«Είμαι πάρα πολλά για να μην είμαι τίποτα και πολύ λίγος για να είμαι κάτι»… * * * * * «Ψάχνω να βρω λέξεις… που να "αγγίζουν" κι αγγίγματα που να μιλούν»…

24 Αυγ 2020

Venezuela, un país para querer!

             Ως ένας ανυποψίαστος έφηβος τότε –μιλάω για πολλά χρόνια πίσω– έφτασα στη μακρινή κι εξωτική Βενεζουέλα ανακαλύπτοντας έναν άγνωστο κόσμο. Ήταν φυσικό και επόμενο να έρθω αντιμέτωπος με τη νέα μου καθημερινότητα, με τα όσα συνέβαιναν, τα θετικά και τα αρνητικά εκείνης της χώρας. Εκείνου του του κόσμου. Τα δέχτηκα, τα αφομοίωσα. Έγινε ο τόπος μου όπου βλάστησαν τα εφηβικά μου χρόνια όπου, σε μια αφθονία δίχως τέλος, άρχισα να ξεφυλλίζω τα φλογερά όνειρα της νιότης μου. 


Αν έχεις ζήσει νέος, στη Βενεζουέλα εκείνων των χρόνων, οτιδήποτε κι αν κάνεις στο υπόλοιπο της ζωής σου, εκείνη θα παραμένει μαζί σου, στη σκέψη σου, στην καθημερινότητά σου, στον τρόπο ζωής σου, στα λόγια σου, στη νοσταλγία σου! Πώς το καταφέρνει και πως γίνεται αυτό, πιστέψτε με, δεν το έχω εξηγήσει ακόμη. Απάντηση αδυνατώ να δώσω. Ωστόσο –εγκαρδίως και ειλικρινώς– θα πω πως δεν σταμάτησα να την ευγνωμονώ για όσα μου χάρισε και όσα μου δίδαξε στη ζωή.

Εν τω μεταξύ, ας μην το ξεχνάμε, είχα αφήσει πίσω την Ελλάδα, την πατρίδα που με γέννησε και μ' ανάστησε και ήταν επόμενο η καρδιά μου να περιφερόταν και γύρω από αυτήν. Όπου κι αν πήγαινα, όπου κι αν στεκόμουνα, ό,τι κι αν έκανα, η Ελλάδα ήταν μέσα μου. Παρούσα! Τη μύριζα, την άγγιζα την οραματιζόμουν κι όσο έμπαινε μέσα μου τόσο περισσότερο παθιαζόμουν. Το όνομά της και μόνο έφερνε ολόγυρά μου το φως της, το γαλάζιο της, το λεπταίσθητο θρόισμα του αγέρα και της αύρας της. Όλα τα κρατούσα επάνω μου, όπως θα κρατούσα στα χείλη μου, ένα κλωνάρι γιασεμί ή βασιλικό κι είχα την ευωδιά τους.

Η ζωή μας, βλέπετε, είναι καμωμένη από καιρούς και χρόνια που, από τη μία στιγμή στην άλλη, όσο μεγαλώνουμε τόσο μας ξεσηκώνουν. Η δική μου ξετυλίχτηκε πάνω σε δυο παράλληλους κόσμους, σε δυο παράλληλες διαδρομές. Σε δυο παράλληλες ράγες τρένου κύλησε το ταξίδι της ζωής μου. 

Ήταν άλλες εποχές τότε, πιο ισορροπημένες, δεν αντιλέγω. Τώρα έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα. Γενικά. Πέρα από τις δυσκολίες που ζει τώρα και ανεξάρτητα από το πόσο απαισιόδοξη μπορεί να δείχνει, δεν παύει να είναι και να παραμένει για όλους την έζησαν αξέχαστη! 

Επιμύθιο:

Κανένα μέρος του κόσμου δεν αξίζει, άμα δεν βάλεις μέσα στην ιστορία σου τους ανθρώπους του, τα αισθήματα, τα γεγονότα που έζησες και κάθε φορά, ανακαλώντας τα στη μνήμη, ξεπηδούν και σωριάζονται σαν φωτογραφίες που αρνούνται να ξεθωριάσουν. Αυτά έζησα, μου ανήκουν, είναι η ζωή που έχω να θυμάμαι. Γι’ αυτό κι εγώ επανέρχομαι συχνά και σας παιδεύω… Γιατί κοιτάζοντας πίσω όλα αυτά τα χρόνια μου φαίνονται τα πιο ωραία! Γι’ αυτό θα την λατρεύω και θα την λατρεύω εσαεί, είτε αυθόρμητα είτε το πιθανότερο– νοσταλγώντας την! Επειδή υπήρξε και επειδή η ξενιτιά την έκανε δεύτερη πατρίδα μου.

