«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

28 Νοε 2025

Εικόνες ενός απεχόμενου Νοέμβρη

Κι ενώ ο Νοέμβρης οδεύει δείχνοντας το τέλος μιας εποχής, έξω η φύση δεν σταματάει να μας εκπλήσσει με τις άπειρες αποχρώσεις των φθινοπωρινών φύλλων. Πεσμένα φύλλα αγκαλιά με το νωπό χώμα παίζουν το παιχνίδι της φθοράς. Μιας όμορφης φθοράς! Κι είναι τότε που, μες στη γλυκιά μελαγχολία, αναδύεται στα μάτια μας και στις αισθήσεις μας ένας καμβάς από κόκκινα, κίτρινα, καφετιά φύλλα που μας κάνει να χαιρόμαστε μέσα στη μέθη τόσων χρωμάτων.

«Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι».  Α. Καμύ  



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!