«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

30 Νοε 2012

στα ταξίδια «του μυαλού και του χάρτη μου»…

Το παλιό ρολόι στο τοίχο, με τους γερασμένους δείκτες του να μετράνε και να σχεδιάζουν το χρόνο, σήμανε κιόλας δώδεκα. Κι εκεί που νόμιζα ότι όλα έχουν πάρει το δρόμο τους… οι σκέψεις εκεί, δε λένε να συντονιστούν.


Η ψυχή και ο νους –δυο κόσμοι χωριστοί κάνουν τις βόλτες τους κι ανακατεύονται χωρίς να συναντιούνται. Και παραπέρα το ασήμαντο, το απόλυτο, το πραγματικό, το αυθεντικό «εγώ» μου, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προσχήματα, χωρίς συμβάσεις και κανόνες, απασχολεί τον ψεύτικο εγωισμό του και μου ζητά απεγνωσμένα να το βαφτίσω σημαντικό.


Απλώνω το χέρι και πιάνω το βιβλίο που ήταν πάνω στο κομοδίνο. «Οι κύκνοι δεν θα κλάψουν απόψε». Ποίηση!… Ποιος νοιάζεται για ποίηση σε δύσθυμες και μελαγχολικές εποχές, Δημήτρη μου*…
Ή μήπως το αντίδοτο είναι το μέτρο και οι ρίμες;
Παρ’ όλα αυτά το ανοίγω και στη σελίδα σαράντα έξι  διαβάζω: «Στα συρτάρια φυλακίζω το πνεύμα μου εκεί που οι λέξεις υπνοβατούν σε χιλιάδες χειρόγραφα»


«Εν τη ρύμη του λόγου…» (δανεισμένο από άλλο βιβλίο του, τούτο) οι λέξεις με μέτρο και ρίμα «υπνοβατούν» και χάνονται μέσα στις γλυκές νότες της μουσικής, που, εν τω μεταξύ, έχει δυναμώσει. Τι σύμπτωση! Ανέκαθεν, συνοδοιπόροι μου στα σύννεφα οι λέξεις και η μουσική. Μαζί, στα ταξίδια «του μυαλού και του χάρτη μου»…


 * Επικαλούμαι τον ποιητή Δημήτρη Νικορέτζο

Απόσπασμα από το άρθρο μου: Σκέψεις αδέσποτες κι όνειρα απ' τα ίδια

Μηθυμναίος

6 σχόλια:

  1. "Τι σύμπτωση! Ανέκαθεν, συνοδοιπόροι μου στα σύννεφα οι λέξεις και η μουσική. Μαζί, στα ταξίδια «του μυαλού και του χάρτη μου»…" ...ΟΜΟΙΩΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ψυχή και η λογική δυο κόσμοι Χωριστοί.

    Η ψυχή και ο νους λαχταρά ο έναςτον άλλον.

    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφα και ποιητικά γραμμένο το σημερινό κείμενο Στράτο!
    Αντίστοιχες και οι συνοδευτικές φωτογραφίες!
    Διακρίνω μια μελαγχολία...
    Εύχομαι να είναι περαστική.
    Καλημέρα και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Χαρά Θ.,

    Αιθεροβάμονες κι αλλοπαρμένοι… Συνοδοιπόροι στα σύννεφα, είναι καλύτερα εκεί παρά εδώ που βρισκόμαστε…

    Συμφωνείς Χαρά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Pylaros,

    Μπορεί να λαχταρά το ένα τ’ άλλο, αλλά πόσες φορές δε βρίσκουν άκρη στη συνεννόηση και… μας βασανίζουν; Και τα δυο, φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ magda,

    Σ’ ευχαριστώ Μάγδα, όχι δεν συμβαίνει κάτι… ευτυχώς. Είναι, όπως σημειώνω ένα απόσπασμα από το άρθρο μου: Σκέψεις αδέσποτες κι όνειρα απ' τα ίδια…

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!