Είναι φίλος, «παρεΐστικος», με θαυμάσια και ζηλευτή αίσθηση του χιούμορ! Έχει όμως ένα κουσούρι: Καθημερινά "χάνεται" στο ψάρεμα αλλά δεν ξέρουμε τι πιάνει κι όπως όλοι οι ψαράδες… καυχιέται… Τα ωραία του είναι πολλά! Ιδίως το "γενάκι" που άφησε τώρα τελευταία και του πάει... Του αρέσει να απολαμβάνει τα ουζάκια του στο λιμάνι, αλλά και σε ποιον δεν αρέσει, θα μου πείτε. Έγινε από καλοκαιρινός επισκέπτης, καλοκαιρινός κάτοικος αλλά και εραστής της Μήθυμνας. Ήταν και η καταγωγή του «έταιρου ήμισυ» από εκεί, βλέπετε, οπότε αγκυροβόλησε στο απάγγειο της και στην ομορφιά της που τη γεύεται κάθε καλοκαίρι και όχι μόνο. Έχει όμως και κάτι στιγμές, που μια μούσα, αυτή της ποίησης ντε, τον επισκέπτεται –είναι κι αυτό το περιβάλλον του τόπου μας που εμπνέει μεταβάλλοντας τότε την αγάπη σε απρόσμενη έκφραση δημιουργίας– και τότε σκαρώνει κάτι στίχους, απ’ αυτούς τους «χειροποίητους» που δεν τους συναντάς και πολύ συχνά στις μέρες μας… Γίνεται έτσι ο ποιητής του εαυτού του!
Με φώναξε προχτές ιδιαίτερα να μου διαβάσει, συγκινημένος, ένα απ’ αυτά. Μήθυμνα ο τίτλος του! Του είπα τότε: αυτό έχει μια θέση κάπου και… μου το χάρισε! Κι αφού μου το χάρισε έχω το δικαίωμα να το κάνω ό,τι θέλω. Εν τω μεταξύ είναι από τους ανθρώπους που γίνονται εύκολα δικοί σου άνθρωποι, που η τύχη το 'θελε και τους συνάντησες δεν τους αναζήτησες...
Με φώναξε προχτές ιδιαίτερα να μου διαβάσει, συγκινημένος, ένα απ’ αυτά. Μήθυμνα ο τίτλος του! Του είπα τότε: αυτό έχει μια θέση κάπου και… μου το χάρισε! Κι αφού μου το χάρισε έχω το δικαίωμα να το κάνω ό,τι θέλω. Εν τω μεταξύ είναι από τους ανθρώπους που γίνονται εύκολα δικοί σου άνθρωποι, που η τύχη το 'θελε και τους συνάντησες δεν τους αναζήτησες...
Συμφωνείς Τιοντόρ; Α, ναι Θοδωρής Μεσσηνέζης κατ’ όνομα και στην ελληνική!
.
Ελπίζω να συμφωνείς τελικά Θόδωρε, να μοιραστώ το ποίημά σου και με άλλους φίλους εδώ. Αλλά τι ρωτάω τώρα, αφού να... το βάζω παρακάτω.
.
Μ Η Θ Υ Μ Ν Α
Τι κι αν δεν έχω γεννηθεί στα χώματά σου;
Τι κι αν δεν έπαιξα στα καλντερίμια σου παιδί;
Σ' αγάπησα και λαχταρώ να βρίσκομαι κοντά σου
ως να ’ρθει η τελευταία μου στιγμή.
Ήταν ηλιοβασίλεμα όταν σε πρωτοείδα,
καθώς ερχόμουν απ' του δρόμου τη στροφή.
Τι ομορφιά, στεφανωμένη μ' ηλιαχτίδα
από τον ήλιο πριν καλά καλά χαθεί !
Κι όταν περπάτησα τα στενοσόκακά σου
και μ' έλουσε η ευωδιά των σαλκιμιών
και τ' άρωμα απ' τα πολύχρωμα τα νυχτολούλουδά σου,
είπα: Εδώ θα ’πρεπε να’ ναι τ' αραξοβόλι των Θεών.
Εδώ αντίκρισα την ομορφιά και τη γαλήνη
αδερφωμένες σε μια εικόνα αρμονική,
λες κι οι Θεοί το ’θελαν έτσι να γίνει
για να σκλαβώνει των ανθρώπων τη ψυχή.
