«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

9 Απρ 2009

Κάτι βιβλία στο κομοδίνο μου

Τούτη τη συνήθεια την έχω από παλιά, δεν είναι τωρινή. Από τότε, που ο χρόνος δεν ήταν εχθρός, αλλά σύμμαχος του αναγνώστη. Τη χαρά της ανάγνωσης τη βρίσκω μέσα στις σελίδες κάποιου αγαπημένου βιβλίου. Ανάμεσα σε φράσεις, σκέψεις, λέξεις, λόγια... Ανάλογα με τις σημειώσεις που αφήνω υπογραμμίζοντας τες, (πάντα με μολύβι, και τούτη παλιά συνήθεια – ποτέ με στυλό) κι ανάλογα με το χρόνο που τ’ αφήνω στο κομοδίνο μου, είναι η αξία αλλά και η αγάπη που δίνω στο βιβλίο. Έχουν και τα βιβλία, μη νομίζεται –όπως κι οι άνθρωποι– τη δική τους μοίρα.
Μαζί με τα καινούργια που μαζεύονται σιγά σιγά που κι αυτά τ’ αφήνω πάνω στο κομοδίνο μου, πριν τα διαβάσω και τα βάλω στη βιβλιοθήκη, είναι μερικά που τους χρωστάω κάτι… Ένα ξεφύλλισμα ακόμη. Έτσι τ’ ανοίγω που και που… και ρίχνω ματιές… στις σημειώσεις μου.

* «Οι στάλες που γίνανε Βροχή» Ανθολογία Ελληνο-Αμερικανών Συγγραφέων.
Μου το είχε στείλει ο Γαβριήλ, πάει καιρός. Εκεί γράφουν κάτι φίλοι κι είναι πράγματι «στάλες δροσιάς που αιωρούνται στον ουρανό και κλείνουν μέσα τους την Ελλάδα. Πέφτουν σα βροχή ποτίζοντας το ελληνικό πνεύμα που ανθεί στα ξένα»
Το ανοίγω στη σελίδα 69 και διαβάζω τα λόγια του Σπύρου Δαρσινού. Για την Ποίηση: «Πολλές φορές παίρνω φόρα να μπω μέσα της. Κι αυτή δεν μ’ αφήνει. Κι όσο προσπαθώ τόσο εκείνη στρίβει το πρόσωπό της αλλού. Κι εγώ το μόνο που θέλω είναι να την αγκαλιάσω. Φαίνεται όμως ότι αυτή θέλει πρώτα να ερωτευτούμε…»
Εξομολογήσου, Σπύρο, πες το πώς ναι είσαι ερωτευμένος!!! Μαζί της.
Στη σελίδα 165, διαβάζω τη Στέλλα Ζ. Φόλλεντερ στο ποίημά της: Ψυχούλα άδολη
«Εκεί που θ’ ακουμπήσει / η καρδιά σου… / Εκεί που ξεδιπλώνονται / τα όνειρά σου… / είναι ο τόπος / που σε δένει / κι ό,τι ζυγίζει μέσα σου / τώρα σου απομένει…
Και το βιβλίο της ζωής / μια μέρα κλείνει…/ μετά την δίνη του καιρού / ίσως θα ’ρθει και η γαλήνη…
».
Σίγουρα συμφωνώ με τη Στέλλα, γι’ αυτό και η υποσημείωσή μου.
«Ο θάνατος του Οδυσσέα» στη σελίδα 229 είναι του Καββαδία της Διασποράς του Γαβριήλ Παναγιωσούλη. Γράφει για τον Έλληνα μετανάστη, τον ναυτικό, τον περιπλανώμενο πως: «Όταν ζήσει μέρος της ζωής του σαγηνεμένος από της Καλυψώς τα κάλλη, όταν η Κίρκη τον ξελογιάσει, χάνοντας τους συντρόφους του, όταν τον σαγηνεύουν γυναικεία φιλιά, όταν νιώσει το δηλητήριο από τσίμπημα κεντριού σφήκας κρυμμένο σε γυναικεία αγκαλιά, όλα αυτά αναμιγνύονται σ’ ένα κράμα παγκοσμιότητας, δημιουργώντας ένα σύγχρονο περιπλανώμενο Οδυσσέα».
Αιώνιος Οδυσσέας! Αιώνιος εραστής!!! Ο Γαβριήλ.
.
* «Εννέα Εντολές και μία Αγέννητη» της Γιώτας Στρατή
Σελίδα 22. Εντολή Ενάτη. Πάρτε την καρδιά μου.
«(…) Μαγική πηγή ενθάρρυνσης, / η καρδιά, η ανένταχτη. Ευρύ πεδίο ανακωχής / σε χρόνους πολέμιους. / Εξαιρετικά πολύτιμη / στην ισορροπία της αλήθειας.
Προς το παρόν, δηλώνει «ΚΛΕΙΣΤΗ» / λόγω ανακαινίσεως…».
Γιώτα δεν τη δήλωσα κλειστή ποτέ. Πάντα φοβόμουν τις απεργίες των ανακαινιστών. Παρ’ όλο αυτό, ο στίχος σου έχει χαραχτεί με τη μολυβιά μου…
Υπάρχουν και τούτα των συμπατριωτών μου:

