«Γιούσουρι», ένα μίνι-βιβλίο κομψοτέχνημα του Στρατή Μπαλάσκα, το οποίο, είχε την
καλοσύνη να μου στείλει το 2002, όταν εγώ ακόμη ζούσα στη Βαλένσια της Βενεζουέλας.
Σήμερα, ύστερα
από τόσα χρόνια, το ξανάπιασα στα χέρια μου να το κανακέψω. Στέκομαι ιδιαίτερα
(λόγω καταγωγής) στις σελίδες 16, 17 και 18 στον τίτλο:
Ο Νίκος Καββαδίας κι ο «Κούκος»…
Όπου αναφέρεται
στον «Κούκο, τον ξεχασμένο ψαρά που… κάθε βράδυ, στο λιμάνι της Μήθυμνας, μοιραζόταν ένα μπουκάλι μπύρα με το σκύλο του. Το μόνο του φίλο»…
Ώστε αυτό λοιπόν είναι το ''γιούσουρι''!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τί ωραία να έχεις φίλους που να γράφουν και να σε θυμούνται την κατάλληλη στιγμή.
Αλλά γιατί ξεχασμένος αυτός ο ψαράς της ιστορίας;
Πώς έφτασε να πίνει την μπύρα του παρέα με τον μοναδικό του φίλο τον σκύλο του, που βέβαια καθόλου ευκαταφρόνητο δεν το βρίσκω αλλά αναρωτιέμαι για την ιστορία.
πολύ ενδιαφέρον το κολάζ σου, χαμόγελα, όνειρα, αγάπες, καράβια, αναμνήσεις και είναι τόσο δύσκολο να έχεις φίλους στις δύσκολες εποχές σου, πρώτα που δεν έχεις διάθεση για επικοινωνία κι έπειτα ποιός θέλει να πάρει από των αλλωνών τα δύσκολα;
καλημέρα Στράτο
:-)))
Κι εγώ, αγαπητή μου Στέλλα, δεν είχα ιδέα τι είναι το «γιούσουρι». Να λοιπόν που το μικρό βιβλιαράκι ήταν η αιτία να το μάθω, αν και το σημαντικό είναι αυτό που γράφεις: «να έχεις φίλους που σε θυμούνται»… Κι ο Στρατής, σαν αρχισυντάκτης της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ μου παραχώρησε ολόκληρη σελίδα να γράφω κάθε Τρίτη εκεί. Είμαι ευγνώμων, αν μη τι άλλο…
ΔιαγραφήΤώρα για τον «ξεχασμένο ψαρά», μεγαλώνοντας λίγο τη φωτογραφία θα διαβάσεις στην υποσημείωση του συγγραφέα ότι αποτραβήχτηκε από τα εγκόσμια, πικραμένος από έναν έρωτα!!! Αυτός ο Έρωτας…
Σ’ ευχαριστώ που πέρασες κι απόθεσες το σχόλιό σου!
Να ‘σαι καλά!