ΜΗΘΥΜΝΑ, είπανε από τότε τ' όνομά σου,
σαν της μορφοπριγκίπισσας που έζησε εκεί.
Και σήμερα, αυτή την ομορφιά σου
Τι κι αν δεν έχω γεννηθεί στα χώματά σου;
Τι κι αν δεν έπαιξα στα καλντερίμια σου παιδί;
Σ' αγάπησα και λαχταρώ να βρίσκομαι κοντά σου
ως να ’ρθει η τελευταία μου στιγμή.
Ήταν ηλιοβασίλεμα όταν σε πρωτοείδα,
καθώς ερχόμουν απ' του δρόμου τη στροφή.
Τι ομορφιά, στεφανωμένη μ' ηλιαχτίδα
από τον ήλιο πριν καλά καλά χαθεί !
Κι όταν περπάτησα τα στενοσόκακά σου
και μ' έλουσε η ευωδιά των σαλκιμιών
και τ' άρωμα απ' τα πολύχρωμα τα νυχτολούλουδά σου,
είπα: Εδώ θα ’πρεπε να’ ναι τ' αραξοβόλι των Θεών.
Εδώ αντίκρισα την ομορφιά και τη γαλήνη
αδερφωμένες σε μια εικόνα αρμονική,
λες κι οι Θεοί το ’θελαν έτσι να γίνει
για να σκλαβώνει των ανθρώπων τη ψυχή.
ΜΗΘΥΜΝΑ, είπανε από τότε τ' όνομά σου,
σαν της μορφοπριγκίπισσας που έζησε εκεί.
Και σήμερα, αυτή την ομορφιά σου
θα την εζήλευε α κ ό μ α και Αυτή.
.
Μηθυμναίος
Θόδωρε, μου διέφυγε να σου πω πως τα "πνευματικά δικαιώματα" θα στα χρωστάω φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ αν θέλεις τα κανονίζουμε με τα ούζα το καλοκαίρι...
Όμορφη αναφορά σου για την Μήθυμνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρέπει να την αγαπάς πολύ...
Σε ζηλεύω, που ζεις σ΄ένα τόσο όμορφο μέρος...
Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα.
"Εδώ θα ’πρεπε να’ ναι τ' αραξοβόλι των Θεών."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμ ειναι... δεν ειναι?
Εγω ετσι λέω...
Θείος τόπος.
πολυ ομορφο το ποιημα!
φιλια
Τόχει ο Θίο, τόχει! Τα λέει περίκαλα για το Μόλυβό σου, για το Μόλυβό μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε και καλές ψαριές!!!
(σαλκιμιών)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και το τραγούδι σου που ακούω, για τη μήθυμνα-μόλυβο,
όλα αυτά με μεταφέρουν σε μια ρομαντική εξωπραγματική ατμόσφαιρα που για εμάς, μόνο εσύ γνωρίζεις.
χαιρετισμούς φίλε,
Α! επί τη ευκαιρία τι εννοεί η λέξη "σαλκιμιών;"
Γαβριήλ
Όμορφο "ψάρεμα" της ρίμας και της έμπνευσης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί άλλο να περιμένει κανείς από ένα πανέμορφο νησί;
Ποίηση, ποίηση, ποίηση
και χαρούμενη (ν)τοπολαλιά.
...Μου θύμισε να πάω για... σαρδέλλες!
Γεια-χαρά σας,
Υιώτα, ΝΥ
Έχουν χάρισμα όσοι μπορούν να μετατρέψουν τις εικόνες και τα αρώματα σε τόσο όμορφες λέξεις … και ίσως το μεγαλύτερο χάρισμα του Θοδωρή να είναι η γενναιοδωρία που του δημιούργησε την ανάγκη να σου χαρίσει το ποίημα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ‘γω λατρεύω το τόπο μου … και όταν βρίσκομαι εκεί … εκφράζω τις εικόνες και τα αρώματα … με νότες παιγμένες με πιο πολύ πάθος απ’ ότι συνηθίζω όταν δουλεύω … ο καθένας με τον τρόπο του. Πρέπει να επισκεφτώ επιτέλους το νησί σας !!!
@ Eva F.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα, αν πρόσεξες καλά, δεν είναι δικό μου αλλά του κ. Θόδωρου Μεσσηνέζη ο οποίος, όντως εραστής της Μήθυμνας, έγραψε αυτούς τους στίχους για να τους αφιερώσει στον τόπο μας, που φυσικά και οι δυο όχι μόνο αγαπάμε αλλά λατρεύουμε!