* «Χωρίς ωράριο στα όνειρα» της Μαρίας Κοτοπούλη που γνώρισα το καλοκαίρι στο νησί και με γοήτευσε και σαν άνθρωπος και σαν λογοτέχνης και το πιο σπουδαίο συνδεθήκαμε με μια φιλία που με τιμά.
«Οι ήρωες των διηγημάτων του βιβλίου προσπαθούν να αποκαθάρουν το νου και την ψυχή τους μέσα από τη φαντασία και το όνειρο. Οραματίζονται, μεταφέρονται σε τόπους καθαγιασμένους, γίνονται μάρτυρες της δημιουργίας του κόσμου, ζουν στην ψευδαίσθηση της πνευματικής αναλαμπής στον καθημερινό ορίζοντα. Αναζητούν τους στόχους στο ξάφνιασμα της Μουσικής, του Έρωτα, της Ζωγραφικής, του Μύθου και της Ιστορίας, καθώς η αιώνια παλέτα της άνοιξης ντύνει με χρώματα την προσμονή, την ατέλειωτη προσμονή της Ελπίδας, της Αγάπης, της Ελευθερίας. Ο πόνος τους γίνεται μελωδία, η αναζήτηση τραγούδι και η καθημερινότητά τους εντέλει μετουσιώνεται σε μονοπάτι της τέχνης, που αγωνίζονται να το διαβούν για να το κατανοήσουν».

* «Αναζητώντας την Ερατώ» και «Η Ερατώ εις Λέσβον και εις τον Μυτιληναίων Αιγιαλόν» (Ένα ταξείδι στο παρελθόν…) του Άρη Κυριαζή. Συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο Καλλονής, ο Άρης, μου έφερε τόσα όμορφα και πάλι στην ανάπηρη μνήμη μου. Πατέρας περήφανος της πανέμορφης ηθοποιού Ρηνιώς Κυριαζή που την απολαύσαμε, πρόσφατα, στην κινηματογραφική επιτυχία «Σκλάβοι στα δεσμά τους».
Τα δυο βιβλία του μου κράτησαν συντροφιά στο ταξίδι μου στις ΗΠΑ. Καταπληκτική γραφή! Στο δεύτερο ξαναδιάβασα, ύστερα από πολλά χρόνια, μια καθαρεύουσα που… ρέει.

