Πριν κάποιους μήνες ο ξενιτεμένος καλός μου φίλος, Γαβριήλ, ο κοσμογυρισμένος Οδυσσέας, έλεγε πως έψαχνε να βρει «μια ανοιχτή καρδιά…» ν’ απλώσει τα όνειρα που έκανε κάποτε πάνω στο αχυρένιο στρώμα του και απορούσε με παράπονο: «έλα όμως που όλες είναι πιασμένες…».
Αλήθεια, όπως έχουμε γίνει, που να ’βρεις, ανοιχτή κι ελεύθερη καρδιά να ακουμπήσεις, έστω για λίγο, τα όνειρά σου. Κι ας είχαν γεννηθεί σε αχυρένιο στρώμα…
Θυμάμαι πως τότε, εγώ ο ρομαντικός κι αλαφροΐσκιωτος, τον παρότρυνα λέγοντάς του να μην απογοητεύεται. Πως θα μπορούσε να βρει ένα κομμάτι καθάριου ουρανού κι απάνω του να απλώσει τα όνειρά του. Αλίμονο, αν εκείνος που έφαγε τη θάλασσα με το κουτάλι, που παρ’ όλες τις φουρτούνες και τις αντάρες της, έμαθε να αναμετριέται μαζί της, να μη φοβάται τίποτα και να κρατά ισορροπία ανάμεσα στα «θέλω» και τα «πρέπει» που τα σμίλεψαν οι αγέρηδες και τα χρόνια. Που κόπιασε, έψαξε και βρήκε μονοπάτια και δρόμους να στηρίξει με αξιοπρέπεια την ύπαρξή του. Που το μερτικό, αυτό που του αναλογούσε στη ζωή και στον κόσμο, το κράτησε και το χαίρεται αγκυροβολημένος τώρα στη Μητρόπολη του Κόσμου.
Του έλεγα, λοιπόν και του ’δινα συμβουλές, εγώ ο άπειρος και άσχετος, που δε ξέρω ούτε τα δικά μου να κουμαντάρω, τούτα τα λόγια: «Μη τ’ αφήσεις ποτέ, φίλε μου, τα όνειρά σου να πάνε χαμένα. Έχεις τη σοφία, έχεις και τη γνώση, ξέρεις να μεταφέρεις το παρελθόν και να το κάνεις συνέχεια του σήμερα. Όσο υπάρχουν όνειρα, συνέχισε να ονειρεύεσαι… Όσο υπάρχουν όνειρα θα βρίσκουμε τα μονοπάτια μας. “Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται”, έλεγε μια φορά ένας ποιητής».
Μηθυμναίος
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ.
Έμεινα άναυδος!!!!! με πολλά, πολλά θαυμαστικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα φίλε μου Στράτο, πάντα έγραφα, μα και πάντα γράφω παίρνοντας παράδειγμα τα όνειρά μου, έρχονται όμως στιγμές που αμφιβάλλω εγώ ο ίδιος αν είναι σωστό, αν είναι πρέπων, κι όμως φίλε μου, με το ταξίδι που κάναμε τα Χριστούγεννα στην Γουατεμάλα για να βρω τα μονοπάτια των ονείρων μου, χάρηκα ξαναβρήκα τα χαμένα ψεγάδια του εαυτού μου, εκεί όπου άρχισαν όλα, (Η Αρχή) όπως γράφεις κι εσύ "Όσο υπάρχουν όνειρα θα βρίσκουμε τα μονοπάτια μας."
Φυσικά είναι να έχουν αλλάξει πολλά, πολλά πράγματα, άλλα προς το καλίτερο, άλλα προς το χειρότερο,αλλά τα όνειρα, τα μονοπάτια τους, έμειναν μπορώ να πω με υπερηφάνεια ότι είναι καθεαυτό μοναδικά δικά μου...
Φίλε μου όχι ότι είμαι εγωιστής αλλά σε κάθε μονοπάτι τους, περπάτησα άγνωστος, σχεδόν παιδί ζητώντας ένα υποθετικό Νιρβάνα, τώρα κοιτώ τον εαυτόν μου κι εκτιμώ το σήμερα που δεν σταματα να ζει και να υπάρχει σε έναν κόσμο τόσο διαφορετικό που βάση του ήταν και είναι αυτά τα όνειρα.
έστω κι αν δεν συμφωνούν οι άνθρωποί μου...
Σε αυτή την διαφορετικότητα καθρεφτίζεται ο εαυτός μου χαμένος στα μονοπάτια των ονείρων μου, που όμως είναι καθεαυτό δικά μου.
Φίλε μου, χίλια ευχαριστώ, ομολογώ ότι ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.
Με αγάπη,
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Πριν λίγες ώρες πίναμε καφέ με τον Γαβρίλη στην Αστόρια. Και δεν χόρταινα να τον ακούω να μου διηγείται για το ταξίδι του στην Γουατεμάλα. Εκεί που μετά από σαράντα χρόνια ξαναβρήκε τα ίχνη του, και τα έζησε και τα χάρηκε για μια ακόμη φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτησή σου είναι ένας φόρος τιμής σ΄έναν Γαβρίλη που είναι μόνο ένας.