Και για να μη ζηλεύεις κανόνισε να έρθεις ένα ταξιδάκι το καλοκαίρι να τον γνωρίσεις, στο συνιστώ!!!
@ faraona,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα λοιπόν που συμφωνούμε, Faraona… Είναι!
Αν και ξέρω πως κι ο δικός σου παράδεισος εκεί είναι από τα πολύ ωραία μέρη της πατρίδας μας!
Τη γνώμη σου για το ποίημα θα την μεταφέρω στον κύριο Μεσσηνέζη.
Για την ώρα σ’ ευχαριστώ εκ μέρους του.
Φιλιά κι από μένα
@ Ιουστίνη Φραγκούλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόχει ο αθεόφοβος ο Θίο… Βρε, γλυκό μου Ιουστινάκι, Θόδωρος είναι τ’ όνομά του κι έχει χρόνια τώρα που είναι ξετρελαμένος με το Μόλυβό ΜΑΣ!!!
Όσο για τις καλές ψαριές που εύχεσαι θα πρέπει να το ελέγξω… Ξέρεις πως είναι οι ερασιτέχνες ψαράδες…
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Γαβρίλη, θ’ αρχίσω με την απορία σου: Λοιπόν «σαλκίμι» είναι η επωνυμία του αναρριχόμενου φυτού «γλυσίνα». Στη Μήθυμνα, εδώ και 200 χρόνια, σκεπάζει τους δυο δρόμους της αγοράς. Την άνοιξη ανθίζει με τα υπέροχα μενεξελί λουλούδια του, ίδια τσαμπιά σταφύλια. Δίνει ένα μαγευτικό θέαμα και χρώμα, εκτός από την ευεργετική σκιά του. Θα το δεις σε μια από τις κινούμενες φωτογραφίες μου, στη δεξιά πλευρά του blog μου.
Αυτή την ομορφιά δεν την γνωρίζω μόνο εγώ αλλά και οι επισκέπτες του χωριού μου. Αλλά και όλοι εσείς οι φίλοι μου και οι αναγνώστες τούτου του blog.
@ Αστοριανή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ Υιώτα, και δεν θέλω να φανεί εγωιστικό αυτό που θα σου πω, το ξέρεις πολύ καλά άλλωστε, μιας κι έχεις ασχοληθεί με την προ-γιαγιά μας τη Σαπφώ, πως αυτός ο τόπος που ενώ έχει λησμονηθεί από τους πολιτικούς, ευνοήθηκε από τους θεούς των Μουσών! Οπότε ναι, ΠΟΙΗΣΗ!!!
Και η ντοπιολαλιά του έχει κι αυτή ακόμη μια ιδιαίτερη ομορφιά!
Α, και μη ξεχάσεις μαζί με τις σαρδέλες κι ένα μπουκάλι ούζο. Ό,τι καλύτερο!!!
@ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ο στίχος του κ. Μεσσηνέζη κινείται σε χαμηλούς τόνους, έχει κατορθώσει να μετατρέψει τις εικόνες που έχουν χαραχτεί μέσα του σε λέξεις. Πράγματι με μια απαλοσύνη και τρυφερότητα.
Υποθέτω πως το ποίημα το έγραψε για ’κείνον μα θεώρησε πως μοιράζοντάς το μαζί μου εξωτερίκευε κάποια συναισθήματα που είχε κρυμμένα, ίσως, μέσα του…
Απ’ ότι μου είπατε σε προηγούμενο σχόλιό σας υπηρετείται την τέχνη της μουσικής και φαντάζομαι ότι έτσι ακριβώς είναι ο καθένας έχει τον τρόπο του να εκφράζεται.
Συμφωνώ μαζί σας. Θα σας περιμένουμε να μας επισκεφτείτε.
Ασφαλώς και κατάλαβα ότι το ποίημα είναι του κ. Θόδωρου Μεσσηνέζη και είναι υπέροχο.... απλά αναφέρθηκα σε σένα αποκλειστικά μιάς και είσαι ο σπιτονοικοκύρης....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά και οι δυό σας και ευχαριστώ για την πρόσκληση...
Συνεχίζω να λέω....ζηλεύω...
Καλό βράδυ.