* «Του καιρού ανασκαλέματα» του Γιώργου Καμβυσέλλη, ο οποίος Γιώργος εκεί στο «ακροζυγιασμένο ανάμεσα σε γκρεμνά και Λιβυκό πέλαγος αγκωνάρι, ίδιο σφήνα, μπηγμένο προαιώνια στης Κρήτης το πλευρό κατά που γέρνει ολομάτωτος ο ήλιος, πεντακόσια μέτρα αντικριστά με το γιαλό, με το μικρό λιμανάκι να προστατεύει απ’ τους συχνούς βοριάδες και τα θεόρατα, βουνά ολάκερα, κύματα, τις ξύλινες βάρκες των φτωχών ψαράδων, και χίλια μέτρα αφημένο κάτω απ’ την κορφή του Αϊ-Λια με το θαυματουργό, σαν αετοφωλιά, ανεμοδαρμένο ξωκλήσι, που ολονυχτίς κάθε είκοσι του Ιούλη γερόντισσες και νιες προσκυνάνε, να ξετελεύει ανθρώπους και ζωντανά από τις κακουχίες, ήμασταν οι κάτοικοι ούλοι κι ούλοι, μαζί και του Ροφού το νεογέννητο, εκατόν εφτά ψυχές· αγρότες, κτηνοτρόφοι και ψαράδες».
Ουφ! Ο αθεόφοβος! Τι αναπνοή να έχεις, βρε Γιώργη, ώστε να διαβάσεις 104 λέξεις δίχως μια τελεία (μια και μόνο άνω τελεία…). Λοιπόν ο Γιώργος, 35 χρόνια τώρα μένει εκεί κάτω το διαβάσατε, παρ’ όλα τα στοιχεία κρητικής γλώσσας που βρήκα, διαβάζοντας το βιβλίο του, και να μην τον γνώριζα θα ορκιζόμουν πως είναι Μυτιληνιός! Έχει αυτό το ΚΑΤΙ!
.
Μηθυμναίος

42 σχόλια:

  1. Αχ! Και νάχε μιλιά αυτό το κομοδίνο και τι δεν θάλεγε;
    Είναι μια συνήθεια που έχω κι εγώ, να αφήνω τα βιβλία μου στο κομοδίνο, αυτά που διαβάζω όταν ξαπλώνω, αλλά ας ξαναγυρίσουμε στον Στράτο.

    Λοιπόν φίλε μου κατόρθωσες έβγαλες κι αποτύπωσες πνευματικό ‘ζουμί’ από όλη αυτή την ύλη των βιβλίων μας, ή ας πούμε ‘ρούφηξες’ τα γραπτά όλων μας, αυτών που γνωρίζω κι αυτών που δεν, έφτιαξες μια έκθεση η οποία σε τιμά ως πρόσωπο μιας λογοτεχνικής προσήλωσης κειμένων, με τα οποία έκανες όλους εμάς τους συγγραφείς να υπερηφανευόμαστε που είσαι φίλος μας.
    Προσωπικά σε συγχαίρω, περιμένω να ακούσω πότε θα έρθει ο καιρός να εκδόσεις σε βιβλίο τις τόσο ζωντανές εμπειρίες και σκέψης σου, αυτές που δημοσιεύεις στο Εμπρός.
    Αξίζουν μιας λογοτεχνικής παρουσίασης έτσι όπως είναι όλες μαζωμένες σαν αδέλφια.
    Χαιρετισμούς
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα βιβλία...
    μόνιμες, παντοτινές συντροφιές που γίνονται και πολύτιμες άμα καταφέρουν και ρίξουν βότσαλα στη λίμνη του μυαλού μας. Και αυτά για τα οποία γίνεται λόγος παραπάνω φαίνεται πως τόχουν πετύχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 12.06
    Τώρα μόλις γυρίσαμε από την Αστόρια, συντροφιά μ' ένα ολόγιομο φεγγάρι!
    Ήρθα και τί βλέπω?
    "σημαδεμένη" την καρδιά μου... ακόμη στην ανακαίνιση της είμαι... Στράτο μου!
    Ο Γαβρίλης σου τα είπε καλύτερα.Ευχαριστώ, όμως, από ...καρδιάς.
    Φίλη πάντα, Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργος ΚαμβυσέλληςΠαρασκευή, Απριλίου 10, 2009

    Φίλε Στράτο καλησπέρα,

    Σε ευχαριστώ αδερφέ μου για την εκλεκτή θέση που διάλεξες να αποθέσεις τα «Ανασκαλέματά μου».

    Με λίγα λόγια, είπες πολλά.

