«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

19 Οκτ 2014

Εκπαιδεύοντας τον χαρακτήρα μου...

«Πάνου στου λάθους το υφάδι, είμαι κι εγώ πιασμένος,
πλέκω, ξεμπλέκω μπερδεμένος, ποια η αρχή και ποιο το τέλος»;


    Πόσο συμβουλευτικές κι ενδιαφέρουσες γίνονται οι στιγμές που διαπιστώνεις τα λάθη σου. Και παρ’ όλη τη διαπίστωση, το πιθανό είναι πως αν συνεχίσεις να είσαι ο ίδιος, ίσως τα ξανακάνεις… Παίζει μεγάλο ρόλο τι βλέπουν τα μάτια μας και τι κοιτούν τα μάτια των άλλων.

    Είναι προτιμότερο –χίλιες φορές– να μην ασχολείσαι με τα κακώς κείμενα (ή τα κακώς εννοούμενα) τα οποία ενίοτε έχουν εκρηκτικές –κι αρνητικές– συνέπειες. Είναι προτιμότερο –άλλες τόσες φορές– να μένεις αμέτοχος σε διενέξεις, αντιπαραθέσεις κι αλληλοσπαραγμούς της μικρής τούτης ιδιότροπης (και κάθε φορά χειρότερης) κοινωνίας των ευκαιριακών σχέσεων, που δεν σου επιτρέπουν να είσαι αυθεντικός. Έχω βαρεθεί να με προδίδουν τα αισθήματά μου. Είναι πολλά αυτά που συναισθηματικά προσωπικά εμέναμε επηρεάζουν και με εξεγείρουν, όσο κι αν θέλω να τα ξεπεράσω ανώδυνα και… δίχως να εκτεθώ. Και κάθε φορά αποδεικνύεται πως αυτό δύσκολα «θηλυκώνει» με την πραγματικότητα. Δεν αναζητώ άλλοθι, το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό.



Νομίζω πως απέτυχα στη ζαριά… Όμως αγάπησα τις ήττες μου… Νομίζω πως αυτές μού ’δωσαν περισσότερα κι απ τις νίκες… Χαράμισα άσκοπα χρόνο σε παράταιρα αλισβερίσια αντί να κάθομαι σιωπηλός «στη γωνιά της προσωπικής μου δημοσιότητας» και να μιλάω στον εαυτό μου επενδύοντας σε πράγματα χρήσιμα για μένα και για τους λιγοστούς φίλους που μ’ έμαθαν να βλέπω τις ομοιότητες και να ξεχνάω τις διαφορές. Να τους χαρίζω, πάνω απ’ όλα, καρδιά και πολλή αγάπη, τόση που να δείχνει το γιατί μ’ αγάπησαν. Όσοι, εν τέλει, μ’ αγάπησαν. Να μη δίνω σημασία πια στις συμπεριφορές των άλλων και να συγχωρνάω τις δικές μου… Αλλά βλέπεις ο χαρακτήρας καθημερινά εκπαιδεύεται, από τη διαβρωτική φθορά του, στο ανελέητο πέρασμα του χρόνου. Προ πάντων στις καταιγίδες. 
Μηθυμναίος





Υ.Γ. Επέλεξα δυο «Φάδο» να διανθίζουν σήμερα τούτη την ιδιαίτερη ανάρτησή μου. Είναι γιατί αυτά ταιριάζουν με την ψυχοσύνθεσή μου. Η μουσική τους είναι μελαγχολική, το ίδιο κι οι στίχοι που εμπεριέχουν ένα μείγμα νοσταλγίας, λύπης, ευτυχίας και αγάπης. Ακούστε τα.
Μ.

16 σχόλια:

  1. Καλημέρα φίλε μου,

    Μα τι δημοσίευμα είναι αυτό;
    Λες και είναι ξέσπασμα της ψυχής, ένα αιθέριο συναίσθημα που σε ταξιδεύει σε μια ειδυλλιακή κοινωνία η οποία δεν υπάρχουν αντιθέσεις ούτε envidias. Γράφεις:
    (Παίζει μεγάλο ρόλο τι βλέπουν τα μάτια μας και τι κοιτούν τα μάτια των άλλων.)

    Άκουσα και τα δυο τραγούδια en Portugues σου αγγίζουν την ψυχή μελαγχολικά., ξαναφέρνουν στην ψυχή τον ρομαντισμό της νεότητας.
    Η Πείρα με εδίδαξε φίλε το να αγνοείς, να μην δίνης σημασεία, σε αυτούς που διαβάλουν φανταστικά και να συνεχίζεις την ζωή σου αγνοώντας τους σα να μην υπάρχουν είναι πιο υγειές.

