«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

16 Φεβ 2012

Η αξία του μονόλεπτου…

Το «αλίευσα» ανάμεσα στα κύματα του διαδικτύου (κυματοδρομέας γαρ) και ακριβώς από την «Αλεπού του Ολύμπου». Τώρα τι γύρευε μια αλεπού στα κύματα είναι άλλο θέμα. Ωστόσο, πήρα κάποια αποσπάσματα, ομολογώ, αυθαιρέτως (τα κλείνω σε εισαγωγικά) και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας.
Είναι μια όμορφη ιστορία για την αξία του μονόλεπτου… ξέρετε αυτό το μικρό κέρμα με το μπρούτζινο χρώμα, ασήμαντο για πολλούς! Τι αξία, άλλωστε μπορεί να έχει η τελευταία υποδιαίρεση του ευρώ; Κι όμως… Διαβάστε την ιστορία:


«Ανήκει σε όποιον το βρει. Σε όποιον σκύψει και το βάλει στην τσέπη του.
Αστραφτερό, ολοκαίνουριο προκαλούσε το βλέμμα στο ρυπαρό πεζοδρόμιο.
Στήθηκα στο απέναντι καφέ και παρακολουθούσα.
Όλοι περνούσαν βιαστικοί. Κανείς δεν έσκυβε να το μαζέψει.
Ο κόπος του να σκύψεις, η ντροπή του να σε δουν να συλλέγεις,
και κυρίως η ανυποληψία του νομίσματος έκανε και τους ελάχιστους,
που το παρατηρούσαν να παραιτούνται.
Δεν αγοράζεις τίποτε με ένα μονόλεπτο. Ούτε σε δραχμές αν το υπολογίσεις.
Μόνο μια ηλικιωμένη. Καλοντυμένη και χαλαρή.
Έσκυψε, προσεκτικά το σήκωσε και στοργικά το έχωσε στην τσέπη της.
Τη ρώτησα διστακτικά γιατί;
"Είναι η ...τύχη μου", μου αποκρίθηκε.
«Δεν είναι το ποσόν που μετρά. Είναι η μαγική σημασία του χρήματος.
Λίγο ή πολύ βρέθηκε στο δρόμο μου. Είναι όπως με την ιερότητα του ψωμιού.
Οι γονείς μου έλεγαν ότι αν βρεις πεταμένο στο δρόμο σου ψωμί,
ακόμη και μουχλιασμένο, πρέπει να το μαζέψεις να το βάλεις κάπου ψηλά,
να μη πατιέται, να το φάνε τα πουλιά, να μη πάει χαμένο.
Το ψωμί και τα χρήματα δεν είναι ποτέ σκουπίδια. Πετάνε τα λεφτά μόνο, όσοι δε δούλεψαν για να τα αποκτήσουν. Όσοι καταλαβαίνουν τι μόχθο και ιδρώτα αντιπροσωπεύει το κάθε μονόλεπτο ποτέ δεν το παραπετούν.
Ακόμη και αν εδώ δεν αγοράζεις τίποτε πια με αυτό, υπάρχουν χώρες στον κόσμο, που οικογένειες ζουν με ένα ευρώ μεροκάματο.
Το χρήμα δεν είναι αέρας κοπανιστός, όπως στο Χρηματιστήριο που ανεβοκατεβαίνει λένε με την “ψυχολογία” των αγορών.
Το κάθε κέρμα, ακόμη και το πιο παλιό και άχρηστο,
μπορεί να διηγηθεί τα μακρόσυρτα παραμύθια της Χαλιμάς,
ιστορίες ονείρου και τόλμης, περιπέτειες απληστίας ή ανάγκης.
Αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη γενναιοδωρία ή τσιγκουνιά.
Όχι τόσο το τζόγο. Στα πράσινα τραπέζια παίζουν με μάρκες
και στο χρηματιστήριο με αριθμούς.
Το κέρμα προσωποποιεί τον καθημερινό μόχθο.
Γι’ αυτό και είναι πολύτιμο. Ακόμη και στην υποδιαίρεση του λεπτού.

Είναι σα να πετάμε ένα δευτερόλεπτο της ζωής μας.
Και αυτό το δευτερόλεπτο θα μπορούσε να είναι το τελευταίο μας.»

Μηθυμναίος

12 σχόλια:

  1. Πόσο αληθινό... Με τους "άυλους" τίτλους χάσαμε (και ξεχάσαμε) την πραγματική αξία της δεκάρας, του λεπτού, της δραχμής μας, που κάποτε την αποταμιεύαμε με τόση περίσκεψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Tι ωραία που απήντησε αυτή η γυναίκα ("Είναι η ...τύχη μου",) περίμενε κι αυτή (όπως οι περισσότεροι από εμάς) μετά από το καλό αυτό σινιάλο να αλλάξει κάτι στην τύχη της.