    Μη ξεχνάς πως κάθε πρωί ανεβαίνω στη κορφή του βουνού, μηδέ και καπνίζω και ίντα να σου πω αντράκι μου. Τσι διαβάζω τσι 104 λέξεις μονοκοπανιά τσι παντέρμες.

    Και πάλι σε ευχαριστώ,
    φιλιά από Φωτεινή και στην Αλεξάνδρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ θερμά καλέ μου φίλε για τα καλά σου λόγια και την τρυφερή σου ματιά.
    Φιλιά στην Αλεξάνδρα και σε σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θυμάμαι,όταν ήμουνα μικρός,μου έδενε στη μέση η μάνα μου μιά ποδιά και μου έλεγε
    "Πήγαινε στα απόθερα χωράφια του κάμπου και μάζεψε τα στάχυα που έπεσαν από τις χούφτες των θεριστάδων"
    Κι'αυτό έκανα.Κι ήταν αυτά τα στάχυα πιό βαριά και καρπερά ,γι αυτό καί πεφταν από τις χούφτες των θεριστάδων.Κι όταν μάζευα πολλά τ'αλέθαμε,τα ζυμώναμε κι ήταν το πιό γλυκό καρβέλι
    Αυτό έκανες και συ Στράτο.Μάζεψες τα καρπερά στάχυα[που άλλοι ίσως δεν τα περιπιάνουν] και έκανες ενα όμορφο,ολόγλυκο καρβέλι.Και γιά να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο είναι και ο ίδιος σπορέας ,θεριστής και ζημωτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οχι απλά κάτι βιβλία! Από το μικρό απόσπασμα που μας χάρισες εδώ το "Οι στάλες που γίνανε βροχή" ακούγεται πολύ ωραίο...
    Σαν τη συνηθεια σου να υπογραμμίζεις με μολυβακι.. τις φράσεις που σου αρέσουν! Είμαισίγουρη ότι είναι ενα μικρό μικρουτσικο μολυβάκι.. Σωστά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ pylaros,

    Είπαμε, φίλε μου καλέ, πως τα χούγια (που λένε στο χωριό μου) δεν κόβονται…
    Αν επιχειρούσα να γράψω εδώ όλα όσα έχω σημειωμένα στις σελίδες των βιβλίων, θα χρειαζόμουν πολύ χώρο. Έτσι λίγο απ’ το καθένα, έστυψα και πήρα απόσταγμα πολύτιμο και συνάμα χρήσιμο που το αποθηκεύω στη σκέψη μου, να το «ρουφάω» όποτε χρειαστώ.
    Σ' ευχαριστώ πολύ για τη φιλία σου και τα γενναιόδωρά σου λόγια. Όσο για τα δικά μου, ο χρόνος θα δείξει αν κάποτε αξιωθώ (κι αξίζει) να κάνω αυτό που με παροτρύνεις.
    Να ‘σαι καλά, Γαβρίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Μαριάνθη,

    Όπως το λες, έριξαν «βότσαλα στη λίμνη του μυαλού μου» και σχηματίστηκαν οι κύκλοι που αφήνουν στην επιφάνεια της. Πάντα σε κίνηση και ζωντανοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Αστοριανή,

    Όπως κι εσείς απολαμβάνατε το ολόγιομο φεγγάρι και την ομορφιά του. Έτσι κι εγώ τα έχω δίπλα μου κι ανιχνεύω τα ιδιαίτερα και τα όμορφα των φίλων μου.
    Κι άντε βάλε τις φωνές να τελειώνουν με την ανακαίνιση της καρδιάς σου. Τη χρειαζόμαστε. Να μπούμε μέσα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Γιώργος Καμβυσέλλης,

    Πάντα κρατώ, Γιώργη μου, μια εκλεκτή θέση και για τα γραφτά σου και για σένα. Θα θυμάσαι πως και τ’ άλλα, ευλαβικά τα μάζευα και τα κρατούσα, όσο έλλειπες, και στα παρέδωσα στο αεροδρόμιο… Συνέχισε τα πρωινά ν’ ανεβαίνεις τα ράχτα και γράφε, γράφε, τα λόγια σου τα χρειαζόμαστε…
    Έχετε κι εσύ κι η Φωτεινή σου τους χαιρετισμούς και την αγάπη μας.

