Τώρα που άνθισαν οι αμυγδαλιές, κάθε φορά που τις αντικρίζω διάσπαρτες
στους δρόμους της πόλης –ψηφίδες ομορφιάς μέσα σ’ έναν γκρίζο κόσμο– με
κυριεύει ένα αίσθημα χαράς. Τις παρατηρώ, τις θαυμάζω κι αφήνω τη ματιά μου
καρφωμένη πάνω τους. Πόσες στιγμές, πόσες ασήμαντες
λεπτομέρειες χάνουμε, αλήθεια, με μια φευγαλέα ματιά… Κάτι τέτοια, απλά τα λογαριάζω και τα προσθέτω στις μικρές χαρές της ζωής μου. Αυτές οι
πρόσκαιρες μικρές χαρές –δεν είναι και
πολλές πλέον– είναι το καύσιμο που διαμορφώνει τη διάθεσή μου. Τις
χρειάζομαι.
Την ίδια αίσθηση νιώθω, όταν πιάνω να γράφω κι άξαφνα ο ειρμός της
σκέψης και της γραφής μου σκοντάφτει σε μια λέξη που χάνεται προς στιγμήν μες
στο μυαλό μου, και δεν μ’ αφήνει να συνεχίσω. Μου συμβαίνει συχνά, τι να κάνω…
Κι είναι τότε, στην απόγνωσή και την αγωνία μου, που καταφεύγω, «εισβάλω»
κυριολεκτικά για να βρω τη λύση στο χάρτινο κόσμο μου.
Σ’
αυτόν τον κόσμο –βρίσκονται και με περιμένουν– οι σημειώσεις μου, εκεί χάνομαι.
«Σημειώσεις επί παντός». Εκεί, πάνω σε αδέσποτα χαρτάκια, σε περιθώρια τετραδίων,
σε υπογραμμισμένες παραγράφους βιβλίων, σ’ ό,τι τέλος πάντων έβρισκα πρόχειρο
μπροστά μου, σημείωνα και κρατούσα
τότε και φυσικά συνεχίζω να το κάνω ακόμη. Ξεφυλλίζοντάς τες, βυθίζομαι στο
σύμπαν τους, στον ανεκτίμητο θησαυρό μου, στις μικρές χαρές μου...
Στράτο μου... δεν ξέρω ποιος δρόμος με έφερε εδώ... θέλω όμως να ξέρεις ότι πάντα σε σκέφτομαι με νοσταλγία και σου στέλνω ευχές για ότι το καλύτερο. Μια αγκαλιά σου στέλνω από το Molkom Karlstad Σουηδία. Ακούω και στο αφήνω εδώ... https://youtu.be/M_2_hZNhH2s?si=oSm-cQjNz9uza9VW
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινήθηκα που βλέπω το σχόλιο με την αγαπημένη μου φωτό και το όνομά μου μετά από τόσα χρόνια... Καλό σου βράδυ
ΔιαγραφήΑπίστευτο.... μου είχες αφιερώσει τόσα όμορφα όπως κι εγώ... μετά με άρπαξαν θύελλες που κράτησαν δυστυχώς μέχρι έναν χρόνο πριν... Τώρα αρχίζω να συνέρχομαι και σε λίγο ελπίζω να φύγω για Γρανάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφή24 Οκτ 2008
Κυκλάμινα του βουνού για... το «Κυκλάμινο του βουνού»
.
Χτες περπατώντας στις πλαγιές του Υμηττού συνάντησα στο διάβα μου χιλιάδες μωβ πινελιές να ξεπηδάνε γύρω μου. Κυκλάμινα, αναφώνησα! Κι αμέσως μου ήρθε στο νου το δικό μας «Κυκλάμινο του βουνού».
Γύρισα σπίτι πήρα την φωτογραφική μηχανή και έβγαλα μερικές να τις χαρίσω σ’ εκείνη αλλά και σε σας αγαπημένοι μου φίλοι.
.
* Το μουσικό κομμάτι που ακούτε, αφιερωμένο εξαιρετικά στη... Mareld
Αγαπημένη μου Mareld, καλή μου Μαρινέττα της Σουηδίας, κάποιες φορές αναφέρομαι στις συμπτώσεις της ζωής και να που σήμερα μια από τις τόσες φανερώθηκε μπροστά μου. Τούτες τις μέρες, δεν ξέρω το λόγο, σ’ έφερα στο νου μου. Και να εσύ εμφανίστηκες δια μέσου του «μέσου» που συναντιόμασταν κάποτε όταν τα μπλογκς ήταν στις δόξες τους, τώρα ξεχασμένα όπως κι εμείς…
ΔιαγραφήΜάλλον έκανες «επιδρομή» στις αναρτήσεις μου, στις πολύ παλιές γιατί σ’ αυτές αναφέρεσαι.
Μιλάς για θύελλες, όλοι περνά από τέτοιες και μακάρι να τις ξεπερνάμε πάντα και ν’ αφήνουμε, έστω ένα «γεια» σε γνωστούς και φίλους που όσο περνάνε τα χρόνια φθίνουν… Τι να κάνουμε έτσι τα φέρνει η ζωή.
Άκουσα τον Πάκο με τη μαγική του κιθάρα και διάβασα ότι ετοιμάζεις ταξίδι για τη Γρανάδα και τους τσιγγάνους σου. Εύχομαι να πάς καλή μου φίλη και να περάσεις καλά.
Πολύ τα χάρηκα τα σχόλιά σου, πίστεψέ με! Δεν θα σου αφιερώσω κάποιο μουσικό κομμάτι ανταποδοτικό αλλά την καλύτερη ευχή, κοπέλα μου: να έχουμε ΥΓΕΙΑ! Όλα τα άλλα τα κουμαντάρουμε.
Σ’ ευχαριστώ για την απρόσμενη επίσκεψη για τα λόγια σου, για το τραγούδι και για τη διάθεσή σου! Να σαι καλά!