6 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίο, και μέσα στην πραγματικότητα. Όσοι έχουμε ζήσει χρόνια δημιουργικά σε άλλες χώρες, επιβεβαιώνουμε τα συναισθήματα: οι άνθρωποι, τα γεγονότα, οι περιστάσεις είναι μέρος της μεγάλης εικόνας που κρατούμε μέσα μας για μια ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σκεφτείς Στράτο, πως εγώ έζησα στην Γερμανία τα πολύ παιδικά μου χρόνια, 4 πριν να ξεκινήσω το σχολείο εδώ στην Ελλάδα φυσικά, κι έχω άπειρες μνήμες και απίστευτη νοσταλγία για τους ανθρώπους που πέρασα σαν παιδάκι από τη ζωή τους αλλά το τρυφερό είτε σκληρό στίγμα που άφησαν στην δική μου ζωή.

    Γίνεται να μην θυμάσαι;
    Γίνεται να μην έχεις δυό πατρίδες; Όταν μάλιστα είναι και οι δυό τόσο όμορφες;
    Ολόκληρη ζωή πέρασες εκεί, την αγάπησες και σε αγάπησε!
    Και οι αγάπες δεν ξεχνιούνται. Εκτιμάμαι που μας δόθηκαν και τις ζήσαμε Στράτο, μόνο ευγνωμοσύνη.

    Σου στέλνω την καλησπέρα μου
    και τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οπως πάντα πλούσιος και συναισθηματικά φορτισμένος ο λόγος σου Στράτο ,με συγκίνησε γιατί μπορώ να κατανοήσω κι ας μην έχω ζήσει αυτό το "διχασμό".
    Ολη μας η πορεία όπου και αν διανύθηκε μας έκανε αυτό που είμαστε σήμερα και γι αυτό είμαστε ευγνώμονες.Πόσο μάλλον οταν πλουτίστηκε και απο μία άλλη κουλτούρα και δέθηκε με αναμνήσεις, μυρωδιές, γεύσεις, ανθρώπους ...πώς να ξεχαστεί και να έρθει δεύτερη!!!καλό υπόλοιπο Καλοκαιριού και ας ευχηθούμε νάναι καλλίτερη η συνέχεια αυτού του χρόνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καθόλου δεν μας παιδεύεις, ίσα ίσα που μαθαίνουμε κιόλας κάποια πράγματα για την δεύτερη πατρίδα σου. Νομίζω πως οι χώρες της Λατ. Αμερικής έχουν ιδιαίτερο μαγνητικό πεδίο, μια μοναδική πολιτιστική κληρονομιά, έχουνν υπέροχες μουσικές και χρώματα, και ανθρώπους που ζουν με ένταση και πάθος. Πώς να ξεχαστεί; Έχοντας βέβαια στον αντίποδα μια εξίσου σαγηνευτική πατρίδα, θα νιώθεις ελαφρώς "διχοτομημένος" 😊
    Να ευχηθώ καλό αποκαλόκαιρο και καλή συνέχεια στις περιπλανήσεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έχω ανάλογη εμπειρία Στράτο. Συνεπώς δεν ξέρω να αποδώσω τέτοια αισθήματα. Όμως συμμερίζομαι το βίωμά σου, που πρέπει να είναι έντονο. Είμαστε εδώ για να ακούσουμε οτιδήποτε ενδιαφέρον από σένα φίλε.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητοί μου Αντώνη Παπαγιάννη, Στέλλα, Χαρά, Μαρία και Γιάννη,

    Να με συμπαθάτε που σας απαντώ ομαδικά, είναι γιατί όλοι εσείς νιώσατε το πάθος μου και όλοι είμαστε στο ίδιο θέμα σύμφωνοι.
    Εγώ, ξέροντας πως κινούμαι στα ίδια και στα ίδια (παρότι που όλα κινούνται με αποκλειστική πυξίδα την καρδιά) ίσως αυτό να κουράζει, ωστόσο βλέπω ότι απρόσμενα ανταποκριθήκατε και μάλλον είναι άδικο να το σκέπτομαι έτσι. Με καταλάβατε πλήρως και σας ευχαριστώ!
    Το έχω γράψει και το επαναλαμβάνω: όσο μεγαλώνουμε τόσο μας ξεσηκώνουν τα περασμένα χρόνια κι αυτό το έχω διαπιστώσει ότι περισσότερο από κάθε άλλες φορές, είναι τώρα που έχω τη μισή (δεν υπερβάλω) σκέψη μου εκεί κάτω, έστω κι αν ξέρω ότι εδώ και καιρό, δυστυχώς, βρίσκεται στη χειρότερη εποχή της ιστορίας της, ακόμη κι όταν ήταν υπό ισπανική κατοχή. Κρίμα…

    Να μεταφράσω, επ’ ευκαιρία, και τον τίτλο της ανάρτησης «» «Βενεζουέλα, μια χώρα που αγαπιέται…» κι είναι τόσο σωστό, όσο δεν φαντάζεστε.
    Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας και ανταποδίδω να έχετε κι εσείς καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, διακοπών και πολλής αγάπης.

    Να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...
Σας ευχαριστώ!