    Τα αισθήματα είναι αμοιβαία και το ξέρεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Μαρία Κοτοπούλη,

    Όταν, εσύ φίλη μου, καταφέρνεις και μου χαρίζεις περιπάτους παρέα με τον Παπαδιαμάντη, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σου «Χωρίς ωράριο στα όνειρα», εγώ θα πρέπει να είμαι αυτός που χρωστάει το ευχαριστώ!!!
    Και στο δηλώνω μ’ αυτά τα τρία εύγλωττα κι άφωνα θαυμαστικά (…!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Σπύρος Δαρσινός,

    Δεν θα μπορούσες, Σπύρο, να μου φέρεις καλύτερο παράδειγμα. Όντως αυτό κάνω «σταχυολογώ» απ’ τα δικά σας πονήματα. Τα αλέθω και, πίστεψέ με, το κάνω με ανιδιοτέλεια, ρομαντισμό και πάντα με καλή διάθεση, προσπαθώντας μήπως και καταφέρω να ζυμώσω τα δικά μου.

    Να ‘σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ το τέρας της «αμάθειας»,

    Κι εσύ να το απολαύσεις όσο μπορείς, καλή μου φίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ xeimwniatikhliakada,

    Όχι κάτι, αλλά ΤΑ βιβλία!
    Έχε τη σιγουριά πως όχι μόνο ακούγεται ωραίο το «Οι στάλες που γίνανε βροχή»αλλά ΚΑΙ είναι!
    Μα καλά, με παρακολουθείς; Πολύ σωστά… Έτσι είναι ένα μικρό-μικρούτσικο μολυβάκι. Μ’ αυτό υπογραμμίζω… Είσαι άπαιχτη τελικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σπύρος ΔαρσινόςΣάββατο, Απριλίου 11, 2009

    Θα ήθελα να σας πώ πως όποιος από σας θέλει να έχει ένα αντίτυπο από τις "ΣΤΑΛΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΑΝΕ ΒΡΟΧΗ"
    ευχαρίστως να του το στείλω χωρίς χρέωση.Οι στάλες της βροχής πέρνουν μόνο την ανάσα μας γιά να την κάνουνε βροχή .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Βλέπετε, φίλοι μου, πόσο γενναιόδωροι είναι οι άνθρωποι της Διασποράς; Κι ο Σπύρος το αποδεικνύει περίτρανα εδώ με την απλοχεριά του.
    Εγώ απλά στο ρόλο του μεσάζοντα με χαρά να βοηθήσω όσο μπορώ.
    Εμπρός, Λιακαδίτσα, κάνε την αρχή.

    Σπύρο, κι εγώ δεν μένει παρά να σ' ευχαριστήσω γι' αυτή την προσφορά σου.

    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στράτο ,καλέ μου φίλε
    Καλη κι ομορφη Πασχαλιά ευχομαι
    κι όλα να πάνε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ faraona,

    Και για σένα, καλή μου,
    Αναστάσιμα αισθήματα και συναισθήματα να πλημμυρίζουν πάντα την καρδιά και την ψυχή σου!!!

    Σ’ έχω χάσει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ Αστοριανή,

    Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση με τα καλύτερα φιλικά αισθήματα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Απαιχτη? xexe Μα όλοι όσοι διαβάζουμε και πίσω από τις σειρές ενός κειμένου, και δεν περνάμε τις σειρές απλή ανάγνωση , υπογραμμίζουμε με ενα τοσοδούλικο μικρό μολυβάκι...( η υπογράφουσα κατά την προσφιλή της συνήθεια, συχνά κρατάει και σημειώσεις με μικρά στρογγυλά γρμματάκια στο περιθώριο της σελίδας...
    Ευχαριστώ που με σκέφτηκες πρώτη πρώτη ,για το βιβλίο. Πραγματικά θα χαρώ να το έχω και ειδικά αφού 8α είναι από τον συγγραφέα του... Να ελπίζω και σε αφιέρωση?
    Μετά την ευγενική πρόταση σου το περιμένω με ιδιαίτερη χαρά.Αφήνω σε σένα το διαδικαστικό της ιστορίας...
    Καλό βραδάκι κι ευχαριστώ κι εσένα και τον Δαρσινό για όσα μας χαρίζει ..
    Καληνύχτα σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σπύρος ΔαρσινόςΔευτέρα, Απριλίου 13, 2009