    Εδώ στην Ν. Υ. η αξία της κατασκεύης ενός μονόλεπτου υπερβαίνει την αξία του κασίτερου "χαλκού," έτσι άκουσα στις ειδήσεις ότι θα αλλάξουν κάτι, δεν θυμάμαι τι ακριβώς, καθώς και των 5 λεπτών...

    Γράφεις:
    (Είναι σα να πετάμε ένα δευτερόλεπτο της ζωής μας.)
    Όταν το καλοεξετάσεις έχεις δίκιο μια ζωή κόβεται σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, έλα όμως που κανείς μας δε το σκέφτεται...
    Τα πάντα εν Σοφία εποίησε κι αυτός είναι ο Γεραμπής Θεός μας...

    χαιρετισμούς

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικής σημασίας και ποιότητας το δημοσίευμα αυτό μακρινέ μου ξάδερφε!!
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Α. Παπαγιάννης,

    Πολύ σωστά το λέτε, βλέπω σύντομα θα χρειαστεί να επανακτήσουμε -μαζί μ’ αυτό- και άλλες αξίες που χάσαμε.

    Να έχετε ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ pylaros,

    Δεν είναι παράξενο. Σε όλους μας έχει συμβεί να βρούμε στο διάβα μας ένα «ευτελές» κέρμα και να μη δώσουμε την παραμικρή σημασία. Κι όμως για να υπάρχει αυτό το κέρμα κάτι θα αξίζει… αυτό δεν έχουμε καταλάβει… όπως ακριβώς και με το «κλάσμα του δευτερολέπτου» που λες…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξαιρετικό δημοσίευμα, αγαπητέ μου Στράτο και συμφωνώ απολύτως.
    Όσοι μόχθησαν,μπορούν να καταλάβουν την αξία και του παραμικρού κέρματος.
    Το εύστοχο δε σχόλιο του κ.Α.Παπαγιάννη, μας θύμισε και την αξία της δεκάρας!
    Σου εύχομαι, καλό Σαββατοκύριακο!
    Καλημέρα σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ gvarvakis,

    Να ’σαι καλά, βρε ξάδερφε. Όλα είναι ένα μάθημα ζωής και σκέφτηκα να μην το αφήσω να περάσει…

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ magda,

    Έτσι είναι, αγαπητή μου Μάγδα. Θα δεις ότι όλη τούτη η κατάσταση θα αλλάξει τα δεδομένα και θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Θα χρειαστούμε εφαρμογές σε στρατηγικές και άμυνες που δεν υποψιαζόμασταν καν…

    Να ‘σαι καλά και να έχεις ένα καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο, όπου και να ’σαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εξαιρετικο, διαφορετικό και πολύ ενδιαφέρον.
    " Της μιας δραχμής τα γιασεμιά"!!
    Καλές Απόκριες Στράτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εύχομαι, Μαριάνθη, όλοι να σκύβουμε για το «μονόλεπτο» όχι για την ανάγκη του αλλά για την τύχη και την αξία του.
    Όπως της μιας δραχμής τα γιασεμιά.

    Της μιας δραχμής τα γιασεμιά γεμίζουν το άδειο το τραπέζι. Μα της μοίρας τα αιχμηρά καρφιά κάνουν το δάκρυ μου αμέσως να τα μαραίνει.
    Της μιας δραχμής τα γιασεμιά / δεν αντέχω άλλο την οσμή τους /με πιάνουν τα αναφιλητά / κλαίω κι εγώ μαζί τους.

    Να’σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φίλε μου επι τέλους κατάφερα να περάσω και από το σπιτικό σου.
    Η απάντηση αυτής της κυρίας είναι όλη η αξία της ζωής. Στέκομαι μόνο σε δυό λέξεις. Το χρήμα και το ψωμί δεν τα πετάμε. Όποιος στερήθηκε στη ζωή του καταλαβαίνει την αξία αυτών των λέξεων. Υπέροχη ανάρτηση φίλε μου
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Dennis Kontarinis,

    Μα τι έπαθες, βρε Ντένη, το σπιτικό μου είναι πάντα ανοιχτό και καλοδεχούμενο, κι αν κατά λάθος είναι μισόκλειστη η πόρτα χτύπα, πάντα μέσα είμαι…

    Από τα μικράτα μου το θυμάμαι πάντα αυτό, μαζεύαμε ακόμη και τα ψίχουλα… μη σου πω και τις δεκάρες…
    Πολύ σωστά όλα!

    Καλή μέρα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!