Νάσαι καλά φίλε Στάτο.
...έτσι δένονται οι φίλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή...σαν σπουργίτια που τιτιβίζουν
γύρω από ένα τσαμπί σταφύλι...
Χαίρομαι τη φιλία και τις προτροπές, τις καλοκάγαθες...
Χαίρομαι
την παραδοχή
των καλών φίλων!
Να είστε όλοι καλά,
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
@ JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντεύχομαι, φίλε, όλα τα καλά κι όσο γίνεται για την καινούργια χρονιά!
Κάτι, παραπάνω ξέρουν οι ποιητές.
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ μου φίλε, αν θυμάσαι καλά σε κάποιο άρθρο μου στο Εμπρός είχα καταπιαστεί με το θέμα.
Δεν χρειάζεται διόλου να αμφιβάλλεις διότι τα όνειρα είναι η ελπίδα, η προσδοκία, ο διακαής πόθος του καθενός μας. Είναι ό,τι έχουμε φανταστεί για το μέλλον μας. Μ’ αυτά γεμίζουμε την ψυχή μας. Μέσα απ’ αυτά ξαναγεννιόμαστε κι ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο, ταξιδεύοντας στο χρόνο…
Πριν λίγο επέστρεψες από το ταξίδι που σε οδήγησε πίσω ξανά στα μονοπάτια απ’ όπου έκανες τότε –ίσως τα απραγματοποίητα- όνειρα. Περπάτησες και ξανάζησες ένα κομμάτι της ζωής σου (εκεί όπου άρχισαν όλα) στα μέρη της δεύτερης νιότης σου. Σίγουρα ανέσυρες ολοζώντανα κομμάτια, στιγμές, γεγονότα, λεπτομέρειες κι ίσως να ζωντάνεψαν κι άλλα που είχες αφήσει…
Και φυσικά είναι ολόδικά σου! Άλλωστε –και το ξέρεις- εμείς δεν τα ξεπουλάμε έτσι κι όσο-όσο στο παζάρι του ρεαλισμού.
΄Ασπρα και καλοτάξιδα καράβια τα όνειρά μας
ΑπάντησηΔιαγραφήKAΛH XΡONIA!!!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Κι εγώ Στράτο μου, αυτό πιστεύω ολόθερμα, το να ονειρεύεσαι και να προσπαθείς για την πραγματοποίηση τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το τηρώ καθημερινώς.
Καλή εβδομάδα!
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να σου ομολογήσω, Ντένη, πως στο Γαβρίλη βρίσκω πολλά στοιχεία δικά μου, του χαρακτήρα μου, από τότε που τον γνώρισα. Δεν θα μπορούσα να πω ότι είναι ένας και μοναδικός, πάντως τον διακρίνει η Ανθρωπιά και φυσικά εσύ που τον γνωρίζεις και περισσότερο θα το ξέρεις... και θα συμφωνείς.
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσπρα (και καλοτάξιδα) καράβια τα όνειρά μας, Γλαρένια μου.
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο μυριστικό κι ευωδιαστό,
Και θ' αρμενίζουν, ω χαρά μας, ίσα στο ρόδινο γιαλό!
Σ’ ευχαριστώ για το γλαρένιο δώρο σου!
@ magda,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα δικά μας όνειρα στο τιμόνι, Μάγδα... γι’ αυτά που παλεύουμε, το ταξίδι μας συνεχίζεται... στης ζωής το θαύμα!
Να ‘σαι καλά, ταξιδεύτρα μου!
Το εγκληματικό είναι πως μας πατάνε έτσι ώστε να πάψουμε ακόμη και να ονειρευόμαστε. Σε ευχαριστούμε για την όμορφη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι μόνο τα όνειρα, Καλλιτέχνιδά μου, μας έκλεψαν αλλά και το χαμόγελο και την ελπίδα, τι άλλο μένει...
Καλημέρα!
Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο κείμενο και σκέψεις...Να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε,σημαίνει πως συνεχίζουμε να ελπίζουμε,απαραίτητο συστατικό της ζωής:))
@ agrampelli,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Αγράμπελη, καλλιτέχνιδα της φωτογραφίας!
Συμφωνώ πως το να ονειρεύεσαι είναι από τα απαραίτητα συστατικά της ζωής μας.
Κι αφήνω εδώ στίχους της αγαπημένης ποιήτριας Κικής Δημουλά:
Όνειρο σημαίνει να μην υπάρχουν σύνορα κι οι βλοσυροί καχύποπτοι φρουροί τους.
Ελεύθερα να μπαίνεις σ’ άνθρωπο
κι ούτε τις ει, ούτε τις οίδε.
Να 'σαι καλά!
Υ.Γ. ... κάτι σε ρωτούσα στα σχόλια σου... αν θέλεις μου απαντάς.