε βρίζω και βλαστημάω όπως οι λαμβάνωντες μέρος σε αυτές τις επιδείξεις, τουλάχιστον εδώ από ότι έχω δει στα λεγόμενα-καφενεία-λέσχες κλπ.
Να έχεις ένα καλό Σαββατοκύριακο
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ
Αυτά τα τρία τραγούδια, Γάβο μου, περιέχουν όλο αυτό το «ανακάτεμα» αισθημάτων, αγάπης, έρωτα… μόνο για ξενύχτια και γλέντια δεν είναι.
ΔιαγραφήΑν δεν είχες την ευκαιρία ν’ ακούσεις τότε ελληνικά τραγούδια, άκουσέ τα τώρα. Να η ευκαιρία. Ξέρω πόσο σ’ αρέσουν και σε ξεσηκώνουν, όπως κι εμένα, τα ρομαντικά της Λατινικής Αμερικής. Έχω στιγμές και γι’ αυτά.
Μοναξιά… μου λες, μα ξέρω πως εσύ κάνεις καλή παρέα με τον εαυτό σου κι αυτό είναι μια διέξοδος. Να που και σ’ αυτό μοιάζουμε, δηλαδή σε όλα όσα αναφέρεις στην τελευταία παράγραφο.
Σ’ ευχαριστώ κι εύχομαι να ’χεις ένα καλό Σαββατοκύριακο!
"Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απ’ το όνειρό μου ακούω καθάριο
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λυγμό σου να λέει: Όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε"...
Α, βρε Στράτο, σ’ όλα βάζεις ψυχή και αγάπη. Κοιμήσου ήσυχα αγόρι μου και ξύπνα με το χαμόγελο. Τα όνειρα σβήνουν πριν ξημερώσει. Και η ζωή συνεχίζεται.
Αγαπητή μου Ελεωνόρα, ζητώ να με συγχωρέσεις... Ως συνήθως αν κάποιος σχολιάσει εδώ, λαμβάνω ένα μήνυμα, όμως δεν ξέρω τι έγινε και δεν πήρα είδηση το σχόλιό σου. Μια ερώτηση του φίλου Γαβριήλ (Πύλαρος) μ' έκανε να προσέξω το σχόλιό σου. Τέλος πάντων ελπίζω να με συγχωρέσεις και σ' ευχαριστώ γι' αυτό το ωραίο που μου έγραψες: Τα όνειρα σβήνουν πριν ξημερώσει... Έτσι είναι, πράγματι.
ΔιαγραφήΦιλάκια!
Υπέροχα τα τραγούδια της σιωπής Στράτο!!! Καταπληκτικό το στιγμιότυπο με τον Θεόφιλο!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, καλή σου μέρα ξάδερφε :)
Φίλε Γιώργη, μου δίνεις την ευκαιρία να σου πω κι εγώ πως συγκινήθηκα με το πάθος του φίλου σου Τάσου. Εκπληκτικός!
ΔιαγραφήΝα 'σαι καλά!