    XEIMWNIATIKHLIAKADA
    Και βέβαια θα σας στείλω τις "ΣΤΑΛΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΑΝΕ ΒΡΟΧΗ"
    Και μάλιστα με πολύ χαρά.
    Θα τις στείλω στο κοινό μας φίλο Στράτο που είχε την καλοσύνη και να γράψει κολακευτικά λογια για το βιβλίο μας και να σας το παραδώσει διά χειρός.Ευχαριστώ και σας για το ενδιαφέρον,και ελπίζω να μην απαγοητευτήτε από το περιεχόμενο.
    Θα δήτε και μόνη σας στον πρόλογο ότι όλοι που συμμετέχουμε στο βιβλίο είμαστε μιά καλή παρέα ,από ολα τα μέρη της αμερικής , που σμίγουμε κάθε τόσο σε μιά ταβέρνα της Ν.Υ.γιά να τα πούμε και να πιούμε.Στην ταβέρνα λοιπόν "πιάστηκε"αυτό το βιβλίο.
    Διαβάζοντάς το πιέτε και σεις,αν θέλετε,ενα κρασάκι,έτσι θα παραβλέψετε και τα λαθάκια που έκανε ο απρόσεκτος εκδότης μας.
    ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Στράτο μας!

    Λίγο - πολύ, όλοι οι βιβλιόφιλοι, τις ίδιες συνήθειες κάνουμε, ως χαρακτηριστικό της "φυλής" μας, μπορείς να πεις.

    Καλό Μεγαλοβδόμαδο και καλές αναγνώσεις!

    Στέλνω ανοιξιάτικη αύρα από το Ιόνιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Όμορφη συντροφιά τα βιβλία κι ακόμα ομορφότερη αν είναι και φίλων αγαπημένων...

    Καλή Μ. εβδομάδα και καλή Ανάσταση Στράτο,
    με όποια σημασία την αισθάνεται κανείς...

    :))))))))))

    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ xeimwniatikhliakada,

    Με το «άπαιχτη» εννοούσα, ότι επειδή κι εγώ χρησιμοποιώ ένα μολυβάκι μια σταλιά, κάτι θα ξέρεις… Να που ταιριάζουμε…
    Η παραγγελία καθώς και το «διαδικαστικό» της ιστορίας είναι εν πλήρη πορεία… στα γράφει κι ο ίδιος ο Σπύρος πιο πάνω. Η παράδοση «διά χειρός» θα κανονιστεί, το κρασάκι το αφήνω σε σένα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @Σπύρος Δαρσινός,

    Μη σε νοιάζει, όλα θα γίνουν κατά επιθυμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ Dana_Semitecolo,

    Έτσι είναι Ντάνα μου, κουσούρια είναι αυτά…
    Εύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου τα όνειρά σου και οι προσδοκίες σου ν’ αναστηθούν… όπως Εκείνος!

    Σ’ ευχαριστώ για την ανοιξιάτικη Ιόνια αύρα! Πως όμως ν’ ανταποδώσω εγώ; Με Αθηναϊκό καυσαέριο; Δεν γίνεται.
    Οπότε το κάνω με δυο φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ genna,

    Ξέρω πως κι εσένα σου αρέσουν τα βιβλία και ιδίως αυτά της Ποίησης!!!

    Να ‘σαι καλά και η Ανάσταση, με την όποια σημασία της να έλθει για όλους….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ζηλευτό το κομοδίνο σου φίλε Στράτο:)
    σευχαριστώ για τα πολύτιμα ευωδιαστά ανθάκια που επέλεξες να μοιραστείς μαζί μας..