Τι να πει κανείς και για την εικόνα του τοπίου!Προσωπικά έλαμψε η ματιά μου όταν την αντίκρισα.Ήταν σα να με έβλεπα από τη μια να κατηφορίζω το πλακόστρωτο για το λιμάνι μα κι από την άλλη να κάθομαι στο πεζούλι για μια φωτογραφία με το μαγευτικό φόντο. Κι όχι μόνο καλοκαίρι, μα και χειμώνα καιρό σαν έτυχε να βρεθώ στο νησί και να πεταχτώ μια βόλτα στο Μόλυβο.Λατρεύω αυτή το σημείο. Το κρατώ και στο προσωπικό μου άλπουμ έτσι για να το βλέπω και να φωτίζεται η ματιά μου σα θαμαι μακριά. Να σαν απόψε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω το φίλο σου! Η Κρήτη είναι τόσο όμορφο μέρος που ο φίλος σου δεν είναι ο μοναδικός επισκεπτης που τον κέρδισε το νησί σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού στο χάρισε είναι δικό σου πια! Και πολύ καλά έκανες και το χάρισες κι εσύ με τη σειρά σου, σε μας! Ευχαριστούμε και για αυτό αλλά και για το όμορφο κείμενο!
Καληνύχτα με εικόνες από αμυγδαλιές !
Τους χαιρετισμούς στον Θόδωρο. Αλήθειες λέει. Ξέρω ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν στο Μόλυβό μας, αλλά η ψυχή τους θα είναι εκεί. Τον αντίκρυσαν καθώς έστριβε ο δρόμος από την Πέτρα και αναφώνησαν εκείνο το ααααα... που θα τους συνοδεύει ή θα τους κατατρέχει. Μου λειψες Μηθυμναιες μου και εσύ και το νησί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει ο "άλλος": "Ξέρω ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν στο Μόλυβό μας, αλλά η ψυχή τους θα είναι εκεί".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ εγώ που δεν έχω πατήσει καν το πόδι μου εκεί, αλλά η ψυχή μου είναι εκεί;
Μέσα από το μπλογκ σου Στράτο μου,τα λόγια σου και τις εικόνες σου, που μ'έχεις ξεναγήσει.
Μα που θα πάει; Το κλείσαμε το ουζάκι με τη Δημητρούλα τη Πασχ(π)αλίτσα. Είπε θα'σαι και συ εκεί Στράτο. Και ω τι σύμπτωση! Το τραγούδι που ακούγεται στον πλέιέρ σου, είναι αυτό που της αφιέρωσα εχθές νομίζω, στην ανάρτηση αυτή που μου έλεγε για το πιο πάνω αναφερόμενο ουζάκι!
'Ομορφο το ποίημα του φίλου σου! Ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας.
@ Eva F.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν Εύα, την πρόσκληση την έχεις. Άσε τις ζήλιες και πάρε την απόφαση. Τι νομίζεις το καλοκαίρι είναι δυο βήματα…
Θα είναι κι ο Θόδωρος, θα του θυμίσουμε το ποίημα, θα μας φέρει και κανα ψάρι, άσε που τα ούζα είναι σίγουρα!
@ Μαριάνθη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφες εικόνες μας δίνεις κι εσύ Μαριάνθη με τα λόγια σου. Μου το έχεις, εξ’ άλλου αποδείξει. Καλά κάνεις και περνάς κι από εδώ έτσι ώστε να σου κρατάω, όσο μπορώ, ανοιχτό τούτο το παράθυρο μαζί με το προσωπικό σου άλμπουμ ώστε να σου κρατάνε τη ματιά σου μ’ αυτό το φως που χρειάζεται. Που χρειαζόμαστε…
«Μαριάνθη» το όνομα της αξιολάτρευτης μητέρας μου αλλά και της κόρης μου!
@ xeimwniatikhliakada,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου φίλη, Λέσβος μάλλον θα ήθελες να πεις. Αναμφισβήτητη, δίχως άλλο, και η ομορφιά της Κρήτης!
Μα, αν το κρατούσα μόνο για μένα το ποίημα, τότε πως θα γνωρίζατε τον Θόδωρο που, πίστεψέ με, κι εκείνος τρελαίνεται με τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Εγώ τις θαύμασα στο ποστ σου!
Να ‘σαι καλά και σ’ ευχαριστώ!
@ Ο άλλος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε τι έκπληξη!!! Πράγματι έχουμε χαθεί. Μα να που ξανάρθες… Σ’ ευχαριστώ!