    Πάντα με την αγάπη μου

    Γαβριήλ
    ..


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλιστα, φίλε Γάβο, έπιασες το νόημα και είναι αυτό ακριβώς: η απόφασή μου να εκπαιδεύσω, όπως γράφω, τον χαρακτήρα μου, έτσι ώστε να μετατρέψω το περιβάλλον μου σ’ ένα «υγειές» ησυχαστήριο της ψυχής μου μακριά από αλλότρια πρόσωπα, προσωπεία και envidias που το χαλάνε… Αρκετά κουράστηκα να ξοδεύομαι σε ανώφελες προσπάθειες που δεν έχουν να κάνουν με δικά μου προβλήματα και ξέρεις σε τι αναφέρομαι.
      Ας μη μπω σε λεπτομέρειες. Η αυτοθεραπεία είναι μονόδρομος. Αυτόν διάλεξα.

      Χαίρομαι που άκουσες τα Φάδο και σου άρεσαν…

      Διαγραφή
  2. ...........προ πάντων στις καταιγίδες...............
    Να είσαι καλά,
    εκλαμβάνω το κείμενο απλά μόνο σαν λογοτέχνημα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι καταιγίδες βοηθούν, Βαρβάρα μου, ώστε να παρθούν αποφάσεις και η πορεία θα δείξει αν ήταν σωστές ή λάθος.

      Αν το κρίνεις σαν λογοτέχνημα... για μένα είναι κέρδος.
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  3. Φίλε Στράτο, πράγματι το κείμενό σου είναι ένα λογοτέχνημα όπως σχολιάζει ο φίλος-η- Κέρινα Ποιήματα, αλλά καμιά φορά δεν μπορείς να αποφύγεις ( να γίνεις αυθεντικός ) και παραμένεις ο ίδιος κάνοντας τα ίδια λάθη.

    '' Τι έχεις γερο και χορεύεις, δε μ' αφήνουν τα διαβόλια'' δηλαδή.

    Μπορεί φίλε μου να φτάσαμε στο φεγγάρι, να κατακτήσαμε το διάστημα, όμως δεν περνάμε στον απέναντι δρόμο να μιλήσουμε στον γείτονα.


    Ένας Παππούς στο χωριό μου έλεγε: ''Τι τα θέλουμε τα ψηλά κτήρια, αφού η ψυχή μας είναι μικρή.''

    Όμως, μπορεί οι καλοί φίλοι να μας δίνουν χαρά, οι κακοί εμπειρίες, για να προσέχουμε, μα και οι αχάριστοι ακόμα, μας δίνουν μαθήματα.

    Ίσως, να χρειάζονται όλοι.

    Συγχαρητήρια για το κείμενό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το φρόνιμο είναι, Γιώργο, ν’ αρχίσω λέγοντάς σου πως καλώς σε βρίσκω εδώ, που αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που σχολιάζεις, παρότι ξέρω ότι με επισκέπτεσαι πολύ συχνά κι ο μουσαφίρης είναι μεγάλη υπόθεση, φίλε μου.
      Το σχόλιό σου, θέλω να ξέρεις, μου δίνει μεγάλη χαρά.
      Όπως χαρά έχω πάρει από φίλους και μάλιστα αρκετή, αλλά μου χρειάστηκαν τα μαθήματα που πήρα από τους «άλλους» για να παραμερίσω «τα διαβόλια» και απαλλαγμένος από συμπεριφορές που δεν μου πάνε, να αφοσιωθώ στα δικά μου.

      Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα λόγια που άφησες και για τα συγχαρητήρια.
      Να ‘σαι καλά, εκεί στην αγαπημένη μου Βοστώνη και να περνάς όμορφα!

      Διαγραφή
  4. Cristina Branco!!!!!!! Ay vida!!!!!
    Lacrimas!!!! Desespero
    Tenho por meu desespero
    Dentro de mim
    Dentro de mim o castigo
    Eu não te quero
    Eu digo que não te quero
    E de noite
    De noite sonho contigo.

    Tienes rason , solamente tu corazon conoce la verdad !!!!!

