Πινελιές…

Έτσι, ως συνήθως, περνάν οι μέρες και οι νύχτες μας. Δίχως πολλά ενδιαφέροντα οι μέρες, χωρίς τον ύπνο το σωστό οι νύχτες. Το εικοσιτετράωρο γίνεται μια μεγάλη, απέραντη ημέρα! Μονάχα η εναλλαγή φως - σκοτάδι τη χωρίζει από την άλλη. Τίποτα πιο πολύ, τίποτα πιο λίγο.

 Για να κάνουμε τις στιγμές να διαρκέσουν περισσότερο, χρειάζεται να ξεφύγουμε από τον καθημερινό συνηθισμένο αυτοματισμό. Ν’ ανοίγουμε παράθυρα και γρίλιες στην ψυχή μας. Ν’ αφήνουμε να ξεχειλίζει της καρδιάς το πολύ! Χρειαζόμαστε απαραιτήτως μικρές αυθεντικές πινελιές στην καθημερινή μας ζωή και σαν εραστές της ομορφιάς να ζωγραφίσουμε το πλαίσιό της με τα χρώματα του γούστου και της επιλογής μας, για να μπορούμε να κοιτάμε μπροστά.

Ο χρόνος συναθροίζεται σε μια μοναδική (μια και μόνη) ημέρα. Και… προχωράει. Όσο κι αν οι άνεμοι φυσάνε και μας τραβάν αλλού κι αλλού, εκείνος θα συνεχίζει την ατέρμονη πορεία του δίνοντας νόημα σε ό,τι μοιάζει φευγαλέο ή ανυπόστατο. 

Μιας και ο χρόνος δεν σταματά, ας αφήσουμε τη σκέψη να ονειρεύεται. Ας αφήσουμε τα πράγματα στη σκιά τους να μετρούν το χρόνο.

Πόσες αναγνώσεις, αλήθεια, μπορεί να έχει μια εικόνα της καθημερινότητάς μας;