Εκείνο «το ααααα» όπως λες από πόσα στόματα έχει βγει… αμέτρητα!!!
Και είναι έτσι, ανεπανάληπτη εικόνα.
Κοίτα να μην χάνεσαι, βρε Άλλε! Θα περάσω για κέρασμα.
Να ‘σαι καλά.
@ Ανασαιμιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη χαρά, μη πω και τιμή, που μαζί με τη Δημητρούλα παρέα θα σε γυρίσουμε να γνωρίσεις τη Μήθυμνα (Μόλυβο) κι άμα κουραστείς θα καθίσουμε να τα πιούμε τα ουζάκια, που θα πάει.
Μετά θα πάμε και στο Μανταμάδο, τον τόπο της Δημητρούλας, μη σε νοιάζει…
Το τραγούδι τούτο «Από τη Πέτρα ως το Μόλυβο» είναι του Παντελή Θαλασινού σε στίχους του ακριβού μου φίλου Χρυσόστομου Γελαγώτη από τη γειτονική μας Πέτρα. Τρυφερός κι ευαίσθητος ποιητής κι εκείνος.
Έχεις τα φιλιά και την αγάπη μου!
Αχ, αυτή η "μορφοπριγκίπισσα"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου άρεσε, Γλαρένια μου;
Η Μήθυμνα η "μορφοπριγκίπισσα" κόρη του Μάκαρα και μικρή μας πατρίδα.
Φιλιά κι απ' εδώ!!!
Παρόραμα! Ο δαιμονας του πληκτρολογίου .. Ελπίζω να μη με παραξήγησες .. και ευχαριστώ που με δόρθωσες για την αφηρημάδα μου! και σου χαρίζω κλαδάκι ανθισμένο αντί του ποιηματος σου ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλα και να μας ταξιδευεις πάντα στα μέρη σου! :-)
@ xeimwniatikhliakada,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Θεού, δεν έχω λόγους να σε παρεξηγήσω. Το κατάλαβα πως δίχως να το θέλεις έκανες ένα πολύ μικρό λαθάκι... Οπότε αθώα η παρατήρησή μου.
Υποθέτω πως το κλαράκι που μου χαρίζεις θα είναι αμυγδαλιάς!!!
Καλοδεχούμενο κι ευχαριστώ!
Να 'σαι καλά κι εσύ!
Κύριε Μηθυμναιε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιτρέψτε με να σας ρωτήσω κάτι. Ποιος έχασε το μούσι και το βρήκε ο φίλτατος Θοδωρής; Ξερόμαστε απ’ τα σχολικά μας χρόνια, μα ποτές δεν φύτρωναν......τρίχες στο συμπαθητικό του face (για να μην το πω στα μυτιληνιά "μούτρο").
Συμφωνώ όμως μαζί σας, για το ότι είναι κι’ ήταν απ’ τα μικράτα του- λάτρης κ ά θ ε ωραίου, πηγαίος στιχουργός,
και παρεΐστικος γλεντζές. Γι’ αυτό κι αποζητούσαμε όλοι μας τη συντροφιά του και θαυμάζαμε το ποιητικό του τάλαντο.
Όσο για το ψαρά το ‘χω ακουστά. Εμένα πάντως, στη τελευταία μας συνάντηση, με τάισε κροατικά. Για ψαρικό έλεγε, πως θα μας περιμένει ο Μανώλης στη Ταβέρνα της Εφταλούς. Τώρα βγάλτε άπατοι σας το συμπέρασμα!
Χαιρετισμούς από Γερμάνια.
@ Δημήτρης Κεφαλίδης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη, κύριε Κεφαλίδη, το σχόλιό σας για το Θοδωρή! Άρα ο άνθρωπος από μικρός ήταν γλεντζές, χωρατατζής και είχε το τάλαντο να σκαρώνει ποιήματα.
Λοιπόν αφού κι εσείς έχετε ακουστά για τα ψαρέματά του κι αφού «ξερόσαστε» από τα σχολικά κι αξέχαστα χρόνια σας, φέτος το καλοκαίρι θα πρέπει να μας αποδείξει του λόγου το αληθές. Θα συναντηθούμε, που λέτε στη Μήθυμνα οπότε θα πάμε τα ψάρια στου Μανώλη στην Εφταλού, να μας τα φτιάξει… Α, και τα ούζα δικά μου!!!