    Buenas noches !!!!! Recuerda !!!!! La voz del corazon!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντίδοτο για τη φθορά, η αναστροφή της πορείας μου προς άλλα μονοπάτια που θα με οδηγήσουν στην κιβωτό όπου θα στεγάσω ξανά τον εαυτό μου… «porque a veces se pierde lo bueno, buscando lo mejor»...
      - «Tienes rason, solamente tu corazon conoce la verdad!!!»
      - Πάντα ακολουθούσα την καρδιά μου κι όχι τη λογική, σ’ αυτή και μόνο αντίκριζα την αλήθεια.

      Διαγραφή
  5. Καλά κάνεις και ξεκαθαρίζεις το τοπίο Στράτο!!
    Ακούω "Cristina Branco - Idealist (2014)" 3πλό CD ;)
    Καλημέρα ξάδερφε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρειαζόταν, δεν νομίζεις Γιώργη;

    Εξαιρετική η Cristina Branco, ξάδερφε! 3πλό CD, οπότε απόλαυση για ώρες.

    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημέρα, αν και βροχερή, με χαμόγελο!

    να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ για τη φιλία σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Την "καλημέρα", καλό μου Τζεννάκι, όταν τη δίνεις με την καρδιά και με χαμόγελο, δε πα να βρέχει...

    Σ' ευχαριστώ κι ανταποδίδω!
    Μα 'σαι καλά κι εσύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με συνεπήραν τα φάδο σου Στράτο μου!!!
    Αυτό το "ξεκαθάρισμα" το έκανα κι εγώ εδώ και μερικά χρόνια... Και απέδωσε!
    Μην είσαι μελαγχολικός, αφού όλοι εμείς οι φίλοι σου, είμαστε μαζί σου :)
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό κάνουν τα φάδο, Μάγδα μου… βρήκες το κατάλληλο ρήμα: «συνεπαίρνουν»! Γι’ αυτό τ’ ακούω κι εγώ.
      Έλεγα τις προάλλες σε μια φίλη μου που μ’ έβλεπε με το χαμόγελο και το χιούμορ μου, πως μόνο στο γράψιμο δείχνω μελαγχολικός.
      Αλίμονο φίλη μου, αν δεν νοιώθω κοντά μου τους καλούς φίλους.
      Όσο για το «ξεκαθάρισμα» το κάνω για τον εαυτό μου, αυτόν «ξεκαθαρίζω»… με την ελπίδα να αποδώσει και σε μένα.

      Σ’ ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  10. Φίλε μου αγαθέ,

    Η κάθε οφειλή σου στην ζωή είναι ήδη ξεπληρωμένη άπαξ και κάνεις αυτοδιαλογισμό και αυτοκριτηκή, διότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του βίου μας είναι αυτός ο ίδιος ο εαυτούλης μας, ο οποίος στην πλειονότητα της μάζας των ανθρωπίνων όντων καλπάζει ξένοιαστος!. . .
    Προς εμάς ουδεμία οφειλή υφίσταται αφού είμεθα συνανθρωποί σου και συνοδοιπόροι σου στις αντιδράσεις της καθημερινότητας του βίου μας και ως εκ τούτου και συναμαρτωλοί σου! . . .και χρειζόμεθα όλοι μας αυτή την "εκπαίδευση χαρακτήρος" ή ας πούμε την κάθαρση! . . .
    Επομένως όλες οι οφειλές μας, υμέτερες και ημέτερες ανήκουν στον μοναδικό και μόνον αναμάρτητο Δημιουργό μας! Τον ΘΕΟ!

    «Οστις δύναται να έχει το "Γνώθι σ’αυτόν" εξιδανικεύεται και πλησιάζει τον Θεό και την τελειοτητά Του»!

    Με αγάπη πάντα
    Δημήτρης Τ.

    Υ.Γ. Στράτο μου, αντιλαμβάνομαι ότι αφήνω το σχόλιο μου πολύ καθυστερημένα αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός μας "κάλιο αργά παρά ποτέ"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην κατ’ ιδίαν επικοινωνία μας, φίλε Δημήτρη, σου ομολόγησα κάποια πράγματα και την αιτία της απόπειρας ώστε να επιχειρήσω ένα «αυτοδιαλογισμό» και την «αυτοκριτική» κι έτσι να βάλω αυτά τα «κάποια πράγματα» σε μια τάξη διά μέσου της εκπαίδευσης του χαρακτήρα μου. Και για να σου πω την αλήθεια τη χρειαζόμουν.
      Τώρα το «Οφείλω» είναι μια εξομολόγηση στο πρόσωπο που μου έδωσε το έναυσμα. Κι εσύ το γνωρίζεις.
      Σ’ ευχαριστώ για την κατανόηση!

      Διαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!