    Για την Ζωή: «Πολλές φορές παίρνουμε φόρα να μπούμε μέσα της. Κι αυτή δεν μας αφήνει. Κι όσο προσπαθούμε τόσο εκείνη στρίβει το πρόσωπό της αλλού. Κι εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να την αγκαλιάσουμε. Φαίνεται όμως ότι αυτή θέλει πρώτα να ερωτευτούμε…»

    Καλή Ανασταση σου ευχομαι..
    Ομορφες στιγμές να ζήσεις κοντά σε αυτούς που αγαπάς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τις καλύτερες ευχές μου για ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ & ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σε σένα και στους ανθρώπους που αγαπάς...
    Να είσαι καλά Στράτο/βιβλιοφάγε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @ σταγόνα,

    Έχω αυτό το ελάττωμα να μοιράζομαι με τους ανθρώπους που αγαπώ, όπως κι εσύ άλλωστε, μερικά πράγματα. Και χαίρομαι που τουλάχιστον σου έφτασαν ευωδιαστά. Να φανταστείς πως τα έχω τόσο καιρό στο κομοδίνο μου κι ευτυχώς, την ευωδιά τους δεν την έχασαν…
    Ο Σπύρος Δαρσινός το έγραψε αυτό για την Ποίηση. Εσύ το άλλαξες και το ‘κανες για τη ζωή κι έχεις δίκιο γιατί η ποίηση είναι η αρχή του μεγάλου ονείρου μας και το τέλος του μικρού μας ταξιδιού... όπως και η ΖΩΗ!!!

    Εύχομαι κι εγώ όπως τούτες οι άγιες μέρες των Παθών και της Ανάστασης, μέρες πασχαλινές και αναστάσιμες, να απαλύνουν τις καρδιές των ανθρώπων!

    Καλή Ανάσταση, Σταγονίτσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ Eva F.,

    Οι ευχές μου και για σένα Εύα μου, να περάσεις όσο καλά μπορείς και γίνεται.

    Καλό Πάσχα και με το καλό να έχουμε μαζί με την Ανάσταση Εκείνου και την δική μας. Αυτή που προσδοκάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Είσαι ένας κούκλος έτσι αγαπητικά που παρουσιάζεις τα βιβλία των φίλων σου.
    Ελαβα και τις ευχές σου σε λιλά γερμένη καλλιγραφική μορφή.
    Κι αναταποδίδω απο την καρδιά, νάστε όλοι σας καλά να χαίρεστε ο ένας τον άλλον.
    Καλή Ανάσταση γλυκέ μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @ Ιουστίνη Φραγκούλη,

    Έγραφα σε φίλο μου πως κάθε τι που κάνω, με την καρδιά μου το κάνω. Όλα, Ιουστίνη μου, με την καρδιά μου τα ξεκινάω και τ' αποτελειώνω πάλι με την καρδιά. Με ανιδιοτέλεια, ρομαντισμό και πάντα με καλή διάθεση.

    Οι ευχές μου είναι από πολύ μέσα μου και το ξέρεις...

    Καλή Ανάσταση και σε σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @ xeimwniatikhliakada,Τέτοια ώρα που το βλέπω με Καλησπέρα σου απαντώ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @ JK O SKOYTZAKOS,Σ’ ευχαριστώ φίλε μου! Αναζητούσα χτες το μέιλ σου να σου στείλω τις δικές μου προσωπικές ευχές, αλλά μάταια.
    «Αναστάσιμα αισθήματα και συναισθήματα να πλημμυρίζουν την καρδιά
    και την ψυχή σου»!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Το σαλκίμι άνθισε στον Μόλυβο !
    Καλό Πάσχα , Καλή Ανάσταση Στράτο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @ ANKYR,Αντωνάκη, γιατί με κάνεις και θλίβομαι, μέρες που 'ναι;
    Το έχω στα μάτια μου...

    Ανταποδίδω τις ευχές με αναστάσιμα αισθήματα. Να περάσεις θαυμάσια με τους δικούς σου.
    Α, και θυμήσου τις κούνιες στα πλατανάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!